ΞΥΝΙΔΗΣ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ

Σήμερα στηρίζουμε μια κυβέρνηση που σαν στόχο είχε την πολιτική σταθερότητα ως στοιχειώδη προϋπόθεση για την επιβίωση της χώρας.
Η Νέα Δημοκρατία αντί να νιώθει υποχρεωμένη να συμπορεύεται με τους κυβερνητικούς της εταίρους και άρα να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την συμφωνία που υπήρξε ενόψει του σχηματισμού κυβέρνησης αλλά και την ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση των εταίρων της ενόψει κάθε απόφασης, αντέστρεψε την υποχρέωσή της. Υποχρέωσε τους εταίρους της να ακολουθούν τις πολιτικές της επιλογές, χωρίς να τους λογαριάζει, με το φόβητρο της ευθύνης που οι εταίροι της θα είχαν σε περίπτωση πτώσης της κυβέρνησης. Έτσι διολίσθησε σε μια απολύτως δεξιάς αντίληψης και εφαρμογής, πολιτική, η οποία έχει δύο κύριους στόχους. Πρώτον την διευθέτηση των πιέσεων των κάθε λογής συμφερόντων κυρίως μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών και των δανεισμών των τραπεζών προς επιχειρήσεις που ασκούν πολιτική επιρροή και δεύτερον την παλιννόστηση του κομματικού κράτους κυρίως στον σκληρό πυρήνα του κράτους.



Θεωρούμε ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αντιστρέψει αυτή την εικόνα. Οφείλει:
1) να αποτρέψει κάθε οικονομική διευθέτηση σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος,
2) να επιβάλει τον σεβασμό και την συνεργασία μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων,
3) να επιδιώξει με κάθε θυσία την προάσπιση των κατακτήσεων των τελευταίων τριών ετών σε θέματα θεσμών,δημοκρατίας και διαφάνειας, που βάλλονται ύπουλα και καθημερινά,
4) να εγγυηθεί την λειτουργία κράτους και των κρατικών λειτουργών έξω από κάθε επιβολή του κομματικού κράτους.

Δυστυχώς όλα τα παραπάνω δεν τα έχουμε καταφέρει, στο διάστημα που απλόχερα προσφέραμε τη στήριξή μας στην κυβέρνηση. Αποτέλεσμα της αδυναμίας μας αυτής είναι να βαθαίνει το χάσμα μας με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία γενικότερα. Η όλη φιλολογία περί συμπαράταξης με την δεξιά σε έναν υποτιθέμενο ευρύ φιλοευρωπαϊκό συνασπισμό, ρίχνει νερό στον μύλο της αμφισβήτησης όχι μόνο της φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ αλλά και της πολιτικής ηθικής βάσης των επιδιώξεων των στελεχών του, γεγονός που δηλητηριάζει συστηματικά τις σχέσεις μας με την κοινωνία.

Για τους παραπάνω λόγους το ΠΑΣΟΚ στην παρούσα συγκυρία θα πρέπει:
1)να επιβάλει στην Νέα Δημοκρατία τον σεβασμό στην κυβέρνηση συνεργασίας,
2)να επανακαθορίσει με τους κυβερνητικούς εταίρους τα ζητήματα και τις θέσεις που αποτελούν για το ΠΑΣΟΚ σοβαρά πολιτικά ζητήματα, η αθέτηση των οποίων συνιστά λόγο αποχώρησής του από την κυβέρνηση
3)να ξεκαθαρίσει ότι σε περίπτωση αθέτησης αποτέλεσμα θα είναι η αποχώρηση από την κυβέρνηση αλλά και ενδεχόμενα και η άρση της κοινοβουλευτικής υποστήριξης της κυβέρνησης, και
4)να απαιτήσει εδώ και τώρα την αποτροπή της εγκαθίδρυσης και πάλι κομματικού κράτους.

Σε κομματικό επίπεδο βρισκόμαστε μόλις 20 μέρες πριν το Συνέδριο και όλα έχουν καταλυθεί. Και όλα είναι θολά...

