Γιάννης Ραγκούσης: Το αδηφάγο τέρας του αντιμνημονιακού λαϊκισμού

Η ΧΑ ως κόμμα, ως οργάνωση με ηγετική πυραμίδα, με στελέχη και μέλη, βαρύνεται πλέον με την κατηγορία ότι συνιστά εγκληματική οργάνωση και βρίσκεται στην κρίση των δικαστών. Στην πολιτική κρίση όλων μας βρίσκεται η ΧΑ ως φαινόμενο, πολιτικό και κοινωνικό.

Η κατ’ ουσίαν χρεοκοπία της Ελλάδας, που εξελίχθηκε σταδιακά στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, με αποκορύφωμα την πενταετία 2004-2009, δεν έφερε στη ζωή των Eλλήνων μόνο το μνημόνιο που επιδείνωσε δραματικά το επίπεδο διαβίωσής τους. Έφερε και το «όχι» του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης στο μηχανισμό στήριξης και στο μνημόνιο.

Τον Μάιο του 2010, η τότε αντιπολίτευση εν μέσω χρεοκοπίας –άρα χωρίς κανένα ελαφρυντικό που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς στις εκάστοτε πριν το 2010 «εύκολες» απόψεις– ουσιαστικά ανέλαβε την ιστορική ευθύνη και δήλωσε στον ελληνικό λαό το «εναλλακτικές υπάρχουν» υπονοώντας ταυτόχρονα ότι «κάποιοι», δηλαδή η κυβέρνηση, δεν ήθελαν να τις εφαρμόσουν. Έτσι γεννήθηκε το αδηφάγο τέρας του αντιμνημονιακού λαϊκισμού, γνήσιο τέκνο του λαϊκισμού της μεταπολίτευσης που μας χρεοκόπησε.

Ψέματα, μισές αλήθειες, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις, υποκρισία, καθώς και εναλλακτικές που δήθεν υπήρχαν, αποτελούν το μενού που τρέφει αυτό το τέρας. Ένα τέρας που όταν θα πάψει να βρίσκει την τροφή του, τελικά θα στραφεί εναντίον αυτών που το έφεραν στη ζωή και μάλιστα με πολύ σκληρό τρόπο.
 

Είχαμε τέρας από τερατογένεση εν μέσω χρεοκοπίας, όχι μόνον εξαιτίας της ισοδύναμης ποσοτικά και ποιοτικά, ταυτόχρονα δεξιάς και αριστερής πολεμικής κατά του ίδιου στόχου, του μνημονίου.

Βασικά, αυτό που γεννήθηκε, αποδεικνύεται πως δεν ήταν κάτι φυσιολογικό μέσα την ακραία διαστρέβλωση και απολύτως επικίνδυνη αντιστροφή της σχέσης αιτίου και αιτιατού, αιτίας κι αποτελέσματος.

Πώς;

Μέσω της συστηματικής διάδοσης της άποψης πως η αιτία που γέννησε το μνημόνιο δεν ήταν η χρεοκοπία, αλλά το αντίστροφο. Δηλαδή, ότι το μνημόνιο έφερε τη χρεοκοπία. Επομένως, ότι το μνημόνιο (και όσοι αναγκάστηκαν να το υπερψηφίσουν το 2010) είναι η πηγή όλων των κακών κι όχι οι δομές, οι αντιλήψεις και τα πεπραγμένα των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης.

Αυτή ήταν μια βολική αντιστροφή για όσους κυβέρνησαν καθ’ όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης. Διά της αντιστροφής αιτίου αιτιατού μετέφεραν τις ευθύνες της χρεοκοπίας στις πλάτες εκείνων που το 2010 προσπαθούσαν να την αναχαιτίσουν.

Εύκολα και ψύχραιμα τώρα πλέον μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως για όσους πρωταγωνίστησαν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης η ανάγκη να αντιστραφεί το τεκμήριο ενοχής ήταν υπαρξιακή.

Γιατί απλούστατα εάν επικρατούσε η άποψη (που προφανώς αυτή στο τέλος θα επικρατήσει) πως η χρεοκοπία που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έφερε το μνημόνιο κι όχι το αντίθετο, θα έπρεπε όλοι οι πάσης φύσεως πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου –πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές και βεβαίως κρατικοδίαιτοι διαπλεκομένοι ολιγάρχες– να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Θα έπρεπε να ανοίξει η γη να τους καταπιεί, διότι αν δεν υπήρχε η αντιστροφή που προείπαμε τεκμηριωνόταν ένα απλούστατο γεγονός: για να φτιάξουν και για να συντηρήσουν αυτοί πολιτικές –και οι πάσης φύσεως συνοδοιπόροι τους δημοσιογραφικές κι επιχειρηματικές συνεξαρτώμενες καριέρεςω τριακονταετούς και πλέον διάρκειας, η χώρα και μαζί το μέλλον της σημερινής νέας γενιάς έπεσε στα βράχια.

