Ολοκληρωτική κατάρρευση ακόμη κι αυτών των …πενιχρών για τα δεδομένα και την ιστορία του, ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζουν τα στοιχεία μιας σειράς από πρόσφατες δημοσκοπήσεις, διαφόρων εταιριών. Δεν μπαίνουμε σε λογική ανάλυσης και παρουσίασης αριθμών, είναι άλλωστε πολύ εύκολο για όποιον θέλει να τους βρει στο διαδίκτυο κι ελάχιστη σημασία έχουν οι μαθηματικές λεπτομέρειες αφού αυτό που μετράει περισσότερο είναι η πολιτική ουσία. Αξίζει βέβαια προσοχής από μαθητικής πλευράς, η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ πλέον από την 5η μέχρι και την 7η θέση στην κατάταξη των κομμάτων.
Όσοι αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς την πολιτική και κοινωνική γεωγραφία της χώρας τόσο σε επίπεδο παρατάξεων όσο και σε επίπεδο προσώπων, θεωρούν απολύτως αναμενόμενη αυτή την εξέλιξη, ιδιαίτερα μετά την τελευταία «ευφυέστατη» και πραγματικά «μνημειώδους διορατικού μεγέθους» πολιτική στρατηγική, της ηγεσίας του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, έναντι του τέως προέδρου του και άλλων ιστορικών στελεχών.
Πολιτικές οντότητες ξεπερασμένες από την ιστορική και κοινωνική εξέλιξη και ιδιαίτερα από τις ειδικές συνθήκες της κρίσης, προσπάθησαν και έπεισαν τον ευρισκόμενο μονίμως στη δική του …Βοναπαρτική πραγματικότητα πρόεδρο και μια ολιγάριθμη ομάδα απελπισμένων παλαιοκομματαρχών και φοιτητοπατέρων, πως για όλα τα δεινά που περνά η «ελέω Θεού» παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου, ευθύνονται αποκλειστικά ο προκάτοχος στο προεδρικό αξίωμα και όσοι διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στο Κίνημα τα τελευταία χρόνια.
«Λογική» όχι άγνωστη στην τωρινή ηγεσία του κόμματος, αφού με την τακτική που ακολούθησε από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων κατάφερε το μοναδικό ιστορικά επίτευγμα, να τρέψει προς φυγή όλα τα σημαίνοντα στελέχη του Κινήματος, τα οποία εκπροσωπούσαν τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που εμπιστεύονταν εκλογικά το ΠΑΣΟΚ μέχρι και τις αρχές του 2012.
Το ίδιο το κομματικό απομεινάρι του άλλοτε ισχυρού πυρήνα της δημοκρατική και προοδευτικής παράταξης, απαξιώνει καθημερινά την ιστορία του, αρνείται να υπερασπιστεί το έργο και την προσφορά του στα δημόσια πράγματα της χώρας, συνδυάζοντας ταυτόχρονα μια γενναία και υγιή αυτοκριτική στα πλαίσια πολιτικής διαδικασίας και όχι …καφενείου. Δυόμιση χρόνια ανάληψης σοβαρότατων εθνικών ευθυνών και πραγματοποίησης μεταρρυθμίσεων που εξυμνούνται πλέον ακόμη κι από τους αντιπάλους –πέραν του γεγονότος ότι γίνονται «κτήμα» και «καμάρι» στο στόμα πολέμιων τους όταν πραγματαοποιούνταν- γίνονται εξανεμίζουσα στάχτη στο βωμό μια μικρονοϊκής «απαλλαγής» από το συνδιαμορφωμένο πολιτικό παρελθόν.
Είναι μεγίστης απορίας άξιο, αν υπάρχει πολιτικός εγκέφαλος που να πίστευε μέχρι σήμερα που ήρθαν τα γερά χαστούκια των δημοσκοπήσεων, πως υπήρχε έστω και μια στο εκατομμύριο περίπτωση να αποκομισθούν πολιτικά οφέλη από μια τέτοια τακτική; Εκτός και αν έχουν «προγραμματική βάση» τα σενάρια που ήδη συζητιούνται σε πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους για το μέλλον που επιφυλάσσει στο ΠΑΣΟΚ η τωρινή ηγεσία του… (θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση). Μέχρι τότε, ζόφος, ψύχος και οδυρμός…
Πηγη SmartPost
Δηλαδή ο μόνος αναμάρτητος είναι το Πασοκ και τα πρωτοπαλίκαρα του. Για όλα φταίει ο λαός που επί δεκαετίες το ψήφιζε και το κρατούσε στην εξουσία έχοντας ως γνώμονα το ίδιον όφελος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όντος είναι έτσι τότε γιατί αυτός ο ίδιος ο λαός το έστειλε στα τάρταρα της Ιστορίας.?