Ακρως ενδιαφέρουσα η εισήγηση της Ασπας Παπαηλιού στην ΚΠΕ
"Το τελευταίο διάστημα το ΠΑΣΟΚ και η παράταξη βρίσκονται αντιμέτωποι ευθέως με τον κίνδυνο της διάλυσης.
Η πολιτική έκφραση του κόμματος βρίσκεται σε διάσταση με την συνείδηση των μελών της παράταξης , αλλά και με τα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων που εκπροσωπούμε. Η κοινωνία δεν θέλει το ΠΑΣΟΚ, επειδή θεωρεί πως αυτό που υπάρχει δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει λοιπόν να ξαναγίνουμε ΠΑΣΟΚ.
Και αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε ουρά ή συμπλήρωμα της ΝΔ, ούτε της ΔΗΜΑΡ, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαστε ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι χτίζουμε ένα αυτόνομο και διακριτό ρόλο, που σημαίνει ότι θα αγωνιστούμε να διαμορφώσουμε ένα προοδευτικό πολιτικό και κυβερνητικό πρόγραμμα και να πείσουμε την κυβερνητική πλειοψηφία των πολιτών να το ακολουθήσει.
Για την Νέα Δημοκρατία Λέμε ότι όταν αρχίσει να ανεβαίνει η χώρα θα ανέβει και το ΠΑΣΟΚ. Μήπως όμως ανέβει μόνο ο Σαμαράς, σε βάρος του ΠΑΣΟΚ;
Ο Α. Σαμαράς επέλεξε να ηγηθεί των μνημονιακών δυνάμεων, ξεχνώντας πολύ γρήγορα τις αρχικές αντιμνημονιακές του κορώνες και τα «Ζάππεια». Αυτό λέγεται πολιτικός τυχοδιωκτισμός.
Σήμερα πάει παραπέρα . Έχει ένα στρατηγικό σχεδιασμό. Πρόκειται για ένα σχέδιο μετεξέλιξης της ΝΔ σε ευρωπαϊκό κόμμα. Θέλει πλέον να κυριαρχήσει ως αυθεντικός εκφραστής του αστικού συστήματος. Θέλει να ηγεμονεύσει σε όλο το πολιτικό σκηνικό. Το δίλημμα παγίδα που θέτει είναι περί δήθεν ευρωπαϊστών-αντιευρωπαϊστών. Ως αντιευρωπαϊστής θεωρείται και αυτός που διαφωνεί με την τρέχουσα συντηρητική ευρωπαϊκή πολιτική.
Τη θεωρία του ευρωπαϊκού τόξου την έφερε η Δεξιά στο τέλος του ’70. Τότε κατήγγειλε τον Ανδρέα Παπανδρέου ως αντιευρωπαϊστή. Στην πραγματικότητα ήθελε να αναχαιτίσει την επέλαση της προοδευτικής παράταξης το ‘81.
Ποιο είναι το δικό μας πραγματικό δίλημμα; Είναι απλό. Είναι η σύγκρουση μεταξύ Δεξιάς-Αριστεράς, η σύγκρουση μεταξύ Συντηρητικού-Προοδευτικού, μεταξύ νεοφιλελεύθερης-
Επισημαίνω ότι όταν η κρίση υποχωρεί, όταν οι πολιτικές της ανάγκης εξαντλούνται (συγκυβέρνηση, μνημόνια), τότε επανέρχεται ο βασικός διαχωρισμός που αφορά την ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής.
Για την ΚεντροαριστεράΗ κεντροαριστερά δεν χτίζεται με κινήσεις κορυφής, ούτε με προεκλογικές συμπράξεις επιβίωσης. Δεν χτίζεται με σύγκλιση κινήσεων ή προσωποπαγών ομάδων μικρής επιρροής. Η ισχυρή κεντροαριστερά προϋποθέτει ισχυρό ΠΑΣΟΚ και χτίζεται μέσα στην κοινωνία.
Τι γίνεται με την ΔΗΜΑΡ;
Φαίνεται να τους παρακαλάμε και να μας γυρίζουν την πλάτη.
