ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στη ΡΕΑΛ Ουδέποτε προτάθηκε από μένα ο Βενιζέλος για πρωθυπουργός

Σωκράτης Ξυνίδης Yπ. βουλευτής του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ στην ΞΑΝΘΗ: ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ… ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ

Την Άνοιξη του 2012 αποφάσισα να μην είμαι υποψήφιος στις τότε βουλευτικές εκλογές, γιατί δεν είχα να λόγο να απευθυνθώ στους συμπολίτες μου. Τα 2,5 χρόνια (2009-2012) στη Βουλή, στο κόμμα και στην κυβέρνηση, με βοήθησαν να αντιληφθώ ότι την περίοδο εκείνη στο μυαλό του μέσου ψηφοφόρου είχε εγκαθιδρυθεί η στρεβλή άποψη ότι το πρόβλημα της χώρας ήταν τα πολιτικά πρόσωπα και η διαχείριση που αυτά έκαναν κατά την περίοδο της κρίσης. Κανείς δεν ήθελε να ακούσει για τα πραγματικά αίτια και όλοι ήλπιζαν ότι μια άλλη κυβέρνηση θα έκανε το μαγικό, το τρικ, και η χώρα, ως δια μαγείας, θα έβγαινε από τη δύσκολη θέση. Έτσι ο μοναδικός λόγος της ενδεχόμενης υποψηφιότητάς μου το 2012 θα ήταν το προσωπικό μου βόλεμα μέχρι σήμερα. Πέραν τούτου ήμουν σίγουρος ότι η λειτουργία της, νεοεκλεγείσας τότε, ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του Βαγγέλη Βενιζέλου και των συνεργατών του, ήταν πορεία αποκλεισμών, αποιδεολογικοποίησης του ΠΑΣΟΚ και εναγκαλισμού των στελεχών με τα υπουργικά αξιώματα. Σε αυτό το ΠΑΣΟΚ ούτε με ήθελαν αλλά ούτε και εγώ ένιωθα ότι είχα θέση. Δυστυχώς επαληθεύτηκα στις προβλέψεις μου.
Ξέρω ότι και σήμερα κάποιοι άλλοι πουλάνε ελπίδα στο λαό. Και ξέρω ότι τα αυτιά είναι δεκτικά στα εύκολα, στα μαγικά που θα μας οδηγήσουν ξανά στην υποτιθέμενη ευδαιμονία. Τα αυτιά θέλουν να ακούσουν ότι τα λεφτά που υπήρχαν και σπαταλήθηκαν, παρότι όλοι ξέρουμε ότι θέλει πολύ κόπο και βαθιές αλλαγές για να τα ξαναμαζέψουμε για τον λαό και τους αδύναμους, θα ξαναβρεθούν δια μαγείας στα ταμεία του κράτους γιατί ο Αλέξης Τσίπρας θα σκίσει τα μνημόνια και θα χορέψει στο ταψί τους δανειστές. Θέλουν να ακούσουν ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου θα συντριβεί από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να μας πολυνοιάζει τι θα γίνει μετά, γιατί νομίζουμε ότι «δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα». Γιατί «το μπόνους του πρώτου κόμματος είναι το κλειδί». Είναι δεκτικά τα αυτιά σε εκείνους που δεν τους ενδιαφέρει αν τους λένε μπαταξήδες και μαύρα πρόβατα της Ευρώπης, αρκεί να τους παίρνουμε τα δανεικά. Και μάλιστα το παίζουν και «πατριώτες» για αυτές τους τις απόψεις. Λες και ο πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με την αξιοπιστία και την υπόληψη της χώρας διεθνώς.
Σήμερα όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με το 2012. Το Κίνημα των ανθρώπων που λένε ότι είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για τις μεγάλες αλλαγές στο κράτος και στην οικονομία κατά συνέπεια και στην κοινωνία, που θα αποτελέσουν το διαβατήριο εξόδου από την κρίση οριστικά. Το μεγάλο πλέον ποσοστό των Ελλήνων που συνειδητοποιούν ότι η πραγματική αιτία της εξαθλίωσης της χώρας είναι πρόβλημα λειτουργίας θεσμών και δομών λόγω έλλειψης αξιοκρατίας, διαφάνειας και δημοκρατικής λειτουργίας. Λόγω εξάρτησης κάθε παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας από διεφθαρμένα κέντρα ελέγχου της κοινωνίας, της οικονομίας, του κράτους. Κάποιους τους πειράζει το ότι αυτό εκφράζεται από τον Γιώργο Παπανδρέου. «Τον πρωθυπουργό του μνημονίου». Δεν έχω καμιά ανάγκη να ξαναεπιχειρηματολογήσω γιατί είμαι με τον Γιώργο Παπανδρέου. Αν μου βρείτε έναν πολιτικό που να μίλησε εδώ και δέκα χρόνια για το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, όπως παραπάνω το περιγράφω, τότε να συζητήσω μήπως κάνω λάθος επιλογή που είμαι μαζί του. Τον είπαν ηθικολόγο και όχι πολιτικό όταν μίλησε για αυτές τις αρχές. Τον είπαν δυσφημιστή της χώρας όταν περιέγραψε την αλήθεια. Τον είπαν πράκτορα ξένων δυνάμεων όταν έτρωγε μόνος του ξύλο στην Ευρώπη και οι ντόπιοι επαναστάτες αντιμνημονιακοί διαδήλωναν παρέα με τους φασίστες στο Σύνταγμα. Και τι δεν του είπαν … Και σήμερα προσπαθούν να τον φιμώσουν. Γιατί; Για το 1,5% που του δίνουν στις δημοσκοπήσεις; Ας διερωτηθούμε όλοι κι ας απαντήσουμε στον εαυτό μας. Αρκεί.
Εγώ είμαι μαζί του. Σε ένα ψηφοδέλτιο στη Ξάνθη που ενώνει Χριστιανούς και Μουσουλμάνους χωρίς σκοπιμότητες. Και θα δώσω τον δικό μου αγώνα, όπως έχω μάθει να κάνω μέχρι τώρα. Ντόμπρα, καθαρά και πρώτος στη μάχη, χωρίς να κοιτώ αν και ποιοι με ακολουθούν. Χωρίς η προσωπική μου εκλογή να είναι αυτοσκοπός. Είμαι βέβαιος όμως, ότι δεν θα νιώσω ούτε μόνος ούτε περικυκλωμένος.

ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΠΕΤΚΙΔΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Ν. ΡΟΔΟΠΗΣ

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές οφείλουμε ως πολίτες αυτής της χώρας, να σκεφτούμε… Οφείλουμε να θυμηθούμε, οφείλουμε να μετρήσουμε και να αναμετρηθούμε με τη συνείδησή μας. Οφείλουμε να αφήσουμε έξω από την απόφασή μας για τον ποιόν θα ψηφίσουμε, την τηλεόραση και τους δημοσιογράφους εκείνους που «η γνώμη τους και η γραφή τους», εξαρτάται από την «γραμμή» και το συμφέρον αυτού που τους πληρώνει…
Οφείλουμε να μπορούμε να αναγνωρίζουμε πότε τα νούμερα των δημοσκοπήσεων υπάρχει η πιθανότητα να είναι αληθινά και πότε είναι στημένα, για να παρασύρουν, να παραπληροφορήσουν, να εκφράσουν την αγωνία του «πελάτη – παραγγελιοδόχου» που κρύβεται πίσω από αυτές, για να διατηρήσει τα κεκτημμένα της εξουσίας του…
Προ πάντων όμως, οφείλουμε να διατηρήσουμε στο ακέραιο τη μνήμη μας και να αποδεχτούμε τα λάθη, αλλά και τα σωστά μας. Να αποτιμήσουμε τη στάση όλων όσων σήμερα αυτοανακηρύσσονται ως σωτήρες. Γιατί τα γεγονότα που έχουν καταγραφεί στην ιστορία δεν μπορούν να παραγραφούν, υποτασσόμενα στην θέληση κανενός.
Διότι οι φταίχτες τους χθες, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως η Ελλάδα του σήμερα, δεν έχει τη δύναμη να ελπίζει στο αύριο. Ποντάρουν στη λήθη και τον ωχαδελφισμό… Όμως ο καθένας βαθειά μέσα μας, γνωρίζουμε. Ξέρουμε τι έφταιξε, θυμόμαστε… Ποιος μπορεί να ξεχάσει την  αύξηση του ΑΕΠ κατά 27% μέσω πορνείας και λαθρεμπορίου,
τα κρυφά ομόλογα,
τα κρυφά δάνεια από την J.P MORGAN,
τα γκόλντεν μπόϋς,
τα ψευδή στοιχεία στη Γιούροστατ,
το κλείσιμο της Βουλής για να παραγραφούν τα αίσχη τους.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον διπλασιασμό του χρέους και την εκτόξευση του ελλείμματος στα ύψη σε πεντέμισι μόλις χρόνια. 
 Τα δομημένα ομόλογα,
 Τις ακτοπλοϊκές μίζες Παυλίδη, 
Τις «νόμιμες και ηθικές» offshore Βουλγαράκη,
Τις χρυσές ανταλλαγές  με τον Εφραίμ,φιλέτων ακίνητων του Δημοσίου με το νερό και τα ψαρια της Βιστωνίδας, στο σκάνδαλο Βατοπεδίου,
Τις απαγωγές των Πακιστανών,
Τον Ζαχόπουλο, και τον Βαρθολομαίο,
Τους στημένους διαγωνισμούς και τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις των «γαλάζιων παιδιών» με την καθιέρωση της συνέντευξης και την ουσιαστική κατάργηση του ΑΣΕΠ, 
Ποιος μπορεί να ξεχάσει, τους κουμπάρους, 
Την απογραφή, 
Την επιτήρηση…
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα «ισοδύναμα» του Σαμαρά στα Ζάππεια, τον συναγωνισμό με τον Τσίπρα, στο «σκίσιμο του Μνημονίου». Ποιος μπορεί να ξεχάσει, το κατευθυνόμενο «κίνημα της κατσαρόλας», τους «Δεν πληρώνω», τους αριστερο-ακροδεξιούς «Αγανακτισμένους» στις πλατείες και τις ρούγες… Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη «φυγάδευση» εκατομμυρίων ευρώ σε λογαριασμούς τραπεζών του εξωτερικού, τους τραμπουκισμούς σε βουλευτές και υπουργούς, τον εξευτελισμό της Δημοκρατίας μπροστά στη Βουλή των Ελλήνων…
