Να γιατί λυσσομανούν τα συμφέροντα

του Σταύρου Στραβόλαιμου 

Τα έλεγε διαρκώς, τα κοινοποιούσε  δημοσίως, τα αποκάλυπτε σε ιδιωτικές συζητήσεις, τα αναρτούσε  στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ όσο ήταν Πρόεδρος, έδινε συνεντεύξεις,  έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να ενημερωθεί ο  κόσμος για τα γεγονότα της κρίσης και τις προσπάθειες του.   
     Τα ΜΜΕ όμως έκαναν την πάπια. Κανένα ενδιαφέρον να ενημερωθούν σωστά οι πολίτες. Ούτε για το Ντωβίλ και τον τσαμπουκά που πούλησε το ζεύγος Μερκοζί τότε, δηλώνοντας ότι σε μελλοντική άλλη διάσωση το κόστος θα πέφτει στους ιδιώτες, γεγονός που εκτόξευσε τα ελληνικά σπρέντς στα ύψη, σε μια στιγμή που αυτά βρίσκονταν σε πτωτική πορεία. Ούτε για την τεράστια προσπάθεια του ΓΑΠ να τους πείσει ότι έχουν μπροστά τους μια ευρωπαϊκή κρίση, μέρος της οποίας είναι και η ελληνική. Ούτε για τις επανειλημμένες επισημάνσεις του, με κάθε ευκαιρία επιπέδου κορυφής,  ότι  τα προβλήματα θα λυθούν, όχι με αυστηρή λιτότητα, αλλά με μεταρρυθμίσεις παντού.  Ούτε για τις προτάσεις του στην πράσινη ανάπτυξη και  για το ευρωομόλογο, την ευρωπαϊκή απάντηση στις λεγόμενες αγορές, που αυτονομήθηκαν από την πολιτική και τις κυβερνήσεις. Ούτε βεβαίως την επιτυχία του να δημιουργηθεί ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης εκ του μηδενός, τη στιγμή που το κλίμα στην Ευρώπη ήταν λιαν  αρνητικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες, χρήση του οποίου έκαναν στη συνέχεια και άλλες χώρες.  

