Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, είναι μια πρόταση, Υπέρβασης του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται το Κίνημα.

Από το Γραφείο Τύπου του Γ. Παπανδρέου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με την πρόταση του για το Κίνημα.

Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, είναι μια πρόταση,

Υπέρβασης του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται το Κίνημα.

Αδιέξοδο, που διαμορφώθηκε από επιλογές που απαξίωσαν πολιτικά τη διαχρονική προσφορά του στον τόπο. Απαξίωσαν την τιτάνια προσπάθεια που κλήθηκε να φέρει σε πέρας, για τη σωτηρία της χώρας.
Απομείωσαν τη δυναμική του, με αποτέλεσμα η ανταπόκριση στο κάλεσμα για τις προσυνεδριακές διαδικασίες που προκηρύχθηκαν, να είναι απογοητευτική, κατά κοινή ομολογία.

Παράλληλα, είναι μια πρόταση,

Λυτρωτική και για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τη χώρα, και για την Ελληνική κοινωνία.
Γιατί θέτει τον πολίτη στο επίκεντρο της πορείας του ΠΑΣΟΚ και των αποφάσεων που αφορούν το ίδιο το Κίνημα, αλλά και την Ελλάδα.
Η συμμετοχική αυτή πρόταση, την δύσκολη αυτή περίοδο, κατά την οποία κρίνεται η μετά το μνημόνιο πορεία της χώρας και η Ελληνική κοινωνία προσδοκά διεξόδους οραματικές, αλλά μαζί ρεαλιστικές και αποτελεσματικές, επιτρέπει ξανά στον πολίτη να ελπίζει, να συμμετέχει και να συμβάλλει σε αυτήν την προσπάθεια με τις δικές του ιδέες, απόψεις, θέσεις και προτάσεις.

Η πρόταση, επιχειρεί να θέσει τέρμα στις άγονες αντιπαραθέσεις και την πόλωση που επικρατούν στην πολιτική ζωή. Προτείνει τη γόνιμη αναζήτηση διεξόδων, που θα αναδειχθούν από την ίδια την κοινωνία. Δημιουργεί τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για πραγματικό διάλογο, δημιουργική κριτική, μαζί και τη συνεννόηση, τη συναίνεση, τις συνεργασίες.

Η πρόταση αναγνωρίζει την ανάγκη συμμετοχής όλων των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου και ανοίγει αυτήν την προοπτική δίνοντας ισότιμο βήμα και λόγο σε όλους.
Σπάει τεχνητές διαιρέσεις – καλεί όλους να συναντηθούμε σε βάση πολιτική.
Δημιουργώντας μια στέγη κοινών αναζητήσεων και αξιών.
Με όρους πολιτικούς – όχι ταμπελών, κομματικών ιεραρχιών ή μικροκομματικών διαγκωνισμών.
Αποτελεί κάλεσμα προς όλες τις δυνάμεις που κατανοούν ότι, η βιώσιμη πορεία της χώρας προς την οριστική σωτηρία της και την αλλαγή της, χρειάζεται ειλικρινείς υπερβάσεις, συνεννόηση και τελικά συγκλίσεις.

Η πρόταση για την αναγέννηση και ανασυγκρότηση του Κινήματος, προσθέτει – δεν αφαιρεί, πολλαπλασιάζει – δεν διαιρεί.

Αποζητά τη συνέργεια όλων, προκειμένου να αναγεννηθεί και να ανασυγκροτηθεί το Κίνημα. Κάτι που αποτελεί κρίσιμο και καθοριστικό παράγοντα για το σήμερα και το αύριο της χώρας – συμμετοχή των πολιτών σε όλα όσα αφορούν τα μεγάλα ζητήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ελληνική κοινωνία.

Είναι ώρα, μετά από χρόνια εξάρτησης, να κάνει ο πολίτης κτήμα δικό του τις αποφάσεις για την πορεία της χώρας. Με την κατάθεση και επεξεργασία δημιουργικών ιδεών από τον ίδιο τον πολίτη. Ιδεών, προτάσεων, ακόμη και αποφάσεων που αφορούν και στα μεγάλα διλήμματα που αντιμετωπίζει η χώρα, όπως και σε αυτά της καθημερινής ζωής.