Εάν από την άλλη πλευρά, τα κόμματα που αντικειμενικά δεν είχαν κυβερνητικές ευθύνες στη διάρκεια της μεταπολίτευσης παραδέχονταν ότι το μνημόνιο –παρά τα λάθη του– δεν ήταν η αιτία αλλά το μοιραίο αποτέλεσμα του κακού χθες, τότε δεν θα μπορούσαν να απογειώσουν τον αντιπολιτευτικό τους οίστρο. Σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε και από αυτά τα κόμματα να στηριχθεί το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης κι έτσι ο αγώνας από κυβερνητικός θα έπρεπε να καταστεί πανεθνικός. Αλλά τότε δεν θα ήταν εφικτή η «εκλογική αρπαχτή».
 
 Η ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ... Η ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΑ

Και βεβαίως για να μην ανοίξει η γη να καταπιεί τους μεν, καθώς και για να υπηρετήσουν την αντιπολιτευτική στρατηγική τους σε μια χρεοκοπημένη Ελλάδα οι δε, άνοιξαν όλοι μαζί την κερκόπορτα της Βουλής αρχικά, της κοινοβουλευτικής ομάδας και της κυβέρνησης στη συνέχεια και εισχώρησε ορμητικά η δημαγωγία και ο αντιμνημονιακός λαϊκισμός. Ποια κερκόπορτα, δηλαδή, την μπουκαπόρτα άνοιξαν μεσοπέλαγα την ώρα της θεομηνίας.

Για τον τόπο, τα πιο σοβαρά αρνητικά επακόλουθα της επικράτησης αυτής της αντίληψης ήταν τα εξής:

1) Καθυστερήσεις στην υλοποίηση του προγράμματος, στο όνομα μιας δήθεν «ηρωικής» διαπραγμάτευσης που πάντοτε στην κατάληξή της είχε τη λήψη πολύ δυσμενέστερων μέτρων για το λαό. Μοιραίες καθυστερήσεις που βούλιαξαν τη χώρα σε μια αδικαιολόγητα παρατεταμένη αβεβαιότητα και κινδυνολογία για ενδεχόμενη έξοδο από το Ευρώ, όπως πάει να συμβεί ξανά τούτες τις μέρες. Η Ελλάδα της ύφεσης είναι περισσότερο αποτέλεσμα αυτού του φόβου. Και υπό αυτή την έννοια, αναφορικά με το πρωτογενές πλεόνασμα, το ερώτημα δεν είναι εάν υφίσταται ή όχι, μετά τις πρωτοφανείς πολιτικές λιτότητας, αλλά γιατί να καθυστερήσει η επίτευξή του τόσο πολύ και με ποιων την ευθύνη;

2) Να έχει αναδειχθεί ως μείζον εθνικός στόχος το πώς θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο όχι όμως ως αποτέλεσμα της απαλλαγής μας από τις δομές, τις αντιλήψεις, τους φορείς και τα πρόσωπα που μας χρεοκόπησαν και γι’ αυτό εμπλακήκαμε στο μνημόνιο. Αλλά στο πώς θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο για να επανέλθουμε ταχύτατα στο πάρτι της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης που μας οδήγησε στο δημοσιονομικό γκρεμό. Μια σκοτεινή πλευρά που προφανώς αδικεί κατάφωρα τα μοναδικά και χωρίς προηγούμενο επιτεύγματα της ίδιας περιόδου.

ΑΠΟ ΤΙΣ 19.500 ΣΤΙΣ 450.000 ΨΗΦΟΥΣ

Η ΧΑ τον Μάιο του 2012 λαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που προφανώς δεν πέφτουν από τον ουρανό. Η ΝΔ τον Μάιο του 2012 χάνει 1.1000.000 ψήφους και η ΧΑ εκτοξεύεται από τις 19.500 ψήφους του 2009 στις 450.000 ψήφους, που και περίπου διατηρεί, με βάση τα αποτελέσματα και του Ιουνίου του 2012. 

Η πυροδότηση του αντιμνημονιακού λαϊκισμού από τη ΝΔ το 2010, που πράγματι σταμάτησε να υπηρετεί από την ώρα που αποφάσισε να συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Όσοι συντηρητικοί ψηφοφόροι γαλουχήθηκαν και πίστεψαν σε όσα έλεγε επι ενάμιση χρόνο ο κ.Σαμαράς ήταν αυτοί που μαζικά, κατά δεκάδες χιλιάδες, ωθήθηκαν στα πολιτικά υβρίδια της ΧΑ και των ΑΝΕΛ. 

