Το σενάριο της συμφοράς για την δημοκρατική παράταξη

Όπως είχαμε προαναγγείλει σε παλαιότερη ανάρτηση μας θα αναφερθούμε εκτενώς σε σενάρια τα οποία διακινούνται σε συναντήσεις και πολιτικές συζητήσεις είτε στελεχών που κινούνται στο ευρύτερο πλαίσιο της δημοκρατικής παράταξης, είτε δημοσιογράφων και λοιπών πολιτειακών παραγόντων. Πρόκειται για προβλέψεις και διαπιστώσεις γύρω από τη στρατηγική και τον σχεδιασμό της ξεθωριασμένης ηγεσίας του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ και που εάν ισχύουν, επιβεβαιώνουν πλήρως τη λαϊκή ρήση: «Ο κόσμος το’ χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι»

Σύμφωνα λοιπόν με όσα ακούγονται, συζητούνται ή επιτηδευμένα διακινούνται από συγκεκριμένους κύκλους στις πολιτικές αναλύσεις των τελευταίων ημερών, η παρέα που κουμαντάρει το απομεινάρι του κόμματος που κάποτε εξέφραζε συμπαγώς την μεγάλη πλειοψηφία της δημοκρατικής παράταξης, έχει αποφασίσει την διάλυση του, τουλάχιστον ως προς τη μορφή που είχε μέχρι σήμερα και την ένταξή του είτε στην υπάρχουσα Νέα Δημοκρατία είτε στο μόρφωμα που έχει στο μυαλό του να κατασκευάσει ο Σαμαράς, όταν και όποτε αυτός νοιώσει, πως το όχημα που χρησιμοποίησε για να καταλάβει την εξουσία δεν τον ικανοποιεί πλέον. Είναι «ηλίου φαεινότερο» άλλωστε πως ο μόνος λόγος που οι εταιρίες δημοσκοπήσεων και τα λοιπά εξαπτέρυγα του συστήματος κρατούν ακόμα ζωντανό το ΠΑΣΟΚ πάνω από τη κόκκινη γραμμή του 3%, είναι  για να μη πλήξουν την «θεόσταλτη κυβέρνηση εθνικής παλιγγενεσίας» του εθνικού ευεργέτη Αντώνη Σαμαρά ενώ ο μόνος λόγος που διατρέχουν ακόμα πολιτικές αναπνοές το κομματικό κουφάρι της Ιπποκράτους, είναι η …προοπτική κατάληψης υπουργικών και κρατικών καρεκλών.

Το σενάριο αυτό καλλιεργείται μεθοδικά, όση μεθοδικότητα μπορεί να επιτρέψει η βουλιμία για διατήρηση εξουσιαστικών προνομίων, μέσα από την ανάδειξη δήθεν οικονομικών προβλημάτων του υπάρχοντος ΠΑΣΟΚ και την πλήρη απαξίωση της ιστορικής πορείας και προσφοράς του και πολύ περισσότερο των στελεχών του, διαχρονικά. Οι ίδιες μέθοδοι δεν είναι καθόλου απίθανο να εφαρμοστούν και σε πιθανές εσωτερικές εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία, με στόχο το «χρεωμένο παρελθόν Καραμανλή» και άλλων στελεχών, έτσι ώστε να διευκολυνθεί ακόμη περισσότερο η δημιουργία του πολιτικού χυλού σε δεξιές βάσεις, με τη συμμετοχή της ΝΔ, κομματιού του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ και λοιπών «περιμαζωμάτων» του πολιτικού στερεώματος.

Η σκέψη της απελπισμένης από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και κυρίως από την κατακραυγή του κόσμου, ηγεσίας της Ιπποκράτους, είναι απολύτως απλή και …βιοποριστική: Εξασφαλίζουμε την παρουσία μας στα δημόσια πράγματα μέσα από τις έδρες μας και ένα κομμάτι κρατικής χρηματοδότησης που θα μας αναλογεί, ενώ η με τις πιθανότητες εξουσίας γύρω από την δεξιά θα μας πετάνε και κανα κρατικό-εξουσιαστικό κόκκαλο, ενώ ταυτόχρονα θα έχουμε απαλλαγεί από το «βρώμικο» παρελθόν μας ως ΠΑΣΟΚ για το οποίο ντρεπόμαστε.

