Κύριε Σαμαρά προστατεύστε τις καταθέσεις μας!

Όπως είναι γνωστό, αυτή την περίοδο, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με την προσδοκία, μόλις ολοκληρωθεί, να ξαναρχίσει η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, αλλά και των νοικοκυριών. Και δεν ξεχνάμε ότι η προσπάθεια αυτή στηρίζεται στα 50 δις ΕΥΡΩ που δανείστηκε ο ελληνικός λαός για τον σκοπό αυτό, στο πλαίσιο της συμφωνίας του Οκτωβρίου του 2011. Στην κρίσιμη αυτή φάση, ο δημόσιος χώρος βομβαρδίζεται, για μια ακόμη φορά, με ψιθύρους περί «κουρέματος» των καταθέσεων, δηλαδή των αποταμιεύσεών μας. Θεωρώ περιττό να εξηγηθεί η αρνητική επίπτωση της αβεβαιότητας λόγω της φημολογίας αυτής, πολύ περισσότερο της εξέλιξης καθεαυτής, εάν, ο μη γένοιτο, επιβεβαιώνονταν.


Μοιάζει λοιπόν απολύτως αναγκαία η κατηγορηματική δέσμευση του Πρωθυπουργού ότι καμία κατάθεση δεν πρόκειται να  «κουρευτεί». Μόνο που για να διαθέτει η δέσμευση αυτή επάρκεια «ειδικού βάρους», όπως έχουν έρθει τα πράγματα, καλό θα ήταν να ενισχυθεί με συνοδευτικές δράσεις.
Δυο τέτοιες δράσεις – χωρίς να αποκλείονται άλλες – μοιάζουν λογικές. Η πρώτη, είναι η αποκατάσταση της ομαλής χρηματοδότησης του ελληνικού κράτους από τις αγορές. Η εξέλιξη αυτή, εφόσον γινόταν κατορθωτή, θα ενίσχυε καθοριστικά την ασφάλεια στην αλυσίδα τράπεζες – επενδυτές - επιχειρήσεις – νοικοκυριά – κράτος. Θα σηματοδοτούσε την επιστροφή στην οικονομική και κοινωνική ομαλότητα. Την «επάρκεια βεβαιότητας» που έχουμε ανάγκη ώστε να σχεδιάσουμε ξανά την ζωή μας. Ασχολείται κανείς με την προετοιμασία της επιστροφής μας στις αγορές; Μπορεί τουλάχιστον να μας πει πότε θα πραγματοποιηθεί;

Η δεύτερη δράση είναι η ενίσχυση της κυβέρνησης. Δυστυχώς, ενώ οι περιστάσεις είναι έκτακτες, η συμβατικότητα περισσεύει. Η κυβερνητική επάρκεια, εδώ και καιρό, προσλαμβάνεται ως κοινοβουλευτική στήριξη συν… ανασχηματισμός! Ενώ, στην πραγματικότητα, επάρκεια σημαίνει διεύρυνση της πολιτικής βάσης της κυβέρνησης και, μέσω αυτής, των αντιστάσεων και των διαθέσιμων επιλογών της. Η κίνηση που μπορεί να γίνει αμέσως είναι να κληθεί από τον Πρωθυπουργό η αξιωματική αντιπολίτευση να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Κίνηση επιβεβλημένη, από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε, δια του Προέδρου του, ότι δεν θα καταγγείλει την δανειακή σύμβαση. Η αναδίπλωση αυτή, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι το κόμμα αυτό δεν επιμένει στην προηγούμενη «πλατφόρμα» του, η οποία, αν υλοποιούνταν, θα είχε ως αποτέλεσμα την στάση πληρωμών. Ανεξάρτητα πάντως από την όποια αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόσκληση συμμετοχής του στην κυβέρνηση θα οριοθετούσε τις ευθύνες του και θα σταθεροποιούσε, σε μεγάλο βαθμό, τα πολιτικά μας πράγματα.

Τέτοιες δυνατές πρωτοβουλίες, ασφαλώς θα αποθάρρυναν τις σκέψεις για «κούρεμα» των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, εφόσον και όπου υπάρχουν. Ο κύριος Σαμαράς λοιπόν οφείλει να τις αναλάβει δίχως άλλο. Αλλιώς θα φέρει ακέραιη την ευθύνη των παραλείψεών του και των αρνητικών συνεπειών τους.