«Γερμανικό αντάρτικο» (;)

κατά του Γ. Παπανδρέου και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς...

Τη δημιουργία μιας νέας «γερμανοκεντρικής» ένωσης
σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων σχεδιάζει το SPD.

Το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) "εγκαταλείπει" τη Σοσιαλιστική Διεθνή, επειδή θεωρεί ότι η οργάνωση αυτή είναι πλέον ένας σιωπηλός, απλός θεατής των κοσμογονικών εξελίξεων που συμβαίνουν στον πλανήτη τα τελευταία χρόνια.
H παραπάνω είδηση δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» ( 7-5-2013 ), αλλά και σε πολλά ακόμα ΜΜΕ.
Σύμφωνα μάλιστα με τα δημοσιεύματα οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες ετοιμάζονται να δημιουργήσουν μια νέα διεθνή οργάνωση, με το όνομα «Προοδευτική Συμμαχία», και προγραμματίζουν την ίδρυσή της στις 22 Μαΐου, στη Λειψία.

Σχόλιο δικό μου: Κοίτα ποιος μιλάει! και συνεχίζω…
Το κόμμα του SPD, , αμφισβητεί ανοιχτά την Σοσιαλιστική Διεθνή, την εγκαταλείπει μάλιστα, για να δημιουργήσει μια νέα ένωση σοσιαλιστικών κομμάτων που ( κατά την άποψή του ) θα καλύψει το κενό δράσης , την ανεπάκεια θέσεων κ.α. της υφιστάμενης ένωσης , της οποίας, ως γνωστόν, Πρόεδρος είναι ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας μας, Γιώργος Παπανδρέου.
Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε ποιες είναι όμως οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις, οι προτάσεις του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος για την οικονομική-χρηματοπιστωτική κρίση, για την παγκόσμια φτώχεια, την κλιματική αλλαγή και την αντιμετώπισή της, κ.α. τα τελευταία δύσκολα χρόνια.
Μια καλή, κατά την άποψή μου, περιγραφή, για την δράση και την διεθνή πολιτική απουσία του SPD , δίνει ένας φίλος από το Μόναχο, ο Κώστας Τάτσης , μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ και Γραμματέας του Τομέα Απόδημου Ελληνισμού.
Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδες , blogs κ.α. μεταξύ των άλλων αναφέρει και ρωτάει:

-Ποιες διαφορετικές πολιτικές από αυτές της Μέρκελ και του Σαρκοζί προωθήθηκαν;
-Ποιες οι παρεμβάσεις του SPD για τις κλιματολογικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την αποψίλωση των δασών, την ερημοποίηση, τις πλημμύρες, το λιώσιμο των πάγων, τον αφανισμό τόσων ειδών του πλανήτη μας.
-Υπήρξαν προτάσεις για τη διαφάνεια στο πιστωτικό σύστημα, ώστε να μην μπορούν να υπάρξουν ξανά τοξικά ομόλογα και να μην υπάρξουν ξανά "φούσκες" από τις οποίες θησαυρίζουν τα "golden boys" στην πλάτη των εργαζομένων και συνταξιούχων ;
-Μήπως επενέβη για την έλλειψη αποτελεσματικών διεθνών ρυθμίσεων και εφαρμοστικών μηχανισμών, για την αναχαίτιση της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής που σήμερα κλέβει από τις εθνικές οικονομίες τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο;
-Ποια η διαφορετική πολιτική του SPD για το τραπεζικό απόρρητο, τα κέντρα offshore και τους φορολογικούς παραδείσους που ληστεύουν από τις εθνικές οικονομίες κεφάλαια ζωτικής σημασίας για την κοινωνική ευημερία και τη βιώσιμη ανάπτυξη;
-Ποια η θέση του SPD για την πρόταση του φόρου Τόμπιν δηλαδή, την επιβολή ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών; Μήπως προώθησε την πρόταση της Ελλάδας για ευρωπαϊκό ομόλογο ;
-Και μήπως θυμόμαστε πότε υιοθετήθηκε η απόφαση, με δικαιολογία την εξασφάλιση του εθνικού συμφέροντος, οι πρόσφυγες να επιστρέφουν στις χώρες από τις οποίες εισήλθαν στην ΕΕ δηλ πχ στην Ελλάδα. Ήταν μια απόφαση που διέπεται από σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικα ιδεώδη και αξίες ή εξυπηρετούσε απλά τα εγχώρια συμφέροντα;
 