Το Κίνημα που στάθηκε ως ανάχωμα στην επέλαση της ιδιόμορφης κρατικιστικής ελληνικής δεξιάς, που θεμελίωσε το κοινωνικό κράτος, διαμόρφωσε και ανέδειξε την μεσαία τάξη, αναγνώρισε την εθνική αντίσταση ενώνοντας τους Έλληνες, πέτυχε μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις μέσα από δημοκρατικές ρήξεις και μεταρρυθμίσεις, αναδιένειμε πολλαπλά τον πλούτο υπέρ των πολλών, εκσυγχρόνισε και θεμελίωσε την σύγχρονη ευρωπαϊκή Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και της ισότιμης συμμετοχής στην ΟΝΕ, το Κίνημα που πήρε μόνο του στις πλάτες του τη σωτηρία της χώρας παραλαμβάνοντας μια οικονομία με 16% έλλειμμα εν καιρώ ειρήνης και κρατώντας την όρθια, ζωντανή, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα γενναίες μεταρρυθμίσεις που έφερναν την Ελλάδα ακόμη πιο κοντά στο Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα και μάλιστα σε περίοδο κρίσης. Αυτό το Κίνημα γίνεται τώρα ικέτης στα πόδια μιας πρόσκαιρης και τυχοδιωκτικής εξουσίας που υφαρπάχθηκε από τον ελληνικό λαό μέσα από τα παραμύθια της επαναδιαπραγμάτευσης και την κατακρεούργηση της λαϊκής εντολής με τη βοήθεια γιαουρτιών, λιθαριών και τεχνητής αγανάκτησης –που εξαφανίστηκε ως δια μαγείας μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μιας εξουσίας που για να στερεώσει την ύπαρξή της δεν δίστασε να τροφοδοτήσει ακόμη και την ανάδειξη φιλοναζιστικών τάσεων στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου να μπορεί να συγκρίνεται με το χάος, αφού μέχρι εκεί φτάνουν οι συντηρητικές και μικροπολιτικές δυνατότητες της.

Αυτό είναι το πνεύμα το συζητήσεων που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα σε διευρυμένους πολιτικούς κύκλους των Αθηνών και της περιφέρειας. Δεν ξέρουμε κατά πόσο θα βγουν αληθινά όλα αυτά, είμαστε όμως υποχρεωμένοι να καλέσουμε τον δημοκρατικό κόσμο, τους προοδευτικούς πολίτες, τις παραδοσιακές δυνάμεις της κεντροαριστεράς που είναι βαθιά μας πεποίθηση ότι αποτελούν τον κορμό και την ευρύτατη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, να βρίσκονται σε εγρήγορση και να έχουν ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά τους στις οιεσδήποτε πολιτικές εξελίξεις λάβουν χώρα στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον. Οι αξίες, οι αρχές, τα ιδανικά, η αυθεντική λαϊκή και κοινωνική συμμετοχή και η ιστορική μνήμη δεν μπορούν ούτε να σβηστούν, ούτε να δοθούν ως αντάλλαγμα για την πολιτική επιβίωση κανενός.

Όπως έλεγε άλλωστε και ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός ηγέτης  Ανδρέας Παπανδρέου, «το ΠΑΣΟΚ, που είναι η ψυχή μας, δεν γεννήθηκε για να αποτελέσει διάττοντα αστέρα στα δημόσια πράγματα του τόπου, ούτε χαρίζεται, ούτε κληρονομείται, ούτε τεμαχίζεται σε τιμάρια»

 

Πηγη smartpost.gr