του Νίκου Παπανδρέου
Στο εξωτερικό η Ελλάδα θεωρείται μια χώρα που δεν δέχεται αλλαγές: πρώτα απ’ όλα φαίνεται σαν να μην μπορεί να αλλάξει νοοτροπία. Δεύτερον, οι αντιστάσεις σε μεταρρυθμίσεις που απλώς θα εκσυγχρονίσουν την χώρα είναι τεράστιες και γι’ αυτό εκτελούνται με ρυθμό χελώνας.
Αλλά τούτη η αντίδραση στην «αλλαγή» έχει μια δόση από παράδοξο, επειδή η ψυχή του Έλληνα χαρακτηρίζεται από μια διάθεση να δέχεται το καινούργιο, είναι ένα πνεύμα ανήσυχο, έτοιμο να δεχτεί και να αφομοιώσει νέες συνθήκες και να προσαρμοστεί αναλόγως. Έτσι μεγαλούργησαν οι πρόγονοι, έτσι στέφθηκαν με νίκες ως «γένος»- για να χρησιμοποιήσουμε την έννοια του Παπαρρηγόπουλου- έτσι κέρδισαν τη μάχη οι Έλληνες που πρόκοψαν στο εξωτερικό, καθώς έφυγαν με ένα πουκάμισο και τελικά θριάμβευσαν σε κάθε τομέα.
«Είσαι επίορκος και εισαγγελέας της χούντας» φώναζε η Ζωή Κωνσταντοπούλου προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής Χρήστο Μαρκογιαννάκη, λίγο πριν εκείνος κηρύξει το τέλος της 5μηνης προκαταρκτικής εξέτασης…
«Η χούντα ξαναήλθε» φώναζε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και στους διαδρόμους της Βουλής. «Άντε βρε νούμερο» απάντησε εκνευρισμένος ο Παναγιώτης Ρήγας από το ΠΑΣΟΚ.
Οι διάλογοι στους διαδρόμους της Βουλής:
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η χούντα ξαναήρθε… Ούτε η χούντα δεν τα έκανε αυτά.