     Αντιθέτως πέσανε επάνω του σαν αγρίμια να τον κατασπαράξουν. Για όλα εκείνος ήταν υπεύθυνος, ότι έκανε ήταν λάθος, τον αποκάλεσαν ακόμα  και  προδότη, Τσολάκογλου, πράκτορα συμφερόντων,  που ενέταξε σκοπίμως και δολίως  τη χώρα στο ΔΝΤ χωρίς να υπάρχει ανάγκη. 
     Αυτό που συνέβη με τον πρώην Πρωθυπουργό είναι ανάγκη να προβληματίσει κάθε σκεπτόμενο και υποψιασμένο πολίτη για το ρόλο των  συμφερόντων που βρίσκονται πίσω από τα ΜΜΕ.  Αυτά τα αδίστακτα και τυχοδιωκτικά συμφέροντα τα οποία ρουφάνε το αίμα του λαού μας χρόνια τώρα σαν διψασμένα βαμπίρ. Ναι, τα λαμόγια της «καλής κοινωνίας», οι  καταχρεωμένοι λωποδύτες πλουτοκράτες της κακιάς ώρας που παριστάνουν τους τιμητές των πάντων με τη δύναμη των όπλων, τουτέστιν των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης που κατέχουν.
     Το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος των συμφερόντων του λαού είναι μεγάλο, υπόγειο, αδίστακτο και καλά σχεδιασμένο. Δεν πρέπει ο λαός να ξέρει την αλήθεια. Γιαυτό πρέπει να υπάρξει επιλεκτική ενημέρωση, που να παραποιεί τα γεγονότα, να διαστρεβλώνει δεδομένα, να εισάγει ψευδολογίες στο τι ακριβώς συνέβη. Μόνο έτσι θα συνεχίζουν να ανεβοκατεβάζουν πρωθυπουργούς, με αυτές τις μεθοδεύσεις θα έχουν τον πρώτο λόγο και θα παραμένουν στο μεγάλο φαγοπότι που εμποδίζει την διεύρυνση του πλούτου υπέρ των εκείνων που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της Οικονομίας. 
   Για  να μην  μιλάμε όμως γενικά και αόριστα περί συμφερόντων που  είναι προσφιλής πρακτική πολλών επιτήδειων,  προκειμένου να καλύψουν αμαρτίες και πονηρές καταστάσεις, ως συμφέροντα χαρακτηρίζονται εκείνες οι δυνάμεις με τις οποίες συγκρούστηκε ο Παπανδρέου και φαγώθηκαν να τον ξαποστείλουν. Μικρά και μεγάλα συμφέροντα που θίχτηκαν από τις παρεμβάσεις του.    Τα συμφέροντα που με λίγα λόγια  αντέδρασαν και  αντιδρούν λυσσωδώς σε κάθε προσπάθεια αλλαγής και μεταρρυθμίσεων, επιδιώκοντας την ακινησία του συστήματος που αναπαράγει τις δομές εκείνες που μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. 
     Η διαύγεια τους έκατσε στο στομάχι. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση τους μπήκε καρφί στο μάτι. Ο οικονομικός εισαγγελέας φωτιά στα μπατζάκια τους. Η άρση του τραπεζικού απορρήτου, μαύρο φίδι που τους έφαγε.  Η φορολόγηση  εξοχώριων  εταιρειών  (offshore), συνήθη οχήματα μεγάλης φοροδιαφυγής, με αποτρεπτικό συντελεστή, προκειμένου να αποκαλύπτονται τα φυσικά πρόσωπα που κρύβονται πίσω από αυτές, πιστόλι στον κρόταφο τους.  Η επιμονή του να βάλει τάξη στο τραπεζικό κατεστημένο με την πρόταση του για κοινές μετοχές και όχι προνομιούχες των τραπεζών που χρηματοδοτούνται από τους πολίτες, κακό που πάθανε. Η βούληση του να σταματήσει τα θαλασσοδάνεια στους μεγαλοκαρχαρίες, αβάσταχτος πονοκέφαλος ακόμα και στον ύπνο τους. Η  Ποινικοποίηση   μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων και  απόκρυψης  συναλλαγών, που αποτελούσαν τους δύο βασικούς άξονες της φοροδιαφυγής, κακός εφιάλτης στον ύπνο τους.   Η ενίσχυση  των αρμοδιοτήτων του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος και των υπάλληλων της που απέκτησαν προανακριτικές αρμοδιότητες, κακό που τους βρήκε. Ο σχεδιασμός  διασταυρώσεων στοιχείων τόσο για τον εντοπισμό της φοροδιαφυγής, όσο και για τον εντοπισμό πηγών αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών, από τις οποίες προέκυψαν σημαντικά αποτελέσματα στην είσπραξη, καλά ξεμπερδέματα. 
     Αυτά τα λίγα, γιατί υπάρχουν πολλά περισσότερα. Μεταρρυθμίσεις που κεραυνοβόλησαν την κλεπτοκρατία. Αλλαγές στο κράτος  που πάθανε την πλάκα της ζωής τους. 
    Να λοιπόν γιατί  γέμισαν τα κελιά των φυλακών με όλο τον «καλό τον κόσμο». Ιερωμένους, ασφαλιστές, λογιστές, μόδιστρους, αθλητικούς  μεγαλοπαράγοντες, πολιτικούς, δημάρχους, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, δημόσιους λειτουργούς  και πολλούς άλλους «νοματαίους», γνωστούς και μη εξαιρετέους. 
     Να λοιπόν γιατί τον μισούνε τόσο πολύ. Να γιατί τον έχουν στη μπούκα του κανονιού.  Να γιατί του έχουν κρατούμενα και τον λασπολογούν νυχθημερόν. Να πως εξηγείται το γεγονός ότι ενώ παραιτήθηκε και τους έκανε τη χάρη να μην μπλέκεται στα πόδια τους, με αυτόν ασχολούνται, σε αυτόν αναφέρονται, εκείνον κατηγορούν για όλα τα δεινά του τόπου.  Τους έχει γίνει έμμονη ιδέα. Τον φοβούνται γιατί ξέρουν ότι δεν τον ελέγχουν και επειδή το μέλλον είναι αόρατο δεν γνωρίζουν αύριο τι άλλο τους ξημερώνει. 
     Υ.Γ Ο στενός συνεργάτης του Παπανδρέου Γ. Παπακωνσταντίνου,  ο σεμνός και αξιοπρεπής υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που έφερε τη λίστα Λαγκάρντ και συνέβαλε τα μέγιστα να αποκτήσει για πρώτη φορά το κράτος δυνατότητες ουσιαστικού ελέγχου, βρίσκεται και αυτός υπό διωγμό, με αστείες και παιδαριώδεις κατηγορίες. Και όλα αυτά τη στιγμή που τόσο καιρό μετά την απομάκρυνση του από το υπουργείο οικονομικών, δεν έχει μπει ούτε μια δεκάρα στα ταμεία του κράτους από ελέγχους στη συγκεκριμένη λίστα. Κάνει μπαμ η εμπάθεια εναντίον  εκείνων που τόλμησαν να συγκρουστούν, εκείνων που σήκωσαν στην πλάτη τους το σταυρό του μαρτυρίου για  τη σωτηρία του τόπου.