Συμπέρασμα ( Κώστα Τάτση ): Η φωτοβολίδα του SPD για τη δημιουργία άλλου φορέα πιο αποτελεσματικού από αυτού της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι υποκριτική και απλά επιβεβαιώνει την αδυναμία της παγκόσμιας Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας να ξεφύγει από τα εθνικά σύνορα και να παρουσιάσει μια συνολική πρόταση για το αύριο της ανθρωπότητας. Και όπως είναι γνωστό, το αντίδοτο για την έλλειψη πολιτικής είναι η δημιουργία επιτροπών και οργανισμών.

Συμπέρασμα δικό μου: Η Γερμανική Κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί ότι προσπαθεί να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση , σε μια Ευρώπη της Γερμανίας ή σε μια γερμανική Ευρώπη. ( Σε αυτή τη μομφή κατά της κ. Μέρκελ πιστεύω να συμφωνείτε οι περισσότεροι ) .
Τους στόχους, τις ιδέες της κ. Μέρκελ , του κ. Σόιμπλε και άλλων στελεχών της συντηρητικής Κυβέρνησης του Βερολίνου, φαίνεται τώρα να υιοθετούν σε κομματικό-ιδεολογικό επίπεδο και οι συμπατριώτες τους Σοσιαλδημοκράτες και προσπαθούν να μετατρέψουν το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο κίνημα της σοσιαλδημοκρατίας, σε ένα γερμανοκεντρικό κίνημα, στο οποίο ο «ήλιος» θα είναι το SPD και τα υπόλοιπα κόμματα δορυφόροι του.

Στην προσπάθειά τους αυτή η Σοσιαλιστική Διεθνής και ο Πρόεδρός της Γ. Παπανδρέου είναι ένα σοβαρό εμπόδιο. Είναι προφανές ότι θέλουν να το ξεπεράσουν. Δεν είναι, ωστόσο, σίγουρο αν θα τα καταφέρουν.
 
Η προσπάθεια δε αυτή του πολιτικού εξοστρακισμού του ΓΑΠ δεν είναι καινούρια. Θυμίζω ότι η συντηρητική Ευρώπη, με κεντρικούς εκπροσώπους της την Α. Μέρκελ και τον Ν. Σαρκοζί, κατάφερε το Νοέμβρη του 2011, συνεπικουρούμενη από την ελληνική αντιμνημονιακή ή «αντιμνημονιακή» -μαζί και με την εσωκομματική του ΠΑΣΟΚ-αντιπολίτευση, από πολλά ΜΜΕ κ.α. να ανατρέψει τον Πρωθυπουργό της χώρας και την Κυβέρνησή του. 

Κατάφεραν επίσης, όλοι μαζί οι παραπάνω, να πείσουν ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών ότι για όλα τα δεινά αυτού του τόπου, για το μνημόνιο κ.α. φταίει ο «ανίκανος , o ψεύτης Γιωργάκης», και οι επίσης «ανίκανοι κηπουροί» Υπουργοί της Κυβέρνησης του. Στα ΜΜΕ στο διαδίκτυο αναπαράγονταν-και εξακολουθούν- συνεχώς δυο λέξεις, από μια μεγάλη συνέντευξη του πρώην Πρωθυπουργού: «λεφτά υπάρχουν».
Τι κι αν αυτές οι λέξεις όταν ειπώθηκαν συνοδεύτηκαν από πολλά αν… «Αν καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, τις πελατειακές σχέσεις, της διαφθορά» κλπ. Όλα αυτά τα αν , δεν επαναλήφθηκαν ποτέ από τους επικριτές του Γ. Παπανδρέου.

