Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα ενός Πολίτη

Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες,

Μαζί με τη θερμή ευχή να γίνει το 2013 το ιστορικό ορόσημο και η  αφετηρία αναστροφής της κακής πορείας της χώρας, της οικονομικής δυσπραγίας και της ανεργίας, νοιώθω την ανάγκη να κάμω μια προσωπική εξομολόγηση και μια παραίνεση.

Είμαι 78 ετών και εργάζομαι ακόμα  για να πληρώνω μέρος απ’ αυτά που μας κλέψανε. Δεν μεμψιμοιρώ γιατί έχω κι εγώ το δικό μου μερίδιο ευθύνης για το κακό που έγινε. Γνώριζα ή όφειλα να γνωρίζω. Τουλάχιστον είχα σοβαρές ενδείξεις για όσα συνέβαιναν αλλά δεν αντέδρασα αρκετά. Ανέχτηκα «για να μη βλαφτεί το κόμμα μου». Φταίω λοιπόν και φταίμε όλοι σχεδόν αν και δεν φταίμε όλοι το ίδιο.

Φταίνε βέβαια και οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ και τα αρπακτικά των χρηματοπιστωτικών οργανισμών που κερδοσκοπούν χυδαία εις βάρος μας, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί άλλοθι για μας. Το πρόβλημα τώρα είναι πια δικό μας.

Καλές οι διαπιστώσεις, θα μου πείτε που όμως, δεν έχουν καμία αξία αν δεν συνοδεύονται από πράξεις.

Γι αυτό, ως ένας  Έλληνας πολίτης, εργάζομαι και θα συνεχίσω να εργάζομαι μαζί με όσους φίλους και φίλες νιώθουν το ίδιο. Πρώτα, προσπαθώντας να πληρώνω τους φόρους μου με όποιες δυσκολίες αυτό συνεπάγεται, απαιτώντας αποδείξεις για ό,τι αγοράζω και καταγγέλλοντας, χωρίς δισταγμό, όσους φοροδιαφεύγουν, εισφοροδιαφεύγουν, εκδίδουν πλαστά τιμολόγια, υποθάλπουν μαύρη εργασία, κλέβουν ή σπαταλούν το δημόσιο χρήμα ή εκβιάζουν για φακελάκια και μίζες.

Καλώ τους φίλους μου να κάμουν το ίδιο. Ίσως μάλιστα να μπορέσουμε να συντονίσουμε τις προσπάθειές μας. Όσοι διαπράττουν τέτοια αδικήματα είναι εχθροί μας  γιατί, στο τέλος, εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό όταν αυτοί ζουν ζωή χλιδής και μας χλευάζουν κι από πάνω. Ίσως ακόμα μπορέσουμε, συντονισμένα, να ασκήσουμε έντονη πίεση για να τιμωρηθούν, επί τέλους, οι ένοχοι..

Παράλληλα, ας στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, προωθώντας την ανάπτυξη με σκληρή δουλειά και καινοτομίες, παράγοντας, εξάγοντας  και καταναλώνοντας τα δικά μας ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, αντί να καθόμαστε στα καφενεία σπαταλώντας τις επιδοτήσεις που, έτσι κι αλλιώς, μας τελειώνουν.

Δεν προτείνω πρακτικές προστατευτισμού που δεν συνάδουν με τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό. Προτείνω οικονομικό πατριωτισμό ως αντίδοτο στις αρνητικές παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης, όπως εξάλλου κάνουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα. Αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και τα μετατρέψουμε σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, η ανάπτυξη δεν θα αργήσει να έρθει.

Από το πως θα πράξουμε όλοι μαζί αλλά και ένας-ένας χωριστά, θα κριθεί αν θα επιβιώσουμε ως  χώρα, ως έθνος, ως λαός, ως κοινωνία, ως οικογένειες. Θα κριθεί το αν θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε στην παγκόσμια κοινότητα ως ισότιμα μέλη με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό ή αν θα παραμείνουμε ταπεινωμένοι επαίτες στο έλεος των όχι  καλοπροαίρετων πιστωτών μας.

Η επιλογή είναι στα χέρια μας και είναι ξεκάθαρη. Το οφείλουμε στην πατρίδα, στους εαυτούς μας  στους συνανθρώπους μας που υποφέρουν και, κυρίως, στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

…και ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Αρκεί να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και πράξης και να δράσουμε αποφασιστικά και συντονισμένα και όχι «ο καθένας για πάρτη του»

Αλλιώς, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Με αγάπη και κάποια δόση αισιοδοξίας,

Ο φίλος σας,

Νίκος Σκουλάς

*Ο Νίκος Σκουλάς είναι τ. υπουργός, συγγραφέας και τώρα επιχειρηματικός σύμβουλος