Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, είναι μια πρόταση, Υπέρβασης του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται το Κίνημα.

Από το Γραφείο Τύπου του Γ. Παπανδρέου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με την πρόταση του για το Κίνημα.

Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, είναι μια πρόταση,

Υπέρβασης του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται το Κίνημα.

Αδιέξοδο, που διαμορφώθηκε από επιλογές που απαξίωσαν πολιτικά τη διαχρονική προσφορά του στον τόπο. Απαξίωσαν την τιτάνια προσπάθεια που κλήθηκε να φέρει σε πέρας, για τη σωτηρία της χώρας.
Απομείωσαν τη δυναμική του, με αποτέλεσμα η ανταπόκριση στο κάλεσμα για τις προσυνεδριακές διαδικασίες που προκηρύχθηκαν, να είναι απογοητευτική, κατά κοινή ομολογία.

Παράλληλα, είναι μια πρόταση,

Λυτρωτική και για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τη χώρα, και για την Ελληνική κοινωνία.
Γιατί θέτει τον πολίτη στο επίκεντρο της πορείας του ΠΑΣΟΚ και των αποφάσεων που αφορούν το ίδιο το Κίνημα, αλλά και την Ελλάδα.
Η συμμετοχική αυτή πρόταση, την δύσκολη αυτή περίοδο, κατά την οποία κρίνεται η μετά το μνημόνιο πορεία της χώρας και η Ελληνική κοινωνία προσδοκά διεξόδους οραματικές, αλλά μαζί ρεαλιστικές και αποτελεσματικές, επιτρέπει ξανά στον πολίτη να ελπίζει, να συμμετέχει και να συμβάλλει σε αυτήν την προσπάθεια με τις δικές του ιδέες, απόψεις, θέσεις και προτάσεις.

Η πρόταση, επιχειρεί να θέσει τέρμα στις άγονες αντιπαραθέσεις και την πόλωση που επικρατούν στην πολιτική ζωή. Προτείνει τη γόνιμη αναζήτηση διεξόδων, που θα αναδειχθούν από την ίδια την κοινωνία. Δημιουργεί τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για πραγματικό διάλογο, δημιουργική κριτική, μαζί και τη συνεννόηση, τη συναίνεση, τις συνεργασίες.

Η πρόταση αναγνωρίζει την ανάγκη συμμετοχής όλων των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου και ανοίγει αυτήν την προοπτική δίνοντας ισότιμο βήμα και λόγο σε όλους.
Σπάει τεχνητές διαιρέσεις – καλεί όλους να συναντηθούμε σε βάση πολιτική.
Δημιουργώντας μια στέγη κοινών αναζητήσεων και αξιών.
Με όρους πολιτικούς – όχι ταμπελών, κομματικών ιεραρχιών ή μικροκομματικών διαγκωνισμών.
Αποτελεί κάλεσμα προς όλες τις δυνάμεις που κατανοούν ότι, η βιώσιμη πορεία της χώρας προς την οριστική σωτηρία της και την αλλαγή της, χρειάζεται ειλικρινείς υπερβάσεις, συνεννόηση και τελικά συγκλίσεις.

Η πρόταση για την αναγέννηση και ανασυγκρότηση του Κινήματος, προσθέτει – δεν αφαιρεί, πολλαπλασιάζει – δεν διαιρεί.

Αποζητά τη συνέργεια όλων, προκειμένου να αναγεννηθεί και να ανασυγκροτηθεί το Κίνημα. Κάτι που αποτελεί κρίσιμο και καθοριστικό παράγοντα για το σήμερα και το αύριο της χώρας – συμμετοχή των πολιτών σε όλα όσα αφορούν τα μεγάλα ζητήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ελληνική κοινωνία.

Είναι ώρα, μετά από χρόνια εξάρτησης, να κάνει ο πολίτης κτήμα δικό του τις αποφάσεις για την πορεία της χώρας. Με την κατάθεση και επεξεργασία δημιουργικών ιδεών από τον ίδιο τον πολίτη. Ιδεών, προτάσεων, ακόμη και αποφάσεων που αφορούν και στα μεγάλα διλήμματα που αντιμετωπίζει η χώρα, όπως και σε αυτά της καθημερινής ζωής.

Αυτή η ζωογόνος κινητοποίηση, ενδυναμώνει έναν προοδευτικό πολιτικό πόλο, που ήταν και μπορεί και πρέπει να καταστεί και πάλι, κυρίαρχος ιδεολογικά και πολιτικά στη χώρα. Τίποτα λιγότερο.

Είναι και πρόταση που ενισχύει τις προσπάθειες τις χώρας για να πορευτεί στο μέλλον με σιγουριά, αλλά και με αξιοπρέπεια.

Διασφαλίζει τις θυσίες του Ελληνικού λαού και τα θετικά αποτελέσματά τους.

Παράλληλα, δεν φείδεται διαδικασιών κινητοποίησης των υγιών παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, που επιζητούν την απελευθέρωση τους από τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, τις δουλείες και εξαρτήσεις του πελατειακού κράτους. Δημιουργεί ουσιαστικές προϋποθέσεις και όρους για βιώσιμη ανάπτυξη.

Οι μόνοι που μπορεί να προβληματίζονται, δήθεν, από αυτήν την προοπτική, είναι όσοι εξακολουθούν να μην κατανοούν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων που μας οδήγησαν στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής.
Όσοι δεν αντιλαμβάνονται το πλήγμα που επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν στη Δημοκρατία, τη χώρα και τον Ελληνικό λαό, ο πελατειακός καπιταλισμός, οι δομές, αλλά και οι αντιλήψεις, οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές, που επέβαλε.

Κάποιοι, δεν το κατανοούν και κάποιοι, δεν θέλουν να αναμετρηθούν με αυτές.
Για τους δικούς τους λόγους.

Όμως, η βιώσιμη πορεία της χώρας, δεν υπηρετείται από αυτές τις στάσεις.

Η βιώσιμη πορεία της χώρας, υπηρετείται από πολιτικές και επιλογές που υπηρετούν το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον. Επιλογές που δεν αποδέχονται, αντιθέτως αντιμάχονται την κακή παράδοση που επέτρεπε την επικράτηση του «νόμου του ισχυρού» και θέτουν κανόνες ισονομίας, διαφάνειας, αξιοκρατίας και λογοδοσίας, κοινούς για όλους, χωρίς εξαιρέσεις.
Πολιτικές και επιλογές, που υπηρετούν αρχές και αξίες.

Όσοι προβάλουν, δήθεν, την σταθερότητα της χώρας, ας γνωρίζουν ότι αυτή υπηρετείται όταν αίρονται οι αιτίες της αστάθειας και της κρίσης. Όταν αίρονται οι διαχωρισμοί, όταν αντιμετωπίζονται οι αδικίες, οι ανισότητες.

Η βιώσιμη πορεία της χώρας υπηρετείται από την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών και όχι το αντίθετο. Από την εμπέδωση αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης και κράτους δικαίου.

Ο ιστορικός ρόλος και η αποστολή του ΠΑΣΟΚ, ταυτίζονται απολύτως με αυτήν την αδήριτη ανάγκη.

