Για τη σωτηρία της πατρίδας

του Σταύρου Στραβολαιμου

Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ , για τη σωτηρία της πατρίδας και μόνο, πήρε δύσκολες  αποφάσεις που αδίκησαν πολλούς, γιατί το σύστημα είναι άδικο. Θα ήθελε να είχε το χρόνο να το αλλάξει αυτό. Αλλά χρόνος δεν υπήρχε.
 
   Ρωτάνε λοιπόν πολλοί και δικαίως: «Γιατί να πληρώνουν πάλι οι εργαζόμενοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι την σωτηρία της Ελλάδας; Γιατί δεν  βρέθηκαν λεφτά από εκεί που υπάρχουν για να σωθεί η Ελλάδα;»

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με την αποκάλυψη της εγκληματικής διαχείρισης της  κυβέρνησης Καραμανλή  μετά τις εκλογές και την βίαιη κερδοσκοπική επίθεση ενάντια στη χώρα μας,  η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε  να πάρει  εξίσου άμεσα και έκτακτα μέτρα - να κάνει δραστικές, πρωτόγνωρες περικοπές και κάποιες αποφάσεις που πήρε  επιβάρυναν τα συνήθη «υποζύγια» και ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα, όπως οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.

    Ο Γιώργος Παπανδρέου θα ήθελε να είχε το χρόνο να αλλάξει το  σύστημα, να εντοπίσει τον πλούτο εκεί που πραγματικά υπήρχε με πρώτο βήμα την εφαρμογή  νέου φορολογικού νόμου, για να μην επιβαρυνθούν οι πολλοί.
    Αυτός τον χρόνο όμως δεν τον είχε. Δεν υπήρχε χρόνος. Και δεν υπήρχε εξαιτίας των εγκλημάτων της προηγούμενης κυβέρνησης που άφησε τη χώρα έρμαιο στη λυσσαλέα επίθεση των κερδοσκόπων.
   Ταυτόχρονα, αναγκάστηκε να αναστείλει  πλευρές του προγράμματός του που είχαν σχέση με δημοσιονομικό κόστος, παροχές ή αυξήσεις, μέχρι η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, να βγει από την επιτήρηση και να επανακτήσει τη δυνατότητά της να καθορίζει το μέλλον της μόνη της, υπεύθυνα πια, χωρίς κανέναν επιτηρητή να εγκρίνει ή όχι όσα αποφασίζει.
   Οι σκληρές αποφάσεις που έλαβε  δεν ήταν επιλογή, ήταν αναγκαιότητα για να επιζήσουμε ως χώρα, γλυτώνοντας τη φρίκη της κατάρρευσης. Είναι το τίμημα της δυσβάσταχτης κληρονομιάς που  κληροδοτήσαν οι σεμνοί και ταπεινοί κανακάρηδες του κατεστημένου που έκαναν γιούρια στην πολυφίλητη και λατρεμένη τους εξουσία.
  Αυτοί που όταν είδαν ότι εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση της χώρας, δια του μνημονίου, που ψήφισε μόνη της η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ και δεν χρεοκοπούμε πλέον, βγήκαν ως αντιπολίτευση, εκ του ασφαλούς στα κεραμίδια, αραδιάζοντας το κόσμου τις Ζάπειες αερολογίες, παίζοντας με τον καημό του κόσμου.
   Αμετανόητοι και κακομαθημένοι, δέσμιοι μιας οπισθοδρομικής αντίληψης που θεωρεί το κράτος λάφυρο, παλαιοκομματικοί λαϊκιστές  στην αντίληψη, το έριξαν στην αντιμνημονιακή προπαγάνδα, γιατί ήταν πιασάρικη και απέδιδε.
    Ο ΓΑΠ τελικώς προσπάθησε, έκανε τομές και ρήξεις, αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έργο του. Οι ντόπιες δυνάμεις της διαπλοκής και η συντηρητική Ευρώπη με επικεφαλής τους Μερκοζί τον ανάγκασαν σε παραίτηση.