Τι ειναι αυτό που μας ενώνει....μας χωρίζει....μας θολώνει....

Ραγδαίες εξελίξεις κυοφορούνται στο πολιτικό παρασκήνιο που καταλύουν διαχωριστικές γραμμές αλλά και συμβατικές πολιτικές πρακτικές.

Η συνάντηση Τσιπρα-Καμμένου, το νεο αντιμνημονιακό Plan B  του Αλαβάνου, αλλά και το Συνέδριο υπό την δαμόκλειο σπάθη της διάσπασης στο ΚΚΕ σε συνδυασμό με τις γκρίνιες, την αδυναμία χαραξης και εφαρμογής μιας πολιτικής διαχείρισης από την κυβέρνηση, όσο και από την κυβερνομανία των εταίρων της δημιουργούν ενα εκρηκτικό κοκτέιλ που ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό -όπως το ξέραμε ως σήμερα.

Ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται -αν οχι ο ίδιος, η ομάδα γύρω του-  ότι η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκετά ισχυρή ώστε να διαμορφώσει προοπτικές αυτοδυναμίας.

Έτσι, ο Τσίπρας όπως διαχέεται, προωθεί την ιδέα ενός αντιμνημονιακού  τόξου στο οποίο θέση θα έχουν όλοι οι πολίτες από την Αριστερά έως τη Λαϊκή Δεξιά, όλοι όσοι θέλουν να ανατραπεί η πολιτική των μνημονίων και του Βερολίνου, με την εξαίρεση της Χρυσής Αυγής.

Οι σχετικές συζητήσεις και ζυμώσεις δεν έχουν γίνει μόνο με τους ΑΝ.ΕΛ και τον Καμμένο, ο οποίος παρουσιάζεται ένθερμος υποστηρικτής αυτής της ιδέας αλλά και με ανεξάρτητους βουλευτές, όπως τους Νικολόπουλο και Κασαπίδη.

Με δεδομένο ότι η κίνηση Αλαβάνου θα κοστίσει σε διαρροές από το ΣΥΡΙΖΑ και η συνεργασία με τον πρώην μεντορά του δεν φαίνεται να είναι εφικτή, Τσίπρας αναμένει τις εξελίξεις, μέσα στο 2013, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε πτώση της κυβέρνησης και εκλογές.

Για αυτή την περίπτωση χρειάζεται μία κοινωνική δυναμική που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση αντιμνημονιακών δυνάμεων. Επειδή ακόμη και αν ο Σύριζα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, το ενδεχόμενο αυτό δεν διασφαλίζεται, ο Τσίπρας αναζητά μια

φόρμουλα ώστε να οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να κατεβούν ενωμένες -σε συνασπισμό προκειμένου να κατακτήσουν ποσοστά αυτοδυναμίας.

Φυσικά, αναμένεται να φανεί τις επόμενες μέρες και η απώλεια που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ από την σύμπραξη με τον Καμμένο για να συνυπολογιστεί στις μετρήσεις και τους υπολογισμούς της Κουμουνδούρου.

 

Μιά άλλη διάσταση που οφείλει κανείς να έχει υπόψη του για το πως θα εξελιχθεί ο πολιτικός χάρτης το επόμενο διάστημα είναι ότι το ΚΚΕ βρίσκεται πολύ κοντά σε μία νέα διάσπαση στην πορεία για το 19ο συνέδριό του.

Το κόμμα έχει διασπαστεί ήδη δύο φορές. Μία το 1968 με τη δημιουργία του ΚΚΕ Εσωτερικού από στελέχη τα οποία διαφώνησαν με την άμεση εξάρτηση του ελληνικού ΚΚΕ από το κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, μια διάσπαση που ελάχιστα το επηρέασε, αφού η εκλογική επιρροή του ΚΚΕ Εσωτερικού αποδείχθηκε μικρή.

Η δεύτερη και πιο σοβαρή έγινε την περίοδο 1989-1991 με τη συμμετοχή του Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζανή Τζανετάκη με τη ΝΔ και μετά στην οικουμενική κυβέρνηση με τον Ξενοφώντα Ζολώτα και με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που συνέβαλε στην αποχώρηση και διαγραφή πολλών μελών του ΚΚΕ μαζί με 15 στελέχη της ΚΕ.

Σήμερα, με αφορμή το 19ο Συνέδριο είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που αμφισβητείται η επίσημη γραμμή του κόμματος και το ζήτημα της διαδοχής της Αλέκας Παπαρήγα αλλά και της αλλαγής της πολιτικής στόχευσης του έχει εξελιχθεί σε ζωτικό ζήτημα, αφού η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ έπληξε σημαντικά και τα εκλογικά του ποσοστά.

Σϋμφωνα με αναλυτές παρουσιάζονται τρία ενδεχόμενα.

Το πρώτο είναι η διάσπαση, με την επικράτηση της σκληρής γραμμής και διαγραφές.

Το δεύτερο είναι να επικρατήσουν σε μία μεγάλη εσωτερική αλλαγή οι σημερινοί επικριτές και το κλίμα να αλλάξει αφού η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα για μία κυβερνώσα Αριστερά  θα είναι πιο κοντά από ποτέ.

Το τρίτο είναι μια ενδιάμεση λύση, με ένα μετριοπαθές στέλεχος της γραμμής Παπαρήγα να αναλαμβάνει τα ηνία του κόμματος.

Στις δύο πρώτες λύσεις κερδισμένος θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αφού οι διαγραφές θα ενισχύσουν το κόμμα του Τσίπρα με στελέχη προερχόμενα από το ΚΚΕ, ενώ στη δεύτερη λύση η εκλογική συνεργασία θα είναι ακόμα πιο κοντά. Στην τρίτη λύση το μέλλον του παραδοσιακού ΚΚΕ δύσκολα θα αποφύγει την παρακμή.

 

Μεσα σε αυτό το θολό τοπίο κυριολεκτικά δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά και ο πολίτης θα εξακολουθήσει να βομβαρδίζεται με θεωρίες χωρίς να κανείς πολιτικός φορέας να έχει πειστική απάντηση για το αύριο....