Οτιδήποτε άλλο, είναι προφανές ότι, δεν αφορά τη βιώσιμη και σταθερή πορεία της χώρας – αλλά ίσως, τη δική τους πορεία.

Εξάλλου, δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου που έκανε την τελευταία διαπραγμάτευση – με τα γνωστά αποτελέσματα.

Αντιθέτως, εγκαίρως είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους που ελλοχεύουν και είχε κατάθεσει τις απόψεις και τις θέσεις του, με τις οποίες διασφαλιζόταν η διαπραγματευτική δυναμική έναντι των εταίρων.

Ως εκ τούτου, είναι αστείο να εγείρουν κάποιοι ζητήματα σταθερότητας της χώρας με αφορμή την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου με τη στάση του, είναι ο κατ” εξοχήν παράγοντας της σταθερής πορείας της χώρας – αλλά, εξ´ ου και ο φόβος ορισμένων, όχι της δίκης τους πορείας.

Η χώρα, έχει ανάγκη από σχέδιο. Σχέδιο που να οδηγήσει – μαζί με τον Ελληνικό λαό, σε μια Ελλάδα απελευθερωμένη από πελατειακές εξαρτήσεις, σε μια ”μεταπελατειακή Ελλάδα».

Έχει ανάγκη από ένα διαπραγματευτικό οπλοστάσιο, που οικοδομείται μέρα με τη μέρα, με μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν συγκριτικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα απέναντι στους εταίρους μας.

Των εταίρων μας, που και αυτοί έχουν μεγάλες ευθύνες.
Γιατί με τη στάση τους δεν απέτρεψαν την πορεία προς την κρίση.
Γιατί από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσής της, δεν την αντιμετώπισαν με τόλμη και αποφασιστικότητα.
Γιατί ακόμη και σήμερα, εμφανίζονται προσκολλημένοι σε επιλογές που προκρίνουν την δημοσιονομική λιτότητα παντού στην Ευρωπαϊκή Ενωση – ως πανάκεια, έναντι της δημοσιονομικής υπευθυνότητας, αλλά και της αξιοποίησης των δυνατοτήτων της ΕΕ να αντλήσει κεφάλαια για επενδύσεις και τη χρηματοδότηση μιας βιώσιμης ανάπτυξης – για την δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας.
Γιατί αδυνατούν να προωθήσουν θεσμικές αλλαγές ικανές να αντιμετωπίσουν τις εγγενείς αδυναμίες της Ευρωζώνης, δημιουργώντας συνεχείς ανησυχίες και στις διεθνείς αγορές ομολόγων.
Γιατί οι φορείς που συναποτελούν την τρόϊκα, δεν έθεσαν ως προτεραιότητα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά τις δημοσιονομικές περικοπές και τα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα, διαιωνίζοντας έτσι τις ανισότητες ενός άδικου πολιτικο-οικονομικού συστήματος.
Μεταρρυθμίσεις και όχι μόνον διαχειριστικού χαρακτήρα διαρθρωτικές δημοσιονομικές αλλαγές.
Μεταρρυθμίσεις με δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο.
Μεταρρυθμίσεις που αντιμετωπίζουν τα κακώς κείμενα και εμπεδώνουν την κοινωνική δικαιοσύνη και κράτος δικαίου.
Μεταρρυθμίσεις που σπάνε γραφειοκρατικές δομές και ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες σε πολίτες και επενδυτές για την ανάληψη πρωτοβουλιών, οικονομικών και κοινωνικών, προς όφελος του κοινού καλού.
Μεταρρυθμίσεις, που τελικά, διασφαλίζουν και την πορεία για τη σωτηρία της χώρας και για την αλλαγή της – καθώς το ένα αποτελεί προϋπόθεση του άλλου.

Αυτές τις μεταρρυθμίσεις οφείλουμε να κάνουμε, αυτοβούλως – χωρίς έξωθεν παροτρύνσεις. Για το καλό της πατρίδας.

Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, η χώρα έχει ανάγκη από συνεχείς πρωτοβουλίες, κινήσεις και επιλογές που:

Επιδιώκουν και ενθαρρύνουν τη συνεννόηση και τη συνεργασία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.
Με καθαρότητα, χωρίς σκοπιμότητες.
Εμπεδώνοντας τη σημασία των δημοκρατικών διαδικασιών, της διαβούλευσης, του διαλόγου.
Έτσι, όλοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και στον Ελληνικό λαό.
Καθιστούν τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη χώρα, όπως αυτό του χρέους, αντικείμενο ανοιχτού διαλόγου, για την αναζήτηση της πλέον ενδεδειγμένης λύσης. Μιας λύσης που θα έπρεπε να προσλάβει χαρακτήρα εθνικής υπόθεσης, χωρίς μικροκομματικές επιδιώξεις.
Λύσης που θα είχε τη συναίνεση ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων. Και επομένως, θα είχε και αυξημένη δυναμική και αξιοπιστία.
Μια τέτοια πρόταση κατέθεσε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Δυστυχώς, κυβέρνηση και αντιπολίτευση εμφανίζονται εγκλωβισμένες στην τακτική της πόλωσης και για τη διαχείριση του χρέους, αλλά και της «επόμενης μέρας», αποδυναμώνοντας έτσι – για άλλη μια φορά – την εικόνα και τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας.
Έτσι φθάσαμε στη διαπραγμάτευση χωρίς σχέδιο και αξιόπιστες προτάσεις.

Σε μια περίοδο που επιβάλλεται να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και τη συμμετοχή ως στοιχείο σταθερότητας και αναζήτησης λύσεων, δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται από όλους η εμμονή σε μια εσωστρεφή στάση και η απουσία στοιχειώδους δημόσιας συζήτησης.
Το Υπουργικό Συμβούλιο να μην συνεδρίαζει και η Βουλή να μην καλείται να συζητήσει για τα μεγάλα ζητήματα – σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, των δεκάδων συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου και των συνεχών συζητήσεων στη Βουλή.

Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου, για την αναγέννηση του κινήματος, είναι μια πρόταση που θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.

Προσδιορίζει τον προβληματισμό από τον οποίο διακατέχονται οι προοδευτικοί Έλληνες.

Οριοθετεί και καταγράφει με σαφήνεια, το πλαίσιο των πραγματικών διακυβευμάτων που επιζητούν απαντήσεις και τον ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν οι προοδευτικές δυνάμεις – για τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία.

Γι” αυτό και είναι πρόταση που αγκαλιάζουν οι προοδευτικοί Έλληνες.

Είναι υπόθεση όλων μας, να αξιοποιήσουμε με τον πλέον επωφελή για τη χώρα και τους Έλληνες τρόπο, αυτήν την πρόταση διεξόδου, υπέρβασης και προοπτικής.

Όσοι διακατέχονται από τους ίδιους προβληματισμούς και αγωνίες, γνωρίζουν ότι ο αγώνας για αυτά τα διακυβεύματα είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μοναδικός που μπορεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, άνοιξε αυτήν την προοπτική. Όλοι μαζί, θα καταφέρουμε να την κάνουμε πράξη.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι προσωπικό, όπως επιδιώκουν να το εμφανίσουν κάποιοι.
Δεν αφορά τις καρέκλες και τη νομή της εξουσίας.
Είναι πολιτικό.
Αφορά το Κίνημα, την ύπαρξή του και το μέλλον του.
Αφορά την ενίσχυση της δυνατότητάς του να ανταποκριθεί στα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία – αλλά όχι οτιδήποτε άλλο, που ουδεμία σχέση έχει με αυτά τα διακυβεύματα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, κατέθεσε συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, με όλα τα γιατί και τα πώς.

