Με τον τρόπο που βλέπετε παραπάνω, το ΒΗΜΑ περιέγραψε την παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου σε εκδήλωση των Ελλήνων αποφοίτων του Harvard, ξοδεύοντας αρκετές λέξεις για το μενού(!) της βραδιάς.
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014
ΒΗΜΑ: Χλεύη όταν μιλάει ο Παπανδρέου στους απόφοιτους του Harvard, σεβασμός όταν μιλάει ο Σαμαράς
Με τον τρόπο που βλέπετε παραπάνω, το ΒΗΜΑ περιέγραψε την παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου σε εκδήλωση των Ελλήνων αποφοίτων του Harvard, ξοδεύοντας αρκετές λέξεις για το μενού(!) της βραδιάς.
Ελενόπουλος : η εκλεγμένη κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε, πρωτοστατούντων των "πρωτεργατών της διαφάνειας"
Αφορμή αυτή τη φορά σχετική έρευνα των αρμοδίων αρχών.
Έκτοτε παρατηρούμε έναν καταιγισμό δημοσιευμάτων και σχολίων που περιστρέφονται γύρω από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο.
Η ιστορία έχει διδάξει ότι και αφορμή να μην υπάρχει, θα εφευρεθεί.
Υπερβολή; Κάθε άλλο. Για να μην αναφερθούμε στη σύγχρονη ιστορία του τόπου και βρούμε δεκάδες περιπτώσεις, αρκεί μια πρόσφατη. Αυτή της λεγόμενης λίστας Λαγκάρντ. Όπως θυμούνται όλοι, για αρκετά ΜΜΕ, τουλάχιστον δύο πρόσωπα της οικογένειας Παπανδρέου, επιχειρήθηκε, να εμφανιστούν ως αναφερόμενα στην πολυσυζητημένη λίστα.
Αποτέλεσμα; Άνθρακες ο θησαυρός.
Αλλά ουδείς ζήτησε συγνώμη.
Την περίμενε κανείς; ´Οχι.
Γιατί όλοι, πλέον, γνωρίζουμε το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, στόχος είναι να μείνει η μουτζούρα.
Η ίδια επιχείρηση στήθηκε πάλι τώρα, με αφορμή την υπόθεση των ΜΚΟ.
Από την πρώτη στιγμή, με ανακοίνωση που εκδώσαμε είπαμε όλη την αλήθεια.
Ποια είναι αυτή;
Πρώτον. Πράγματι υπήρχε θέμα με το πλαίσιο για τις ΜΚΟ. Για τον λόγο αυτό, την περιόδο κατά την οποία ηγείτο του Υπουργείο Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου, με δική του πρωτοβουλία, όχι μόνον τέθηκε τέλος σε ένα καθεστώς που αξιολογούσε τις ΜΚΟ χωρίς καθορισμένα κριτήρια και ανοιχτές διαδικασίες, αλλά και προωθήθηκε συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο το οποίο διέπει έκτοτε ό,τι αφορά τις ΜΚΟ.
Με αυτό το θεσμικό πλαίσιο:
Οριοθετήθηκε για πρώτη φορά η έννοια των ΜΚΟ.
Θεσπίστηκε η τήρηση Ειδικού Μητρώου ΜΚΟ καθώς και η διαδικασία αξιολόγησης και εγγραφής σε αυτό.
Τέθηκαν για πρώτη φορά προϋποθέσεις για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ.
Συστάθηκε Επιτροπή Πιστοποίησης και Αξιολόγησης των ΜΚΟ.
Συγκροτήθηκε Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή ΜΚΟ.
Τα συμπεράσματα των συνεδριάσεων της Επιτροπής περιλαμβάνονται σε έκθεση η οποία αποστέλλεται στη Μόνιμη Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Boυλής των Ελλήνων.
Λύθηκαν όλα τα προβλήματα;
Αντιμετωπίστηκε ριζικά το όλο θέμα;
Ουδείς υποστήριξε κάτι τέτοιο.
Υπάρχει μήπως η άποψη, ότι έστω και ένας τομέας της δημόσιας ζωής είναι απαλλαγμένος προβλημάτων; Όχι. Δεν είναι όμως αυτό το ερώτημα. Το ερώτημα είναι, αν και ποιος έκανε ένα ή και σημαντικά βήματα για να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα ή αν τα άφησε ως έχουν ή ακόμα αν καλλιέργησε την πελατειακή σχέση κράτους - κοινωνίας.
Δεύτερον. Επισημάναμε ότι, κάποιοι σχολιαστές, παρά το ότι γνωρίζουν από το ρεπορτάζ στοιχεία της υπό συζήτηση υπόθεσης για μια ΜΚΟ και μάλιστα, τα γνωρίζουν από το ρεπορτάζ που οι ίδιοι κάνουν, συνεχίζουν να παριστάνουν ότι τα αγνοούν και μαζί βεβαίως, συνεχίζουν να εκτίθενται.
Και επειδή, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να το πράττουν για τους δικούς τους λόγους, ακριβώς γι' αυτό αποκρύπτουν συνειδητά την αλήθεια.
Ποιά είναι η αλήθεια;
Η υπόθεση οδηγήθηκε σε διερεύνηση από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Παρά ταύτα, ορισμένοι εντός και εκτός των συνόρων της χώρας, συνεχίζουν να παριστάνουν ότι αγνοούν, όχι μόνον αυτήν την αλήθεια, αλλά και τα επίσης γνωστά σε αυτούς:
Πρώτον. Την περίοδο 2004 - 2009, ουδεμία προσπάθεια έγινε εκ μέρους των τότε κυβερνήσεων, προκείμενου να βελτιωθεί το θεσμικό πλαίσιο, εφόσον αυτό ήταν αναγκαίο ή να ελεγχθεί οποιαδήποτε υπόθεση.
Μεταξύ 2004 και 2009, δεν λειτουργούσαν ΜΚΟ, δεν χρηματοδοτούντο; Μια ματιά στα στοιχεία, αρκεί για να δει κανείς τι ακριβώς συνέβαινε. Το βρίσκουμε εμείς με ένα "κλικ" - και μάλιστα, με ονόματα και διευθύνσεις. Δεν το βρίσκουν όσοι κόπτονται περί διαφάνειας;
Προφανώς και γνωρίζουν, αλλά το αποκρύπτουν.
Μήπως και για αυτό φταίει ο Γιώργος Παπανδρέου;
Δεύτερον. Την περίοδο της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, η υπόθεση των ΜΚΟ, απασχόλησε και την Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής.
Και υπήρξε σχετικό πόρισμα.
Δυστυχώς, η εκλεγμένη κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε, πρωτοστατούντων των "πρωτεργατών της διαφάνειας".
Τι έγινε στη συνέχεια;
Πάλι ο Γιώργος Παπανδρέου φταίει;
Τρίτον. Ορισμένοι στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν τον Παπανδρέου, καταφεύγουν σε ψεύδη και γελοιότητες που δεν έχουν προηγούμενο.
Για παράδειγμα: χρηματοδοτήθηκε μέσω ΜΚΟ, ο Κάρατζιτς, αναφωνούν.
Μάλιστα.
Δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε, που είχε ταχθεί για λόγους αρχής υπέρ της δημοκρατικής μετάβασης στη χώρα αυτή, όπως και σε κάθε άλλη χώρα που αντιμετώπιζε ή αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα; Δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, που είχε καταφέρει να αναδειχθεί ο καθοριστικός ρόλος της Ελλάδας στον εκδημοκρατισμό και την ευρωπαϊκή πορεία των χωρών στην ευρύτερη περιοχή; Και ακριβώς για αυτόν τον λόγο δεν είχε τότε κατηγορηθεί ακόμη και ως προδότης, από όλους αυτούς που τώρα κόπτονται περί διαφάνειας;
Ας αποφασίσουν επιτέλους, τι ακριβώς θέλουν και για τι απ´ όλα ευθύνεται ο Γ. Παπανδρέου.
Άλλο παράδειγμα: χρηματοδοτήθηκε η καμπάνια υπέρ του "ναι" στο Σχέδιο Ανάν, αναφωνούν κάποιοι. Μάλιστα.
Τι αποκρύπτουν; Ότι την περίοδο εκείνη, στη χώρα, κυβέρνηση δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ, αλλά η ΝΔ. Και τι άλλο; Ότι υπουργός Εξωτερικών, δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά ο Πέτρος Μολυβιάτης.
Ας μας πουν, λοιπόν: τι ακριβώς υποστηρίζουν;
Ότι πήγε στο ταμείο της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου ο Παπανδρέου, πήρε τα χρήματα και τα έδωσε σε κάποια ΜΚΟ, ενώ ήταν κάποιοι άλλοι στην κυβέρνηση και κάποιος άλλος υπουργός;
Και άλλο παράδειγμα: εμφανίζεται ένας διπλωμάτης και υποστηρίζει ότι, κάποιος άλλος, "φίλος της οικογένειας Παπανδρέου", διαθέτει 50 ΜΚΟ. Μάλιστα.
Το θέμα αμέσως αναπαράγεται στα ΜΜΕ.
Την επόμενη, ο ίδιος άνθρωπος, ερωτηθείς σχετικά σε τηλεοπτική εκπομπή το αρνείται, λέγοντας μάλιστα ακριβώς τα αντίθετα.
Ας μας πουν: πότε έλεγε την αλήθεια.
Την πρώτη ή την δεύτερη φορά.
Και γιατί ενώ είπε διαφορετικά πράγματα αυτοί εξακολουθούν να προβάλλουν αυτή που τους βολεύει; Και κάτι ακόμη. Μήπως μπορούν να μας ενημερώσουν από που εμφανίστηκε ξαφνικά αυτή η "πηγή" ενημέρωσης;
Και ας προσέξουν τι θα απαντήσουν, γιατί πριν από λίγες ημέρες, σε ραδιοφωνική εκπομπή, μια άλλη "πηγή" ενημέρωσης, που πρωταγωνιστεί σε μια άλλη πολυσυζητημένη υπόθεση, για την οποία πάλι "φταίει" ο Γιώργος Παπανδρέου, ομολόγησε με αφορμή ένα γεγονός στο οποίο αναφερόταν, ότι η ίδια δεν είχε καταλάβει να είναι κακό πράγμα μια πρόσκληση που δέχτηκε από δημόσιο λειτουργό, μέχρι που της το είπε κάποιος γνωστός εκδότης! (Ανέφερε και το όνομά του η "πηγή" - τόσο καλά!!!)
Τα στήνουμε και μετά τα αναδεικνύουμε!
Συμπέρασμα:
Σήμερα επιχειρείται να πληγεί αυτός που πρώτος προσπάθησε να βάλει μια τάξη στις σχέσεις κράτους - ΜΚΟ, από την πριν το 2004 περίοδο.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που η κυβέρνησή του έφερε το θέμα στη Βουλή για έλεγχο.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που επί των ημερών της κυβέρνησής του οδήγησε την υπόθεση σε διερεύνηση από τις αρμόδιες αρχές.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που με τις αποφάσεις της κυβέρνησής του, "ευθύνεται" γιατί δημιούργησε τουλάχιστον μια ντουζίνα νέους θεσμούς διαφάνειας, ελέγχου και αξιοκρατίας, σε λιγότερο από δύο χρόνια και σε περιβάλλον κρίσης, λιτότητας και σφοδρότατων αντιδράσεων εκ μέρους των δήθεν υπερασπιστών της αλήθειας.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που επιτέλους, κάτι έκανε.
Γιατί;
Για να μπορούν όσοι τάχα κόπτονται περί διαφάνειας - παρασιτικά κέντρα και κατεστημένα - να κάνουν τις δουλειές τους πίσω από την κουρτίνα των δήθεν ευθυνών του Παπανδρέου, που εξυφαίνεται καθημερινά από ΜΜΕ.
Αυτά, για να τελειώνουμε με το στημένο παιχνίδι που παρακολουθούμε.
Το πρόβλημα τους, δεν είναι η υπόθεση των ΜΚΟ. Είναι ο φόβος που τους διακατέχει ενώπιον του ενδεχόμενου να αποκαλυφθεί ότι οι επιλογές τους, δεν αφορούν τη χώρα και το δημόσιο συμφέρον.
ΥΓ. Σε ό,τι αφορά την υπόθεση των ΜΚΟ, πολλοί σχολιαστές, προκειμένου να στηρίξουν την θεωρία τους περί ευθυνών Παπανδρέου, υποστηρίζουν ότι, οι ΜΚΟ δημιουργήθηκαν την εποχή που ήταν Υπουργός Εξωτερικών.
Για να τελειώσουμε και με αυτήν τη γελοιότητα, ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα.
Εκείνη την εποχή, η Ελληνική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να συμμετάσχει στον κατάλογο των χωρών του ΟΟΣΑ, για την παροχή ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής βοήθειας σε άλλες χώρες.
Οι λόγοι, πολλοί και σοβαροί. Στην ευρύτερη περιοχή οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και με μεγάλες επιπτώσεις παγκοσμίως. Είναι απολύτως αναγκαία ως εκ τούτου, η παρουσία της χώρας διεθνώς.
Κάποιοι σήμερα, ακόμη και "διεθνιστές", μπορεί να έχουν άλλη άποψη. Σεβαστό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι πρέπει να συμφωνούν μαζί τους. Ούτε και έχουν το δικαίωμα να βάλλουν αδιακρίτως εναντίον οργανώσεων και κινήσεων πολιτών.
Τα γνωρίζουν όλα αυτά οι συγκεκριμένοι σχολιαστές;
Και αυτά τα γνωρίζουν.
Απλώς, έχουν μάθει να "ενοχοποιούν" την άλλη άποψη και όταν αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν μπορούν να το κάνουν, καταφεύγουν σε μια απλή μέθοδο, αποσιωπούν την πραγματικότητα.
Η πολιτική και η ειδησεογραφία του μηδενισμού, που ακολουθούν για να ισοπεδώσουν πρόσωπα και θεσμούς, η εύκολη σπίλωση του διπλωματικού σώματος, η συλλήβδην ενοχοποίηση της κοινωνίας των πολιτών - που προφανώς ενοχλεί αρκετούς, ο μηδενισμός της καθοριστικής δουλειάς που έγινε για την ελληνική παρουσία διεθνώς αλλά και την κοινωνική συνοχή στη χώρα μας, με τη δράση των μη κυβερνητικών οργανώσεων, αποτελούν μέρος μιας πολιτικής ασθένειας που σήμερα κυριαρχεί, δηλαδή, μιας φασίζουσας ισοπέδωσης προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών στόχων, που υπονομεύει και κάθε έννοια δικαίου, όπως και δημοκρατικού πολιτισμού στην χώρα μας.
Η μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας, είναι η μάχη για την ελευθερία και την δημοκρατία - κατά του φασισμού όλων των μορφών και σχηματισμών.
Που εμπεριέχει και την άκρατη και άκριτη καταγγελία χωρίς βάθος, χωρίς άλλη άποψη, με επιλεκτικά ή και κατασκευασμένα στοιχεία.
Και μάλιστα, από δήθεν αναμάρτητους - γνωστούς "αμαρτωλούς",
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014
ΝΑ ντρέπομαι εγώ; Δεν θα ‘στε με τα καλά σας…
Νικήτα Οικονόμου
ΤΟΝ άκουσα τον άνθρωπο… Άκουσα τον Πολιτικό…
Ναι, παρακολούθησα όλη την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου προς τους Έλληνες απόφοιτους του Χάρβαρντ… Ούτε λέξη του δεν μου ξέφυγε.
ΑΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ;;; Δεν θα ‘στε καλά… Αυτός τουλάχιστον μιλά, δίνει λόγο, δεν κρύβεται σε σουβλακερί….
Να ντρέπονται αυτοί που έδειξε. Οι χονδρέμποροι της αγωνίας του κόσμου, όσοι αισχροκερδούν εμετικά από τα αδιέξοδα της κρίσης…
ΝΑ ντρέπονται όσοι χειροκροτούν και μαγεύονται από όλους αυτούς…
Να ντρέπομαι εγώ που άκουσα τον Παπανδρέου να μου εξηγεί πώς φτάσαμε στην κρίση, να μου μιλά για Δημοκρατία και αξίες, για την ευρωπαϊκή συντήρηση που αποφάσισε να μας αντιμετωπίσει σαν τα παρακατιανά της οικογένειας;
Να ντρέπονται οι πολιτικοί απατεώνες που όταν ο Μπαμπινιώτης βγάλει το λήμμα «Μνημόνιο» από το Λεξικό του θα μείνουν ξεκάρφωτοι, ξεβράκωτοι και χωρίς λόγο ύπαρξης.
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
Παπανδρέου: Μετά το Μνημονιο τι;
"Η αλλαγή, η πρόοδος δεν είναι ποτέ υπόθεση ενός.
Είναι καθήκον όλων".
Είναι για μένα ιδιαίτερη χαρά να βρίσκομαι απόψε μαζί σας.
Όπως ιδιαίτερη ήταν η χαρά μου να ξαναβρεθώ στο Χάρβαρντ πρόσφατα – στο Kennedy School of Government – για να πραγματοποιήσω μια σειρά διαλέξεων με νέους φοιτητές από όλο τον κόσμο.
Ορισμένοι, μίλησαν απαξιωτικά ακόμη και για αυτό.
Το προσπερνώ.
Και προχωρώ.
Είναι πολλά αυτά που έχω να πω σήμερα.
”Η φωτιά στην γειτονιά”
Και στο Harvard, αλλά και παντού όπου γυρίζω ανά τον κόσμο, πολλοί προσπαθούν να καταλάβουν τι έγινε στην Ελλάδα.
Γιατί μια τόσο μικρή οικονομία παραλίγο να δημιουργήσει ένα νέο παγκόσμιο κράχ.
Ένας καθηγητής οικονομικών και φίλος μου στο Χάρβαρντ, ο Ρίτσαρντ Πάρκερ, περιγράφει την κρίση στην Ελλάδα ως την φωτιά στην κουζίνα του σπιτιού.
Ενώ υπήρχε, όπως σωστά λέει, φωτιά στο σπίτι, δηλαδή στην Ευρώπη, αλλά και μεγαλύτερη φωτιά στην γειτονιά, δηλαδή στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Θέλω λοιπόν να αναφερθώ στην φύση των κρίσεων αυτών.
Πριν από καιρό βρέθηκα στη Κορέα, όπου συναντήθηκα με επισήμους, με πολιτικούς και ακαδημαïκούς της περιοχής. Συζητήσαμε το μέλλον της Ασίας – την άνοδο της Κίνας και της Ινδίας.
Τρία απλά συμπεράσματα:
Πρώτον, βιώνουμε τον επαναπροσδιορισμό της παγκόσμιας ισχύος – με κερδισμένη την Ασία.
Δεύτερον, την διάχυση της οικονομικής και πολιτικής δύναμης από τον έναν πόλο, της Αμερικής, σε πολλούς παγκόσμιους παίκτες.
Και τρίτον, την ίδια στιγμή εντείνεται, βαθαίνει, η μεταξύ μας οικονομική αλληλεξάρτηση.
Αυτά θέτουν μια σειρά προκλήσεων:
Η αλληλεξάρτησή μας θα μπορούσε να είναι αφετηρία για μια πιο συλλογική δύναμη στην αντιμετώπιση των μεγάλων οικουμενικών ζητημάτων, από της εξάλειψης της φτώχειας, του αναλφαβητισμού, μέχρι και την κλιματική αλλαγή.
Από την άλλη, αυτή η αλληλεξάρτηση, μας δένει μεταξύ μας με τρόπο που μπορεί να δημιουργεί «πανδημίες» – μια ασθένεια, ένα πρόβλημα σε ένα σημείο της γης, να μετατραπεί – και με ιλιγγιώδη ταχύτητα – σε συστημικό πρόβλημα παγκοσμίως.
Πρόσφατο παράδειγμα, η αλλαγή πολιτικής της FED που επηρέασε άμεσα τις αναδυόμενες οικονομίες.
Πιο απειλητικό παράδειγμα ήταν βέβαια αυτό της Lehman Bros ή ακόμα της Ελλάδας.
Κρίσεις που όταν μείνουν ανεξέλεγκτες έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες.
