Ποια Δημοκρατία;

Τον προβληματικό τρόπο διακυβέρνησης με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, οι οποίες παρακάμπτουν το Κοινοβούλιο και θέτουν εκ των πραγμάτων θέμα Δημοκρατίας τον υποστήκαμε κατά κόρο τους τελευταίους μήνες. Ακόμα και οι πρόσφατες  Πράξεις για την αυτόματη επιβολή μέτρων, προωθήθηκαν όχι λόγω του χρόνου που επικαλείται η κυβέρνηση, αλλά κυρίως γιατί δύσκολα θα περνούσαν στη Βουλή.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ έχουν συναινέσει "αναγκαστικά", αφού κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν μεγεθύνονται τα εσωκομματικά τους προβλήματα στη Βουλή, με νέες διαφωνίες βουλευτών και δεν διακυβεύεται η κυβερνητική πλειοψηφία, ωστόσο χρεώνονται το πρόβλημα Δημοκρατίας, αφού ακόμα και στους κόλπους τους ακούγονται φωνές αντίδρασης. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο μέσα στο φθινόπωρο έχουν υπογραφεί 11 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ενώ εμπνευστής αυτής της πρακτικής θεωρείται ο Γραμματέας της κυβέρνησης, Τάκης Μπαλτάκος.

Υπογραμμίζουμε ότι οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου παρέχουν τη δυνατότητα στην εκτελεστική εξουσία να εκδίδει κανονιστικές πράξεις, χωρίς την προηγούμενη έκδοση τυπικού νόμου, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει με ταχύτητα και ευελιξία έκτακτες καταστάσεις.

Οι Πράξεις αυτές έχουν κανονιστικό χαρακτήρα και αν κυρωθούν εκ των υστέρων από την Βουλή  μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους, αποκτούν μορφή τυπικού νόμου, ενώ η ισχύς τους επεκτείνεται χρονικά. Αν δεν κυρωθούν από το Κοινοβούλιο εντός τριών μηνών, τότε παύουν να ισχύουν, όμως μόνο για το μέλλον.
Οι Πράξεις αυτές όμως, πρέπει είναι περιορισμένες διαφορετικά αποστερούν από το κοινοβούλιο το ρόλο του. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ουσιαστικά κυβερνάται από ένα υπουργικό συμβούλιο που δεν συνεδριάζει αλλά μαζεύει δια περιφοράς υπογραφές και μία κυβέρνηση που κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Με την δικαιολογία του κατεπείγοντος δεν ακούγεται  αντίλογος και δεν λειτουργούν οι κοινοβουλευτικές και δημοκρατικές διαδικασίες.

Τώρα, κερασάκι στην τούρτα έρχεται με τον τρόπο που μεθοδεύεται η ψηφοφορία στη Βουλή για τη λίστα Λαγκάρντ. Παρότι τα κόμματα της συγκυβέρνησης έσπευσαν να δρομολογήσουν τις διαδικασίες για την απόδοση ευθυνών σχετικά με τη στοιχειωμένη λίστα Λαγκάρντ, ο τρόπος που προσπαθούν να εξασφαλίσουν παράλληλα, την "βιωσιμότητα" της κυβέρνησης δημιουργεί την εντύπωση οτι ουσιαστικά θέλουν να ελεγξουν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Το πολιτικό σύστημα δοκιμάζεται τα τελευταία χρόνια. Το "δίχτυ προστασίας" προς έναν εκ των βασικών του παικτών, του Βαγγέλη Βενιζέλου, θα έχει ως συνέπεια την ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση των θεσμών. Η προχειρότητα και η βιασύνη της παραπομπής  Παπακωνσταντίνου, της καταδίκης του ποινικοποιώντας τη συγγένεια, δεν μπορεί να καλυφθεί από ένα στήσιμο "κομματικής κάλπης", υπό το φόβο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης.
Ακόμα, δηλώσεις τύπου Λοβέρδου: "Θα ψηφίσω τη πρόταση της κυβέρνησης. Δεν ξέρω ποια θα είναι. Όποια και αν είναι αυτή!" δίνουν στο λαό την  αίσθηση της συγκάλυψης και όχι της αποκάλυψης της αλήθειας.
Αυτοί οι οποίοι αναφέρονται στη βουλή ως το ναό της δημοκρατίας, είναι οι ίδιοι που την βεβηλώνουν, που την προσβάλουν, που την απαξιώνουν στήνοντας κομματικές κάλπες, καταργώντας τη μυστικότητα της ψήφου.
Η αλήθεια δεν έβλαψε ποτέ και κανείς δεν έχει λόγο να τη φοβάται, τουναντίον σε τέτοιες περιπτώσεις βγαίνει ενδυναμωμένος και αυτό πρέπει να το σταθμίσουν καλά, όλοι οι "εμπλεκόμενοι".
Όλα στο φως!  για να μπορέσει ο λαός να (ξανα)εμπιστευτεί το πολιτικό σύστημα!