Τα επιχειρήματα στα οποία καταφεύγουν ορισμένοι για να την αντικρούσουν, στερούνται ουσίας, αλλά και της απαιτούμενης από τις στιγμές, ευθύνης – πέραν του ότι πολλά από αυτά, δεν έχουν σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Και βεβαίως, στερούνται της αναγκαίας δημιουργικής στάσης από την οποία έχει ανάγκη το ΠΑΣΟΚ, για να ανταποκριθεί δυναμικά και αποτελεσματικά στο ρόλο του και την αποστολή του.

Γι” αυτό, όσοι επιμένουν να μην μιλούν πολιτικά, ας την μελετήσουν προσεκτικά.

ΥΓ. Τις τελευταίες ημέρες διαβάζουμε και ακούμε πολλά – υπό μορφή κουτσομπολιών, παρά ουσίας. Προφανώς, όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τον Γιώργο Παπανδρέου και τις απόψεις του και βεβαίως, την αλήθεια και την πραγματικότητα. Φαίνεται ότι οι κατ” επάγγελμα και καθ” έξην «ανησυχούντες» για το τι κάνει διαχρονικά ο Γιώργος Παπανδρέου, βρίσκονται σε κατάσταση ιλίγγου. Αυτό τους οδηγεί σε δημοσιεύματα, ακόμη και πρωτοσέλιδα, βγαλμένα όχι από τη διαυγή πολιτική πορεία του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά απο τα δικά τους πεπραγμένα – παρελθόντος και παρόντος. Γράφουν και μιλάνε για τον Γιώργο Παπανδρέου, υπό το πρίσμα των δικών τους πρακτικών και αντιλήψεων.
Δεν είναι όμως όλοι ίδιοι.
Ας το ξεπεράσουν, επιτέλους, κι ας μιλήσουν κι αυτοί πολιτικά.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΥΝΙΔΗΣ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ

Οι επικριτές του Παπανδρέου κατηγοριοποιούνται σε δύο βασικές κατηγορίες. 1)Σε αυτούς που λένε ότι ο Παπανδρέου είχε ως σχέδιο να υποδουλώσει την Ελλάδα στους ξένους. Είχε δηλαδή κακές προθέσεις και ήταν μάλιστα μέρος σχεδίου αλλοτρίων συμφερόντων. Το σενάριο αυτό δεν έχει δράκο, δηλαδή για ποιόν λόγο θα το έκανε αυτό ο Παπανδρέου. Για ποιο λόγο δηλαδή θα θυσίαζε την αίγλη ενός πρωθυπουργού που τον ψήφισε το 44% του λαού του. Οπότε και έπρεπε να φτιαχθούν οι δράκοι. Είπαν λοιπόν: «Γιατί είναι ο ίδιος Αμερικάνος και όχι Έλληνας. Γιατί η μάνα του είναι Εβραία. Γιατί είναι μασώνος» και άλλα τέτοια «ψεκασμένα». Επειδή όμως ναι μεν πολλοί βολεύονται να συνομοσιολογούν ψεκασμένα στην Ελλάδα αλλά δεν είναι και δυνατόν να διαμορφώσουν άποψη στην κοινωνία, ήρθε ένας πιο αληθοφανής δράκος. «Το έκανε για να βγάλει λεφτά». Αφού έψαξαν τον άφραγκο Γιώργο, γιο του επίσης άφραγκου Ανδρέα, στοχοποιήθηκαν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. «Ο Νίκος κάνει μπίζνες. Ο Αντρέας παίζει CDS και γι αυτό θα οδηγούνταν η χώρα σε πτώχευση. Η Μαργαρίτα είναι στη λίστα Λαγκάρντ με εκατοντάδες εκατομμύρια καταθέσεις». Α! ξεχάσαμε τη Σοφία. Η Σοφία επειδή επίσης είναι άφραγκη και δεν έχει και καμιά δραστηριότητα, «ξεπουλά –η άχρηστη- το ιστορικό Καστρί για να πληρώσει την Εφορία» που χρωστάει ένα κάρο. Αυτές οι κατηγορίες πέραν του εμφανώς ανυπόστατου χαρακτήρα τους έχουν εκπέσει και με δικαστικές αποφάσεις, μετά από προσφυγές στη δικαιοσύνη των Παπανδρέου.  
        2)Η άλλη κατηγορία των επικριτών του είναι αυτή που λέει «αποδείχθηκε λίγος για τις περιστάσεις. Αν ήθελε να είναι πρωθυπουργός όφειλε να τα καταφέρει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.».  Σε αυτή την κατηγορία επικριτών θα πρέπει να σταθούμε αρκετά. Γιατί εν τέλει έστω και σχεδόν παράλογα κυνικά, εκφράζει το απόλυτο αξίωμα της πολιτικής. Ο πολιτικός, ο ηγέτης, οφείλει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να τα καταφέρει και μάλιστα κρίνεται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων ή ακόμη και της προσπάθειάς του. Έκανες τη δουλειά επιβραβεύεσαι. Δεν την έκανες στα τσακίδια. Και ως ένας εκ των στρατιωτών (άντε υπαξιωματικών) της προσπάθειας αυτής λέω ξεκάθαρα: ΝΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ. Γιατί όμως;

Η ευλυγισία του προέδρου

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να αποτυγχάνει σε κάθε μέτωπο κι αργά ή γρήγορα θα χάσει την ψυχραιμία του… Γράφει, στο rebuke.gr, ο Θεοδόσης Παπανδρέου.

Εντυπωσιάστηκαν όσοι είδαν ένα logo σήμερα το πρωί. Και αυτό γιατί αποδεικνύει την τρομερή ευλυγισία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρίσκεται στριμωγμένος από όλους και από όλα στην γωνία. Η προσφιλής σε εκείνον τακτική του εκβιασμού φαίνεται πως πλέον δεν είναι αποτελεσματική σε κανένα επίπεδο. Εκτός του Αντώνη Σαμαρά.

Θα μπορούσε βέβαια ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να έχει πάρει τα μαθήματά του μερικά χρόνια πίσω όταν «πέταξε» την τρόικα έξω από το γραφείο του για να την παρακαλέσει γονυπετής να επιστρέψει στην συνέχεια. Και να ικανοποιήσει τα αιτήματά της τα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ κόστισαν στον ελληνικό λαό περί τα 2,5 δισ. ευρώ.

Δεν τα πήρε όμως και βρίσκεται αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα του σήμερα. Από την όποια διαπραγμάτευση η οποία πλέον έχει φτάσει στο σημείο να στρογγυλέψουν τις γωνίες, μέχρι το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Παράταξη.