1)δεν υφίσταται η παραμικρή αίσθηση λειτουργίας συντεταγμένου κόμματος, λίγες μέρες πριν από συνέδριο.
2)οι διαδικασίες εκλογής συνέδρων, ο αριθμός των συνέδρων, οι προϋποθέσεις εκλογής δεν έχουν γίνει γνωστά με αποτέλεσμα να πλανάται δικαιολογημένα η καχυποψία για ένα συνέδριο προκάτ. Τέτοιο συνέδριο με το ΠΑΣΟΚ στο 5% θα το οδηγήσει στο 3%. Και οι ευθύνες της ηγεσίας θα είναι καταλυτικές.
3)για πρώτη φορά πραγματοποιείται συνέδριο νεολαίας μια μέρα πριν το συνέδριο του Κινήματος. Όταν μάλιστα έχει αλλάξει επί τούτου μέχρι και το όριο ηλικίας προκειμένου να «χωρέσουν» στο κουστούμι οι προκάτ επιλογές, λίγες ελπίδες υπάρχουν ώστε το συνέδριο της νεολαίας να μην χρησιμοποιηθεί με σκοπιμότητα για το συνέδριο του Κινήματος.
4)Το Κίνημα έχει Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου δημοκρατικά εκλεγμένο, τον οποίο παράτυπα και αντικαταστατικά έχει παύσει σιωπηρώς ο Πρόεδρος, αντικαθιστώντας τον με τον «Συντονιστή» που όσο κι αν ψάξουμε δεν θα τον βρούμε πουθενά στο Καταστατικό ως πρόβλεψη.
5)Το Κίνημα είχε εκλεγμένη Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης, η οποία «αναδιαρθρώθηκε» κατά το δοκούν του Προέδρου, με αντικαταστατική καρατόμηση του Προέδρου της, διότι λέει κατείχε κρατική θέση. Παραβλέπεται βέβαια ότι κρατική θέση κατείχε και επί επικύρωσης της εκλογής του Βαγγέλη Βενιζέλου στην Προεδρεία του Κινήματος. Μήπως τις αποφάσεις διενέργειας εκλογής και ανάδειξης Προέδρου που προσυπογράφει ο Πρόεδρος της ΕΚΑΠ Γιώργος Ανωμερίτης, τις αμφισβητούν ως προς την νομιμότητα και την εγκυρότητά τους;

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη αποτελούν ενδείξεις αδυναμίας αντίληψης από την ηγεσία του Κινήματος της κρίσιμης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει.
Η μηχανιστική αντίληψη ελέγχου του συνεδρίου είναι καταστροφική και δεν μας αφορά.
Το ΠΑΣΟΚ του 5% πρέπει να ανοίξει ξανά τις διαδικασίες του σε όλους του δημοκράτες πολίτες που δεν ανέχονται τον λαϊκισμό, την υποκρισία και την επικίνδυνη παλιννόστηση του δεξιού κομματικού κράτους που στηρίζεται στον αυταρχισμό.

Αυτοί είναι οι δύο σοβαροί πολιτικοί λόγοι που μας οδηγούν στην ανάγκη της αναζήτησης κοινής έκφρασης. Διότι οι πολιτικές που ακολουθούνται από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντιστρατεύονται σε καίριες πολιτικές μας κατευθύνσεις, που αποτελούν συστατικές κατευθύνσεις του Κινήματός μας, τις οποίες δεν διαπραγματευόμαστε: Την προοδευτική κατεύθυνση στη διακυβέρνηση της χώρας με προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, προάσπιση των νόμων που προώθησαν τη δημοκρατία και τη διαφάνεια στη χώρα. Την επιδίωξη για ένα σύγχρονο, ανοικτό, δημοκρατικό κόμμα.

Θέλουμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με το ΠΑΣΟΚ.
Σε δρόμο πολιτικού ρεαλισμού σε προοδευτική κατεύθυνση και υπέρ των πολλών. Με ένα ΠΑΣΟΚ φιλοευρωπαϊκό, σε συμπόρευση με τα ευρωπαϊκά κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, με τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της ελληνικής κληρονομιάς μας και γι’αυτό σύγχρονα πατριωτικό και για όλους τους παραπάνω λόγους μεταρρυθμιστικό.

Το ζήτημα είναι: Θα μας αφήσουν;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΥΝΙΔΗΣ