Καρχιμάκης: Οι διαχρονικές αμαρτίες της Δεξιάς

Tις τελευταίες μέρες, την πολιτική ζωή και το δημόσιο λόγο κατακλύζει ένα ακόμα «σκάνδαλο». Ένα σκάνδαλο που έχει προσφέρει στους εθισμένους πια πολίτες αυτής της χώρας πλούσια πλοκή και μπόλικο μυστήριο. Ένα ακόμα σκάνδαλο που μήνες τώρα ακροβατεί στα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας, συνδυάζοντας ευφυώς την πολιτική ζωή και το χρήμα με το ψυχόδραμα. Κακά τα ψέματα. Η σκανδαλολογία, ειδικά από το 1989 και μετά, ήταν η πιο σταθερή συνισταμένη και επίσημη αγαπημένη της ελληνικής πολιτικής ζωής. Μια ευκαιρία για να ακουστούν και πάλι όλοι αυτοί οι πομπώδεις λόγοι εναντίον της διαπλοκής και της διαφθοράς και να ομνύουν άπαντες υπέρ της αναγκαίας κάθαρσης. Ποιος δεν θέλει τη δικαιοσύνη; Ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να τιμωρούνται όσοι παρανομούν και επιδίδονται στον εύκολο πλουτισμό σε βάρος ενός χειμαζόμενου λαού; Κανείς. Και στο στόμα όλων μας βρίσκεται δικαίως η φράση πως όσοι έφταιξαν, όσοι παρανόμησαν, πρέπει να πληρώσουν. Όμως εδώ συμβαίνει και ένα παράδοξο. Κατά έναν περίεργο τρόπο η Δεξιά, από την παραδοσιακή μέχρι και την εκσυγχρονιστική και τη νεοφιλελεύθερη, βρίσκεται και πάλι στην πρώτη γραμμή, τιμητής και κριτής, αποφεύγοντας όμως να μιλήσει για τις δικές της «διαχρονικές αμαρτίες».

 «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν»»

Στην είσοδο της Αγίας Σοφίας, στο προαύλιο του ναού, λέγεται πως υπήρχε κρήνη, στην οποία αναγραφόταν η καρκινική φράση «νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν», δηλαδή «ξέπλυνε τις αμαρτίες σου και όχι μόνο το πρόσωπό σου». Η φράση αυτή, αν αναγνωσθεί ανάποδα –από δεξιά προς τα αριστερά–, αποδίδει τις ίδιες λέξεις και επομένως το αυτό νόημα. Και νομίζω πως η Νέα Δημοκρατία θα έπρεπε, πριν καταφύγει για μία ακόμη φορά στην εύκολη και αποπροσανατολιστική συνταγή της σκανδαλολογίας, να διάβαζε, ίσως ανάποδα, τη δική της «καρκινική επιγραφή», εφόσον είναι γνωστό πως τις περισσότερες φορές αυτοί που εκτοξεύουν λίβελους για τη διαφθορά και υψώνουν επιδεικτικά το δάχτυλο είναι συνήθως αυτοί που έχουν πρώτοι δοκιμάσει τον «απαγορευμένο καρπό», και μάλιστα ουκ ολίγες φορές.



Δομημένα ομόλογα

Ξεχάσαμε τόσο εύκολα το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, μέσω των οποίων λεηλατήθηκαν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή οι κόποι των εργαζομένων και των συνταξιούχων; Πόσοι από τη μεγάλη λίστα των εμπλεκομένων, που περιλαμβάνει και πολιτικούς και όλους τους προέδρους ασφαλιστικών ταμείων που αγόρασαν δομημένα ομόλογα και τους προέδρους της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς από το 2004 έως σήμερα, τους προέδρους της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, τους πρώην και νυν διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος και τις διοικήσεις των αναδόχων τραπεζών, ελέγχθηκαν και σε πόσους αποδόθηκαν ευθύνες; Τι απέγινε με το σκάνδαλο των ομολόγων στη χώρα μας; Γιατί… ξεχάστηκε και μαζί της ξεχάστηκε η τότε καρατόμηση Ζορμπά, η οποία μάλιστα συνδυάστηκε και με την ουσιαστική κατάργηση της αρχής που αυτός προΐστατο ως ανεξάρτητης και της υποκατάστασής της από μία επιτροπή που υπάγεται στο Υπουργείο Οικονομικών;

