Μεσοπρόθεσμα, πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, φόβος , αγωνία και κοινωνική τραγωδία.
Μνημονιακοί και αντι – μνημονιακοί. Αντιπαραθέσεις και επιθέσεις σε όλα τα αυτονόητα κεκτημένα της μεταπολίτευσης. Ακόμη και τα πιο απλά. Ακόμα και σε αυτό του να μπορείς να ζήσεις. Γιατί εδώ οδηγούμαστε τρία χρόνια μετά.
Δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί και πως θα ήταν τα πράγματα αν ακολουθούσαμε έναν άλλο δρόμο. Ειλικρινά δεν ξέρω. Ξέρω όμως αυτό που ζούμε, αυτό που ζει ολόκληρος ο λαός.
Ξέρω πως μέσα σε λίγο χρόνο μια ολόκληρη κοινωνία δεν έχασε αυτά που είχε, αλλά που δεν είχε.
Το βασανιστικό ερώτημα της αναγκαιότητας ή μη του μνημονίου παραμένει και θα παραμένει αναπάντητο, όσο οι απαντήσεις στοχεύουν πάντοτε στην αποφυγή του πολιτικού κόστους.
Μετά από τρία μνημόνια σωτηρίας και τρία πλέον χρόνια βάρβαρων επιθέσεων στα εισοδήματα και τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη, η κρίση βρίσκεται στην κορύφωση της. Η ελληνική κοινωνία ζει σε συνθήκες εκ των πραγμάτων χρεωκοπίας.
Η ελληνική οικογένεια δίνει τη μάχη για την επιβίωση, να μπορέσει να επιβιώσει και να ανταποκριθεί σε μια φοροκαταιγίδα άνευ προηγουμένου.
Φοροκαταιγίδα, αποτέλεσμα των συμβιβασμών που έχουν γίνει για να είναι αυτή η χρεοκοπία ελεγχόμενη, όπως την έχουν ονομάσει, και όχι ανεξέλεγκτη. Για το μέσο όμως ελληνικό νοικοκυριό η χρεοκοπία είναι ανεξέλεγκτη.
Οι βάρβαρες μειώσεις των εισοδημάτων, η καταστροφή της αγοράς εργασίας και η τρομακτική αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους έχουν κάνει τον βίο αβίωτο για τον μέσο έλληνα.
Και το χειρότερο απ’ όλα, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι εκτός ελέγχου. Όλη αυτή η υποβάθμιση της ζωής μας δείχνει να συνεχίζεται χωρίς τέλος.
Το φάρμακο των μνημονίων ήταν μια οικονομική και πολιτική τραγωδία.
Τα μνημόνια πήραν με τρόπο βίαιο κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και με αίμα, έριξαν πάνω στη πλάτη του μέσου Έλληνα το βάρος της κάλυψης της δημοσιονομικής τρύπας που δημιούργησαν η διαπλοκή και η κακοδιαχείριση.
Οικονομικά οδήγησαν την χώρα σε μια πρωτοφανή σε διάρκεια και βάθος ύφεση.
Πολιτικά, έριξαν όλο το βάρος της προσαρμογής στους αδύναμους. Η ιδεολογία των συγκεκριμένων προγραμμάτων ήταν βαθιά αντιδραστική, όσο ποιο αδύναμος οικονομικά τόσο πιο πολύ έπρεπε να πληρώσεις. Στην βάση της πυραμίδας, οι άνεργοι, οι νεόπτωχοι, οι εργαζόμενοι οικογενειάρχες, οι χειμαζόμενοι μικροεπιχειρηματίες, Στην κορυφή οι παρατρεχάμενοι του μηχανισμού εξουσίας που χαίρονται τα κλοπιμαία στα σαλέ της Ελβετίας και στα κλαμπ του Λονδίνου.
3 χρόνια μετά και τα μνημόνια αναδιατάσσουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι προαπαιτούμενα. Η τυφλή υποταγή και η πιστή εφαρμογή των υποδείξεων των δανειστών, απαιτούν και το ανάλογο πολιτικό προσωπικό.
Εκλεγμένοι Πρωθυπουργοί οδηγήθηκαν σε παραίτηση με τη χρησιμοποίηση εσωτερικών «Δούρειων Ίππων» , Τραπεζίτες ανέλαβαν να οδηγήσουν τη χώρα σε κρίσιμες αποφάσεις, πολιτικοί που με ένα «ουδείς αναμάρτητος» άλλαξαν υποσχέσεις, θέσεις και απόψεις, κόμματα που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα είχαν ούτε ποσοστά νικοτίνης, έκαναν την εμφάνιση τους. Η πλατεία Συντάγματος έγινε το σύμβολο της συμβίωσης των πιο αντίθετων πολιτικών απόψεων, που όμως ομονόησαν στον ευτελισμό της Βουλής και κατά προέκταση της δημοκρατίας.
Κόμματα παραιτούνται από τα πιστεύω τους, αλλάζουν πλευρά, αλλάζουν πολιτικές κατευθύνσεις. Στα δεξιά παίζεται το παιχνίδι, γιατί αυτό το γήπεδο των μνημονιακών υποχρεώσεων και της ατελείωτης φτώχειας έχει συγκεκριμένες διαστάσεις.
Ένας ολόκληρος λαός πληρώνει για όσα δεν έκανε. Για όσα δεν είναι υπεύθυνος. Παρόλο που οι υπεύθυνοι προσπάθησαν να του χρεώσουν τη συνευθύνη. «Μαζί τα φάγαμε», «όλοι φταίμε», «όλοι θα πληρώσουμε»…
Και όμως το μεγάλο χρέος το οποίο μας επισείουν οι δανειστές μας, στο μεγαλύτερο βαθμό δεν είναι δική μας ευθύνη. Ήταν εγκληματική διαχείριση υπουργών και πρωθυπουργών που δούλευαν για τα συμφέροντα και όχι για τον κόσμο. Ήταν η εγκληματική κάλυψη που παρείχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνοντας καθεστώς αξιοπιστίας στα ψεύτικα νούμερα που παρουσίαζαν οι υπουργοί της διαπλοκής. Ήταν η εγκληματική χρήση των πόρων που αντί να επενδυθούν και να γίνουν ανάπτυξη γίνονταν μίζες, αρπακτές, καταθέσεις στην Ελβετία και φιλοδωρήματα στην εκλογική πελατεία.
3 χρόνια μετά και πάλι θα γραφούν πολλά.
Υπάρχουν και οι απαραίτητες ενέσεις υπερ-αισιοδοξίας, μέσα από διαγγέλματα, δηλώσεις και μεγαλόσχημες τοποθετήσεις. Άλλωστε οι ειδικοί γνωρίζουν καλύτερα από το φτωχό λαό.
Μόνο που παλεύαμε τα προηγούμενα χρόνια για να αποφύγουμε να γίνουμε κοινωνία των δύο τρίτων.
Σήμερα γινόμαστε κοινωνία του πέντε τα εκατό.
Και αύριο κανείς δεν ξέρει που θα φτάσουμε.
3 χρόνια μετά η κατάσταση εξακολουθεί να είναι εκτός ελέγχου.
Όλη αυτή η υποβάθμιση της ζωής μας δείχνει να συνεχίζεται χωρίς τέλος.
http://ra64.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.