Γνωρίζει καλά πως ο χρόνος δεν φτάνει για να στήσει το όραμά του. Ενα όραμα που δεν είναι τίποτε παραπάνω από το να σβήσει από το χάρτη το ΠΑΣΟΚ ως να είναι εκείνο που ως όνομα κουβαλά τις αμαρτίες και όχι εκείνοι που το συναποτελούν. Αδιαφορεί ακόμα και για τις μετρήσεις που τον φέρνουν δεύτερο πίσω από τον Νίκο Μιχαλολιάκο στις αρνητικές γνώμες δικαιώνοντας τον Θεόδωρο Πάγκαλο.

Ξέρει ο Ευάγγελος Βενιζέλος πως ο ίδιος δεν μπορεί να εκφράσει το ΠΑΣΟΚ. Δεν πλησιάζει καν το DNA του κόμματος και αντιμετωπίζεται ως ξένο σώμα. Δεν τον ενοχλεί όμως όσο έχει την καρέκλα προφανώς του είναι αρκετό.

Ξέρει όμως και κάτι άλλο. Πως αν αποτολμήσει να εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ τότε η όποια του προσπάθεια δεν θα έχει συνέχεια. Ισως για αυτό στο logo που είδε το φως της δημοσιότητας το σήμα του κινήματος δεσπόζει σε περίοπτη θέση και από κάτω αναφέρεται η Δημοκρατική Παράταξη. Είναι ένας τρόπος για να καθησυχάσει όσους θέλουν να υπερασπιστούν την ιστορία τους.

Για να πετύχει τους στόχους του, δεν διστάζει να παραποιήσει ακόμα και τα λεγόμενα προκατόχων του αρχής γενομένης από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Οι οποίοι αναφέρονταν στην Δημοκρατική Παράταξη ως συνώνυμο του ΠΑΣΟΚ. Που ξεκαθάριζαν πως το ΠΑΣΟΚ είναι εκείνο κάτω από το οποίο θα συσπειρωθεί όλος ο χώρος.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν κατάφερε καν να συγκεντρώσει την πλειοψηφία της ΚΟ του κόμματος στην περίφημη πια δήλωση στήριξης για το συνέδριο της ΔΗΠΑΡ. Επτά όλοι και όλοι υπέγραψαν σε σύνολο 28.

Αποτυγχάνει λοιπόν σε κάθε μέτωπο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό θα τον κάνει αργά ή γρήγορα να χάσει και την ψυχραιμία του. Μέχρι τότε θα ελίσσεται δείχνοντας πως είναι αρκετά ευλύγιστος ώστε να πετύχει ένα μεγαλοπρεπές διπλό τόλουπ που θα έλεγε και ο Αλέξης Κωστάλας.

http://rebuke.gr/2014/11/28/i-evlygisia-tou-proedrou/#

Ανιστόρητοι

Δεν έχουν όρια στο να λένε ανακρίβειες και ψέματα. Με τη μορφή της "άτυπης ενημέρωσης" οι επικοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ μας σύγκριναν το 1992, όταν με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη εντάχθηκαν στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ η Δαμανάκη, ο Ανδρουλάκης, ο Μάνος και Ανδριανόπουλος (δεν αναφέρουν τυχαία  τους δυο πρώτους) με το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Διαφώνησε κανείς, κύριοι της "άτυπης ενημέρωσης". με το να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ  κάποια στελέχη της κεντροαριστεράς, όπως έγινε τις δυο προηγούμενες φορές ;
Όχι, φυσικά.
Αλλά, μήπως έκανε συνέδριο καμία Δημοκρατική Συμπαράταξη το 1992 ή το 2004, ίδρυσε νέες οργανώσεις παράλληλα με αυτές του ΠΑΣΟΚ; Τι σχέση έχει η εκλογική συνεργασία με κάποια πρόσωπα με την οργανωτική ίδρυση νέου κόμματος, του οποίου το ΠΑΣΟΚ και όσοι δεν συμμετέχουν σε αυτό θα είναι συνιστώσα;
Ομολογήστε την αλήθεια γιατί την μαρτυρούν οι πράξεις σας.
Θέλετε να κάνετε νέο  κόμμα, φοβάστε να διαλύσετε το ΠΑΣΟΚ ή να το αφήσετε, μήπως και αυτός που το πάρει επιτύχει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από εσάς και την παρέα σας και γι αυτό το (δια)σύρεται στο χρόνο.
Υ.Γ  Κύριε Γρηγοράκο έχει όρια η υποκρισία σου. Αυτά δήλωνες το 2011:  "Έχουμε φτάσει στα όριά μας. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν πια φτάσει στο τελευταίο στάδιο της ανεκτικότητάς τους. Δεν μπορούν άλλο. Ψηφίσαμε τόσο νομοσχέδια". ( ο Βουλευτής Λακωνίας του ΠΑΣΟΚ, Λεωνίδας Γρηγοράκος στο "Marconi Radio 96,1 F.M." του Βόλου και στην εκπομπή "Συμβαίνει Τώρα" του Αντώνη Κουμιώτη), 

«Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έλαχε ο κλήρος να ηγηθεί της Δημοκρατικής Παράταξης».

Με επιστολή τους οι Βουλευτές Ιωάννης Δριβελέγκας, Δημήτρης Κρεμαστινός, Ιωάννης Κουτσούκος, Χρήστος Γκόκας, Μιχάλης Κασσής, Δημήτρης Σαλτούρος, Πύρρος Δήμας για να πείσουν για την Δημοκρατική Παράταξη επικαλέστηκαν τον Ανδρέα Παπανδρέου και συγκεκριμένα την φράση του  «Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έλαχε ο κλήρος να ηγηθεί της Δημοκρατικής Παράταξης».

Μα δεν έχετε καταλάβει "σύντροφοι" ότι άλλο συνιστώσα και άλλα να ηγηθεί της Δημοκρατικής Παράταξης ;

Πολιτικά άσχετοι ή επικίνδυνοι ;

Κυκλοφορούν οι κύκλοι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στοιχεία για το πόσες φορές ο Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε από το 2004 την λέξη Δημοκρατική Παράταξη και αναρωτιούνται γιατί τώρα του είναι τόσο ενοχλητικό.
Το ερώτημα απλό. 'Η είναι πολιτικά άσχετοι ή πολιτικά επικίνδυνοι.