Τίθεται ευθέως για την ανθρωπότητα το ερώτημα:
«Πώς προστατεύουμε τον πολίτη από κρίσεις ή παρόμοια σοκ; – Πώς διαχειριζόμαστε από κοινού τον πλανήτη μας;»
Δεν είναι απλή η απάντηση – ειδικά όταν αναλογιστούμε μια παραδοξότητα ή καλύτερα, μια αντίφαση:
Η οικονομία μαζί με την τεχνολογία – ειδικά τις επικοινωνίας – παγκοσμιοποιείται. Από την άλλη πλευρά, οι θεσμοί μας, οι θεσμοί διακυβέρνησης και αποφάσεων, οι δημοκρατικοί μας θεσμοί, παραμένουν κατά βάση εθνικοί ή και τοπικοί.
Το αποτέλεσμα ποιο είναι: οι μεν «θνητοί», οι περισσότεροι πολίτες στον πλανήτη μας, ακολουθούν κατά βάση τις νόρμες, τους κανόνες, τους νόμους της κάθε κοινωνίας, ενώ το κεφάλαιο, είναι ελεύθερο, εκτός ελέγχου και εύκολα κινείται σε κάθε γωνιά της γης, πέρα από εθνικούς περιορισμούς, ουσιαστικά όπου βρει τις καλύτερες συνθήκες για κέρδος.
Τον προηγούμενο αιώνα και ιδιαίτερα από τις δυνάμεις που ονομάστηκαν σοσιαλδημοκρατικές στις αναπτυγμένες οικονομίες, δημιουργήθηκε το λεγόμενο «κοινωνικό συμβόλαιο».
Ήταν μια μορφή εξανθρωπισμού του καπιταλισμού.
Μια συμφωνία μεταξύ κοινωνικών εταίρων -εργοδοτών, εργαζομένων και του κράτους – να υπάρξουν μεν κέρδη για το κεφάλαιο, αλλά παράλληλα να εγγυηθούν βασικά κοινωνικά αγαθά – παιδεία, υγεία, συντάξεις, βασικούς μισθούς, εργασία, στέγη κλπ.
Σήμερα, από την στιγμή που το κεφάλαιο μπορεί να εγκαταλείψει μια χώρα, αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο, υπονομεύτηκε.
Εφόσον μπορεί να κρυφτεί σε φορολογικούς παραδείσους, αφαιρούνται, κλέβονται, ζωτικής σημασίας κονδύλια από τις κοινωνίες μας. Για την ανάπτυξη, την παιδεία, την πρόνοια – ακόμα και για την αντιμετώπιση του χρέους.
Οι αναπτυγμένες κοινωνίες, πιέζονται από τις αγορές να υιοθετήσουν μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης, παρόμοια με αυτά των αναδυόμενων αγορών, όπου δεν υπάρχουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, προδιαγραφές συνθηκών εργασίας, συστήματα πρόνοιας ή προστασίας του περιβάλλοντος – που κοστίζουν.
Έχουμε το φαινόμενο της λεγόμενης κούρσας – ανταγωνισμού προς τον πάτο.
Παρότι οι αναδυόμενες χώρες έχουν βελτιώσει κάπως τις συνθήκες διαβίωσης των πληθυσμών τους, εντούτοις έχει αυξηθεί κατακόρυφα και παντού η ανισότητα.
Τεράστιος πλούτος συγκεντρώνεται σε χέρια λίγων.
Η OXFAM, πρόσφατα, αποκάλυψε ότι, 85 οικογένειες έχουν τόσο πλούτο όσο το 50% του πληθυσμού της γης που έχει εισόδημα κάτω του μέσου όρου.
Οι αρχαίοι προγονοί μας επινόησαν τη Δημοκρατία ως σύστημα που θα αποδομούσε την συγκέντρωση της εξουσίας σε χέρια λίγων.
Σήμερα, λοιπόν, αυτή η συγκέντρωση πλούτου αποδομεί τις δημοκρατίες μας.
Τα ανεξέλεγκτα lobby,
η διαφθορά δημόσιων προσώπων – από πολιτικούς μέχρι την δικαιοσύνη,
ο έλεγχος των ΜΜΕ,
έχουν αιχμαλωτίσει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς.
Αυτή η πορεία είναι βιώσιμη;
Όχι. Δεν συμβάλει στην ορθολογική διαχείριση των πόρων του πλανήτη, των κρίσεων, υπέρ του κοινού καλού.
Ούτε για τις αναπτυγμένες χώρες, ούτε για τις αναδυόμενες οικονομίες.
Ενώ είναι σε μεγάλο βαθμό ο λόγος που ο πολίτης είναι αποξενωμένος από την πολιτική που φαντάζει ανήμπορη.
Τι μπορεί να κάνει για αυτό μία χώρα όπως η Ελλάδα;
Να θέσει ευθέως όλα αυτά τα ζητήματα.
Αποτελούν θέματα ζωτικής σημασίας για μας.
Να μιλήσει για αυτό που ονομάζω εξανθρωπισμό της παγκοσμιοποίησης.
Ως Πρωθυπουργός έθεσα το ζήτημα των φορολογικών παραδείσων στις Συνόδους Κορυφής, ώστε να ζητηθεί από τους G20 ρύθμιση και διαφάνεια.
Το ίδιο έκανα με την Πρωθυπουργό της Ελβετίας, μία από τις πολλές χώρες όπου «κρύβονται» κεφάλαια.
Ανέλαβα πρωτοβουλία και υπογράψαμε κοινή δήλωση – έκκληση με τους Sarkozy, Merkel, Juncker, Baroso, Van Rompuy, για ρύθμιση των ζητημάτων των CDS και των οίκων αξιολόγησης, την οποία και μετέφερα στον Μπάρακ Ομπάμα το 2010.
Πάλεψα, πάλεψε και η ευρωομάδα μας, για τον φόρο επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Κάτι που εν μέρει προχωρά.
Μια δίκαιη φορολογία που έστελνε σήμα στο παγκόσμιο κεφάλαιο, ότι έχουν και αυτοί υποχρεώσεις.
Δεν μπορεί να ιδιωτικοποιούνται κέρδη και να κοινωνικοποιούνται ζημιές.
Αυτά λέω και σήμερα.
Αλλά σήμερα, προς το τέλος του μνημονίου, η Ελλάδα πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά.
Ο Ελληνικός λαός έχει κάνει τεράστιες θυσίες.
Για αυτό έχουμε το ηθικό δικαίωμα – θα έλεγα και υποχρέωση – να μιλήσουμε καθαρά στην διεθνή κοινότητα.
Κάθε τι που μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες για την ομαλή ανάκαμψη είναι προς όφελός μας.
Βέβαια, προνομιακό πεδίο – για να ακουστεί η φωνή μας – παραμένει η ΕΕ, η Ευρώπη.
Αλλά ποιά Ευρώπη;
Η Ευρώπη που κατανοεί την δύναμή της, που στέκεται ενωμένη και θέτει στόχο τον εξανθρωπισμό και τον εκδημοκρατισμό της παγκόσμιας οικονομίας.
Μπορεί;
Όταν θέλει ναι, μπορεί.
Ένα παράδειγμα.
Όταν η Ελλάδα είχε την Προεδρία της ΕΕ, το 2003, ήμουν επικεφαλής των ΥΠΕΞ της Ευρώπης.
Με τον κ. Σημίτη, συμμετείχαμε στην συνάντηση Κορυφής ΕΕ – ΗΠΑ.
Το Ιράκ ήταν τότε πρώτο θέμα στην διεθνή ατζέντα.
Το πρώτο θέμα όμως που μας έθεσε ο Bush, δεν αφορούσε τον πόλεμο.
Ζήτησε να αλλάξει η νομοθεσία απαγόρευσης των GMO, των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, στην ΕΕ, ώστε να μπορούν να πουλούν οι μεγάλες αμερικανικές πολυεθνικές στην δική μας αγορά.
Βρεθήκαμε απέναντι.
Δεν συμφωνήσαμε.
Και είχαμε τη δύναμη όλης της ΕΕ να μας στηρίζει.
Αν στεκόμαστε ενωμένοι στην ΕΕ, μπορούμε να καθορίσουμε κανόνες, να προστατεύσουμε βασικά δικαιώματα, αλλά και αξίες, με τις οποίες έχει ταυτιστεί το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα – αναφέρω για παράδειγμα, δημοκρατικά δικαιώματα, προστασία προσωπικών δεδομένων, κοινωνική συνοχή, περιβαλλοντικοί νόμοι.
Η Ευρώπη είναι ένας μικρόκοσμος των διεθνών εξελίξεων.
Καλείται όμως να επιλέξει: είτε να παρασυρθεί – να υποταχθεί σε αυτές, είτε να οδηγήσει την παγκοσμιοποίηση προς μια πιο δημοκρατική και ανθρώπινη κατεύθυνση.
Ας πάρουμε όμως, ένα παράδειγμα αντίδρασης της Ευρώπης.
Την αντίδρασής της απέναντι στην ελληνική κρίση.
Παρότι καταφέραμε να φτιάξουμε μηχανισμό στήριξης – από το πουθενά και σε χρόνο ρεκόρ – με σκληρές διαπραγματεύσεις – σημειώνω ότι, ακόμη και την προηγούμενη της απόφασης, δεν είχε υπάρξει συμφωνία,
παρότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε και δεν έζησε το 2010 μία εθνική τραγωδία βίαιης χρεοκοπίας,
παρότι πήραμε το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία δάνειο, από τους φορολογούμενους των άλλων χωρών – μελών,
παρότι καταφέραμε να γίνει το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έγινε ποτέ, χρέος που αλλιώς θα επωμιζόταν ο έλληνας φορολογούμενος,
ευθέως λέω ότι,
ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η κρίση, υπονόμευσε τον πυρήνα των ευρωπαϊκών αξιών αντί να τις προστατεύσει.
Υπονόμευσε έτσι τις αξίες αυτές και διεθνώς.
Ο οικονομολόγος Dani Rodrik το έθεσε σωστά.
Σημείωσε πως υπάρχουν δύο αφηγήσεις:
Η πρώτη λέει: «αυτοί φταίνε».