Θεωρούμε ότι η ΔΗΜΑΡ είναι πιο προοδευτική από το ΠΑΣΟΚ; Η κυβερνώσα αριστερά της ΔΗΜΑΡ που δεν θέλει να κυβερνήσει μόνη της, δηλαδή να πάρει την ευθύνη, αλλά να είναι κυβερνητικό συμπλήρωμα των άλλων , που της αρέσει ιδιαιτέρως το κράτος και οι διορισμοί, που λέει ναι σε όλα, αλλά θέλει και να διαφοροποιείται εκ του ασφαλούς για τα μάτια του κόσμου. Αυτή η πολιτική δεν είναι πιο προοδευτική από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Στην τελευταία απόφαση της Κ.Ε. η ΔΗΜΑΡ πάει παραπέρα. Επιδιώκει ηγεμονία στον χώρο της υπό διαμόρφωσης κεντροαριστεράς και κυρίως με το ΠΑΣΟΚ απέξω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο δίμηνο μπαίνει σε κλίμα εσωστρέφειας και εμφύλιας διαμάχης. Την ώρα που η κοινωνία περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ την πρόταση εξουσίας, αυτοί έχουν να δουν τι θα κάνουν οι 18 συνιστώσες, αν θα αυτοακυρωθούν ή θα μετεξελιχτούν, πως θα εκλεγεί ο Τσίπρας κτλ. Δηλαδή βρίσκονται εκτός του βασικού θέματος.
Πέραν τούτου η θεωρία των δυο άκρων του Σαμαρά – εξομοίωση ΧΑ, ΣΥΡΙΖΑ- είναι μια αντιδραστική και επικίνδυνη θεωρία. Θέλει να τονώσει τα δεξιά χαρακτηριστικά της ΝΔ και να περιορίσει την ΧΑ. Εμείς γιατί την ακολουθούμε;
Το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει διμέτωπους. Με τον ΣΥΡΙΖΑ – έχουμε προγραμματικές και πολιτικές διαφορές. Και για αυτά πρέπει να συγκρουστούμε.
Περί τακτικής και στρατηγικήςΤο τελευταίο διάστημα φαίνεται να πηγαίνουμε από τακτική σε τακτική και από αλλαγή, σε αλλαγή τακτικής (π.χ. το χαράτσι της ΔΕΗ, ο ανασχηματισμός, τα άδεια ταμεία του ΠΑΣΟΚ, η συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ κτλ.)
Δίνουμε τη εικόνα ενός κόμματος που δεν έχει στρατηγική ή την αλλάζει αναλόγως των συγκυριών και των αντιδράσεων. Αγόμεθα και φερόμεθα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Η τύχη όποιου δεν έχει στρατηγική, είναι ότι τον ενσωματώνει τελικά αυτός που έχει στρατηγική. Δημιουργείται τελευταία ένα κλίμα πλαστής αισιοδοξίας. Άλλη όμως είναι η πραγματικότητα στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Περιμένουμε και τις εκλογές στην Γερμανία για να χαλαρώσει το πλαίσιο της πολιτικής , αλλά μπορεί να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο.
Αισιοδοξούμε και αναμένουμε από τους άλλους, που σημαίνει ότι δεν χτίζουμε τις ουσιαστικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση.
Ποιες είναι αυτές;
Είναι η υπέρβαση του μνημονίου. Το μνημόνιο το έφτιαξαν άλλοι, ας φτιάξουμε και εμείς κάτι.
Είναι η συγκρότηση ενός εθνικού ριζοσπαστικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας, ανασυγκρότησης οικονομικής, κοινωνικής, θεσμικής. Αυτό έχει ανάγκη η χώρα.
Η δική μας στρατηγική για την παράταξη και την χώρα αρθρώνεται γύρω από 4 ζητήματα: εθνική κυριαρχία, εξάρτηση – υπεράσπιση της δημοκρατίας – δικαιώματα, εργασιακός μεσαίωνας – αναδιανομή πλούτου, ανεργία.
Και τέλος χρειάζεται να διαμορφώσουμε συναίνεση, συστράτευση, ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου.
Για την ΕυρώπηΗ κρίση του ευρώ διαλύει την Ευρώπη που ξέραμε. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται.
Οι κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη δείχνουν ότι η πολιτική της αυστηρής λιτότητας δεν μπορεί πλέον να αποδώσει. Πρέπει να συνδεθεί με την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Βασικοί κανόνες της ευρωπαϊκής δημοκρατίας παρακάμπτονται, προσπερνώντας κοινοβούλια, κυβερνήσεις και ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών εταίρων μετατρέπεται σε επιβολή, η ισοτιμία σε ηγεμονισμό και η εθνική κυριαρχία σε εξάρτηση.
