«Θα ήταν κρίμα αν το μήνυμα της κρίσης είναι τελικά πως το κόμμα που ουσιαστικά κράτησε τη χώρα στο Ευρώ διαλύθηκε, ενώ αντιθέτως το κόμμα που στάθηκε απέναντι και πολέμησε τη λύση κατάφερε να κυριαρχήσει και να δρέψει τους καρπούς της ανάκαμψης, παρότι αναγκάστηκε τελικά να ακολουθήσει και αυτό την πολιτική του Μνημονίου». Θυμήθηκα τη φράση αυτή κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ με αφορμή το βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα για την Aνγκελα Μέρκελ από μια Γαλλίδα δημοσιογράφο.
Στο βιβλίο, για όσους δεν το γνωρίζουν, περιλαμβάνονται δύο ελληνικού ενδιαφέροντος περιστατικά. Το πρώτο αφορά την «ειλικρίνεια του Παπανδρέου» -όπως τη χαρακτηρίζει η δημοσιογράφος- που έδειξε απέναντι στους Ευρωπαίους ηγέτες μιλώντας, στην πρώτη συνάντηση που είχε μαζί τους, για τα ψεύτικα στατιστικά στοιχεία που έδινε η Ελλάδα και για τη διαφθορά.
Το δεύτερο αφορά τον κ. Κ. Καραμανλή και τις κρυφές έως πρόσφατα επισκέψεις του προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Σκοπός της επίσκεψής του να προειδοποιήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό για τον κίνδυνο χρεοκοπίας και να διερευνήσει τις προθέσεις του. Με τον «μεγαλύτερο κυνισμό», σημειώνει η δημοσιογράφος, ο κ. Καραμανλής αρνείται να πάρει μέτρα -προφανώς λόγω των επερχόμενων εκλογών- διακινδυνεύοντας να οδηγηθεί η Ελλάδα (όπως και οδηγήθηκε) σε παύση πληρωμών.
Δεν χρειαζόμασταν βέβαια τις αποκαλύψεις του βιβλίου για να τα μάθουμε όλα αυτά. Οσοι έχουν μάτια και βλέπουν γνωρίζουν πολύ καλά ότι η κυβέρνηση Καραμανλή μας κορόιδευε ανοικτά για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας όλο το 2009. Οπως γνωρίζουν τις τεράστιες ευθύνες του για την έκρηξη του χρέους και των ελλειμμάτων.
Παραδόξως, ενώ ο κ. Παπανδρέου έχει τιμωρηθεί από τον ελληνικό λαό όχι μόνο με την εκλογική ήττα αλλά και με την προσωπική απαξίωσή του, τουλάχιστον στα μάτια μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών, δεν συμβαίνει τον ίδιο με τον κ. Καραμανλή.
Κι είναι απολύτως ενδεικτικό ότι ενώ έχει ξεκινήσει και εισαγγελική έρευνα για αλλοίωση, δήθεν, των στατιστικών στοιχείων αφότου είχαμε μπει πια στο Μνημόνιο, τα καραμπινάτα ψέματα της κυβέρνησης Καραμανλή δεν απασχολούν κανέναν.
Οι κοινωνιολόγοι θα μπορούσαν ίσως να πουν εδώ ότι εξακολουθούμε να είμαστε μια κοινωνία του «φαίνεσθαι» και όχι του «είναι». Μας ενοχλεί περισσότερο η αποκάλυψη του ψέματος από το ψέμα καθ' αυτό. Στην πραγματικότητα όμως ένα μεγάλο μέρος των πολιτών εξακολουθεί να μη θέλει να δει το πρόβλημα, αναζητά τη λύση σε εξιλαστήρια θύματα και θεωρίες συνωμοσίας.
Είναι σαφές ότι όσο εξομαλύνεται η κατάσταση τόσο ξεθωριάζουν αυτές οι απόψεις, οι μαθητευόμενοι μάγοι φαίνονται στο πραγματικό τους μέγεθος. Είναι όμως δυνατόν να αλλάξουν τα πράγματα αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία ή απλώς θα τα κουκουλώσουμε για μία ακόμα φορά δημιουργώντας ουσιαστικά τις προϋποθέσεις για την επόμενη κρίση;
Το θέμα το θέτουν καθημερινά σχολιαστές από πολλές πλευρές του δημόσιου βίου. Ο στοχαστής Στέλιος Ράμφος μιλάει για την ανάγκη να περάσουμε στην εποχή της «νεωτερικότητας» και ουσιαστικά να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, πάλι, σε ένα άρθρο του γραμμένο σε ύφος βιβλικής αποκάλυψης, μιλάει για την ανάγκη να πάρουμε τη «μεγάλη απόφαση» για μια «ριζική αναθέσμιση» της χώρας, υιοθετώντας τον «λιτό βίο» σαν αξιακή επιλογή.
Είναι μια ελκυστική προσέγγιση καθώς βάζει την ηθική διάσταση στο ζήτημα της κρίσης. Ταυτόχρονα ωστόσο ανεβάζει ψηλά τον πήχη. Κι άλλωστε πολλοί θα πουν ότι η ηθική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στην πολιτική!
ΕΘΝΟΣ 28/5/13
panteliskapsis55.blogspot.g
Παντελή Καψή, μπράβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάζεις τα πράγματα στη θέση τους. Χρειάζεται πού και πού να γράφεται και η αλήθεια, μπράβο σου, που με τόλμη και κόντρα σε διάφορα κατεστημένα, την παραθέτεις.