Όσο επικίνδυνο για τη Δημοκρατία είναι το σύνθημα ,,να καεί, να καεί το ..…. η Βουλή,, άλλο τόσο είναι και αυτό για την κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων.
Τα κόμματα είναι βασικά στοιχεία και πυλώνες του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και αυτό, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ όλο τον κόσμο.
Η αλλαγή της παλαιοκομματικής λειτουργίας των ελληνικών κομμάτων, η δημοκρατική τους συγκρότηση, ιδιαίτερα η διαφάνεια στις οικονομικές τους συναλλαγές και η δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών από την ίδια την πολιτεία αποτελούν προαπαιτούμενα τα οποία οφείλουμε να τα προβάλλουμε και να τα διεκδικούμε.
Η υποκριτική φαρισαϊκού τύπου όμως, διεκδίκηση της κατάργησής τους (όταν μάλιστα προέρχεται από πρωτοκλασσάτους που έχουν ωφεληθεί από τη μέχρι σήμερα λειτουργία τους) αποτελεί μέγα κίνδυνο.
Γιατί η κατάργησή τους είναι επικίνδυνη για την ίδια την Δημοκρατία, ιδίως σε περιόδους κρίσης, σημείο που προβάλεται ως μεγαλύτερη δικαιολογία.
Ιδιαίτερα το σύνθημα της κατάργησης της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων, ενέχει σοβαρές επιπτώσεις. Αν μπούμε στη ,,επιπόλαια,, λογική, που θέλει τον πολίτη- ο οποίος βρίσκεται κυριολεκτικά σε δυσχερή οικονομική θέση- να μην επιθυμεί να χρηματοδοτεί μέσα από τους φόρους του τα κόμματα, τότε θα καταλήξουμε σε σκοτεινά και λίαν βαλτώδη μονοπάτια.
Τα κόμματα θα καταλήξουν έρμαιο μηχανισμών συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία όχι μόνο θα αλλάζουν όποτε αυτά επιθυμούν Πρωθυπουργούς και τη σύνθεση της Βουλής, αλλά θα έχουν σχεδόν «έμμισθους» νομοθέτες. Γιατί θα πρέπει να αναρωτηθούμε Ποιος τελικά, θα εκφράζει την κοινωνία; Αν όχι αδέσμευτα τα κόμματα, Ποια παράλληλα κέντρα εξουσίας; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες; Οι πολυεθνικές; Τα ΜΜΕ ;
Ο μεγάλος ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, ο Ανδρέας Παπανδρέου καθιέρωσε την κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων γιατί γνώριζε και είχε βιώσει τόσο τι σημαίνει αποκλεισμός (θυμηθείτε την πάλαι ποτέ ΥΕΝΝΕΔ ), όσο και τι σήμαινε εξάρτηση από οικονομικούς παράγοντες (εποχή Ε.Κ και Ιουλιανών).
Ο πρώην δε Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν εκείνος που με τις προτάσεις του για τον εκλογικό νόμο (σπάσιμο περιφερειών, μεικτό εκλογικό σύστημα), τη Διαύγεια αλλά και την υποχρεωτική κατάθεση οικονομικών ισολογισμών προώθησε τη διαφάνεια στα κόμματα, βρίσκοντας φυσικά, αντιμέτωπο το κατεστημένο (θυμίζουμε ότι το ΚΚΕ δεν δέχτηκε οικονομικό έλεγχο)
Ο Πολίτης πρέπει να στηρίζει και να διεκδικεί τη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων, τον πραγματικό και ουσιαστικό έλεγχο από το κράτος, τον αυστηρό έλεγχο στις δωρεές.
Κάτω από τη σημαία όμως, της κατάργησης της κρατικής χρηματοδότησης, όσο καλό και λογικό να ηχεί σε μια κοινωνία κοινωνικά και οικονομικά εξαντλημένη, δεν θα έχει άλλο αποτέλεσμα από το να συμβάλει στην ενδυνάμωση των όποιων Ψυχάρηδων, Μπόμπολων κλπ, και σε ότι άλλο ως σήμερα, εδώ και δεκαετίες, επιδιώκει την πολιτική αποσταθεροποίηση του
Επιπλέον, δίνει χώρο στον κάθε διαφωνούντα, πικραμένο στον κάθε φιλόδοξο αρχηγίσκο, να μπαίνει στον πολιτικό στίβο έχοντας ένα οικονομικό πάτρωνα, και να υπερφαλαγγίζει κόμματα που βρίσκονται στο κοινοβούλιο.
Η θέση των κομμάτων στην πολιτική ζωή και ο ρόλος δεν πρέπει να αμφισβητηθεί καθώς, τα κόμματα έχουν θεσμικό πολιτειακό χαρακτήρα. Και όταν χτυπήσουμε τους θεσμούς το αποτέλεσμα είναι ήδη, γνωστό. Τους καταργούμε στη συνείδηση του λαού και η συνέπεια είναι να αναδεικνύονται πρακτικές σαν αυτές που οδήγησαν στην άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Από "Protovoulia Papandreou"
Ο Πολίτης πρέπει να στηρίζει και να διεκδικεί τη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων, τον πραγματικό και ουσιαστικό έλεγχο από το κράτος, τον αυστηρό έλεγχο στις δωρεές.
ΑπάντησηΔιαγραφή