H άμεση δημοκρατία του Καμμένου

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, υποστήριξε στην εθνική συνδιάσκεψη του κόμματος του, ότι η ανάδειξη ενός "πατριωτικού δημοκρατικού τόξου" είναι αυτή που θα σώσει την πατρίδα από την καταστροφή και την κοινωνία από τη φιλελεύθερη λαίλαπα.

Και καθώς, οι αποχωρήσαντες τον κατηγόρησαν για αυταρχισμό στο τρόπο λήψης των αποφάσεων, ο Καμμένος σε ένα κρεσέντο δημοκρατικής διακυβέρνησης τόνισε στα μέλη της συνδιάσκεψης ότι: «Όλοι εσείς που δώσατε τη μάχη και ανατρέψατε το καθεστώς της μεταπολίτευσης, ήλθε η ώρα να αναλάβετε τα ηνία της χώρας», ενώ τόνισε ότι στις διαδικασίες του συνεδρίου θα εφαρμοστεί «για πρώτη φορά η άμεση δημοκρατία», ότι «όλα τα όργανα του κόμματος θα εκλέγονται από τον λαό», και η βάση θα αποφασίσει το πώς θα διοικείται το κόμμα.

Και έκλεισε με έναν εκπληκτικό αυτοπροσδιορισμό για «όσους θέλουν να μας κατατάξουν 'δεξιά', 'αριστερά', 'στο κέντρο' κλπ, λέμε ότι ανήκουμε στην Ελλάδα... είμαστε με την Ευρώπη των εθνών-κρατών που υποστήριζε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και όχι με την ομόσπονδη Ευρώπη των τοκογλύφων, είμαστε με το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου που είπε 'η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες' και όχι με τον Σημίτη και αυτό που έγινε στα Ίμια, είμαστε με την πατριωτική Αριστερά, όμως η κόκκινη γραμμή είναι ο σεβασμός στα εθνικά δίκαια».