Οι περιφερειακές χώρες της ΕΕ, δηλαδή. Εμείς, οι λεγόμενοι «PIIGS» παραφερθήκαμε. Δανειστήκαμε πολύ, ιδιωτικά και δημόσια, είχαμε άκαμπτες εργασιακές σχέσεις και χαμηλή παραγωγικότητα.
Υπάρχει και μία δεύτερη που λέει: «είναι συλλογικό μας σφάλμα».
Έχουμε μία ατελή νομισματική ένωση.
Έλλειψη τραπεζικής ένωσης.
Δεν έχουμε κοινές δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές.
Έχουμε ένα κοινό νόμισμα αλλά πολλαπλές αγορές ομολόγων με διαφορετικά επιτόκια, απουσία κοινής έννομης τάξης για την αντιμετώπιση του χρέους και των χρεοκοπιών.
Και αυτές οι αδυναμίες είχαν ως αποτέλεσμα την διασπορά της κρίσης.
Μια «πανδημία» στην Ευρωζώνη.
Από την πλευρά μου, πάντα έλεγα: Η Ελλάδα έχει πρόβλημα, αλλά η Ελλάδα δεν είναι το πρόβλημα.
Όμως, πριν φτάσω στα του οίκου μας, επιτρέψτε μου, έχοντας πια την εμπειρία 4 ετών διαχείρισης της κρίσης, να μιλήσω για τις αδυναμίες της Ευρώπης.
Είναι ώρα να μιλήσουμε γι’ αυτές, γιατί είναι η ώρα των αποφάσεων στην ΕΕ που θα θεραπεύσουν τα σφάλματά της, πολλά από αυτά στην ουσία πληρώνει άδικα και ο Ελληνικός λαός.
Η ηγεσία της Ευρώπης υιοθέτησε και προώθησε την πρώτη αφήγηση:
«Για όλα φταίει η Ελλάδα και η Περιφέρεια».
Ήταν και λάθος και εύκολη προσέγγιση.
Πίσω από αυτήν, μπορούσαν να αποκρύψουν και τις ευθύνες της ΕΕ, η οποία μέχρι το 2009 δεν έλεγξε, δεν μίλησε, δεν φρέναρε, δεν αντέδρασε αποτελεσματικά στην ιλιγγιώδη άνοδο του ελλείμματος και του χρέους της χώρας.
Αν είχαν κάνει την δουλειά τους, δεν θα βρίσκονταν σε τόσο δεινή θέση οι Έλληνες.
Ήταν και μια βολική αφήγηση. Η ΕΕ και συγκεκριμένες χώρες, μπορούσαν να πουν, δεν έχω καμία ευθύνη.
Δεν χρειάζεται να αλλάξω.
Δεν χρειάζεται να δω τα δικά μου συστημικά προβλήματα.
Άρα η Ελλάδα, και αργότερα οι υπόλοιποι «αμαρτωλοί», έπρεπε να φορτωθούν το βάρος της προσαρμογής ουσιαστικά μόνοι τους.
Και αυτό συνέβη.
Όσοι είναι γερμανομαθείς γνωρίζουν ότι, η λέξη χρέος στα Γερμανικά είναι schuld, και shuldig σημαίνει και «ένοχος».
Η δημοσιονομική ευθύνη και προσαρμογή, απολύτως απαραίτητη, μετετράπη σε αυστηρή λιτότητα.
Έγινε ταυτόχρονα και «συνταγή και τιμωρία για την κακή μας συμπεριφορά».
Αυτή η αφήγηση προσδιόριζε λάθος το πρόβλημα και άρα υπονόμευε τη βιώσιμη λύση του.
Γιατί;
Πρώτον, γιατί τα χρέη και τα ελλείμματα στην Ελλάδα ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Το θανάσιμο μεν σύμπτωμα, αλλά όχι το βαθύτερο αίτιο.
Το πραγματικό πρόβλημα ήταν αυτό της χρηστής, ευνομούμενης διακυβέρνησης, ήταν η αποτυχία των δημοκρατικών θεσμών.
Αυτό αποτέλεσε και τον πυρήνα της πρώτης μου παρέμβασης στις Βρυξέλλες το 2009.
Με μεγάλη καθυστέρηση, πέρασαν χρόνια, αρκετοί το κατάλαβαν.
Δεύτερον, γιατί η σκληρή λιτότητα ως απολύτως κυρίαρχη αντίληψη, έβαλε κάτω από το χαλί τα δομικά προβλήματα της Ευρωζώνης.
Φανήκαμε ανήμποροι να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις, όπως τα ευρωομόλογα.
Δημιουργήθηκε έτσι η εντύπωση πως δεν εμπιστευόμαστε, εμείς οι ίδιοι, το Ευρωπαϊκό project.
Και αυτό, συνδέθηκε με τις συνεχείς φήμες για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, που πολλοί άφηναν να αιωρούνται αντί να τις «σκοτώσουν».
Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για την ελληνική οικονομία.
Η οικονομία μας απλά πάγωσε, κάνοντας το πρόγραμμα προσαρμογής ακόμα πιο δύσκολο.
Παπανδρέου: Ας αφήσουμε όσα μας χωρίζουν και να προχωρήσουμε σε ένα Εθνικό Συμβόλαιο που θα μας ενώνει όλους τους Έλληνες
Και αφού ξεκαθάρισε " Σε όσους ρωτούν αν είμαι εδώ ή αν έφυγα, απαντώ: είμαι πάντα παρών", μεταξύ άλλων υποστήριξε ότι:
- Η συγκέντρωση πλούτου αποδομεί τις δημοκρατίες μας, η διαφθορά δημοσίων προσώπων ακόμη και δικαστών έχουν βαθύνει την ανισότητα, που αυξάνεται παγκοσμίως
- Ο πρώην πρωθυπουργός αναφερόμενος στην ελληνική κρίση στάθηκε στις ευθύνες των Βρυξελλών. Επισήμανε ότι, παρότι δημιουργήθηκε μετά από επίπονες προσπάθειες ο μηχανισμός στήριξης, αποφεύχθηκε η χρεοκοπία το 2010 και η χώρα μας έλαβε το μεγαλύτερο δάνειο, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε η ΕΕ την κρίση υπονόμευσε τον ίδιο τον πυρήνα των βασικών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- «H ηγεσία της Ευρώπης υιοθέτησε την αφήγηση ότι για όλα φταίει η Ελλάδα και η Περιφέρεια, ενώ δεν αντέδρασε αποτελεσματικά στην ιλιγγιώδη άνοδο του ελλείμματος και του χρέους της χώρας. Αποτέλεσμα αυτών ήταν η δημοσιονομική ευθύνη και προσαρμογή, απολύτως απαραίτητη, μετετράπη σε αυστηρή λιτότητα».
- Ο ελληνικός λαός με τεράστιες θυσίες, μείωσε το έλλειμμα και ο κόπος μας πρέπει να αποτελέσει βάση για την ενότητά μας και βάση για τις μεταρρυθμίσεις. Επισήμανε ότι με τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, η χώρα έχει το ηθικό δικαίωμα και την υποχρέωση να μιλήσει καθαρά στη διεθνή κοινότητα και πως ωστόσο, η Ευρώπη καλείται να επιλέξει είτε να υποταχθεί στις διεθνείς εξελίξεις, είτε να οδηγήσει την παγκοσμιοποίηση προς μια πιο δημοκρατική και ανθρώπινη κατεύθυνση.
- «Σήμερα, προς το τέλος του μνημονίου, η Ελλάδα πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά».
- "Η κυβέρνηση μου έκανε μία δυναμική αρχή παρά το γεγονός η λιτότητα, που μας επιβλήθηκε και μεταρρυθμίσεις δεν πάνε μαζί".
- Εστίασε στην ανάγκη αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, όπως η παιδεία, η πράσινη ενέργεια, η μεσογειακή διατροφή και η αιολική ενέργεια.
- "Πρέπει να εμβαθύνουμε τη Δημοκρατία μας, να δημιουργήσουμε μία Δημοκρατία ισχυρών αξιών μετά το μνημόνιο".
- «Πρέπει να αισθανθεί ο Έλληνας πως είναι δικό του το κράτος, μέσα από ευρεία διαβούλευση και τη διενέργεια δημοψηφισμάτων. Να καθίσουμε όλοι στο τραπέζι για ένα νέο Εθνικό Συμβόλαιο για να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο"
- Η "ιδεολογία του πελατειακού κράτους" υπεύθυνη για τα δεινά της χώρας.
- Ο αγώνας για τη Δημοκρατία δεν έχει ποτέ τελευταία μάχη, είναι διαρκής, είναι στάση ζωής.
- Αν απαντήσουμε ότι το λάθος ήταν το μνημόνιο του 2010, τότε η ερώτηση "μετά το μνημόνιο τι;" είναι δεδομένη: Ξανά μνημόνιο.
- Η αλλαγή στη χώρα πρέπει να έρθει μέσα από τη συμμετοχή των πολιτών μέσα από τη διαβούλευση με παιδευτικό περιεχόμενο.
- Να αφήσουμε όσα μας χωρίζουν και να προχωρήσουμε σε ένα Εθνικό Συμβόλαιο που θα μας ενώνει όλους τους Έλληνες. Σε όσα συμφωνούμε.
- Πρέπει στον εθνικό μας πατριωτισμό να προσθέσουμε τον πατριωτισμό των αξιών μας.
Επιστολές - φωτιά του Π. Δούκα στον Κ. Καραμανλή για το χρέος
Από το φθινόπωρο του 2008, αν όχι πολύ νωρίτερα, ο Κ. Καραμανλής γνώριζε ότι η χώρα οδηγείται μαθηματικά στην έξοδο από τις αγορές και βαδίζει βήμα-βήμα προς τη χρεοκοπία. «Το Βήμα» αποκαλύπτει σήμερα τέσσερις επιστολές-φωτιά του πρώην υφυπουργού Οικονομικών κ. Π. Δούκα προς το Μέγαρο Μαξίμου στις οποίες περιγράφεται επακριβώς ο κίνδυνος και αυτό που συνέβη στη χώρα τελικά. Όπως δείχνει όμως η Ιστορία, τις σοβαρές επισημάνσεις για τους μεγάλους κινδύνους που ελλόχευαν δεν έλαβε υπόψη ο πρώην πρωθυπουργός ή, ακόμη και αν τις αξιολόγησε, προτίμησε να οδηγήσει το 2009 τη χώρα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις που είχαν αποτέλεσμα να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση της οικονομίας.
