Ναι, είχε δίκιο ο Γ. Παπανδρέου. Λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν και είναι πολλά.

του Σταυρου Στραβόλαιμου
      
 Που πάνε όμως δυστυχώς  και που πήγαιναν μέχρι τώρα; Μα που αλλού; 
- Στις τσέπες της μεγάλης,  ασύστολης και απύθμενης  φοροδιαφυγής , που οφείλεται στην αδυναμία του κράτους να υποχρεώσει χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες να πληρώνουν σύμφωνα με τα πραγματικά εισοδήματα τους και όχι με  την εικονική πραγματικότητα που εμφανίζουν στις δηλώσεις τους. 
- Στα τρυπάκια της σκόπιμης  ασφαλιστικής εισφοροδιαφυγής εκ μέρους της εργοδοσίας.
- Στα αφορολόγητα εμβάσματα που ταξίδεψαν τα τελευταία 12  χρόνια στις τράπεζες του εξωτερικού και υπολογίζονται σε πόσα πάνω από 300 δις και που αν φορολογηθούν το κράτος υπολογίζεται να εισπράξει εφ’ άπαξ ένα ποσό που υπερβαίνει τα 40 δις. 
- Στην άρνηση  καταβολής ΦΠΑ,  αξίας πολλών δις ετησίως, ενώ αυτός εισπράττεται κανονικά από τους πολίτες.   
-Στις φωλίτσες διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, όπως η υπερβολική συνταγογράφηση, για φάρμακα και αιματολογικές εξετάσεις  για ψύλλου πήδημα,  πριν την καθιέρωση της ηλεκτρονικής στα πλαίσια του ΕΟΠΠΥ.
- Στην μέχρι προ τινος προκλητική υπερτιμολόγηση των αναλώσιμων υλικών και του τεχνολογικού εξοπλισμού  του ΕΣΥ.

- Στο κατάμαυρο χρήμα των υπερσυμβατικών εργασιών και των υπερτιμολογήσεων των δημοσίων έργων που στοιχίζουν στον Έλληνα πολίτη, ο κούκος αηδόνι για να εκτελεστούν. 
- Στις μέχρι πρότινος απευθείας αναθέσεις για ποσά μέχρι ενός ορισμένου ορίου, πρόκληση και κίνητρο για  συναλλαγή κάτω από το τραπέζι,  ρεμούλα και αρπαχτή.
- Στις σπατάλες του Δημοσίου που πληρώνει του κόσμου τα εκατοντάδες  εκατομμύρια κάθε χρόνο για να νοικιάζει κτήρια ιδιωτών για τις υπηρεσίες του, ενώ δικά του ακίνητα ρημάζουν ανεκμετάλλευτα στην κυριολεξία.  
- Στην απαράδεκτη καθυστέρηση να εκδικαστούν χιλιάδες υποθέσεις φορολογικού περιεχομένου,  μεγάλου όμως  οικονομικού ενδιαφέροντος, πολλών δις ευρώ. 
-  Στην αδυναμία να ελεγχθεί σοβαρά και συστηματικά χωρίς παραθυράκια το λαθρεμπόριο καυσίμων, τσιγάρων και ποτών,  αξίας πολλών δις ετησίως.
-  Στην μέχρι τώρα υπερβολική, έως κραυγαλέα τιμολόγηση υπηρεσιών, οποιασδήποτε μορφής και είδους προς το κράτος από μεμονωμένους  ιδιώτες και εταιρίες ιδιωτών.
- Στην πελατειακή λογική των δωρεών, των επιχορηγήσεων, των κατ ΄ επιλογήν ενισχύσεων, των ταξιδιών μετά κουστωδίας,  άνευ λόγου και αιτίας.
- Στην παραλυτική πραγματικότητα χιλιάδων υπεράριθμων,  κατ’ ουσία αργόμισθων δημοσίων υπαλλήλων, που πληρώνονται από το κράτος χωρίς ουσιαστικά να προσφέρουν τις υπηρεσίες που έχουν υποχρέωση και για τις οποίες προσελήφθησαν.
- Στις μέχρι τώρα απαράδεκτες και προκλητικές μισθολογικές αποζημιώσεις σε παχυλούς μισθούς και συντάξεις, σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας του Δημοσίου, που προκαλούσαν το κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών.
- Στις αχόρταγιες τσέπες των αναπήρων μαϊμού, των πεθαμένων και τόσων άλλων καταχραστών  του δημοσίου χρήματος.
-Στις παράνομες  αγροτικές επιδοτήσεις για ποσότητες προϊόντων και εκτάσεων γης χωρίς έλεγχο. 
- Στα θαλασσοδάνεια προς  τα αδηφάγα ΜΜΕ  των ισχυρών, χωρίς ουσιαστικές εγγυήσεις,  κριτήρια  και προϋποθέσεις.
- Στην ανυπόφορη πολυνομία και την αβάστακτη γραφειοκρατία που συμβάλουν τα μέγιστα στην υπανάπτυξη και την έλλειψη παραγωγικών  επενδύσεων, αποστερώντας έτσι πολύτιμους οικονομικούς πόρους από την πραγματική οικονομία.
- Στα υπερβολικά προνόμια ορισμένων επαγγελματικών  κλάδων που απολάμβαναν παντός είδους ιδιαίτερες  διευκολύνσεις και άλλες παροχές (παχυλά εφ άπαξ, ευέλικτο εργασιακό καθεστώς, κρυφά  επιδόματα  κάτω από το τραπέζι, κλπ.) που δεν συνάδουν με ένα κράτος κοινωνικής δικαιοσύνης. 
-Στην εκτεταμένη και  απίστευτη διαφθορά, των μεσαζόντων, του λαδώματος, της μίζας,  της σήψης και της παρακμής.
     Αυτά και αλλά πολλά ακόμα, είχε στο νου του εκείνος ο χριστιανός ο Γ. Παπανδρέου που τόλμησε να ξεστομίσει  τη φράση «λεφτά υπάρχουν» και πέσανε επάνω του τα λυκόρνια της αρπαχτής να τον φάνε. Με πάτημα πάνω σε αυτή τη συγκριμένη φράση, έστησαν ένα  βρώμικο και άθλιο παραμύθι διαστρέβλωσης των δηλώσεων του, προκειμένου να τον φθείρουν και να τον απαξιώσουν στα μάτια της κοινωνίας. 
    Ότι όμως κι αν κάνουν, όσο κι αν προσπαθούν οι εξελίξεις τον δικαιώνουν πανηγυρικά. Το θέλουν, δεν το θέλουν τα ετερόκλητα μαφιόζικα πολιτικό-οικονομικά  συμφέροντα, ο ΓΑΠ παραμένει η μοναδική ελπίδα για μια άλλη πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, η μόνη σοβαρή και αξιόπιστη  λύση για ένα πραγματικό κράτος δικαίου για όλους  τους Έλληνες.