Καρχιμάκης: Να συγκρουστούμε με αυτούς που παρεμποδίζουν τη διεύρυνση του πλούτου στη χώρα

Οποιαδήποτε συζήτηση η οποία επί της ουσίας αφορά την έννοια που ονομάζουμε σοσιαλισμό, είτε πρόκειται για κοινωνικό καθεστώς, είτε για τους στόχους και τις επιδιώξεις ενός πολιτικού κόμματος, είτε για ένα μαζικό «κίνημα», δεν θα έχει καμία απολύτως έννοια εάν προηγούμενα δεν έχουμε διευκρινίσει το περιεχόμενο των όρων που χρησιμοποιούμε. Μιλώντας για ένα σοσιαλιστικό Κίνημα, το ζήτημα δεν είναι να καταλήξουμε σε μια κοινή συμφωνία, αλλά να καταλάβουμε τι πρεσβεύει ο κάθε ένας από εμάς και να ανακαλύψουμε τους κοινούς μας τόπους έτσι ώστε με την σύνθεση των ιδεών να μπορέσουμε να εκπέμψουμε μηνύματα και να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ανανέωσης και εκσυγχρονισμού της πολιτικής απέναντι στο συντηρητισμό, την ακινησία και το στείρο αναχρονισμό.  ΝΑ ΘΕΣΟΥΜΕ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
Μέσα από αυτή τη διαδικασία και μόνο η οποία απαιτεί τη διαμόρφωση της
«ταυτότητάς» μας την ανάλυση των χαρακτηριστικών και των συμφερόντων μας , την αποσαφήνιση του πολιτικού μας οράματος, τη σχέση μας με τις άλλες κοινωνικές αλλά και πολιτικές δυνάμεις και τα οράματά τους θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε εκ νέου μια νέα κοινωνική και πολιτική δύναμη η οποία θα μπορέσει να τοποθετηθεί μέσα στην ιστορική συγκυρία, να θέσουμε τα θεμέλια για μια νέα σοσιαλιστική δημοκρατική δύναμη, που θα καλύπτει έναν ευρύτατο χώρο κοινωνικών και λαϊκών δυνάμεων και θα πρωταγωνιστεί στην πολιτική ζωή τις μέρες που μας έρχονται.Βασικό κριτήριο για τον χαρακτηρισμό και την ανάλυση όλων των ιδεών και των ρευμάτων, είναι η εκπροσώπηση από αυτά συγκεκριμένων κοινωνικών τάξεων. Οι διαφόρων ειδών επικλήσεις μας στον σοσιαλισμό δεν μπορούν να είναι αποκομμένες στον κόσμο των ιδεών, αλλά θα πρέπει να αποτελούν αντανάκλαση της ταξικής θέσης των διαφόρων στρωμάτων και τάξεων που τις εκφέρουν και να εκφράζουν τα συμφέροντα τους στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται με την κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Για μας ο αληθινός σοσιαλισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με κάποια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, βρίσκεται σε απόσταση από το να εκπροσωπεί τα οράματα ή τα συμφέροντα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής μερίδας.

ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Μέλημά μας θα πρέπει να είναι η πολιτική τοποθέτηση στο πεδίο της πραγματικής ιστορικής κοινωνικής συγκρότησης με συλλογικές πρωτοβουλίες, με πολυφωνία, με κοινωνική ευθύνη. Να αποτελέσουμε δηλαδή ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα, που να μπορεί να εφαρμόσει, στη σημερινή εποχή, στις προκλήσεις των καιρών και στα πολυσύνθετα και πολύπλοκα προβλήματά της τις αξίες του σοσιαλισμού χωρίς να παγιδευτούμε σε μια λογική συνθηματολογία κενής περιεχομένου.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να ορίσουμε μια νέα πολιτική, προοδευτική και σύγχρονη κατ’ αντιπαράθεση προς συντηρητικές και αναχρονιστικές κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις. Μια πολιτική η οποία θα απαντά σε όλα τα επίπεδα. Στους θεσμούς, στην κοινωνία, στην πολιτική, στην παιδεία, στην υγεία, στον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών, στα θέματα αξιοκρατίας, ισοπολιτείας, χρηστής διοίκησης και καταπολέμησης της αθέμιτης συναλλαγής και των πελατειακών σχέσεων.
Έχει παρέλθει προ πολλού η εποχή όπου οι ουτοπικοί σοσιαλιστές ασχολούνταν μόνον με την κριτική της υφιστάμενης κοινωνικής κατάστασης, την ανάδειξη των κοινωνικών ανισοτήτων και αντιθέσεων στο πλαίσιο μιας αστικής κοινωνίας. Το δικό μας έργο που δεν μπορεί να είναι αποκομμένο από το διεθνές περιρρέον πολιτικό περιβάλλον πρέπει να επικεντρωθεί στο στοίχημα της ευαισθητοποίησης και της συμπόρευσης της κοινωνίας, μέσα από ένα σφριγηλό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα με αξιόπιστα σχέδια, με συνέχεια, συνέπεια και αντιστοιχία λόγων, έργων και οραμάτων. Να ορίσουμε εκ νέου ένα ζωντανό σοσιαλιστικό κίνημα ευθύνης, δύναμης, ελπίδας και προοπτικής.

ΝΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ
Πολλοί πιστεύουν πως ο χώρος μας, ο χώρος των προοδευτικών αποδείχτηκε κατά τραγική ειρωνεία, στην πορεία της μεταπολίτευσης ως συντηρητικός. Είναι γεγονός ότι αυτή η αλήθεια προέκυψε μέσα από πολλές συντηρητικές επιλογές που μας επέβαλλε η διεθνής οικονομική κατάσταση και το ασύδοτο σύστημα της οικονομίας της αγοράς, επιλογές που οδήγησαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην ανέχεια και το κοινωνικό περιθώριο.
Πολλοί επίσης πιστεύουν πως κινηθήκαμε για δεκαετίες στη βάση ενός διπολισμού αναπαράγοντας με εμμονή ένα ξεπερασμένο σύνδρομο αντιπαλοτήτων από το οποίο έλειψαν οι αυθεντικές αντιπαραθέσεις στη βάση πειστικών προτάσεων, επιχειρημάτων και πολιτικών οραμάτων χωρίς να διαμορφώσουμε καινούργιες πολιτικές αντιλήψεις χωρίς να καταθέσουμε νέες προτάσεις μπροστά στα νέα φαινόμενα της εποχής μας και τελικά οδηγηθήκαμε σε αναχρονιστικές ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις, που επιδείνωσαν με τραγικό τρόπο τα υπαρκτά προβλήματα του σήμερα.
Πολλοί επίσης μας κατηγορούν πως δεν προχωρήσαμε σε σφοδρές ρήξεις με το κατεστημένο, σε μεγάλες και βαθιές ρήξεις που θα δώσουν ελπίδα για την ζωή αυτών που δοκιμάζονται, που θα έδιναν στους ανθρώπους και την χώρα μια δημιουργική πνοή και θα μας οδηγούσαν σε μια πιο φωτισμένη εποχή ειρήνης και ανάπτυξης.
Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Πολλοί από εμάς δεν σταματήσαμε ποτέ να αγωνιζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα αλλά και τις βασικές αιτίες αυτού του οικονομικού ολοκληρωτισμού που έρχεται και κατατρώγει τα σωθικά της κοινωνίας μας. Δεν σταματήσαμε ποτέ να τονίζουμε την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων στο κράτος, που θα επανέφεραν την αξιοκρατία και την δικαιοσύνη ως αξίες στην διαχείριση των κοινών και θα αποκαθιστούσαν την χαμένη αξιοπιστία της Δημοκρατίας με λειτουργίες ενός κράτους μοντέλου.
Το κατορθώσαμε; Όχι πάντα και στον βαθμό που θα θέλαμε. Δεν δώσαμε πάντα με επιτυχία ξεκάθαρες λύσεις και απαντήσεις στην κρίση της απασχόλησης, στα προβλήματα των νέων, στους οικολογικούς κινδύνους, στην πολιτική μιζέρια και στην υποβάθμιση του πολίτη. Δεν κατορθώσαμε να θωρακίσουμε αρκετά ισχυρά το κοινωνικό κράτος μέσα στις δύσκολες συνθήκες της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της ανάπτυξης και του άγριου διεθνούς ανταγωνισμού. Δεν μπορέσαμε πάντα και με την ίδια επιτυχία να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της νέας εποχής, έτσι ώστε να μπορούμε να οριοθετήσουμε τα νέα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα και τις συμμαχίες και εν πολλοίς αυτή μας η αδυναμία τροφοδότησε τα ήδη ορατά φαινόμενα της πολιτικής φυγής, της αδιαφορίας και του μηδενισμού.

ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ
Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε το μέγεθος της μεγάλης ευθύνης που έχουμε σήμερα. Να δρομολογήσουμε διαδικασίες που να αγκαλιάζουν και να εκφράζουν τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του κάθε πολίτη. Να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της νέας εποχής, να προσαρμόσουμε τους βηματισμούς μας στο ρυθμό των κοινωνικών και πολιτικών μεταλλαγών που αναπτύσσονται δίπλα μας και μπροστά μας δημιουργώντας ένα πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η πρόκληση για το δημοκρατικό σοσιαλιστικό κίνημα είναι μπροστά μας. Και αφορά όλες τις δυνάμεις που αισθάνονται και πιστεύουν ότι ανήκουν στον χώρο αυτό, πέρα από τη λογική του διπολισμού. Το στοίχημά μας αλλά και η ιστορική μας ευθύνη επιβάλλουν την μετεξέλιξη και αναγέννηση αυτού του χώρου, σε εκ νέου πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων επαναφέροντάς τον στο προσκήνιο ως δύναμη δημιουργική και προοδευτική, για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ελευθερίας, δημοκρατίας και ποιότητας ζωής μέσα από την οικονομική ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις. Και βέβαια, αναδεικνύοντας το πατριωτικό όραμα του λαού μας που συνδέεται ουσιαστικά με την ίδια την επιβίωσή του.
Μια αντίθετη πορεία ή μια πορεία, που θα αποτύχει να υλοποιήσει αυτό το φιλόδοξο σχεδιασμό, θα οδηγούσε την κοινωνία σε ακόμα πιο έντονες, ακραίες, αναχρονιστικές ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις, που θα τροφοδοτούν ένα αέναο παιχνίδι οξύτητας κάτω από το οποίο θα υποβαθμίζονται και θα αγνοούνται τα υπαρκτά προβλήματα του σήμερα.

ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ
Έχουμε χρέος στην ιστορία του Κινήματος αλλά και στην ζωντανή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα να μην αποδεχθούμε την κοινωνία των δύο ταχυτήτων, την κοινωνία της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της πείνας. Να πολεμήσουμε τις δυνάμεις αυτές που απαιτούν ανθρωποθυσίες εργαζομένων, ηλικιωμένων, νέων, φτωχών, λεηλατώντας ό,τι η κοινωνία και οι εργαζόμενοι έχουν κερδίσει και κατακτήσει με ιδρώτα και αίμα. Είναι δική μας ευθύνη να σταματήσουμε όσα και όσους μας καταστρέφουν. Και αυτό θα το κατορθώσουμε με την διατύπωση των νέων εθνικών και κοινωνικών οραμάτων με ένα ριζοσπαστικό και σύγχρονο πολιτικό λόγο, που θα παρακάμψει την εύκολη και στείρα αντιπαλότητα του παρελθόντος και θα οδηγήσει σε μια ουσιαστική μετεξέλιξη και έναν επαναπροσδιορισμό της πολιτικής του Κινήματός μας.
Πρέπει να στραφούμε με συναίσθημα στους αδύνατους και τους αποκλεισμένους. Να φροντίσουμε να αναδείξουμε την ιδεολογία μας μέσα από ένα συνδετικό ιστό κοινωνικής αλληλεγγύης που θα πρωταγωνιστεί στην πολιτική ζωή τις μέρες που μας έρχονται στο πλαίσιο της ισοτιμίας και του αλληλοσεβασμού και με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα του λαού και του τόπου.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε στους όρους του διαλόγου μεταξύ μας. Μπορούμε να συμφωνήσουμε στην ανάγκη της στήριξης των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, στην ανάγκη προστασίας όλων των πολιτών και κυρίως των πιο αδύναμων, στις αδιαπραγμάτευτες αξίες της ισονομίας και της ισοπολιτείας, και αντιμετώπισης της ατιμωρησίας.

ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΗ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Μπορούμε να συγκρουστούμε με όλους εκείνους τους θύλακες που παρεμποδίζουν μέσα από την αδιαφάνεια και την ιδιοτέλεια τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας, τη διεύρυνση του πλούτου σε αυτό τον τόπο δημιουργώντας επιτέλους το ανάχωμα απέναντι στους εύκολους στόχους που είναι οι φτωχοί οι αδύναμου και ένα μεγάλο κομμάτι των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας και δίνοντας ταυτόχρονα μέσα από αυτή τη σύγκρουση την ελπίδα για τις μελλοντικές γενιές, επαναφέροντας στο προσκήνιο ένα κίνημα αντισυστημικό και ρεαλιστικό που θα πείθει ότι η σύγκρουση του με όλα αυτά τα φαινόμενα του παρασιτισμού θα δίνει ελπίδα στους ανθρώπους.
Να συμπορευτούμε με την κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων, των αγροτών, των μεσαίων στρωμάτων, με όλες εκείνες τις δυνάμεις που δέχονται την πρόκληση της ανταγωνιστικότητας, που δίνουν καθημερινά τη μάχη της ανάπτυξης.
Να προχωρήσουμε με γενναία βήματα στην διάλυση όλων των ειδών πελατειακών σχέσεων, στην πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς σε όλους τους τομείς που καλύπτουν τη δημόσια διοίκηση, την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική προστασία, τη δικαιοσύνη. Να προσπαθήσουμε για ένα αποδοτικότερο κράτος, και ένα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο σύστημα φορολογίας και κοινωνικής προστασίας.
Ήλθε η ώρα λοιπόν να αποφασίσουμε τι κοινωνία θέλουμε εντός ποιου πολιτικού πλαισίου πρέπει να αναλάβουμε δράση πριν να είναι πια πολύ αργά. Σήμερα πρέπει από εμάς να δρομολογηθούν διαδικασίες εκείνες που θα αγκαλιάζουν και θα εκφράζουν τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του κάθε πολίτη και εμείς οφείλουμε να ανταποκριθούμε στην ιστορική αυτή πρόκληση.


*Ο Μιχάλης Καρχιμάκης είναι Γραμματέας Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ, π . Υφυπουργός και π . Βουλευτής Ν. Λασιθίου