Όπως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ξεχάσει, πως ένας νεοεκλεγής πρωθυπουργός, πάσχιζε ταυτόχρονα με την εντός της χώρας κοινωνική αστάθεια, να σώσει την Ελλάδα από μια βίαιη χρεωκοπία, που ήταν βέβαιο πως ερχόταν με βήμα ταχύ. Και αυτό, δεν ήταν καθόλου αυτονόητο και καθόλου εύκολο. Διότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας όταν δημιουργούσαν την νομισματική Ένωση, δεν μερίμνησαν ώστε να υπάρχει ένας μηχανισμός στήριξης των κρατών εκείνων που για «χ» λόγους, θα αντιμετώπιζαν στο μέλλον προβλήματα, με την οικονομική τους σταθερότητα. Και παρόλα αυτά, ο Μηχανισμός Στήριξης στήθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Και οι αντιστάσεις των εταίρων που θεωρούσαν, λόγω της αναξιοπιστίας της χώρας την οποία είχε καλλιεργήσει η κυβέρνηση Καραμανλή, πως «το πρόβλημα ήταν μόνον Ελληνικό», κάμφθηκαν. Και η απαραίτητη βοήθεια στην Ελλάδα, δόθηκε… Δόθηκε με όρους βέβαια! Γιατί ποιος δανείζει σε κάποιον που ουσιαστικά έχει χρεωκοπήσει χωρίς όρους, τη στιγμή μάλιστα που δεν μπορεί εκ των πραγμάτων, να δανειστεί από οπουδήποτε αλλού.
Και τότε το οικονομικό, επιχειρηματικό και πολιτικό κατεστημένο εντός και εκτός της Ελλάδας, τρόμαξε. Τρόμαξε η ευρωπαϊκή Δεξιά που έβλεπε να ξεφυτρώνουν πάλι σαν τα μανιτάρια οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, στην Ευρώπη, τρόμαξαν και οι εντός της χώρας μεγαλοεργολάβοι επιχειρηματίες - κάτοχοι των ΜΜΕ και οι  τραπεζίτες…«Βρε λες να πετύχει αυτός ο σοσιαλιστής να βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο και να μας κατσικωθεί για τα επόμενα 20 χρόνια στο ακριβό μας σβέρκο, όπως ο πατέρας του; Λες, να μας χαλάσει τη σούπα που με τόσο κόπο ξαναστήσαμε και να κοπεί η μάσα;» Αυτό σκέφτηκαν κι άρχισαν την επιχείρηση αποδόμησης. Κι αυτό που ήθελαν, το πέτυχαν. Με ανίερες συμμαχίες και πραξικοπήματα… 
Τρία χρόνια μετά, η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στα ίδια στάσιμα, βρώμικα νερά. Ο συμφωνημμένος γάμος των δύο πρωταγωνιστών του πραξικοπήματος του 2011, κρίθηκε μη συμβατός, αντιπαραγωγικός και ανώφελος για τον πολίτη. Οι μαγκιές της αριστεράς που προσδοκά την εξουσία συνεχίζονται, τα Μνημόνια τη μια σχίζονται, την άλλη επαναδιαπραγματεύονται, οι Καναλάρχες κάνουν πάρτυ στις πλάτες του ανίδεου μέσου Έλληνα, που πασχίζει να σταθεί στα πόδια του…
Κι εμείς; Εμείς Ξεκινάμε Από την Αρχή, συνεχίζοντας όσα μας επέβαλαν να διακόψουμε, για να νοικοκυρευτεί επιτέλους αυτός ο τόπος. ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ και ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, αποτελούν την εγγύηση για το αύριο. Ένα αύριο που θα κάνει την Ελλάδα ξανά περήφανη και ανεξάρτητη, χωρίς προστάτες καλούς ή κακούς. Ένα αύριο που θα δημιουργήσει υπεύθυνους πολίτες που θα αγαπούν τη χώρα τους στην πράξη. Γιατί ΜΑΓΚΙΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΤΑ ΚΟΥΦΙΑ ΛΟΓΙΑ. 
ΣΤΙΣ 25 ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ… ΠΑΜΕ!!!!!