Αυτή η ζωογόνος κινητοποίηση, ενδυναμώνει έναν προοδευτικό πολιτικό πόλο, που ήταν και μπορεί και πρέπει να καταστεί και πάλι, κυρίαρχος ιδεολογικά και πολιτικά στη χώρα. Τίποτα λιγότερο.

Είναι και πρόταση που ενισχύει τις προσπάθειες τις χώρας για να πορευτεί στο μέλλον με σιγουριά, αλλά και με αξιοπρέπεια.

Διασφαλίζει τις θυσίες του Ελληνικού λαού και τα θετικά αποτελέσματά τους.

Παράλληλα, δεν φείδεται διαδικασιών κινητοποίησης των υγιών παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, που επιζητούν την απελευθέρωση τους από τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, τις δουλείες και εξαρτήσεις του πελατειακού κράτους. Δημιουργεί ουσιαστικές προϋποθέσεις και όρους για βιώσιμη ανάπτυξη.

Οι μόνοι που μπορεί να προβληματίζονται, δήθεν, από αυτήν την προοπτική, είναι όσοι εξακολουθούν να μην κατανοούν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων που μας οδήγησαν στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής.
Όσοι δεν αντιλαμβάνονται το πλήγμα που επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν στη Δημοκρατία, τη χώρα και τον Ελληνικό λαό, ο πελατειακός καπιταλισμός, οι δομές, αλλά και οι αντιλήψεις, οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές, που επέβαλε.

Κάποιοι, δεν το κατανοούν και κάποιοι, δεν θέλουν να αναμετρηθούν με αυτές.
Για τους δικούς τους λόγους.

Όμως, η βιώσιμη πορεία της χώρας, δεν υπηρετείται από αυτές τις στάσεις.

Η βιώσιμη πορεία της χώρας, υπηρετείται από πολιτικές και επιλογές που υπηρετούν το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον. Επιλογές που δεν αποδέχονται, αντιθέτως αντιμάχονται την κακή παράδοση που επέτρεπε την επικράτηση του «νόμου του ισχυρού» και θέτουν κανόνες ισονομίας, διαφάνειας, αξιοκρατίας και λογοδοσίας, κοινούς για όλους, χωρίς εξαιρέσεις.
Πολιτικές και επιλογές, που υπηρετούν αρχές και αξίες.

Όσοι προβάλουν, δήθεν, την σταθερότητα της χώρας, ας γνωρίζουν ότι αυτή υπηρετείται όταν αίρονται οι αιτίες της αστάθειας και της κρίσης. Όταν αίρονται οι διαχωρισμοί, όταν αντιμετωπίζονται οι αδικίες, οι ανισότητες.

Η βιώσιμη πορεία της χώρας υπηρετείται από την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών και όχι το αντίθετο. Από την εμπέδωση αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης και κράτους δικαίου.

Ο ιστορικός ρόλος και η αποστολή του ΠΑΣΟΚ, ταυτίζονται απολύτως με αυτήν την αδήριτη ανάγκη.

Οτιδήποτε άλλο, είναι προφανές ότι, δεν αφορά τη βιώσιμη και σταθερή πορεία της χώρας – αλλά ίσως, τη δική τους πορεία.

Εξάλλου, δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου που έκανε την τελευταία διαπραγμάτευση – με τα γνωστά αποτελέσματα.

Αντιθέτως, εγκαίρως είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους που ελλοχεύουν και είχε κατάθεσει τις απόψεις και τις θέσεις του, με τις οποίες διασφαλιζόταν η διαπραγματευτική δυναμική έναντι των εταίρων.

Ως εκ τούτου, είναι αστείο να εγείρουν κάποιοι ζητήματα σταθερότητας της χώρας με αφορμή την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου με τη στάση του, είναι ο κατ” εξοχήν παράγοντας της σταθερής πορείας της χώρας – αλλά, εξ´ ου και ο φόβος ορισμένων, όχι της δίκης τους πορείας.

Η χώρα, έχει ανάγκη από σχέδιο. Σχέδιο που να οδηγήσει – μαζί με τον Ελληνικό λαό, σε μια Ελλάδα απελευθερωμένη από πελατειακές εξαρτήσεις, σε μια ”μεταπελατειακή Ελλάδα».