Τι και αν επίσης το «λεφτά υπάρχουν» ειπώθηκε το 2009 σε μια εποχή που η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία υπολόγιζε και παρουσίασε το ετήσιο πρωτογενές έλλειμμα στο 6% ( αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν 15,6 %, περί τα 24 δις. ευρώ, το παραδέχτηκαν πρόσφατα, εμμέσως πλην σαφώς και οι Βουλευτές της Ν.Δ. αποδεχόμενοι την αιτιολόγηση και ψηφίζοντας το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών ).

Με τέτοια και με τέτοια, λοιπόν έπεισαν πολλούς πολίτες ότι αν έφευγε ο ΓΑΠ θα έφευγαν μαζί και τα μνημόνια, τα μέτρα λιτότητας κ.α. . Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αποδέχτηκε στη συνέχεια την Κυβέρνηση Παπαδήμου και ας μην την εξέλεξε η ίδια και αργότερα με την ψήφο της, έδωσε εντολή για σχηματισμό νέας Κυβέρνησης Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΜΑΡ χωρίς τον ΓΑΠ και τους Υπουργούς του.
Παράλληλα οι δίκαια αγανακτισμένοι, ( οι πολίτες δηλ. που ειρηνικά διαδήλωναν ) άλλα και οι δήθεν ή στρεβλά αγανακτισμένοι ( αυτοί που βιοπραγούσαν κατά πολιτικών, έβριζαν τη Βουλή κ.α. ) εξαφανίστηκαν απ΄ τις πλατείες (οι τελευταίοι καλώς έπραξαν και εξαφανίστηκαν), ενώ και το συντεταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα καταλάγιασε, δεν διεκδικεί , όπως λίγα χρόνια πριν.
Αξίζει πιστεύω και σε σύνδεση με τα παραπάνω να παραθέσω ένα απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη. Ο διάσημος μουσικοσυνθέτης και δημιουργός πριν τρία χρόνια της αντιμνημονιακής-αντιπαπανδρεϊκής κίνησης «Σπίθα», αναθεωρώντας κάποιες από τις παλιότερες θέσεις του, μεταξύ των άλλων αναφέρει:
«Πράγματι περιμένουμε να ακούσουμε σε ποια περίπτωση τα δύο «αντιμνημονιακά» κόμματα ( σημ. ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ΑΝ.ΕΛ. ) εμπόδισαν την τρικομματική κυβέρνηση-εντολοδόχο της Τρόικα να αλλοιώσει την πολιτική της και σε ποια περίπτωση κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα έστω και για ένα φιλολαϊκό μέτρο, ακόμα και το πιο ανώδυνο. Αλλά και στην περίπτωση που αποφασίσουν να υψώσουν τον τόνο μέσα στη Βουλή στοχεύοντας σε λύσεις φιλολαϊκές, με ποιο τρόπο θα τις επιβάλουν, εφ’ όσον μέσα στη Βουλή τα κουκιά είναι μετρημένα, ενώ απ’ έξω από τη Βουλή καταφέρανε το αλλοτινό ζωντανό μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης να το μεταβάλουν σε έρημο τοπίο…
Αναφορικά, τέλος, με όλα τα παραπάνω θέτω και κλείνω το σημείωμά μου με ένα ερώτημα: Πως θα καταφέρουν άραγε και με ποια επιχειρήματα η ελληνική Κυβέρνηση και η Αντιπολίτευση να κάνουν ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, του χρέους , των μνημονίων , των μέτρων λιτότητας κ.α όταν η ελληνική κοινωνία έπειτα απ΄ όλα αυτά, ουσιαστικά πλέον, δεν τα διεκδικεί;"
 
Ανδρέας Ανδρεάδης
πρώην υποψήφιος ΠΑΣΟΚ Σερρών