Αυτή η πολιτική του Γερμανικού ηγεμονισμού και της Γερμανικής Ευρώπης πρέπει να αλλάξει. Για να γίνει αυτό χρειάζονται αποφασιστικές και διαρκείς πρωτοβουλίες, συμμαχίες καθώς και επεξεργασία εναλλακτικών πολιτικών.
Για την Σοσιαλιστική ΔιεθνήΌταν ενταχθήκαμε στην Σοσιαλιστική Διεθνή, έγινε πολύ κουβέντα. Δεν μπήκαμε έτσι ξαφνικά.
Είμαστε τόσα χρόνια εκεί και παρεμπιπτόντως έχουμε και τον Πρόεδρο.
Είναι όλα καλά εκεί; Όχι, αλλά αυτό μπορούμε να το θέσουμε μέσα στις διαδικασίες της Διεθνούς.
Τώρα πάμε στην Προοδευτική Συμμαχία.
Ποιος το αποφάσισε, ποιος διάλογος έγινε;
Η ομιλία του κ. Γκάμπριελ του SPD στην Λειψία, ήταν σαφώς ανταγωνιστική και διασπαστική απέναντι στην σοσιαλιστική Διεθνή.
Και το ερώτημα είναι, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτό που λέγεται Γερμανική Ευρώπη, πηγαίνουμε σε Γερμανική Διεθνή;
Για το ΠΑΣΟΚΤο συνέδριο δεν ήταν ένα ιδεολογικό και πολιτικό συνέδριο.
Ούτε ομοφωνία υπήρξε, διότι στα προοδευτικά κόμματα δεν υπάρχουν ομοφωνίες. Υπάρχουν απόψεις πλειοψηφικές, μειοψηφικές και λιγότερο μειοψηφικές.
Πρέπει ο διάλογος να ξεκινήσει τώρα. Με ανεμπόδιστη συμβολή όλων ανεξαιρέτως των ρευμάτων, των τάσεων, των στελεχών. Μακριά από νοοτροπίες, μηχανισμών, αποκλεισμών ή οργανωτίστικων αντεγκλήσεων.
Η κρίση είναι μεγάλη και βαθιά. Μόνο ένας σοβαρός πολιτικός και ιδεολογικός διάλογος εφ’ όλης της ύλης, μπορεί να βοηθήσει την παράταξη να αποφύγει τον όλεθρο."
Η πολιτική έκφραση του κόμματος βρίσκεται σε διάσταση με την συνείδηση των μελών της παράταξης , αλλά και με τα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων που εκπροσωπούμε. Η κοινωνία δεν θέλει το ΠΑΣΟΚ, επειδή θεωρεί πως αυτό που υπάρχει δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει λοιπόν να ξαναγίνουμε ΠΑΣΟΚ.
Και αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε ουρά ή συμπλήρωμα της ΝΔ, ούτε της ΔΗΜΑΡ, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαστε ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι χτίζουμε ένα αυτόνομο και διακριτό ρόλο, που σημαίνει ότι θα αγωνιστούμε να διαμορφώσουμε ένα προοδευτικό πολιτικό και κυβερνητικό πρόγραμμα και να πείσουμε την κυβερνητική πλειοψηφία των πολιτών να το ακολουθήσει.
Για την Νέα Δημοκρατία Λέμε ότι όταν αρχίσει να ανεβαίνει η χώρα θα ανέβει και το ΠΑΣΟΚ. Μήπως όμως ανέβει μόνο ο Σαμαράς, σε βάρος του ΠΑΣΟΚ;
Ο Α. Σαμαράς επέλεξε να ηγηθεί των μνημονιακών δυνάμεων, ξεχνώντας πολύ γρήγορα τις αρχικές αντιμνημονιακές του κορώνες και τα «Ζάππεια». Αυτό λέγεται πολιτικός τυχοδιωκτισμός.
Σήμερα πάει παραπέρα . Έχει ένα στρατηγικό σχεδιασμό. Πρόκειται για ένα σχέδιο μετεξέλιξης της ΝΔ σε ευρωπαϊκό κόμμα. Θέλει πλέον να κυριαρχήσει ως αυθεντικός εκφραστής του αστικού συστήματος. Θέλει να ηγεμονεύσει σε όλο το πολιτικό σκηνικό. Το δίλημμα παγίδα που θέτει είναι περί δήθεν ευρωπαϊστών-αντιευρωπαϊστών. Ως αντιευρωπαϊστής θεωρείται και αυτός που διαφωνεί με την τρέχουσα συντηρητική ευρωπαϊκή πολιτική.