Έχει ανάγκη από ένα διαπραγματευτικό οπλοστάσιο, που οικοδομείται μέρα με τη μέρα, με μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν συγκριτικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα απέναντι στους εταίρους μας.

Των εταίρων μας, που και αυτοί έχουν μεγάλες ευθύνες.
Γιατί με τη στάση τους δεν απέτρεψαν την πορεία προς την κρίση.
Γιατί από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσής της, δεν την αντιμετώπισαν με τόλμη και αποφασιστικότητα.
Γιατί ακόμη και σήμερα, εμφανίζονται προσκολλημένοι σε επιλογές που προκρίνουν την δημοσιονομική λιτότητα παντού στην Ευρωπαϊκή Ενωση – ως πανάκεια, έναντι της δημοσιονομικής υπευθυνότητας, αλλά και της αξιοποίησης των δυνατοτήτων της ΕΕ να αντλήσει κεφάλαια για επενδύσεις και τη χρηματοδότηση μιας βιώσιμης ανάπτυξης – για την δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας.
Γιατί αδυνατούν να προωθήσουν θεσμικές αλλαγές ικανές να αντιμετωπίσουν τις εγγενείς αδυναμίες της Ευρωζώνης, δημιουργώντας συνεχείς ανησυχίες και στις διεθνείς αγορές ομολόγων.
Γιατί οι φορείς που συναποτελούν την τρόϊκα, δεν έθεσαν ως προτεραιότητα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά τις δημοσιονομικές περικοπές και τα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα, διαιωνίζοντας έτσι τις ανισότητες ενός άδικου πολιτικο-οικονομικού συστήματος.
Μεταρρυθμίσεις και όχι μόνον διαχειριστικού χαρακτήρα διαρθρωτικές δημοσιονομικές αλλαγές.
Μεταρρυθμίσεις με δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο.
Μεταρρυθμίσεις που αντιμετωπίζουν τα κακώς κείμενα και εμπεδώνουν την κοινωνική δικαιοσύνη και κράτος δικαίου.
Μεταρρυθμίσεις που σπάνε γραφειοκρατικές δομές και ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες σε πολίτες και επενδυτές για την ανάληψη πρωτοβουλιών, οικονομικών και κοινωνικών, προς όφελος του κοινού καλού.
Μεταρρυθμίσεις, που τελικά, διασφαλίζουν και την πορεία για τη σωτηρία της χώρας και για την αλλαγή της – καθώς το ένα αποτελεί προϋπόθεση του άλλου.

Αυτές τις μεταρρυθμίσεις οφείλουμε να κάνουμε, αυτοβούλως – χωρίς έξωθεν παροτρύνσεις. Για το καλό της πατρίδας.

Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, η χώρα έχει ανάγκη από συνεχείς πρωτοβουλίες, κινήσεις και επιλογές που:

Επιδιώκουν και ενθαρρύνουν τη συνεννόηση και τη συνεργασία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.
Με καθαρότητα, χωρίς σκοπιμότητες.
Εμπεδώνοντας τη σημασία των δημοκρατικών διαδικασιών, της διαβούλευσης, του διαλόγου.
Έτσι, όλοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και στον Ελληνικό λαό.
Καθιστούν τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη χώρα, όπως αυτό του χρέους, αντικείμενο ανοιχτού διαλόγου, για την αναζήτηση της πλέον ενδεδειγμένης λύσης. Μιας λύσης που θα έπρεπε να προσλάβει χαρακτήρα εθνικής υπόθεσης, χωρίς μικροκομματικές επιδιώξεις.
Λύσης που θα είχε τη συναίνεση ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων. Και επομένως, θα είχε και αυξημένη δυναμική και αξιοπιστία.
Μια τέτοια πρόταση κατέθεσε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Δυστυχώς, κυβέρνηση και αντιπολίτευση εμφανίζονται εγκλωβισμένες στην τακτική της πόλωσης και για τη διαχείριση του χρέους, αλλά και της «επόμενης μέρας», αποδυναμώνοντας έτσι – για άλλη μια φορά – την εικόνα και τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας.
Έτσι φθάσαμε στη διαπραγμάτευση χωρίς σχέδιο και αξιόπιστες προτάσεις.