Ας μας πούνε λοιπόν:
Το συνέδριο αποφάσισε την ανασύνταξη της κεντροαριστεράς. 
Υπήρξε όμως απόφαση για νέο κόμμα με συνιστώσα το ΠΑΣΟΚ ; 
Μήπως αποφάσισε ότι θα υφίσταται παράλληλη οργανωτική δομή και ότι θα υπάρχουν μέλη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία θα είναι μόνο μέλη του κόμματος και μέλη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία θα ανήκουν στη δημοκρατική παράταξη ;
Ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε ποτέ για άλλο κόμμα ;
Η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής -ενός απόλυτα νοθευμένου συνεδρίου (θυμηθείτε τον διορισμό της ΕΚΑΠ) -έχει το δικαίωμα να λάβει μια απόφαση τόσο καθοριστική ;
Δεν λέγατε εσείς του προεδρείου στη συνεδρίαση της ΚΠΕ ότι θα προχωρούσατε σε Συνδιάσκεψη στις 3 Σεπτεμβρίου πριν από το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης ;
Το πράξατε ; Γιατί όχι;
Πανηγυρίζατε στις ευρωεκλογές ότι το εγχείρημα της "ΕΛΙΑΣ" διέψευσε τις δημοσκοπήσεις. Δεν καταλάβατε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι τις δημοσκοπήσει τις διέψευσαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία παρόλο που διαφωνούσαν με την ΕΛΙΑ του Μπίστη, τελικά την ψήφισαν για συναισθηματικούς και ιστορικούς λόγους. 
Γιατί δεν κάνατε μια έρευνα για να μάθουμε πόσους ψηφοφόρους "κέρδισε" το εγχείρημα της ΕΛΙΑΣ και πόσοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ χάθηκαν εξαιτίας αυτού;
Αντί να καταναλώνετε την ενεργητικότητά σας προς το πως θα επιστρέψει ο Μόσιαλος και ο Μπίστης, θα μπορούσατε μετά τις εκλογές του 2012 να ανασυντάξετε το κόμμα μας. 
Το 12 % σίγουρα ήταν ένα μικρό ποσοστό, αλλά πολλά κόμματα λειτουργούν με πολύ μικρότερα ποσοστά. Εσείς καταργήσατε τα όργανα, διορίσατε άλλα και τελικά, ακόμη και αυτά που εκλέξατε (ΝΕ) τα αγνοήσατε εντελώς (ούτε τυπικά στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ αναφέρονται).
Τα κάνατε όλα αυτά επειδή είσαστε "πολιτικά άσχετοι" ; 
Ίσως είναι και αυτό. Αλλά και επειδή προβλέψατε (σωστά) ότι όλα τα
"μεγαλοστελέχοι" θα ενδιαφέρονταν για την πολιτική τους επιβίωση, την επόμενη ημέρα και όχι για το κόμμα, και θα συμφωνούσαν σε όλα. 

Να όμως που τώρα, η αλαζονεία σας οδηγεί σε μια στρατηγική ήττα.
Δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ήταν ο Γ. Παπανδρέου εκείνος που κατέθεσε την πρόταση για Συνέδριο, από την άποψη ότι ο αριθμός των μελών και φίλων που επιθυμεί ένα συνέδριο ΠΑΣΟΚ ξεπερνούν κατά πολύ τους ,,Παπανδρεικούς,,. Ο Γιώργος Παπανδρέου για άλλη μια φορά έπιασε τον παλμό του κόσμου.
Για να περισώστε την υστεροφημία σας, έστω και τώρα συνειδητοποιήστε ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ σας θεωρεί, στην καλύτερη περίπτωση, άσχετους πολιτικά . 

Η Ήττα ενός προέδρου

Είναι βέβαιο ότι σε κατάστασης κρίσεων και εκτάκτων αναγκών όπως εκείνες που αναγκάστηκε να διαχειριστεί το ΠΑΣΟΚ το 2010, η οργή της κοινωνίας ξεσπά σε κείνους που τη διαχειρίζονται.
Δε θα συζητήσουμε βέβαια, για τα όσα σενάρια επιστημονικής φαντασίας και συνομωσιολογίας αναπτύχθηκαν τότε, τα οποία επέτειναν την μήνη του λαού.
Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο σήκωσε ένα δυσβάσταχτο βάρος και το πλήρωσε. Δίκαια ή άδικα.
Όμως τρία χρόνια μετά από την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου, τίποτα δεν φαίνεται να άλλαξε, παρά μόνο ο θυμός να "κατασίγασε".
Μέτρα πάρθηκαν σκληρότερα, αλλά ο λαός δεν κατασκηνώνει πια στις πλατείες. Στα ΜΜΕ δεν προβάλλονται εικόνες ολοκληρωτικής καταστροφής. Μιλούν για μια ανάπτυξη που έρχεται, αλλά με δείκτη ανεργίας πάνω από εκείνον της πολεμικής-κατοχικής περιόδου, δύσκολα θα χτυπήσει την πόρτα του πολίτη.
Το ΠΑΣΟΚ,  δια του προέδρου του, επιχείρησε μια "ανασύνταξη" δυνάμεων  "εκ των άνω". Η ηγετική ομάδα αδιαφορώντας για τη γνώμη εκείνων που τη στήριζαν, δηλ. της βάσης του κόμματος, αποφάσισε την μετάλλαξη σε αποτυχημένη Ελιά και στην συνέχεια, σε Δημοκρατική Παράταξη.
Όμως, η προσπάθεια να "περάσει" ως συλλογική απόφαση προσέκρουσε στην αντίδραση του πρώην προέδρου και πρωθυπουργού, του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι εύκολη υπόθεση για τους κρατιστές και τα συμφέροντα. Είναι απρόβλεπτος και γι αυτό άλλωστε, το 2011 αποφάσισαν να τον ρίξουν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου βαθιά δημοκράτης και οπαδός της άμεσης λαϊκής εντολής, ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για την ανατροπή του - αφού είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης υπό την αίρεση ότι θα παραιτηθεί.
O Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορούσε να αποδεχθεί όμως, μια μεθόδευσης εξαφάνισης του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά αγωνίστηκε και ο ίδιος, σαν να ήταν η ιστοσελίδα του κόμματος, από την οποία εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, ιδρυτής, καταστατικό, όργανα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου λειτούργησε με τη λογική του αυτονόητου. Η απόφαση στο λαό για να αποφασίσει το μέλλον του. ΠΑΣΟΚ -μη ΠΑΣΟΚ -κάτι ανάμεσό του, αλλά με την απόφαση του κόσμου που τόσα χρόνια εκπροσωπούσε.
Παρά τη σθεναρή αντίδραση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσουν στα σχέδιά τους, ένα πλήθος από ψηφίσματα και αποφάσεις από ΝΕ - από όλο τον οργανωμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ έρχονται να διαφωνήσουν. Δε θα μιλήσουμε δε για τον μη οργανωμένο χώρο που σύσσωμος έχει ταχθεί υπέρ του ανοιχτού συνεδρίου.
Η ήττα του σημερινού προέδρου - αδιάφορο από το αν γίνει πλέον ή όχι το συνέδριο - και της ομάδας του είναι προφανής. Όσοι τον συμβούλεψαν να αψηφήσει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, τον οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο. 
Τα κόμματα δεν είναι αιωνόβια, αλλά κάθε τους αλλαγή περνά μέσα από τη συναίνεση του λαού, της κοινωνίας, χωρίς αυτή είναι καταδικασμένα, όπως και οι εκπρόσωποί τους.

Η ΝΕ Καναδά χτυπά την ΔΗΠΑΡ και ζητά Συνέδριο ΠΑΣΟΚ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΝΕ ΚΑΝΑΔΑ

Μοντρεάλ 23 Νοεμβρίου 2014

Προς: Γραφείο Γραμματέα ΚΠΕ
Κοιν: Γραφείο Προέδρου
Γραμματέα Τομέα Οργανωτικού
Γραμματέα Τομέα Απόδημου

ΘΕΜΑ: Απόφαση για την μη συμμετοχή της ΝΕ Καναδά στις προσυνεδριακές διαδικασίες τις ΔΗΠΑΡ

Σύντροφε Γραμματέα

Σε Ολομέλεια στις 20 Νοεμβρίου 2014 στο Μοντρεάλ τα μέλη συζήτησαν και έθεσαν τους προβληματισμούς τους για την πορεία και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.