«Η ευχέρεια δανεισμού είναι πιο άμεση και πιο σημαντική πρόκληση και από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για συγκράτηση των ελλειμμάτων» σημείωνε σε επιστολή του τα Χριστούγεννα του 2008 ο κ. Δούκας σημαίνοντας για δεύτερη φορά τον κώδωνα του κινδύνου για την επικείμενη κρίση χρέους και την αδυναμία δανεισμού της χώρας. Είχε προηγηθεί εκτενής επιστολή στον Πρωθυπουργό τον Οκτώβριο του 2008 στην οποία τόνιζε ότι το Δημόσιο θα χρειαζόταν να δανειστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του επόμενου δωδεκαμήνου (σ.σ.: το ποσό ανήλθε τελικά στα 48 δισ. ευρώ για το 2009) και σημείωνε με έμφαση: «Αυτό απαιτεί την απόλυτη εμπιστοσύνη των αγορών».
Η αβασταχτη ελαφρότητα της υποκρισίας
Πολλά μπορεί κανείς να καταμαρτυρήσει και για την "επιλεκτική" προβολή μιας εξ αυτών, ενώ αποσιωπώνται και υποβιβάζονται άλλες αινιγματικές περιπτώσεις.
Δεν είναι τυχαίο που σχεδόν κανείς δεν ρωτά για τον Ανδρέα Παπαμιμίκο, τον Γραμματέα ΝΕΟΛΑΙΑΣ της ΝΔ που ήλεγχε 5 ΜΚΟ, οι οποίες χρηματοδοτούνταν από κρατικά κονδύλια κατά την περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ.:
1. ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2. ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
3. BALKAN A.I.D.
4. Πρωτοβουλία για την ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
5. Δίκτυο πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.
περισσότερα εδώ
Από την άλλη βέβαια, κανείς δεν συζητά τα εκατομμύρια (230 εκατομμύρια) που ουσιαστικά "χαρίστηκαν" με τη διαγραφή των χρεών του Μεγάρου Μουσικής από δάνεια με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο
Όμως σίγουρα δεν είναι όλοι όσοι εμπλέκονται σε ΜΚΟ άνθρωποι που καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα. Για το λόγο αυτό με κοινή ανακοίνωσή τους οι οργανώσεις Greenpeace, ActionAid και WWF προειδοποιούν ότι «Οι συνεχείς και επίμονα γενικευμένες αναφορές οδηγούν στην καθολική απαξίωση ενός από τους λίγους εναπομείναντες υγιείς χώρους της ελληνικής κοινωνίας, αυτού της Κοινωνίας των Πολιτών»
«Η αδιαφάνεια και μη νομιμότητα των σκοπών κάποιων οργανώσεων δεν μπορεί να οδηγήσει στην συνολική καταδίκη όλων των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», οι οποίες «έχουν δεχθεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση» εναντίον τους τις τελευταίες ημέρες.
Στην κοινή τους ανακοίνωση οι τρεις οργανώσεις, ως μη κυβερνητικές και οι ίδιες, ζητούν σεβασμό για τους 300.000 υποστηρικτών τους, τα δεκάδες κοινωφελή ιδρύματα που στηρίζουν τις δράσεις τους σε Ελλάδα και εξωτερικό, καθώς και τα εκατομμύρια των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο «που έχουν δει τη ζωή τους να βελτιώνεται, τα δικαιώματα και το περιβάλλον τους να προστατεύονται μέσω των προγραμμάτων μας εδώ και δεκαετίες», ενώ παράλληλα αναφέρονται και στις εταιρείες ορκωτών λογιστών που ελέγχουν κάθε χρόνο τα οικονομικά τους στοιχεία, τα αποτελέσματα των οποίων κοινοποιούν, όπως επισημαίνουν, στις ετήσιες εκθέσεις τους και αναρτούν στις ιστοσελίδες τους.
Καλούν τέλος τις υπόλοιπες οργανώσεις, ιδρύματα, συλλόγους και ομάδες πολιτών, τοπικές ή διεθνείς, μικρές ή μεγάλες, που μοιράζονται τις ίδιες αξίες διαφάνειας, λογοδοσίας και αποτελεσματικότητας, να αντιδράσουν.
«Είναι ώρα η Ελληνική Πολιτεία να δημιουργήσει στη χώρα μας ένα νομικό πλαίσιο λειτουργίας για τις ΜΚΟ, που να επιτρέπει στους πολίτες που πιστεύουν στην προσφορά και στον εθελοντισμό να κάνουν τα οράματά τους για ένα καλύτερο κόσμο πράξη»
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ
Εξιλαστήρια θύματα γίνονται οι κατά Σανιδά (τον θυμάστε αυτόν;) ανίδεοι!!! διοικητές πέντε ασφαλιστικών Ταμείων που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων το 2008-2009, ενώ οι πολιτικοί υπεύθυνοι ή αλλιώς παραπλανηθέντες υπουργοί, σύμφωνα με την (χαριτωμένη) Σανιδοεκτίμηση, είναι στο απυρόβλητο. Φρόντισε γιαυτό ο Καραμανλής που έκλεισε σκοπίμως τη Βουλή για να παραγραφεί το έγκλημα.
Το ριφιφί σε βάρος των εργαζομένων ενορχηστρώθηκε με άνωθεν εντολές, οργανωμένα, με σχέδιο και κατέληξε στη διαρπαγή ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών φορέων.
Για την Ιστορία μάλιστα, όταν έσκασε το σκάνδαλο την περίοδο εκείνη, ούτε και τότε, μετά την εισαγγελική πρόταση για άσκηση ποινικής δίωξης για τα αδικήματα της απάτης κατ΄ εξακολούθηση και συναυτουργία, του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, της συμμετοχής σε συμμορία και της φοροδιαφυγής, ανέλαβαν την οποιαδήποτε ευθύνη οι γαλάζιοι κήρυκες της τάξεως και της ηθικής. Ούτε καν την ευθύνη αστοχίας στις επιλογές προσώπων. Δεν καταθέσαν στη βουλή ατόφιες, μήτε τις συμβάσεις με τους όρους που υπέγραψαν με τις αναδόχους τράπεζες για τα ομόλογα.
Τέλος πάντων, έστω και έτσι, σε επίπεδο μόνο των διορισμένων διοικητών που εκτελούσαν εντολές της καταστροφικής κυβέρνησης της Ν.Δ, ο εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων όπου εκδικάζεται η καραμπινάτη αυτή υπόθεση της καταλήστευσης των ταμείων, πρότεινε να κηρυχθούν ένοχοι για απάτη.
Ζήτησε επίσης να κριθούν ένοχοι για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα τα στελέχη της Acropolis ΑΧΕΠΕΥ και ο διαχειριστής κεφαλαίων Γιώργος Παπαμαρκάκης, ο οποίος με την εταιρία του ΝΑΜ είχε μεσολαβήσει στις συναλλαγές και στη ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΜΙΖΩΝ.
Είδατε όμως τι διακριτική μεταχείριση είχε το όλο θέμα από τους ενημερωτές μας; Μια απλή αναφορά και τίποτα παραπάνω. Ορισμένα μέσα μάλιστα ούτε καν ασχολήθηκαν με το ζήτημα. Προτείνει ο εισαγγελέας ΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΑΠΑΤΗ και τα ΜΜΕ κουβέντα. Καμιά αντίδραση, καμιά προβολή.
Έτσι όμως και επρόκειτο για ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ, κυρίως ότι αφορά τον Γ. Παπανδρέου, θα ήταν πρωτοσέλιδο και σίγουρα καυτό θέμα συζήτησης στα πρωϊνάδικα και στα δελτία των 8.
Πρόσφατο παράδειγμα η υπόθεση με την ΜΚΟ και την ανάμειξη υποτίθεται συνεργάτη του Παπανδρέου που έγινε το έλα να δεις. Προσκεκλημένοι ειδικοί και άσχετοι, αναλύσεις, κραυγές, συζητήσεις, οργή, κλάματα, αγανάκτηση και υπονοούμενα σε βάρος του πρώην Πρωθυπουργού. Μέχρι και η Λιάνα του ΚΚΕ ανακατεύτηκε.
Δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να δικαιολογήσω τον οιονδήποτε που έκλεψε λεφτά του λαού μας για να πλουτίσει. Θα πρέπει να πάει φυλακή, να κατασχεθούν όλα τα προυσιακά του στοιχεία και να του αφαιρεθούν ακόμα και τα πολιτικά του δικαιώματα. Να πέσει με λίγα λόγια ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης αμείλικτος επάνω του.
Να γίνεται όμως τόσος ντόρος, τόση κουβέντα για μια υπόθεση που έχει σίγουρα την αξία της και καλώς ελέγχεται από την δικαιοσύνη, αλλά είναι σαφώς υποδεέστερη του εγκλήματος των δομημένων ομολόγων και παρόλα αυτά τα ΜΜΕ να ποιούν τι νύσσα, είναι τουλάχιστον υποκρισία.
Το συμπέρασμα είναι ότι γίνεται μια πραγματικά κραυγαλέα προσπάθεια συστηματικής απενοχοποίησης της Δεξιάς από τα σκάνδαλα και τις αθλιότητες που διέπραξε σε βάρος της χώρας, οδηγώντας την στη χρεοκοπία, με τεχνητή διάχυση, εκτροπή, περιπλάνηση και συμψηφισμούς ευθυνών. Το σχέδιο βασίζεται στην δημιουργία σύγχυσης στους πολίτες σε ένα περιβάλλον όπου οι μύθοι ανακατεύονται με μισές αλήθειες ώστε ο αποπροσανατολισμός να κυριαρχεί στη βάση της κοινωνίας.
Σχέδιο μελετημένο, σατανικό, υπόγειο. Οι ενεργοί όμως και υποψιασμένοι πολίτες δεν πρόκειται να τους κάνουν τη χάρη. Δεν θα γίνουν έρμαια της χειραγώγησης που θέλουν να επιβάλουν τα συμφέροντα. Δεν καταπίνουν αμάσητες τις δήθεν πληροφορίες που σερβίρονται από τους καλοπληρωμένους Εφιάλτες της δήθεν ενημέρωσης. Τους πήραν χαμπάρι.