Δημήτρης Οικονόμου, υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθήνας

Είμαι 35 χρονών, γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα, σπούδασα, δουλεύω και… αποφάσισα να ασχοληθώ με την Πολιτική.

Από τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία δεν βλέπω φως. Τίποτα για περισσότερες δουλειές και καλύτερες συνθήκες ζωής για μας, για την αντιμετώπιση των πραγματικών μας προβλημάτων. Έφτασαν στιγμές που αισθανόμουν ότι δεν θα έχω να ψηφίσω κάτι που να μας φέρει λίγη ελπίδα.  

Κι όμως, μπορούμε πολλά. Για την πόλη μας, την πατρίδα μας, για μας. Όχι φυσικά ο καθένας μόνος του. Είναι η ώρα λοιπόν να συνταχθούμε και να κάνουμε μια νέα αρχή, όσο δύσκολη κι αν είναι.

Γι’ αυτό και θα είμαι υποψήφιος με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών στην Α΄ Αθήνας.

Πάμε!

Άρωμα Κρήτης και ατμόσφαιρα νίκης στην ομιλία Καρχιμάκη

Η αίθουσα του Τιτάνια γεμάτη με ένα ενθουσιώδες κοινό στην προεκλογική ομιλία του Μιχάλη Καρχιμάκη, υποψήφιου του Κινηματος στη Β’ Αθήνας. 
Βέβαια η Κρήτη έκανε αισθητη την παρουσία της με  μαντινάδες και συνθήματα όπως «Το Τιτάνια είναι μικρό δε χωράει το λαό».

Στην αρχή της πολιτικής εκδήλωσης, η απαγγελία μαντινάδων έκανε το Μιχάλη Καρχιμάκη αφού ανέβηκε στο βήμα, να μην μπορεί να ξεκινήσει την ομιλία του από τον ενθουσιασμό των πολλών εκατοντάδων ψηφοφόρων του.
«Μεγάλη η ευθύνη μας, στης Κυριακής την κάλπη γιατί σήμερα τ’όνειρο, του καθενός εκλάπη». 
«Πάμε λοιπόν ξανά μαζί, στη νέα μας πορεία με Παπανδρέου όλοι εμείς θα γράψουμε ιστορία». 
«Μιχάλη απόψε μη ξεχνάς, ότι σε αγαπάμε, και στην επόμενη Βουλή, θέλουμε να σε δούμε».
Στην ομιλία του ο Μιχάλης Καρχιμάκης αναφέρθηκε –μεταξύ άλλων- στους λόγους δημιουργίας του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών τονίζοντας ότι «η πρωτοβουλία αυτή είναι απόλυτα λυτρωτική. Σε καμία περίπτωση δε διασπά η ελπίδα. Δε διασπά το όραμα. Αντίθετα, ενώνει. Και ενώνει όλες τις υγιείς δυνάμεις. Νέους ανθρώπους που αγωνιούν για το μέλλον, μεγαλύτερους που θέλουν επιτέλους να δουν να γίνεται πράξη η μεταπελατειακή Ελλάδα και να ενισχύονται οι πραγματικά δημιουργικές δυνάμεις….Αντιταχθήκαμε στη προσπάθεια μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ σε αποτυχημένα μορφώματα: “58”, “ΕΛΙΑ”, “ΔΗΠΑΡ”. Επί της ουσίας, πρόκειται για επανασυσπείρωση από άλλη πολιτική αφετηρία».
Στην ομιλία του Μιχάλη Καρχιμάκη παρευρέθηκαν όλοι οι συνυποψήφιοί του στη Β΄ Αθήνας, καθώς και οι Γρηγόρης Νιώτης, Φίλιππος Πετσάλνικος, ο Πρόεδρος των Αρκάδων, ο Πρόεδρος των Κρητικών Σωματείων της Αθήνας, ο Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ηπειρωτών, Πρόεδροι Σωματείων Ποντίων και πολλοί άλλοι.