Ιούνιος 2013. Σε ομαλές συνθήκες, θα είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Παπανδρέου.

 

Σε έστω ελάχιστα ομαλές συνθήκες, η κυβέρνηση Παπανδρέου θα διένυε τώρα τους τελευταίους μήνες της τετραετίας της.

Ομαλές συνθήκες όμως δεν υπήρξαν.
Και όσοι πρωτοστάτησαν στην ανωμαλία, τώρα κάνουν χειρότερα από αυτά που κατηγορούσαν την κυβέρνηση Παπανδρέου ότι έκανε και που ήταν αναγκαία για να μην μείνει ο τόπος στον τόπο.
Ένα και πλέον χρόνο τώρα, πραγματική μεταρρύθμιση που να βελτιώνει τη λειτουργία του κράτους και τη ζωή του πολίτη δεν έχει προχωρήσει καμία.
Καμία.

Από πότε έχουμε να ακούσουμε για μια θετική εξέλιξη στη «Διαύγεια», στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, στο Ψηφιακό Σχολείο, στις ηλεκτρονικές προμήθειες των νοσοκομείων; Από πότε έχουμε να ακούσουμε για μια θετική εξέλιξη στη διανομή αγροτικής γης σε νέους, για προώθηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στη λειτουργία των “one stop shop” για τις επιχειρήσεις; Από πότε έχουμε να ακούσουμε κάποια εξέλιξη για εκλογικό νόμο που χτυπάει το μαύρο πολιτικό χρήμα;
Από πότε έχουμε να ακούσουμε κάτι θετικό για το μέλλον αυτής της πατρίδας; Κάτι που να μας δίνει ελπίδα ότι όταν βγούμε από την κρίση, η χώρα θα έχει αποκτήσει υγιείς βάσεις για να μην ξανακυλήσει μετά από λίγα χρόνια πάλι στα ίδια;
Πάνω από ένα, ενάμιση χρόνο.
Ακόμα και στην υπόθεση της ΕΡΤ αναδείχθηκε το γεγονός ότι επί ενάμιση χρόνο είχαν στα χέρια τους πρόταση αναδιοργάνωσης που ξεκίνησε επί κυβέρνησης Παπανδρέου και κατατέθηκε επί κυβέρνησης Παπαδήμου και δεν έκαναν τίποτα.

Αντίθετα, ένα χρόνο τώρα, ακούμε κάτι περίεργα για «4-2-1» στη στελέχωση του κράτους, το Υπουργικό συνεδριάζει (;) όσο συνεδρίαζε και επί Καραμανλή, η χώρα “κυβερνιέται” συνεχώς με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έφτασαν 20 τον αριθμό, τώρα μάθαμε ότι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου στέλνονται στο τυπογραφείο και χωρίς την πολιτική στήριξη των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, κατεβαίνουν διακόπτες ραδιοτηλεόρασης σε μία νύχτα γιατί έτσι επιτάσσει ο “επικοινωνιακός σχεδιασμός”, ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έχει σταθεί στο βήμα του μπρίφινγκ ούτε μια φορά για να απαντήσει ερωτήσεις δημοσιογράφων – παρά μόνο για να ανακοινώσει τη σύνθεση της κυβέρνησης και το «μαύρο» στην ΕΡΤ.

Είναι δημοκρατική, θεσμική λειτουργία αυτή;
Είναι «συνεργασία» αυτή;
Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι για έναν πολιτικό, τις έννοιες «συνεργασία» και «θεσμική λειτουργία» είτε τις έχει μέσα του από τα “γενοφάσκια” του, είτε δεν τις έχει.
“You can’t teach an old dog, new tricks” λένε οι αγγλοσάξωνες.
Πόσο δίκιο έχουν.
Και πόσο θλιβερό για τη χώρα.

Smart Post