Ο Καμίνης και ο ΣΥΡΙΖΑ

Η άνανδρη επίθεση "μασκοφόρων" στον Δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, ενώ βρισκόταν με την οικογένεια του, καταδικάστηκε από "όλα" τα κόμματα. Όλα; Είναι γνωστό ότι ο Καμίνης δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα, ωστόσο τα κόμματα τηε "συγκυβέρνησης" (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) καταδίκασαν απερίφραστα τη χυδαία επίθεση. Δύο άλλα ( ΧΑ, ΑΝ.ΕΛ) δεν την καταδίκασαν. Φυσικά, δεν είχαμε τέτοια απαίτηση από αυτά.... Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ψέλλισε κάτι "σαν" καταδίκη. Εξέφρασε την "συμπάθειά του" (!) για την ..."περιπέτεια" του Καμίνη, χαρακτηρίζοντας την επίθεση "αδικαιολόγητη συμπεριφορά" (!).
Τελικά, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αυτοπαγιδευτεί στην συμπεριφορά και τις πρακτικές που καλλιέργησε εδώ και τρία χρόνια. Ακόμα και να ήθελε, δεν μπορεί τώρα πια να καταδικάσει ευθέως και απερίφραστα καμία πράξη παρόμοιας ή και χειρότερης βίας.
Η πρακτική του να στηρίζει -σιωπηλά- παράνομες πράξεις, σε ιδιωτικούς ή δημόσιους  χώρους, κατά διαφωνούντων υπό τους όρους "αντίσταση" και "αγανάκτηση"  του στερεί τη δυνατότητα να αντιδράσει αποφασιστικά ενάντια στη βία, παρά μόνο όταν αυτή ασκείται εναντίον των μελών του.

Ο Καμίνης είναι ο νόμιμα εκλεγμένος Δήμαρχος, με εξαιρετικό βιογραφικό σε ότι αφορά θέματα νομιμότητας και άσκησε το νόμιμο δικαίωμα του να πάρει πίσω ένα κτίριο που ανήκει στη δημοτική περιουσία. Το θέμα των καταλήψεων δημοσίων κτηρίων είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί, όπως  και η αξιοποίηση των δημοσίων κτηρίων, είναι επίσης, υπό συζήτηση και δεν αφορά μόνο τη στέγαση δημόσιων υπηρεσιών αλλά ίσως, σε μια κοινωνία που ενδιαφέρεται, και των χιλιάδων αστέγων που κατέκλυσαν την πόλη.
Όσο λοιπόν,  συμπαθείς να μας είναι οι "καταληψίες" με τα γνωστά οικιακά σκεύη τους, σκεύη που υπάρχουν σε κάθε ελληνικό σπίτι θα πρέπει να καταλήξουμε  αν επικροτούμε την πράξη κάποιων τραμπούκων που περικύκλωσαν τον Καμίνη και τα παιδιά του, βρίζοντας και απειλώντας τη ζωή του επειδή δεν άφησε το κτίριο στα χέρια τους. Με ξεκάθαρο τρόπο.
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εθισμός στη ιδέα ότι η βία είναι ο μόνος –νομιμοποιημένος- τρόπος αντίδρασης στην εξουσία. Αυτό όμως, έχει ως συνέπεια να ταυτίζονται με "το άλλο άκρο", αλλά όταν το "άλλο άκρο" στρέφεται εναντίον τους με ποια επιχειρήματα το αντικρούουν;