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014
Πεταλωτης: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΦΥΣΤΙΚΙΟΥ
Ελπίζω ειδικά για τις 2004-2009 ΜΚΟ να μην περιμένουμε 150 χρόνια ...
Κοφτή δήλωση Ελενόπουλου Η υπόθεση οδηγήθηκε σε διερεύνηση από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
"Κάποιοι σχολιαστές, παρά το ότι γνωρίζουν από το ρεπορτάζ στοιχεία της υπό συζήτηση υπόθεσης για μια ΜΚΟ και μάλιστα, τα γνωρίζουν από το ρεπορτάζ που οι ίδιοι κάνουν, συνεχίζουν να παριστάνουν ότι τα αγνοούν και μαζί βεβαίως, συνεχίζουν να εκτίθενται.
Και επειδή, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να το πράττουν για τους δικούς τους λόγους, ακριβώς γι' αυτό αποκρύπτουν συνειδητά την αλήθεια.
Ποιά είναι η αλήθεια;
Η υπόθεση οδηγήθηκε σε διερεύνηση από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου."
Η σκληρή κόντρα Μητσοτάκη - Σαμαρά για τα "μυστικά κονδύλια" του ΥΠΕΞ την περίοδο 1990-1992
Η όλη υπόθεση προκάλεσε τεράστιο πολιτικό θόρυβο, με τον Κ. Μητσοτάκη να κάνει λόγο για «μια μαύρη νάιλον σακούλα με χαρτονομίσματα, γεμάτη πεντοχίλιαρα, από την οποία έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν», χωρίς, όμως, να κατονομάσει συγκεκριμένους παραλήπτες ή να παρουσιάσει το παραμικρό στοιχείο. Το σχετικό πόρισμα του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ δεν αποκάλυψε τίποτα, ενώ η δικαστική έρευνα της υπόθεσης κατέληξε στο αρχείο.
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Ο ανοιχτοχέρης Στυλιανίδης και οι ΜΚΟ....
Θυμάται κανείς όμως, το σχετικά πρόσφατο πάρτι των ΜΚΟ επί Στυλιανίδη;
Ανασύραμε το δημοσίευμα από το tvxs.gr πριν τέσσερα χρόνια στις 16/2/2010
"Αναταραχή και σχόλια στον τοπικό Τύπο της Ροδόπης έχει προκαλέσει η αποκάλυψη της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας για τις υπέρογκες χρηματοδοτήσεις προς τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που ενέκρινε την περίοδο 2004 – 2007 ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης, καταγόμενος από τη Ροδόπη και υφυπουργός Εξωτερικών τη συγκεκριμένη περίοδο.
Όπως αποκάλυψε η Κ.Ε. τη μερίδα του λέοντος στις επίμαχες χρηματοδοτήσεις έλαβε η ΜΚΟ «Ευρωπαϊκή Προοπτική», την οποία ίδρυσε ο Παντελής Σκλιάς, προσωπικός φίλος του πρώην υφυπουργού “από τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα. Συγκεκριμένα η Ευρωπαϊκή Προοπτική έλαβε από το Υπουργείο Εξωτερικών συνολικά το ποσό μαμούθ των 5 εκατ. ευρώ.
Παρόμοια προνομιακή μεταχείρηση φέρεται να είχε και το “Κέντρο Ευρωπαϊκού Δημοσίου Δικαίου” του καθηγητή Σπύρου Φλογαΐτη, ο οποίος διετέλεσε δύο φορές υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών, και στην υπηρεσία του οποίου φέρεται να εργαζόταν ως ερευνητής ο κ. Στυλιανίδης. Χαρακτηριστικό είναι το γέγονός ότι ενώ το 2003 το Κέντρο Ευρωπαϊκού Δημοσίου Δικαίου έλαβε ως χρηματοδότηση 210.000 ευρώ, την αμέσως επόμενη χρονιά, που ανέλαβε την κυβένρηση η ΝΔ, η ίδια ΜΚΟ έλαβε 1.260.000 ευρώ
Ωστόσο, όπως αποκάλυψε η Κυριακάτικη Ελευθεοτυπία και η δημοσιογράφος Βασιλική Σιούτη, με τις ευλογίες του Ευρυπίδη Στυλιανίδη φέρεται να κατευθύνθηκαν και άλλα ποσά προς την Κομοτηνή και την Ροδόπη. Συγκεκριμένα στο δημοσίευμα αναφέρεται η περίπτωση της ΜΚΟ Αλληλεγγύη που το 2004 χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών με 900.000 ευρώ για να αγοράσει σιτηρά από τη Ροδόπη ως επισιτιστική βοήθεια για την Αίγυπτο, την Αιθιοπία και την Ιορδανία ενώ το 2004 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις λίστες των ΜΚΟ και η «Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών Κομοτηνής», η οποία έλαβε 140.000 ευρώ για τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των ορφανών και των παιδιών με ειδικές ανάγκες στην ΠΓΔΜ".
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: ΚΑΘΑΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ
Άνοιξε πάλι ο βόθρος των μεγάλων αφεντικών και ρέουν στους δρόμους σιχαμερά βοθρολύματα, η μπόχα των οποίων φέρνει λιποθυμιά. Μόλις βγήκε ανοιχτά ο Παπανδρέου και άσκησε κριτική στον Ζάππειο Πρωθυπουργό, αμέσως και χωρίς χρονοτριβή, πιάσανε πρόθυμα δουλειά πάλι τα παπαγαλάκια της διαπλοκής. Όλες οι καλοπληρωμένες τηλεοπτικές μουτσούνες και οι κονδυλοφόροι της πλάκας, με προ 14ετίας περσινά ξινά σταφύλια, κόβουν και ράβουν παλιομοδίτικα κουστουμάκια με σκοπό να τα φορέσουν στον Γ. Παπανδρέου, χωρίς να του πάνε καθόλου.
Προσπαθούν να σπιλώσουν εκείνον που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του σε θέματα, εντιμότητας, διαφάνειας και λογοδοσίας και το έχει αποδείξει διαχρονικά και ποικιλοτρόπως. Κι όμως εκεί, τα ρουφιανομάγαζα της αρπαχτής, τηλεοπτικά και έντυπα, βγάζουν χολή σε βάρος του, χωρίς ουσία, χωρίς στοιχεία, χωρίς αποδείξεις, χωρίς καμιά ένδειξη. Το μόνο που λένε είναι ότι κάποιος παλιός συνεργάτης του ΓΑΠ ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη, άρα εκ του πλαγίου και από σπόντα, επιδιώκουν να τον συνδέσουν με την υπόθεση της Μ.Κ.Ο και να τον πλήξουν πολιτικά.
Ενώ λοιπόν κάνουν αριστοτεχνικά μακροβούτια στο παρελθόν ψάχνοντας για πράσινα λαβράκια, πραγματοποιούν σκοπίμως άλματα στο χρόνο, χωρίς να αγγίζουν καθόλου τα αίσχη και τις αθλιότητες του Καραμανλή και της παρέας του που ερχόμενοι το 2004 ως σεμνοταπεινοί νοικοκύρηδες στην εξουσία και μέχρι το 2009, οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, στα μνημόνια και στην επιτήρηση της Τρόικας.
Τόσα σκάνδαλα, τόσες ρεμούλες και αρπαχτές, τόση σήψη και παρακμή, τόσα εγκλήματα σε βάρος του λαού που πληρώνει σήμερα επώδυνα το μάρμαρο της δικής τους τυχοδιωκτικής πολιτικής κι όμως είναι στο απυρόβλητο. Καμιά αναφορά στον πρωτεργάτη της καταστροφής του τόπου, που από τότε, ήπιε το αμίλητο νερό, περιπλανώμενος από χωρίου εις χωρίον, άνετος, ατάραχος και χωρίς την παραμικρή ενόχληση. Καμιά ενασχόληση με τους κουμπάρους Πανάγους και σία, τους Αγάπιους, τους Χούπηδες, τους Ζαχόπουλους, τους Βαρθολομαίους, τους Βουλγαράκηδες, τους Προκόπηδεςς, τους Παυλίδηδες και τόσους άλλους λεβέντες της Δεξιάς, που όρθωσαν στη χώρα μια απίστευτη Βαβυλώνα ασυδοσίας, με ολοσχερή ισοπέδωση διαχρονικών αρχών και αξιών των Ελλήνων.
Επανερχόμαστε στο θέμα μας όμως. Ακόμα και να υπήρξε ανάμειξη, στην συγκεκριμένη υπόθεση της ΜΚΟ, κάποιου συνεργάτη του τότε υπουργού εξωτερικών, λέμε τώρα, τι σημαίνει αυτό;
- Ότι έχει την οποιαδήποτε σχέση εκείνος με την υπόθεση;
- Ότι ελέγχεται αυτός που με τις νομοθετικές του παρεμβάσεις την ίδια περίοδο, έλυσε καίρια ζητήματα στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού της δυνατότητας του κράτους να ελέγχει τα αρπαχτικά;
- Ενοχοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο εκείνος που προώθησε συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο το οποίο διέπει έκτοτε ότι αφορά τις ΜΚΟ και με βάση το οποίο, οριοθετήθηκε για πρώτη φορά η έννοια των ΜΚΟ, θεσπίστηκε η τήρηση Ειδικού Μητρώου ΜΚΟ καθώς και η διαδικασία αξιολόγησης και εγγραφής σε αυτό, τέθηκαν για πρώτη φορά προϋποθέσεις για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ, συστάθηκε Επιτροπή Πιστοποίησης και Αξιολόγησης των ΜΚΟ και συγκροτήθηκε Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή ΜΚΟ, τα συμπεράσματα των συνεδριάσεων της οποίας, περιλαμβάνονται σε έκθεση η οποία αποστέλλεται στη Μόνιμη Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής των Ελλήνων;
Αστεία πράγματα. Όσο όμως και να πασχίζουν, όσο και να ουρλιάζουν, όσο και να βροντάνε τα λυκόρνια της ξευτίλας και της παραπληροφόρησης του λαού, θα υφίστανται συνεχώς απανωτές και ταπεινωτικές ήττες.