Θα πρέπει να θυμίσουμε λίγο, το βίο και την πολιτεία του Καμμένου. Η ενασχόλησή του με την πολιτική έχει ως αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Το όνομα του Καμμένου ακούστηκε για πρώτη φορά στον αστερισμό των Ρέιντζερς και των Κενταύρων, την εποχή που επικεφαλής στη Νεολαία της ΝΔ, ήταν ο Βασίλης Μιχαλολιάκος. Ο Καμμένος θεωρούνταν αβερωφικός. Η πρώτη (ανεπιτυχής) του προσπάθεια να εισέλθει στο κοινοβούλιο έγινε με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου. Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Καμμένος περνά στο μητσοτακικό στρατόπεδο. Η έλξη του προς τα παρασυστήματα εκδηλώνεται με την ένταξή του στο δίκτυο Γρυλλάκη, τον πάλαι ποτέ πανίσχυρο «στρατηγό», που πρωταγωνιστεί την εποχή εκείνη. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς κοριοί, «παράλληλες» πρωτοβουλίες για το Σκοπιανό και επιτήρηση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού. Το σύστημα Γρυλλάκη έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλες ομάδες του μητσοτακικού συστήματος ακόμα τη Ντόρα Μπακογιάννη. Έτσι, όμως, στην περίοδο των αποκρατικοποιήσεων κάποιων κρατικοποιημένων από το ΠΑΣΟΚ βιομηχανιών, ο Καμμένος καταφέρνει να αναλάβει τη διοίκηση της Ιζόλα.
Το 1993 ο Καμμένος κατεβαίνει στη Β' Αθηνών και εκλέγεται βουλευτής, με την υποστήριξη του Γιάννη Βαρβιτσιώτη. Αλλά μετά τις εκλογές, στην διαδικασία για τη διαδοχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, ο Καμμένος «πουλάει» τον Βαρβιτσιώτη και συντάσσεται με τον Μιλτιάδη Εβερτ.
Όταν το 1997 εκλέγεται πρόεδρος της ΝΔ, ο Κώστας Καραμανλής, το περιβάλλον της νέας ηγεσίας της ΝΔ τον θεωρεί ακραίο εθνικιστή και εκείνος κάνει σκληρή αντιπολίτευση στον Κώστα Σημίτη για τα εθνικά θέματα.
Είναι η εποχή που ο Καμμένος αποκτά εμμονές σε διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Ξεκινά ψάχνοντας τα αρχεία της Στάζι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, αποκτά εμμονή με τη 17Ν, την οποία ταυτίζει με το ΠΑΣΟΚ, ώσπου το 2002 η τρομοκρατική ομάδα εξαρθρώθηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και μια ακόμα θεωρία καταρρέει.
Στο μεταξύ, ο Καμμένος αναμιγνύεται με το χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2000. Ο Μιλτιάδης Εβερτ ανέλαβε προσωπικά τη διαλεύκανση του «εγκλήματος του Χρηματιστηρίου», αλλά θα πρέπει να ξαφνιάστηκε όπως όλοι όταν ο άλλοτε εβερτικός Καμμένος στο πόθεν έσχες του, σύμφωνα με στοιχεία της ΝΔ, εμφανίζεται να έχει παίξει εννέα δισ. δραχμές "αέρα".
Άλλωστε, σε δηλώσεις του, ο Γεράσιμος Γιακουμάτος υποστήριξε: «Κάνουμε τώρα καταγγελίες αλλά δεν κοιτάμε την καμπούρα μας. Ας κοιτάξουν τα χρηματιστηριακά του 2000 και θα καταλάβουμε γιατί και ποιος είναι υπεύθυνος. Είναι πενήντα βουλευτές που το ξέρουν, δεν το ξέρω μόνο εγώ. Αν δει κανείς το πόθεν έσχες του Καμμένου την περίοδο 2000-2002, θα καταλάβετε. Τα κέρδη ήταν 280 εκατομμύρια δραχμές. Εγώ ξέρω ότι έχασα τα λεφτά μου όπως και άλλοι συνάδελφοι…».
Το 2004, όταν η ΝΔ με τον Καραμανλή κερδίζει τις εκλογές, ο Καμμένος εξασφαλίζει την προεδρία της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας
Το 2007 η Ντόρα Μπακογιάννη, της οποίας εμφανίζεται ως υποστηρικτής, πίεσε για να μπει στην κυβέρνηση και τοποθετήθηκε υφυπουργός Αιγαίου.
Τo φθινόπωρο του 2009, στις εσωκομματικές διαδικασίες, ο Πάνος Καμμένος θεωρείται αρχικά ως υποστηρικτής της Μπακογιάννη. Στη συνέχεια όμως, αλλάζει γνώμη και προβάλει ως σκληροπυρηνικός οπαδός του Αντώνη Σαμαρά.
Όμως, ο Καμμένος θα ξεκινήσει και μια προσωπική πολιτική βεντέτα με την οικογένεια Παπανδρέου, στρεφόμενος κυρίως κατά του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο εμπλεξε με CDS που φτάνουν τα 100 δισ. ευρώ, ενώ χαρακτήριζε την κυβέρνηση Παπανδρέου «προδότες» και τον Γιώργο Παπανδρέου “έμμισθο broker ξένων”, που δήθεν αρνήθηκε τα δισ. που μας προσέφεραν διάφοροι άνευ όρων γιατί είχε προαποφασίσει την προσφυγή στο Μνημόνιο και το ΔΝΤ .
Η Ν.Δ ανεχεται την πολεμική γιατί την βολεύει ως προς την αποδόμηση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και της δημοτικότητας του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Σαμαράς μπορει να μην παραδέχεται επίσημα, αλλά επιτρέπει την φημολογία για ένα «βρώμικο 2011». Οταν ο Καμμένος δεν ψηφίζει τον εκτελεστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου, χωρίς συνέπειες, οι υπόλοιποι της ΝΔ θεωρούν ότι η ηγεσία τον διευκολύνει να βγει πρώτος βουλευτής. Ο Καμμένος (δια)δικτυώνεται και αυτό πολλαπλασιάζει την δημοτικότητά του.
Ο Καμμένος δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου τον Νοέμβριο του 2011 και τέθηκε εκτός ΝΔ. Καθώς, ο ΛΑΟΣ κάνει λάθη απέναντι στην κυβέρνηση Παπαδήμου (στηρίζει και μετά αποχωρεί) στον ακραίο δεξιό χώρο επικρατούν περίεργες ζυμώσεις. Ο Καμμένος πρωτοστατεί και δημιουργεί "φαισμπουκικά" τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Η ΝΔ βλέπει πια τον Καμμένο ως πρόσωπο «που θέλει να στερήσει την αυτοδυναμία της».

Το γεγονός ότι το κόμμα του Καμμένου ουσιαστικά, τελεί υπό διάλυση, τον ανάγκασε να μαζέψει τον κόσμο του και να μιλήσει με Ανδρεοπαπανδρεικά συνθήματα για... άμεση δημοκρατία, τουλάχιστον εσωκομματική, γιατι από όσο θυμόμαστε αποτάχθηκε του δημοψηφίσματος, που είχε προτείνει ο Παπανδρέου, μετά βδελυγμίας.

Στην νέα εποχή- μεταμνημονιακή όπως αποκαλείται- οι Έλληνες αισθάνονται ανασφαλείς και δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα. Αυτό αφήνει χώρο στα "άκρα" να λυμαίνονται με λαϊκίστικο τρόπο την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Ο Καμμένος είναι ένας από αυτούς. Σε κάθε άλλη χρονική στιγμή θα αναρωτιόμασταν αν πραγματικά τον παίρνει κανείς στα σοβαρά.....
.