Του ΠΑΣΟΚ που πιστεύουμε πως:

-προσέφερε με θετικό πρόσημο στον Τόπο,
-αγωνίστηκε για την Δημοκρατία,
-έφερε κοσμογονικές αλλαγές προς όφελος του Λαού και της Χώρας.

Στην συζήτηση διαπιστώθηκε πως:

Δεν υπήρξε διάλογος μέσα στο Κίνημα για ποιο λόγο πρέπει να οδηγηθούμε προς την δημιουργία ενός άλλου πολιτικού φορέα. Για ποιο λόγο το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να συμμετέχει ως συνιστώσα στον νέο φορέα.

Δεν συζητήσαμε ποτέ ως κόμμα:

-Γιατί δημιουργήθηκε η Κίνηση των 58 και γιατί δεν καρποφόρησε η προσπάθεια;
-Γιατί δημιουργήθηκε η Ελιά και γιατί δεν καρποφόρησε και αυτή η προσπάθεια;
-Τι είναι αυτό που εγγυάται πως η νέα προσπάθεια θα έχει επιτυχία;
-Γιατί το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει ισότιμο συνομιλητή του, στην νέα προσπάθεια, κάποιες μονάδες;
-Γιατί η Ηγετική Ομάδα εκλεγμένη από τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί απεγνωσμένα να το αντικαταστήσει με κάτι άλλο; Πιστεύουμε πως το ΠΑΣΟΚ σάπισε όπως είχε πει ο σημερινός ΠΡΟΕΔΡΟΣ άμα τη εκλογή του το 2012;
-Με ποιες αρχές και θέσεις συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ στο νέο εγχείρημα;
-Ποια είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ στο οργανόγραμμα του νέου φορέα;
-Θέλουμε ως μέλη την συμμετοχή σε αυτόν τον νέο φορέα; Με ποιους όρους, ποιες κόκκινες γραμμές; Προχωράμε και εδώ χωρίς προγραμματική συμφωνία όπως στην Συγκυβέρνηση με την ΝΔ;

Αυτά λοιπόν και πολλά άλλα ερωτήματα που αφορούν την πορεία και την φυσιογνωμία του Κινήματος, καθώς και την προσφορά του, δεν μπορεί να τα απαντήσει η σημερινή Ηγεσία διότι δεν είναι της αρμοδιότητάς της να τα απαντήσει!

Καταστατικά, ο μονος αρμόδιος και υπεύθυνος να δώσει απαντήσεις σε όλα τα θέματα, είναι το κορυφαίο δημοκρατικό Όργανο και διαδικασία ενός Κόμματος που ονομάζεται Συνέδριο!

Η εκλεγμένη από μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ σημερινή Ηγεσία έχει υποχρέωση να δώσει βήμα στα μέλη και στους φίλους του Κινήματος, να εκφράσουν τον προβληματισμό τους και τις απόψεις τους σε ένα Συνέδριο ανοικτό, δημοκρατικό, με προσυμφωνημένη θεματολογία και χρονοδιάγραμμα.

Σε ένα Συνέδριο συμμετοχικό. Χωρίς αποκλεισμούς.

Σε ένα Συνέδριο όπου ο διάλογος θα είναι κυρίαρχος και οι αποφάσεις του δεν θα αρχίζουν και δεν θα τελειώνουν στην πρωτολογία και στην δευτερολογία του Προέδρου!

Σε ένα Συνέδριο όπου θα μιλήσει και θα αποφασίσει η Βάση του ΠΑΣΟΚ, η μόνη αρμόδια, αν θα το καταργήσει, αν θα το συγχωνεύσει, αν θα το αναβαπτίσει, αν θα το ανασυγκροτήσει από την αρχή ή από το μηδέν!

Επίσης να σημειώσουμε εδώ πως η αναφορά της Ηγεσίας ότι το Συνέδριο του 2013 αποφάσισε για όλα αυτά, είναι μύθος! Άλλο ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς και άλλο το ΠΑΣΟΚ ως συνιστώσα ενός άλλου πολιτικού φορέα.

Με πλήρη λοιπόν γνώση της ευθύνης μας και των κρίσιμων στιγμών που ζούμε και με αγωνία για το μέλλον του Κινήματος και της Πατρίδας αποφασίσαμε ομόφωνα πως δεν θα συμμετάσχουμε στις προσυνεδριακές διαδικασίες της ΔΗΠΑΡ και ζητάμε:

1-Τήρηση του Καταστατικού του ΠΑΣΟΚ (το οποίο τελευταία δεν βρίσκουμε στην ιστοσελίδα του Κινήματος!)

2-Διεξαγωγή έκτακτου ανοικτού Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ με διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες όπου θα συζητηθούν και θα αποφασιστούν τα πάντα.

3-Εκλογη νέων Οργάνων

Και

4-Εκλογή Νέας Ηγεσίας από την Βάση

Η σημερινη Ηγεσία δεν νομιμοποιείται να κάνει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό.

Για την ΝΕ Καναδά
Αρβανίτη Μέλπη
Γραμματέας

Γιάννης Ραγκούσης: Στο πλευρό του Παπανδρέου για να σωθεί η παράταξη

Η Ελλάδα βρίσκεται ξανά ενώπιον δραματικών εθνικών, οικονομικών και πολιτικών κινδύνων. Από το 2012 ήταν διεθνώς προγραμματισμένο και συμφωνημένο, πως η χώρα θα μπορούσε να βρίσκεται εκτός Μνημονίου, στο τέλος του 2014. ´Ομως οι πρωταγωνιστές της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης, οι οποίοι για να χτίσουν και να συντηρήσουν την επί δεκαετίες ατομική τους πολιτική καριέρα, μας οδήγησαν στην χρεοκοπία του 2009 και συνακόλουθα στο 1ο Μνημόνιο, αυτή η γενιά πολιτικών που σήμερα ακόμη βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας, μαζί με τους "αριστερούς" και "κεντροαριστερούς" τους κλώνους, αντί να μας οδηγήσει στην έξοδο από το 2ο Μνημόνιο, μας οδηγεί τελικά στο 3ο υβριδικό Μνημόνιο...


Υβριδικό μνημόνιο, που όχι μόνο θα περιλαμβάνει είτε την παράταση του 2ου μνημονίου, είτε την ειδική διεθνή οικονομική επιτήρηση με το ακριβό χρήμα μαζί, αλλά υποχρεώνει τελικά την Ελλάδα να επιδιώξει τις λύσεις και την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στα μείζονα εθνικά θέματα του Χρέους, του Κυπριακού, της ΑΟΖ και του Σκοπιανού, ταυτόχρονα.
Πρόκειται εθνικά για μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη και παράλληλα "παράθυρο ευκαιρίας" για τα γεράκια του διεθνούς γεωστρατηγικού κυνικού "δούναι και λαβείν".
Η τελική αξιολόγηση που είναι σε εξέλιξη, επρόκειτο να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο για να πιστοποιηθεί το τέλος του 2ου μνημονίου και να επανέλθει έτσι η χώρα ομαλά στις διεθνείς αγορές χρήματος, χωρίς καθεστώς ειδικής πιστοληπτικής προστασίας και ειδικής επιτήρησης.



