Διαβάζοντας (δείτε εδώ και εδώ) την αντίδραση αξιωματούχων της ΕΕ στην έκθεση κάποιων εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ με την εκ των υστέρων αξιολόγηση του πρώτου προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας το 2010, μπορεί κανείς να συγκρατήσει τα ίδια πέντε συμπεράσματα με αυτά που γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτηση (εδώ) για την έκθεση των εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ.
Μόνο που το τρίτο συμπέρασμα στην προηγούμενη ανάρτηση έρχεται δικαιωματικά πρώτο…
α) Είναι απορίας άξιο πώς κατάφερε ο Παπανδρέου, με Παπακωνσταντίνου και το υπόλοιπο τότε οικονομικό επιτελείο, να πείσει όλους αυτούς – που σήμερα πλακώνονται μέσω δηλώσεων και εκθέσεων - να στηρίξουν την Ελλάδα από κοινού το 2010 για να μην καταρρεύσει! Πώς κατάφερε να πείσει Επιτροπή, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τις 16 κυβερνήσεις και άλλα τόσα κοινοβούλια της ευρωζώνης, να δώσουν τόσα χρήματα – ποσά ρεκόρ και σε χρόνο ρεκόρ – στην Ελλάδα. Το τι ξεκατίνιασμα έπεφτε και πέφτει μεταξύ τους δεν περιγράφεται.Και τα υπόλοιπα συμπεράσματα:
β) Και η έκθεση του ΔΝΤ (“the report judges the program to have been a necessity, even though the Fund had misgivings about debt sustainability) και η ΕΕ και η ΕΚΤ και όλοι παραδέχονται ότι το Πρόγραμμα ήταν απολύτως αναγκαίο το 2010 για να μην τινάξει τα πέταλα η Ελλάδα μετά από αυτά που έγιναν την εξαετία της καταστροφής 2004-2009 (δείτε εδώ ένα πολύ ωραίο γράφημα). Αν δεν υπήρχε έστω αυτό το Πρόγραμμα, η Ελλάδα θα είχε καταρρεύσει από το 2010 κα την ίδια τύχη θα είχε πιθανότατα και το ευρώ.
γ) Και η έκθεση του ΔΝΤ και η ΕΕ και η ΕΚΤ αναγνωρίζουν ότι η προσαρμογή που επιτεύχθηκε στην Ελλάδα έχει ελάχιστα ιστορικά προηγούμενα. Είναι αυτή η προσαρμογή που, παρά τα λάθη, κράτησε τη χώρα στα πόδια της και μέσα στο ευρώ, και σήμερα μπορούμε να συζητάμε για “επιτυχίες” και “λάθη” εκ του ασφαλούς.
δ) Και η έκθεση του ΔΝΤ και η αντίδραση της ΕΕ αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά την αλήθεια ότι το εξαρχής κούρεμα του χρέους ήταν πολιτικά αδύνατο, εξαιτίας της καθαρής άρνησης των θεσμών της ευρωζώνης και συγκεκριμένων κρατών της. Η έκθεση λέει: “Debt restructuring could also have provided the authorities with some leeway, but as discussed below, this option was not politically feasible… it had been ruled out by the euro area”». Επίσης η ΕΕ ακόμη και σήμερα λέει ότι «κούρεμα» το 2010 σήμαινε καταστροφή και για την Ελλάδα και για την ευρωζώνη. Αλλά και η έκθεση του ΔΝΤ δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιες θα ήταν οι συνέπειες για την Ελλάδα και το ευρώ από μία εξαρχής αναδιάρθρωση χρέους. Και αυτή η έκθεση υπενθυμίζει ότι η επίσημη, επανειλημμένα διατυπωμένη, δημόσια τοποθέτηση του ΔΝΤ μέχρι το καλοκαίρι του 2011 ήταν ενάντια στην αναδιάρθρωση χρέους.
ε) Και τέλος, το πολύ σημαντικό: Σε κάθε περίπτωση, είναι δικαίωση αλλά είναι και πολύ πικρό να αναγνωρίζουν σιγά σιγά όλοι αυτό που έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου εξαρχής: ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν θα επιλυθεί με αυστηρή λιτότητα – γιατί η Ελλάδα ήταν ήδη σε ύφεση το 2009 – αλλά με νοικοκύρεμα και βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές που θέλουν χρόνο.
Ενδεικτικά, Γ. Παπανδρέου, συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες μετά από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, 11/12/2009: «Οι προτάσεις, που εμείς έχουμε επιλέξει, δεν είναι εύκολες προτάσεις. Είναι για μένα βαθύτερες, ριζικότερες, ριζοσπαστικότερες, από το να κόψουμε το μισθό ή τη σύνταξη κάποιου Έλληνα πολίτη. Αυτά που κάνουμε εμείς είναι βαθύτερα και θα είναι και μακροχρόνια, προς όφελος της βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας. Γιατί το να κόψεις σήμερα το μισθό ή τη σύνταξη, δεν δημιουργεί βιωσιμότητα στην ελληνική οικονομία. Δεν απαντά στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Το τονίζω αυτό. Να φύγουμε απ’ αυτή την ιδεοληψία… Αυτά τα λέω εδώ και κάποια χρόνια, ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι ο μισθωτός, είναι αυτή η τεράστια σπατάλη, που έχει πολλές αιτίες. Είναι ένας δημόσιος τομέας υπέρογκος, πράγματι υπέρογκος, αλλά έχει συγκεκριμένες αιτίες. Και οι βασικές αιτίες είναι η πελατειακή αντίληψη, η διαφθορά. …Να περάσουμε αυτή τη δύσκολη στενωπό, χτυπώντας τις ρίζες των προβλημάτων, και όχι να πληρώσει ξανά ένα κομμάτι του Ελληνικού λαού, που πάντα καλείται να πληρώσει αυτές τις κρίσεις και αυτές τις δυσκολίες… Κοιτάξτε, αν ήμασταν στο χείλος του γκρεμού και η μόνη λύση ήταν να παγώσουμε, θα κόβαμε και στο μισό τους μισθούς. Δεν είμαστε εκεί. Δεν είμαστε εκεί και εγώ δίνω την μάχη ακριβώς για να μη φτάσουμε εκεί. Αυτός είναι ο αγώνας μου».
Τι του έλεγαν τότε όλοι, και κυρίως οι συντηρητικοί ευρωπαίοι; «Κόψε, κόψε, κόψε» ως την λύση πασπαρτού για τα πάντα. Τώρα οι ίδιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ύφεση και αναγνωρίζουν “λάθη”…
Πηγη smartpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.