Σε μια περίοδο που επιβάλλεται να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και τη συμμετοχή ως στοιχείο σταθερότητας και αναζήτησης λύσεων, δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται από όλους η εμμονή σε μια εσωστρεφή στάση και η απουσία στοιχειώδους δημόσιας συζήτησης.
Το Υπουργικό Συμβούλιο να μην συνεδρίαζει και η Βουλή να μην καλείται να συζητήσει για τα μεγάλα ζητήματα – σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, των δεκάδων συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου και των συνεχών συζητήσεων στη Βουλή.

Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου, για την αναγέννηση του κινήματος, είναι μια πρόταση που θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.

Προσδιορίζει τον προβληματισμό από τον οποίο διακατέχονται οι προοδευτικοί Έλληνες.

Οριοθετεί και καταγράφει με σαφήνεια, το πλαίσιο των πραγματικών διακυβευμάτων που επιζητούν απαντήσεις και τον ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν οι προοδευτικές δυνάμεις – για τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία.

Γι” αυτό και είναι πρόταση που αγκαλιάζουν οι προοδευτικοί Έλληνες.

Είναι υπόθεση όλων μας, να αξιοποιήσουμε με τον πλέον επωφελή για τη χώρα και τους Έλληνες τρόπο, αυτήν την πρόταση διεξόδου, υπέρβασης και προοπτικής.

Όσοι διακατέχονται από τους ίδιους προβληματισμούς και αγωνίες, γνωρίζουν ότι ο αγώνας για αυτά τα διακυβεύματα είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μοναδικός που μπορεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, άνοιξε αυτήν την προοπτική. Όλοι μαζί, θα καταφέρουμε να την κάνουμε πράξη.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι προσωπικό, όπως επιδιώκουν να το εμφανίσουν κάποιοι.
Δεν αφορά τις καρέκλες και τη νομή της εξουσίας.
Είναι πολιτικό.
Αφορά το Κίνημα, την ύπαρξή του και το μέλλον του.
Αφορά την ενίσχυση της δυνατότητάς του να ανταποκριθεί στα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία – αλλά όχι οτιδήποτε άλλο, που ουδεμία σχέση έχει με αυτά τα διακυβεύματα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, κατέθεσε συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, με όλα τα γιατί και τα πώς.

Τα επιχειρήματα στα οποία καταφεύγουν ορισμένοι για να την αντικρούσουν, στερούνται ουσίας, αλλά και της απαιτούμενης από τις στιγμές, ευθύνης – πέραν του ότι πολλά από αυτά, δεν έχουν σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Και βεβαίως, στερούνται της αναγκαίας δημιουργικής στάσης από την οποία έχει ανάγκη το ΠΑΣΟΚ, για να ανταποκριθεί δυναμικά και αποτελεσματικά στο ρόλο του και την αποστολή του.

Γι” αυτό, όσοι επιμένουν να μην μιλούν πολιτικά, ας την μελετήσουν προσεκτικά.

ΥΓ. Τις τελευταίες ημέρες διαβάζουμε και ακούμε πολλά – υπό μορφή κουτσομπολιών, παρά ουσίας. Προφανώς, όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τον Γιώργο Παπανδρέου και τις απόψεις του και βεβαίως, την αλήθεια και την πραγματικότητα. Φαίνεται ότι οι κατ” επάγγελμα και καθ” έξην «ανησυχούντες» για το τι κάνει διαχρονικά ο Γιώργος Παπανδρέου, βρίσκονται σε κατάσταση ιλίγγου. Αυτό τους οδηγεί σε δημοσιεύματα, ακόμη και πρωτοσέλιδα, βγαλμένα όχι από τη διαυγή πολιτική πορεία του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά απο τα δικά τους πεπραγμένα – παρελθόντος και παρόντος. Γράφουν και μιλάνε για τον Γιώργο Παπανδρέου, υπό το πρίσμα των δικών τους πρακτικών και αντιλήψεων.
Δεν είναι όμως όλοι ίδιοι.
Ας το ξεπεράσουν, επιτέλους, κι ας μιλήσουν κι αυτοί πολιτικά.