Η Ήττα ενός προέδρου

Είναι βέβαιο ότι σε κατάστασης κρίσεων και εκτάκτων αναγκών όπως εκείνες που αναγκάστηκε να διαχειριστεί το ΠΑΣΟΚ το 2010, η οργή της κοινωνίας ξεσπά σε κείνους που τη διαχειρίζονται.
Δε θα συζητήσουμε βέβαια, για τα όσα σενάρια επιστημονικής φαντασίας και συνομωσιολογίας αναπτύχθηκαν τότε, τα οποία επέτειναν την μήνη του λαού.
Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο σήκωσε ένα δυσβάσταχτο βάρος και το πλήρωσε. Δίκαια ή άδικα.
Όμως τρία χρόνια μετά από την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου, τίποτα δεν φαίνεται να άλλαξε, παρά μόνο ο θυμός να "κατασίγασε".
Μέτρα πάρθηκαν σκληρότερα, αλλά ο λαός δεν κατασκηνώνει πια στις πλατείες. Στα ΜΜΕ δεν προβάλλονται εικόνες ολοκληρωτικής καταστροφής. Μιλούν για μια ανάπτυξη που έρχεται, αλλά με δείκτη ανεργίας πάνω από εκείνον της πολεμικής-κατοχικής περιόδου, δύσκολα θα χτυπήσει την πόρτα του πολίτη.
Το ΠΑΣΟΚ,  δια του προέδρου του, επιχείρησε μια "ανασύνταξη" δυνάμεων  "εκ των άνω". Η ηγετική ομάδα αδιαφορώντας για τη γνώμη εκείνων που τη στήριζαν, δηλ. της βάσης του κόμματος, αποφάσισε την μετάλλαξη σε αποτυχημένη Ελιά και στην συνέχεια, σε Δημοκρατική Παράταξη.
Όμως, η προσπάθεια να "περάσει" ως συλλογική απόφαση προσέκρουσε στην αντίδραση του πρώην προέδρου και πρωθυπουργού, του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι εύκολη υπόθεση για τους κρατιστές και τα συμφέροντα. Είναι απρόβλεπτος και γι αυτό άλλωστε, το 2011 αποφάσισαν να τον ρίξουν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου βαθιά δημοκράτης και οπαδός της άμεσης λαϊκής εντολής, ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για την ανατροπή του - αφού είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης υπό την αίρεση ότι θα παραιτηθεί.
O Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορούσε να αποδεχθεί όμως, μια μεθόδευσης εξαφάνισης του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά αγωνίστηκε και ο ίδιος, σαν να ήταν η ιστοσελίδα του κόμματος, από την οποία εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, ιδρυτής, καταστατικό, όργανα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου λειτούργησε με τη λογική του αυτονόητου. Η απόφαση στο λαό για να αποφασίσει το μέλλον του. ΠΑΣΟΚ -μη ΠΑΣΟΚ -κάτι ανάμεσό του, αλλά με την απόφαση του κόσμου που τόσα χρόνια εκπροσωπούσε.
Παρά τη σθεναρή αντίδραση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσουν στα σχέδιά τους, ένα πλήθος από ψηφίσματα και αποφάσεις από ΝΕ - από όλο τον οργανωμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ έρχονται να διαφωνήσουν. Δε θα μιλήσουμε δε για τον μη οργανωμένο χώρο που σύσσωμος έχει ταχθεί υπέρ του ανοιχτού συνεδρίου.
Η ήττα του σημερινού προέδρου - αδιάφορο από το αν γίνει πλέον ή όχι το συνέδριο - και της ομάδας του είναι προφανής. Όσοι τον συμβούλεψαν να αψηφήσει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, τον οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο. 
Τα κόμματα δεν είναι αιωνόβια, αλλά κάθε τους αλλαγή περνά μέσα από τη συναίνεση του λαού, της κοινωνίας, χωρίς αυτή είναι καταδικασμένα, όπως και οι εκπρόσωποί τους.