Ας έχουν υπόψη ότι καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Και ο Παπανδρέου μάλιστα είναι τόσο καθαρός σαν διαμάντι, που οι ασχήμιες, οι συνωμοσίες, οι πλεκτάνες και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, είναι καταδικασμένα να αποτυγχάνουν συνεχώς και παταγωδώς.
ΞΥΝΙΔΗΣ : ΤΑ "ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙΑ" ΤΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑ
Ωστόσο πρέπει να ενημερωθεί ο ‘’μεταρρυθμιστής’’ Πρωθυπουργός ότι από τον Ιούνιο 2011 έχει ψηφισθεί ο νόμος 3982/11 που απλοποιεί τις διαδικασίες αδειοδότησης καταρχήν των Μεταποιητικών επιχειρήσεων με προοπτική η εν λόγω διαδικασία να επεκταθεί και στις άλλες δραστηριότητες και συνεχίστηκε η μεταρρύθμιση με το νόμο 4072/12. Οι εν λόγω νόμοι εισήγαγαν τότε πραγματικά για πρώτη φορά όλες τις αρχές και τις διαδικασίες που το μεγαλύτερο μέρος τους περιλαμβάνονται και στις χθεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης.
Πρώτη και σημαντικότερη η διαδικασία της αυτοαδειοδότησης για τις μικρής όχλησης επιχειρήσεις με βάση τους πρότυπους περιβαλλοντικούς όρους και με μια υπεύθυνη δήλωση. Η εν λόγω διαδικασία αφορά το 75 % των αδειών για τις εν λόγω δραστηριότητες.
Με τον ίδιο νόμο πολλαπλασιάστηκαν τα σημεία αδειοδότησης αφού προβλέφθηκε ότι τα επιμελητήρια και το τεχνικό επιμελητήριο θα αποτελούν επίσης αδειοδοτικές αρχές πέραν των κεντρικών ή περιφερειακών αρχών που κατά αποκλειστικότητα χορηγούσαν τις άδειες.
Επιπλέον αυτοί που θα πιστοποιούν και θα ελέγχουν την αδειοδότηση προβλέφθηκε να μην είναι μόνο δημόσιοι υπάλληλοι προκειμένου να επισπεύδονται οι σχετικές διαδικασίες, αλλά πιστοποιημένα πρόσωπα για αυτή τη δουλειά . Η εγγραφή στο μητρώο έχει ήδη ξεκινήσει από τις 30 Ιανουαρίου 2014.
Με τη νομοθεσία για το ΓΕΜΗ, η ίδρυση μιας επιχείρησης μπορεί να πραγματοποιηθεί σε λιγότερο από μια ημέρα για τις Ανώνυμες Εταιρείες ‘’. Προβλέφθηκε δε μια νέα νομική μορφή επιχείρησης η Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Επιχείρηση (ΙΚΕ) που μπορεί να ιδρυθεί χωρίς βαριές και δύσκαμπτες γραφειοκρατικές διαδικασίες με κεφάλαιο ενός ευρώ. Εξ αιτίας μόνο αυτής της μεταρρύθμισης η Ελλάδα κέρδισε 111 θέσεις στο Παγκόσμιο δείκτη Επιχειρηματικότητας της Παγκόσμιας Τράπεζας και από την 149η θέση βρέθηκε στην 38η.
Αυτές είναι μόνο κάποιες ενδεικτικές ρυθμίσεις που έχουν γίνει και υλοποιούνται για την προώθηση της επιχειρηματικότητας.
Φυσικά καλωσορίζουμε στην προσπάθεια που είχε ξεκινήσει και τις εξαγγελίες του ‘’μεταρρυθμιστή’’ Πρωθυπουργού, έστω και παραμονές εκλογών. Εάν όμως ήθελε πραγματικά να κάνει μεταρρύθμιση στις αδειοδοτήσεις, θα έπρεπε να λύσει το χωροταξικό θέμα που ταλαιπωρεί τις επιχειρήσεις και τη χώρα και το οποίο δυστυχώς και κακώς δεν έχει λυθεί και όχι να ξαναζεσταίνει λύσεις που δόθηκαν προ τριετίας. Γιατί πλέον σε αυτή τη χώρα είμαστε υποψιασμένοι και ‘’καθρεφτάκια’’ δεν θα αγοράσουμε.
xinidis.blogspot.gr
όλη η διαδρομή του Γιώργου Παπανδρέου συνδέεται με παρεμβάσεις που αφορούν τη διαφάνεια, την ευνομία, την ισονομία, τη λογοδοσία, τον έλεγχο και επιλογές που ενισχύουν το κράτος δικαίου.
Την περιόδο κατά την οποία ηγείτο του Υπουργείο Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου, με δική του πρωτοβουλία, όχι μόνον τέθηκε τέλος σε ένα καθεστώς που αξιολογούσε τις ΜΚΟ χωρίς καθορισμένα κριτήρια και ανοιχτές διαδικασίες, αλλά και προωθήθηκε συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο το οποίο διέπει έκτοτε ό,τι αφορά τις ΜΚΟ.
Με αυτό το θεσμικό πλαίσιο:
Οριοθετήθηκε για πρώτη φορά η έννοια των ΜΚΟ.
Θεσπίστηκε η τήρηση Ειδικού Μητρώου ΜΚΟ καθώς και η διαδικασία αξιολόγησης και εγγραφής σε αυτό.
Τέθηκαν για πρώτη φορά προϋποθέσεις για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ.
Συστάθηκε Επιτροπή Πιστοποίησης και Αξιολόγησης των ΜΚΟ.
Συγκροτήθηκε Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή ΜΚΟ. Τα συμπεράσματα των συνεδριάσεων της Επιτροπής περιλαμβάνονται σε έκθεση η οποία αποστέλλεται στη Μόνιμη Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Boυλής των Ελλήνων.
Επίσης υπενθυμίζεται ότι, η Οικονομική Αστυνομία η οποία και ανέλαβε αρχικά την έρευνα για την συγκεκριμένη υπόθεση, συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
Η Δικαιοσύνη από την πλευρά της, ορθώς διερευνά κάθε υπόθεση. Πρέπει να αποκαλυφθεί η αλήθεια και όπου υπάρχουν ευθύνες να αποδοθούν.
Όλα τα άλλα, μεταξύ των οποίων και η προσπάθεια ορισμένων ΜΜΕ να εμπλέξουν δια της πλαγίας τον Γιώργο Παπανδρέου με την υπόθεση, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Και σε κάθε περίπτωση, είναι περισσότερο από εμφανές, γιατί κόπτονται περί διαφάνειας εκείνοι που την καταπατούν καθημερινά, λόγω και έργω.
Αλλά και αυτή τη φορά, όπως και όλες τις προηγούμενες, εκτίθενται.
Αν κάτι δεν μπορούν να αποδεχθούν, είναι ότι όλη η διαδρομή του Γιώργου Παπανδρέου συνδέεται με παρεμβάσεις που αφορούν τη διαφάνεια, την ευνομία, την ισονομία, τη λογοδοσία, τον έλεγχο και επιλογές που ενισχύουν το κράτος δικαίου, μεταξύ των οποίων, φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, οικονομικοί εισαγγελείς, οικονομική αστυνομία, ό,τι δηλαδή αποδίδει καρπούς σήμερα, αλλά και διαύγεια, ανοιχτή - ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Τέλος, ελπίζουμε πως το γεγονός ότι ορθώς ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη μια ΜΚΟ, δεν θα αποτελέσει ευκαιρία για κάποιους να πλήξουν την ιδέα της αυτοοργάνωσης και του εθελοντισμού, ούτε και τα κινήματα των πολιτών, που παγκοσμίως αποτελούν μια ήρεμη δύναμη προώθησης του κοινού καλού για κάθε κοινωνία και για κάθε χώρα.
Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014
Στίβεν Χόκινγκ: «Ο Αριστοτέλης, η δικαιοσύνη και η Συρία»
Ο λόγος που η ανθρωπότητα δεν είχε αναπτυχθεί περαιτέρω, έλεγε, «ήταν οι πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές που συχνά κατέστρεφαν πολιτισμούς» έγραψε ο Χόκινγκ. «Σήμερα οι άνθρωποι αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα. Η γνώση μας πολλαπλασιάζεται και η τεχνολογία εξελίσσεται γοργά. Ωστόσο οι άνθρωποι έχουμε ακόμα τα ένστικτα, ιδιαίτερα τα επιθετικά, που είχαμε όταν ακόμα ζούσαμε σε σπηλιές. Η επιθετικότητα ήταν προτέρημα για την επιβίωση, όμως όταν η σύγχρονη τεχνολογία συναντά τα άγρια ένστικτα, ολόκληρη η ανθρωπότητα και η υπόλοιπη ζωή στη Γη κινδυνεύουν».
Ο συγγραφέας της «Σύντομης ιστορίας του χρόνου» και πρώην καθηγητής Μαθηματικών στο Κέιμπριτζ αναφέρει ότι «σήμερα στη Συρία βλέπουμε τη σύγχρονη τεχνολογία με τη μορφή βομβών, χημικών και άλλων όπλων να χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει έξυπνους πολιτικούς σκοπούς. Πόσο έξυπνο είναι όμως», αναρωτιέται, «να παρακολουθείς 100.000 ανθρώπους να σκοτώνονται ή παιδιά να γίνονται στόχοι;».
«Είναι τουλάχιστον βλακώδες να εμποδίζεται η ανθρωπιστική βοήθεια να φθάσει σε κλινικές όπου παιδιά ακρωτηριάζονται επειδή δεν υπάρχουν βασικές προμήθειες και νεογέννητα πεθαίνουν επειδή δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι απεχθές», τονίζει ο Χόκινγκ, «και παρ' όλα αυτά ο κόσμος το παρακολουθεί ψυχρά από απόσταση. Πού είναι η αίσθηση της συλλογικής δικαιοσύνης; Τελικά ο Αριστοτέλης είχε άδικο» καταλήγει. «Το Σύμπαν έχει ηλικία 14 δισ. ετών. Είχε δίκιο όμως για τις μεγάλες καταστροφές και τον πολιτισμό. Ο πόλεμος στη Συρία δεν είναι το τέλος της ανθρωπότητας, δείχνει όμως ότι χωρίς τη δικαιοσύνη το είδος μας θα εκλείψει σίγουρα».