Αντίθετα, η τελική αξιολόγηση του 2ου Μνημονίου διεξάγεται πλέον στο πλαίσιο της αγωνιώδους προσπάθειας της Κυβέρνησης να αποσπάσει παράταση της διεθνούς στήριξης.
Διεθνή πιστοληπτική στήριξη χωρίς την οποία, η Ελλάδα και τα ATM's των τραπεζών τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου 2014 θα κάνουν απλώς ...στάση πληρωμών, όπως προεξόφλησαν τα spreads στο 9% του Οκτωβρίου.



Και το χειρότερο δυστυχώς δεν είναι πως κατέστησαν την Ελλάδα ξανά "διεθνώς αιτούσα". Είναι πως μετά το τέλος του 2014 η Ελλάδα, την ώρα που θα παραμένει υπό καθεστώς ειδικού διεθνούς οικονομικού ελέγχου, την ίδια ώρα θα πρέπει να δανείζεται από τις αγορές πολύ ακριβότερα για την κάλυψη μέρους των δανειακών αναγκών της.
Αυτή είναι η προληπτική γραμμή στήριξης. Είναι ουσιαστικά, ο ιμάντας μετάβασης της Ελλάδας στο ακριβό χρήμα των αγορών όπου στην καλή εκδοχή η Ελλάδα θα δανείζεται με διπλάσιο περίπου κόστος χρήματος.



Με απλά λόγια : το αποτέλεσμα της τριετούς θητείας της παρούσας Κυβέρνησης είναι η υποχρέωση της Ελλάδας να αγοράζει ακριβά ένα καθεστώς πιστοληπτικής προστασίας ώστε να μπορεί να αγοράζει ακριβό χρήμα.



Επομένως, και υβριδικό Μνημόνιο και ακριβό χρήμα από τις αγορές. Και αν το δεύτερο είναι αναπόφευκτο, το υβριδικό μνημόνιο, μπορούσε κι έπρεπε να αποφευχθεί.



Από το 2012 μέχρι σήμερα, η Κυβέρνηση για να φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή, στην οποία τελικά απέτυχε, είχε στη διάθεσή της :



1) απαράμιλλες κοινωνικές συνθήκες οι οποίες θα μπορούσαν να παρομοιαστούν σαν κοινωνική συνθηκολόγηση.
2) απρουπόθετη κοινοβουλευτική υπερψήφιση κάθε λογής πράξης νομοθετικού περιεχομένου ή νομοσχεδίου.
3) απεριόριστη, εώς προκλητική, μιντιακή υποστήριξη.
4) πρωτοφανή προστασία από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ευρωπαϊκής και Γερμανικής δεξιάς.
5) και ίσως το κυριότερο. Είχε χρόνο.
Πολιτικό χρόνο, σχεδόν αψεγάδιαστο, για να πράξει.



Την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο, η ηγεσία του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αποδέχτηκε την επιβολή ως Πρωθυπουργού του κ.Α.Σαμαρά σαν να ήταν αυτονόητο πως ο λαϊκιστής αρχηγός της ΝΔ του 19% έπρεπε να ορκιστεί Πρωθυπουργός και μάλιστα μετά την επιτυχημένη θητεία Παπαδήμου που διαδέχθηκε έναν Πρωθυπουργό του 44%.



Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν, όχι μόνον να εγκατασταθεί στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας η ακροδεξιά ομάδα Σαμαρά - Μπαλτάκου, αλλά να φτάσουμε στο σημείο Διευθυντής μεγάλης εφημερίδας, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητο πως ειδικά για το συγκεκριμένο θέμα διαθέτει απολύτως αξιόπιστες πηγές, να περιγράφει τον κυβερνητικό εταίρο του σημερινού ΠΑΣΟΚ ως εξής:
"....έφθασαν να συγκατοικούν μαχαιροβγάλτες, θρασύδειλοι ροπαλοφόροι, θεομπαίχτες μιζαδόροι, εθνικό - λαϊκιστές της συμφοράς,κάτι ξεπεσμένοι Καραμανλικοί, οι «Μοραΐτες» του αρχηγού και ένας απίθανος κύκλος επιχειρηματιών της Κολομβιανής σχολής που όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν,χωρίς κανένα μέτρο και ουδένα σεβασμό απέναντι στους νόμους..."
Κι αυτή δεν είναι η περιγραφή μιας εγκληματικης οργάνωσης της σικελικής μαφίας αλλά η περιγραφή της σημερινής ΝΔ, του "αδελφού" του σημερινού ΠΑΣΟΚ.


Ο Γ.Παπανδρέου, ανέλαβε μια ολοκληρωμένη και σημαντική πρωτοβουλία σε μια, εθνικά και πολιτικά κρίσιμη κι οριακή περίοδο, που τονίζω πως την χρωστούσε.
Την χρωστούσε στην χώρα, την χρωστούσε στην παρατάξή του ακόμη και στον εαυτό του.
Πρόκειται, όπως προσωπικά την αντιλαμβάνομαι, για μια πρωτοβουλία που κινείται στην μόνη εφικτή και ρεαλιστική κατεύθυνση που οδηγεί στην πραγματικότητα, όχι στην εκλογική επιβίωση του σημερινού ΠΑΣΟΚ αλλά στην γέννηση ενός νέου, σύγχρονου, προοδευτικού πολιτικού υποκειμένου, που επιτέλους θα κοιτά μπροστά και ψηλά κι όχι πίσω και κάτω.
Βέβαια, μετά την αναμενόμενη απόρριψή της από τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, απομένουν μόνον δύο δρόμοι για την υλοποίησή της.



Σε περίπτωση που υπάρξουν πολιτικές πράξεις τέτοιας κατεύθυνσης και περιεχομένου είμαι αποφασισμένος να επιστρέψω στην συλλογική, ενεργό πολιτική.



Να επιστρέψω, ως ένας από τα εκατομμύρια πολιτών που αποχώρησαν για να σώσουν την τιμή αυτής της παράταξης, προκειμένου, να γίνει πράξη μια συλλογική προσπάθεια για την προστασία της χώρας και των θυσιών του ελληνικού λαού από την επέλαση της λερναίας ύδρας του λαϊκισμού που θέριεψε εξ αιτίας αυτών που δεκαετίες τώρα δεν έπαψαν άλλα να λένε, άλλα να εννοούν και στο τέλος άλλα να πράττουν.



Να επιστρέψω για να εργαστώ σαν ένας από χιλιάδες, για μια νέα ενότητα για το μέλλον όλων των προοδευτικών πολιτών και αξιόπιστων πολιτικών που είναι σήμερα διασκορπισμένοι στα 4 σημεία του πολιτικού ορίζοντα. Από την Δημάρ και το Ποτάμι μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ (μη περιλαμβανομένης της δημαγωγικής του ηγεσίας) και τις υγιείς πατριωτικές δυνάμεις του πολιτικού φιλελευθερισμού κι όχι του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.



Να επιστρέψω για να ενώσω τις μικρές μου δυνάμεις προκειμένου να δημιουργηθεί ένα "Νέο ΠΑΣΟΚ", προκειμένου να γίνει πράξη μία καθολική ανανέωση.