Τη θεωρία του ευρωπαϊκού τόξου την έφερε η Δεξιά στο τέλος του ’70. Τότε κατήγγειλε τον Ανδρέα Παπανδρέου ως αντιευρωπαϊστή. Στην πραγματικότητα ήθελε να αναχαιτίσει την επέλαση της προοδευτικής παράταξης το ‘81.
Ποιο είναι το δικό μας πραγματικό δίλημμα; Είναι απλό. Είναι η σύγκρουση μεταξύ Δεξιάς-Αριστεράς, η σύγκρουση μεταξύ Συντηρητικού-Προοδευτικού, μεταξύ νεοφιλελεύθερης-
Επισημαίνω ότι όταν η κρίση υποχωρεί, όταν οι πολιτικές της ανάγκης εξαντλούνται (συγκυβέρνηση, μνημόνια), τότε επανέρχεται ο βασικός διαχωρισμός που αφορά την ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής.
Για την ΚεντροαριστεράΗ κεντροαριστερά δεν χτίζεται με κινήσεις κορυφής, ούτε με προεκλογικές συμπράξεις επιβίωσης. Δεν χτίζεται με σύγκλιση κινήσεων ή προσωποπαγών ομάδων μικρής επιρροής. Η ισχυρή κεντροαριστερά προϋποθέτει ισχυρό ΠΑΣΟΚ και χτίζεται μέσα στην κοινωνία.
Τι γίνεται με την ΔΗΜΑΡ;
Φαίνεται να τους παρακαλάμε και να μας γυρίζουν την πλάτη.
Θεωρούμε ότι η ΔΗΜΑΡ είναι πιο προοδευτική από το ΠΑΣΟΚ; Η κυβερνώσα αριστερά της ΔΗΜΑΡ που δεν θέλει να κυβερνήσει μόνη της, δηλαδή να πάρει την ευθύνη, αλλά να είναι κυβερνητικό συμπλήρωμα των άλλων , που της αρέσει ιδιαιτέρως το κράτος και οι διορισμοί, που λέει ναι σε όλα, αλλά θέλει και να διαφοροποιείται εκ του ασφαλούς για τα μάτια του κόσμου. Αυτή η πολιτική δεν είναι πιο προοδευτική από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Στην τελευταία απόφαση της Κ.Ε. η ΔΗΜΑΡ πάει παραπέρα. Επιδιώκει ηγεμονία στον χώρο της υπό διαμόρφωσης κεντροαριστεράς και κυρίως με το ΠΑΣΟΚ απέξω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο δίμηνο μπαίνει σε κλίμα εσωστρέφειας και εμφύλιας διαμάχης. Την ώρα που η κοινωνία περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ την πρόταση εξουσίας, αυτοί έχουν να δουν τι θα κάνουν οι 18 συνιστώσες, αν θα αυτοακυρωθούν ή θα μετεξελιχτούν, πως θα εκλεγεί ο Τσίπρας κτλ. Δηλαδή βρίσκονται εκτός του βασικού θέματος.
Πέραν τούτου η θεωρία των δυο άκρων του Σαμαρά – εξομοίωση ΧΑ, ΣΥΡΙΖΑ- είναι μια αντιδραστική και επικίνδυνη θεωρία. Θέλει να τονώσει τα δεξιά χαρακτηριστικά της ΝΔ και να περιορίσει την ΧΑ. Εμείς γιατί την ακολουθούμε;
Το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει διμέτωπους. Με τον ΣΥΡΙΖΑ – έχουμε προγραμματικές και πολιτικές διαφορές. Και για αυτά πρέπει να συγκρουστούμε.
Περί τακτικής και στρατηγικήςΤο τελευταίο διάστημα φαίνεται να πηγαίνουμε από τακτική σε τακτική και από αλλαγή, σε αλλαγή τακτικής (π.χ. το χαράτσι της ΔΕΗ, ο ανασχηματισμός, τα άδεια ταμεία του ΠΑΣΟΚ, η συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ κτλ.)