Βατοπαίδι

Γιατί ξεχάστηκαν τόσο εύκολα και σταμάτησαν οι έρευνες για τις αλλεπάλληλες παρανομίες στην αδικαιολόγητη διαδικασία των παράνομων ανταλλαγών του σκανδάλου Βατοπεδίου με τη συμμετοχή υπουργών, διορισμένων από την Κυβέρνηση στελεχών της Διοίκησης, αλλά και διαφόρων κυβερνητικών συγγενών και «εκλεκτών»; Πώς μπορεί ένα τέτοιο σκάνδαλο, για τη συγκάλυψη του οποίου, πέρα από την παρεμπόδιση της σύστασης Προκαταρκτικής Επιτροπής στη Βουλή, οι κυβερνητικές αντιθεσμικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη οδήγησαν και στην πρωτοφανή υποβολή παραιτήσεων δύο δικαστικών λειτουργών, να παραμένει στα… αζήτητα;

 Siemens

Ποιος θα μπορούσε να διαγράψει τόσο εύκολα από τη μνήμη το αδιαφανές και ζημιογόνο ξεπούλημα του ΟΤΕ σε κρατική γερμανική εταιρεία, τα ακίνητα της οποίας διεθνώς διαχειριζόταν εταιρεία που στην Ελλάδα εκπροσωπούνταν  από σύζυγο συγκεκριμένου υπουργού; Πώς μπορεί να ξεχάστηκε τόσο εύκολα η «θεσμική εκτροπή» του κλεισίματος της Βουλής από την κυβέρνηση Καραμανλή, με την ταυτόχρονη παραγραφή όλων των σκανδάλων που συντελέσθηκαν μέχρι το Σεπτέμβριο του 2007; Γιατί έγινε αυτό; Περίμενε τίποτα η ΝΔ από τους εισαγγελείς για τη Siemens;

 Απαξίωση των θεσμών

Τα περισσότερα και ακόμη αδιερεύνητα –και με μεγάλη ευθύνη της Δικαιοσύνης– σκάνδαλα και τα εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς, που έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον και καλλιέργησαν στην κοινωνία την ιδέα της ατιμωρησίας και της συγκάλυψης, φέρουν τη σφραγίδα των θλιβερών για τον τόπο δεξιών κυβερνήσεων. H σημερινή απαξίωση των θεσμών αλλά και συλλήβδην του πολιτικού μας συστήματος, με τη συστηματική καλλιέργεια της ισοπεδωτικής και άδικης εξίσωσης του «όλοι ίδιοι είναι» ή του «όλοι τα παίρνουν», είναι τέκνο της πολιτικής που εφάρμοσε η Νέα Δημοκρατία και οι κυβερνήσεις της. Μιας πολιτικής που υπηρετούσε και υπηρετεί τη συγκέντρωση πλούτου σε λίγα ισχυρά και συνδεδεμένα με αυτήν συμφέροντα.

Δεν τρέφω ούτε αυταπάτες ούτε ψευδαισθήσεις. Άτομα ικανά να διαφθαρούν υπάρχουν παντού. Γι’ αυτό και καθημερινά αγωνίζομαι και δεν σταματώ να επαναλαμβάνω πως ο αγώνας είναι να αποκατασταθεί το κύρος και η ανεξάρτητη και αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών ελέγχου. Μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί η διαφάνεια στις λειτουργίες του Κράτους, ώστε να εντοπίζονται και να τιμωρούνται παραδειγματικά οι όποιες παραβατικές συμπεριφορές.