Δεν επιστρέφω όμως, για να αναβιώσει ένα παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει απαράγραπτες ιστορικές ευθύνες για το οδυνηρό τέλος της μεταπολίτευσης.
Είμαι κι εγώ ένας, που το χρωστά σε πολλούς ανθρώπους, πολίτες, βουλευτές και στελέχη - ανεξαρτήτως εσωκομματικών τότε προτιμήσεων - που χωρίς να έχουμε καμία ιστορική ευθύνη για την υπερχρέωση της χώρας, εντούτοις κληθήκαμε και αδιαμαρτύρητα σηκώσαμε στις πλάτες μας το οδυνηρό φορτίο των ιστορικών αποφάσεων που έπρεπε αναγκαστικά να ληφθούν με γνώμονα το άμεσο εθνικό συμφέρον και μακροπρόθεσμο κοινωνικό συμφέρον.



Υ.Γ.1. Πρέπει κάποιος να θυμίσει στην σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ οτι η ιστορία δεν υπαγορεύεται, η ιστορία δεν διακηρύσσεται. Η ιστορία ανακαλύπτεται, η ιστορία τεκμηριώνεται.
Και η ιστορία έχει ήδη καταγράψει πως μέχρι τον Ιούλιο του 2011, το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτο κόμμα, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Δηλαδή, ακόμη και μετά το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας που ακολούθησε ένα χρόνο μετά το 1ο Μνημόνιο. Και ο νοών, νοείτω.



Υ.Γ.2. Ούτε γνώριζα εκ των προτέρων την πρόταση του Γ.Παπανδρέου, ούτε εκείνος γνωρίζει την σημερινή μου δημόσια τοποθέτηση.

Πετσάλνικος: ο Γιώργος Παπανδρέου είπε το αυτονόητο, ότι ο Βενιζέλος εγκαταλείπει επισήμως το ΠΑΣΟΚ και πάει να το μεταλλάξει στη ΔΗΠΑΡ

Πλήρη στήριξη στο Γιώργο Παπανδρέου από το Φίλιππο Πετσάλνικο, αλλά και σκληρή κριτική στον Ευάγγελο Βενιζέλο κατά τη συνέντευξή του στο κεντρικό μαγκαζίνο του Παραπολιτικά 90,1 FM.

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής τόνισε ότι «ο Γιώργος Παπανδρέου είπε το αυτονόητο, ότι ο Βενιζέλος εγκαταλείπει επισήμως το ΠΑΣΟΚ και πάει να το μεταλλάξει στη ΔΗΠΑΡ. Πριν από λίγους μήνες έκανε το ίδιο όταν κατέβηκε το κόμμα ως συνιστώσα της Ελιάς».

«Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα κομματίδιο που δημιουργήθηκε ως διάττοντας αστέρας για να παίρνει 3 ή 4%», σημείωσε δηκτικά.

«Είναι δυνατόν αυτό το κίνημα να αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις με αυτά τα ποσοστά; Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η πολιτική που ακολουθεί δεν πείθει τον κόσμο. Γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι η συμμετοχή άνευ όρων το έχει κάνει παρακολούθημα της δεξιάς» είπε χαρακτηριστικά. «Μια Ελιά, μια κληματαριά, τι είναι αυτά» τόνισε.

Ο κ. Πετσάλνικος χαρακτήρισε φληναφήματα και παραμύθια της Χαλιμάς τα περί αποσταθεροποίησης που πρόβαλε η ηγεσία του κόμματος για την πρόταση Παπανδρέου για συνέδριο. Πρόσθεσε ότι δεν έχει κανένα πρόσωπο στο μυαλό του για την ηγεσία του κόμματος.

Από τα πυρά δεν γλύτωσε ο Κώστας Καραμανλής, για τον οποίο ο Πετσάλνικος είπε ότι ως πρωθυπουργός με τη ΝΔ το έσκασαν νωρίς αφήνοντας μια παραπληροφόρηση σχετικά με τα δημοσιονομικά στοιχεία:, «Εμείς αναλάβαμε ευθύνες που δε μας αναλογούσαν. Για να μην ακρωτηριαστεί η Ελλάδα κρατήσαμε εμείς τη χειροβομβίδα και ακρωτηριαστήκαμε εμείς» υπογράμμισε.

Στο πλευρό του Γ.Παπανδρέου και ο Μιχάλης Καρχιμακης: Ενα ουσιαστικό συνεδριο ΠΑΣΟΚ μονο αβεβαιότητες δεν μπορεί να προκαλεί.

Η παρέμβαση του Γ. Παπανδρεου,ήλθε να επιβεβαιώσει την απαίτηση και το αίτημα χιλιάδων στελεχών μελών και φίλων του κινήματος,για την διενέργεια συνεδρίου ΠΑΣΟΚ,που θα συζητούσε και θα αποφάσιζε σε μια κρίσςιμη καμπή για όλους και για όλα και οχι συνεδρίου διάλυσης και περιθωριοποίησης του ΠΑΣΟΚ δια της πονηράς διολισθησεως,σε Δημοκρατική παραταξη,και των  συγκολησεων κάποιων προσώπων σε επίπεδο κορυφής,που ηταν ΠΑΣΟΚ και κάποιων που έφυγαν και ξαναγύρισαν στο ΠΑΣΟΚ.

Ένα συνέδριο προοδευτικών αποφάσεων και δεσμεύσεων για πολιτικές και για πρόσωπα .

Ειναι μια πρόταση ουσιαστικής και επιτακτικης ανάγκης να εκφραστούν τα μέλη και οι φίλοι του κινήματος για το τι θέλουν και οχι οι οπαδοί μιας δήθεν κανονικότητας,για την με καθε τροπο διαφύλαξη της οποίας εξουσίας,και των συγκολλήσεων κορυφής.


Αυτό το αίτημα των χιλιάδων μελών και φίλων το εκφράσαμε στις 13 Οκτωβρίου και ως κίνηση 75 ΠΑΣΟΚ .

Για δε την αβάσιμη επίκληση οτι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προκαλεί αβεβαιότητα,
Ας αναλογιστούν όλοι εκείνοι που την προκάλεσαν και το 2011 και το 2012 ,οταν η χώρα και οι άνθρωποι ηταν επισης σε μια δύσκολη καμπή,με την ανατροπή της εκλεγμένης με 44% κυβέρνησης Παπανδρεου  οχι στο τέλος αλλα μεσουσης της τετραετίας.

Ενα συνεδριο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προκαλεί καμμια απολύτως αβεβαιότητα .

Ενα συνεδριο ΠΑΣΟΚ οταν ειναι ουσιας μπορεί να ανοίγει δρόμους και να δεσμεύσει για πολιτικές που να αντιστοιχούν στην φυσιογνωμία και τις διαχρονικές αξίες του κινήματος.

Θάνος Μωραΐτης για την πρόταση Παπανδρέου:«Εξέφρασε το αίσθημα όλων»

«Είναι μια πρόταση που μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά και λυτρωτικά για την σταθερότητα της χώρας, την κοινωνία και την παράταξη. Εκφράζει το αίσθημα όλων όσων λένε ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και ότι αυτό πρέπει να είναι δυναμικό, να γίνει τώρα και να συμμετέχει ο κόσμος ο οποίος είναι η δύναμη της παράταξης. Είναι το πολιτικό , δημοκρατικό σοκ που έχει ανάγκη η παράταξη»