Η χώρα με αυτό το βίαιο πρόγραμμα προσαρμογής που εφαρμόζεται δεν βγαίνει από την κρίση. Οδηγείται σε αδιέξοδο.
Οι συνθήκες ζωής επιδεινώνονται βίαια για την πλειονοτητα της κοινωνίας.
Τεράστια υφεση, ανεργία, υπερφορολόγηση, καθίζηση της αγοράς και της ζήτησης, αδικη κατανομή βαρών, συρικνωση του κοινωνικού κρατους και μεγαλη αυξηση των ανισοτήτων.Το ερωτημα που προκυπτει,είναι αν πράγματι ηταν μονόδρομος αυτή η βίαιη προσαρμογή. Και η απάντηση πλέον είναι παραπανω από προφανής.Οχι.
Το πρόγραμμα προσαρμογής αλλά και ο τρόπος που εφαρμόζεται εχει λανθασμένες παραδοχές, λάθος σχεδιασμό, κατανέμει αδικα τα βάρη στη κοινωνία και οδηγει σε τεράστια αναδιανομή πλούτου υπερ των ισχυρών.
Χρειαζονται αμεσα λύσεις για ολους τους πολίτες που σπρώχνονται στο οικονομικό, και κοινωνικό περιθωριο.
Χρειάζεται νεα συμφωνία με τους εταιρους δανειστές. Και τελος χρειάζεται εθνικό σχέδιο αναπτυξης ,μεσα από εθνική συνενοηση με εμφαση στην ανεργία ,στην κοινωνική συνοχή και με αλλαγές στο πρόγραμμα προσαρμογής.
Οι συνθήκες ζωής επιδεινώνονται βίαια για την πλειονοτητα της κοινωνίας.
Τεράστια υφεση, ανεργία, υπερφορολόγηση, καθίζηση της αγοράς και της ζήτησης, αδικη κατανομή βαρών, συρικνωση του κοινωνικού κρατους και μεγαλη αυξηση των ανισοτήτων.Το ερωτημα που προκυπτει,είναι αν πράγματι ηταν μονόδρομος αυτή η βίαιη προσαρμογή. Και η απάντηση πλέον είναι παραπανω από προφανής.Οχι.
Το πρόγραμμα προσαρμογής αλλά και ο τρόπος που εφαρμόζεται εχει λανθασμένες παραδοχές, λάθος σχεδιασμό, κατανέμει αδικα τα βάρη στη κοινωνία και οδηγει σε τεράστια αναδιανομή πλούτου υπερ των ισχυρών.
Χρειαζονται αμεσα λύσεις για ολους τους πολίτες που σπρώχνονται στο οικονομικό, και κοινωνικό περιθωριο.
Χρειάζεται νεα συμφωνία με τους εταιρους δανειστές. Και τελος χρειάζεται εθνικό σχέδιο αναπτυξης ,μεσα από εθνική συνενοηση με εμφαση στην ανεργία ,στην κοινωνική συνοχή και με αλλαγές στο πρόγραμμα προσαρμογής.