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014
Γιώργος Ελενόπουλος προς επιλήσμονες: όλα αυτά έγιναν την διετία για την οποία κάποιοι έχουν σήμερα την πολυτέλεια να εκφράζουν τον "πόνο τους"
Την τελευταία περίοδο παρατηρείται ραγδαία αύξηση του αριθμού των δήθεν επιλησμόνων πολιτικών στελεχών, προερχομένων από το κυβερνητικό στρατόπεδο, τα οποία με κάθε ευκαιρία, δεν διστάζουν να πουν τον "πόνο τους", που δεν είναι άλλος από τα “δεινά” της διετίας 2010-2011. Κατανοητή η στρατηγική τους.Αλλά δυστυχώς, μαζί αυξάνεται και το μέγεθος της γελοιότητας στην οποία υποπίπτουν, τόσο για να δικαιολογήσουν δικά τους λάθη, όσο και για να εμφανιστούν άμωμοι και άσπιλοι, ενόψει εκλογών.
Γιατί είναι οι ίδιοι που ενώ σήμερα ομιλούν περί της επιτυχίας του πρωτογενούς πλεονάσματος, από την άλλη τους φταίει η διετία 2010 - 2011.
Λες και θα ήμασταν σήμερα σε πρωτογενές πλεόνασμα, αν δεν υπήρχαν οι προσπάθειες, οι επιλογές και οι αποφάσεις της τότε κυβέρνησης.
Λες και τα πρωτογενή ελλείμματα μειώθηκαν μόνα τους, με μαγικές συνταγές Ζαππείου.
Αλλά ας το αφήσουμε αυτό, για να πάμε κατευθείαν στην ουσία.
Μήπως θυμούνται πόσο μειώθηκε το έλλειμμα το 2010 και το 2011;
Μήπως θυμούνται επί ποιας κυβέρνησης επετεύχθη αυτό;
Μήπως θυμούνται τι έλεγαν τότε;
Μήπως θυμούνται ποιες είναι οι προβλέψεις και ποια τα μέτρα του πρώτου μνημονίου και ποια είναι τα μέτρα που πήραν αυτοί μετά το δεύτερο μνημόνιο;
Μήπως θυμούνται σε πόσα δις Ευρώ υπολογίζονταν τα μέτρα που απαιτούνταν τον Νοέμβριο του 2011 και σε πόσα τελικά ανήλθαν;
Μήπως θυμούνται πόσες εκλογές μεσολάβησαν και πόσος χρόνος χάθηκε στον βωμό μικροκομματικών ή και προσωπικών σκοπιμοτήτων;
Μήπως θυμούνται ότι, μια εκλεγμένη κυβέρνηση έπεσε να για ικανοποιηθούν αυτές οι σκοπιμότητες;
Μήπως θυμούνται τι άλλο είχε να αντιμετωπίσει η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με αυτές τις σκοπιμότητες;
Μήπως θυμούνται ότι, αυτές οι σκοπιμότητες δεν σταματούσαν ούτε καν στα όρια της παράταξης μας, αλλά τα διεμβόλιζαν;
Και κάτι ακόμη, συναφές, μήπως θυμούνται πόσες από τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αποδόμησαν ή επιχείρησαν να αποδομήσουν στο όνομα διευθετήσεων που σε κάθε περίπτωση παραπέμπουν ευθέως στα δεινά του πελατειακού κράτους που μας οδήγησε στο χείλος της καταστροφής;
Και προσθέτως, μήπως θυμούνται την περίοδο 2010 - 2011, ποια χώρα ήταν πρώτη σε μεταρρυθμίσεις μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με τον ίδιο τον Οργανισμό, και επί ποιας κυβέρνησης; Πρωτιά για την οποία επίσης πανηγυρίζουν σήμερα ενώ τότε αντιμάχονταν κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας;
Αν όχι, την επόμενη φορά που θα επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από μια κυβέρνηση που θυσιάστηκε για να παίζουν ανερυθρίαστα τα παιχνίδια τους, θα τους το θυμίσουμε εμείς.
Για την ώρα, αρκεί να τους θυμίσουμε μόνο τα εξής:
Το έλλειμμα, από το 15,6%, που το άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή, μέσα σε μόλις έναν χρόνο, στα τέλη του 2010 έπεσε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες και στα τέλη του 2011 έφθασε περίπου στο 9%.
Το δε πρωτογενές έλλειμμα, από το 10,5% στα τέλη του 2009, στο 4,9% στα τέλη του 2010 και στο 2,4% στα τέλη του 2011!
Το 80% της προσπάθειας μείωσης του θηριώδους πρωτογενούς ελλείμματος του 2009, έγινε τη διετία 2010-2011. Την ίδια περίοδο η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια σε ρυθμό μεταρρυθμίσεων μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ.
Παρεμπιπτόντως, όλα αυτά έγιναν την διετία για την οποία κάποιοι έχουν σήμερα την πολυτέλεια να εκφράζουν τον "πόνο τους".
Η "ΠΡΟΔΟΣΙΑ" ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΞΕΧΑΣΑΝ...
...και στην οποία πολλοί περισσότεροι και πολύ γρήγορα προσχώρησαν.
Πόσα χρόνια πέρασαν άραγε από τότε που χιλιάδες συμπολίτες μας μαζεύονταν στην πλατεία Συντάγματος και μούντζωναν τη Βουλή; Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ενωμένα τα «κινήματα» των κάθε είδους «δεν πληρώνω» σχημάτων, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ , η Νέα Δημοκρατία, η Χρυσή Αυγή, αναμειγνύοντας κόκκινες και γαλάζιες σημαίες, ζητούσαν από κοινού «να καεί να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή», να εκτελεστεί στο Γουδί ο «προδότης» Παπανδρέου; Ποιος θυμάται τα λέιζερ, τους προπηλακισμούς, τις βρισιές;
Γιατί άραγε κανείς σήμερα δεν αναφέρεται σε αυτό το «μεγαλειώδες», όπως το αποκαλούσαν τότε, κίνημα «ανατροπής» και «λύτρωσης»; Πού είναι και τι κάνουν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν εκείνη την περίοδο στην πλατεία Συντάγματος;
Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση σήμερα εφαρμόζει με τρισχειρότερους όρους τα δημοσιονομικά προαπαιτούμενα των μνημονίων με συμπλήρωμα το ξήλωμα με ταχείς ρυθμούς όποιας προοδευτικής μεταρρύθμισης είχε ψηφιστεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2011.
Η Χρυσή Αυγή νομιμοποιημένη από τις ΚΟΙΝΕΣ εκδηλώσεις «αντίστασης» με Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τα ποσοστά της και ξεδιπλώνει με χαρακτηριστική άνεση την πολιτική του μίσους και της ισοπέδωσης των δημοκρατικών θεσμών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να κυβερνήσει, να προσχωρήσει δηλαδή στην «προδοσία» αφού η εθνική υπερηφάνεια που προσδιοριζόταν από γενναίες μονομερείς πράξεις όπως «θα σκίσουμε το μνημόνιο την επόμενη των εκλογών», «δεν αναγνωρίζουμε το τοκογλυφικό χρέος», «Θα ακυρώσουμε με ΕΝΑΝ νόμο όλους τους νόμους των μνημονιακών κυβερνήσεων», μπήκε βαθιά στα υπόγεια της Κουμουνδούρου.
Και φτάσαμε πια σήμερα στην έσχατη γραμμή παραλογισμού, υποκρισίας και πολιτικής εξαπάτησης με την ανάδειξη ως έσχατης οριοθέτησης της πολιτικής αντιπαράθεσης το ΚΑΛΠΙΚΟ δίπολο «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί».
Γιατί παριστάνουν όλοι μαζί ότι δεν ξέρουν τι λένε στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, ότι δεν καταλαβαίνουν ότι το 80% όσων επαγγέλλονται δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση με εκλογικευμένο στην καλύτερη περίπτωση τρόπο των δημοσιονομικών προαπαιτούμενων των μνημονίων.
Ξεχνώντας μάλιστα με επιμονή το δεύτερο προαπαιτούμενο για την έξοδο της χώρας από την κρίση, αυτό των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, της διαφάνειας, της θεσμοθετημένης λογοδοσίας σε όλα τα επίπεδα και καθημερινά των πράξεων της όποιας διοίκησης.
Ακούστε τους πόσο ασαφώς και πόσο γενικόλογα μιλάνε για την αναγκαία, όπως έλεγαν κάποτε, σύγκρουση με τα συμφέροντα, τα γνωστά σε όλους συμφέροντα, με το τραπεζικό και εργολαβικό και μηντιαρχικό κατεστημένο.
Σημειώστε και αναρωτηθείτε γιατί σήμερα ΚΑΝΕΙΣ από τους επιφανείς συμμετέχοντες και διοργανωτές του κινήματος της πλατείας και των προπηλακισμών δεν αναφέρεται σε όσα διεκδικούσαν τότε, δεν μιλάει για τα γεγονότα που σημάδεψαν τις πολιτικές εξελίξεις.
Δώστε όποια απάντηση θέλετε.
Σε εμένα πάντως έδωσε μια απάντηση με σημασία ο Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής κ. Μάνος στην πρωινή εκπομπή του MEGA. Εξήγησε με λεπτομέρειες το σχέδιο χαρίσματος των 220.000.000 ευρώ στο Μέγαρο. Και μας εξήγησε με καθαρό τρόπο, ποιο καθαρό δεν γίνεται, πως πήρε την συγκατάθεση των ηγεσιών των πολιτικών δυνάμεων. Κάνοντας μάλιστα ειδική θετική μνεία στην επαφή του με τον «αξιότιμο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης» όπως τον αποκάλεσε.
Καταλάβατε; Καταλάβαμε, θα πείτε κάποιοι.
ΔΕΝ θέλουμε να καταλάβουμε θα πείτε κάποιοι άλλοι και σας καταλαβαίνω απολύτως…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)