Δίνουμε τη εικόνα ενός κόμματος που δεν έχει στρατηγική ή την αλλάζει αναλόγως των συγκυριών και των αντιδράσεων. Αγόμεθα και φερόμεθα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Η τύχη όποιου δεν έχει στρατηγική, είναι ότι τον ενσωματώνει τελικά αυτός που έχει στρατηγική. Δημιουργείται τελευταία ένα κλίμα πλαστής αισιοδοξίας. Άλλη όμως είναι η πραγματικότητα στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Περιμένουμε και τις εκλογές στην Γερμανία για να χαλαρώσει το πλαίσιο της πολιτικής , αλλά μπορεί να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο.
Αισιοδοξούμε και αναμένουμε από τους άλλους, που σημαίνει ότι δεν χτίζουμε τις ουσιαστικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση.
Ποιες είναι αυτές;
Είναι η υπέρβαση του μνημονίου. Το μνημόνιο το έφτιαξαν άλλοι, ας φτιάξουμε και εμείς κάτι.
Είναι η συγκρότηση ενός εθνικού ριζοσπαστικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας, ανασυγκρότησης οικονομικής, κοινωνικής, θεσμικής. Αυτό έχει ανάγκη η χώρα.
Η δική μας στρατηγική για την παράταξη και την χώρα αρθρώνεται γύρω από 4 ζητήματα: εθνική κυριαρχία, εξάρτηση – υπεράσπιση της δημοκρατίας – δικαιώματα, εργασιακός μεσαίωνας – αναδιανομή πλούτου, ανεργία.
Και τέλος χρειάζεται να διαμορφώσουμε συναίνεση, συστράτευση, ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου.
Για την ΕυρώπηΗ κρίση του ευρώ διαλύει την Ευρώπη που ξέραμε. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται.
Οι κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη δείχνουν ότι η πολιτική της αυστηρής λιτότητας δεν μπορεί πλέον να αποδώσει. Πρέπει να συνδεθεί με την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Βασικοί κανόνες της ευρωπαϊκής δημοκρατίας παρακάμπτονται, προσπερνώντας κοινοβούλια, κυβερνήσεις και ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών εταίρων μετατρέπεται σε επιβολή, η ισοτιμία σε ηγεμονισμό και η εθνική κυριαρχία σε εξάρτηση.
Αυτή η πολιτική του Γερμανικού ηγεμονισμού και της Γερμανικής Ευρώπης πρέπει να αλλάξει. Για να γίνει αυτό χρειάζονται αποφασιστικές και διαρκείς πρωτοβουλίες, συμμαχίες καθώς και επεξεργασία εναλλακτικών πολιτικών.
Για την Σοσιαλιστική ΔιεθνήΌταν ενταχθήκαμε στην Σοσιαλιστική Διεθνή, έγινε πολύ κουβέντα. Δεν μπήκαμε έτσι ξαφνικά.
Είμαστε τόσα χρόνια εκεί και παρεμπιπτόντως έχουμε και τον Πρόεδρο.
Είναι όλα καλά εκεί; Όχι, αλλά αυτό μπορούμε να το θέσουμε μέσα στις διαδικασίες της Διεθνούς.
Τώρα πάμε στην Προοδευτική Συμμαχία.
Ποιος το αποφάσισε, ποιος διάλογος έγινε;
Η ομιλία του κ. Γκάμπριελ του SPD στην Λειψία, ήταν σαφώς ανταγωνιστική και διασπαστική απέναντι στην σοσιαλιστική Διεθνή.
Και το ερώτημα είναι, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτό που λέγεται Γερμανική Ευρώπη, πηγαίνουμε σε Γερμανική Διεθνή;
Για το ΠΑΣΟΚΤο συνέδριο δεν ήταν ένα ιδεολογικό και πολιτικό συνέδριο.
Ούτε ομοφωνία υπήρξε, διότι στα προοδευτικά κόμματα δεν υπάρχουν ομοφωνίες. Υπάρχουν απόψεις πλειοψηφικές, μειοψηφικές και λιγότερο μειοψηφικές.
Πρέπει ο διάλογος να ξεκινήσει τώρα. Με ανεμπόδιστη συμβολή όλων ανεξαιρέτως των ρευμάτων, των τάσεων, των στελεχών. Μακριά από νοοτροπίες, μηχανισμών, αποκλεισμών ή οργανωτίστικων αντεγκλήσεων.
Η κρίση είναι μεγάλη και βαθιά. Μόνο ένας σοβαρός πολιτικός και ιδεολογικός διάλογος εφ’ όλης της ύλης, μπορεί να βοηθήσει την παράταξη να αποφύγει τον όλεθρο."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.