Μία παραπάνω απόδειξη γι’ αυτό είναι πως μολονότι το μνημόνιο ψηφίστηκε τον Μάιο του 2010, τον Νοέμβριο στις πολιτικοποιημένες –λόγω του γνωστού διλήμματος– εκλογές της αυτοδιοίκησης, η ΧΑ δεν έχει πουθενά υποψηφίους, σε καμία περιφέρεια και σε κανέναν Δήμο πλην της Αθήνας. Γιατί βεβαίως ακόμη τότε δεν είχε συντελεστεί η μεταβολή της ΝΔ σε σχέση με το μνημόνιο, που απο την καταψήφιση και την καταγγελία πέρασε στη συνέχεια στην υιοθέτηση και υλοποίησή του. Ο αντιμνημονιακός λαϊκισμός είναι λοιπόν ένα τέρας, ένα πολιτικό τέρας –που για τους συντηρητικούς ψηφοφόρους–, όταν σταμάτησε να εκπροσωπείται από τη ΝΔ πήγε και βρήκε τροφή και στέγη στη ΧΑ και στους Ανεξάρτητους Έλληνες.

 Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑ

Ωστόσο, ένας οξυδερκής αναλυτής θα διατυπώσει και την εξής ερώτηση: «Καλά, τόσο εύκολα και τόσο απλά μπορεί να γίνει η μετακίνηση προς έναν πολιτικό φορέα νεοναζιστικών και ρατσιστικών πεποιθήσεων;»

Η απάντηση κι εδώ υπάρχει και είναι πρόδηλη. Σχετίζεται άμεσα με την πολιτική νομιμοποίηση και την απενοχοποίηση της ρατσιστικής ατζέντας της ΧΑ, που επήλθε στο συντηρητικό χώρο μετά το 2009.

Με την αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ περάσαμε από το «δεν συνεργάζομαι με τα άκρα» του Κ. Καραμανλή στην πλήρη υιοθέτηση της ρητορικής του δεξιού άκρου. Μία ρητορική που μέσα από τη διαστρέβλωση και την ενσυνείδητα ψευδή ταύτιση νόμιμων με τους μετανάστες χωρίς χαρτιά, καθώς και μέσα από την υπερβολή για τα δήθεν εκατομμύρια λαθρομεταναστών που έχουν καταλάβει τις πόλεις μας, κερδοσκόπησε πολιτικά με ακραίο και απροσχημάτιστο τρόπο. Κατ’ ουσίαν έτσι ποτίστηκε ο σπόρος που εξελίχθηκε σε φυτό από το οποίο προήλθε το άνθος του κακού.

Μάλιστα ακόμη και ως πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς, που απενοχοποίησε την ψήφο στη ΧΑ, συνεχίζει να βάζει στο στόμα του ψεύδη με πιο χαρακτηριστικό και πλέον πρόσφατο αυτό που είπε στη Μάλτα. 

Όπου δήλωσε πως η Ελλάδα έχει τόσους μετανάστες χωρίς χαρτιά(λαθρομετανάστες στην γλώσσα του) όσους ανέργους έχει. Θυμίζω απλώς πως η ΕΛΑΣ στο πλαίσιο των επιχειρήσεων ΔΙΑΣ που πραγματοποιήθηκαν επί των ημερών του εξέδωσε το εξής επίσημο αστυνομικό δελτίο, εκθέτοντας βέβαια και όσους τα προηγούμενα χρόνια ισχυρίζονταν πως ήταν μη εφικτές προσπάθειες για τον έλεγχο της μη νόμιμης μετανάστευσης:

«Σημαντικά αποτελέσματα σημειώθηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης Ξένιος Ζευς για την καταπολέμηση της μη νόμιμης μετανάστευσης, από τις αρχές Αυγούστου μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου 2012, στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας αλλά και στον Έβρο. Ειδικότερα στην Αττική, από τους αστυνομικούς ελέγχους: Προσήχθησαν 65.767 αλλοδαποί. Συνελήφθησαν 4.145 αλλοδαποί, γιατί δεν πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις παραμονής στη χώρα...».

Αυτά ήταν τελικά τα εκατομμύρια των «λαθρομεταναστών» από τους οποίους θα ανακαταλάμβανε τις πόλεις μας ο κ. Σαμαράς και τους οποίους δήθεν δεν μπορούσαν επί χρόνια να ελέγξουν οι αστυνομικές αρχές.

 Η ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ

Μιλώντας για την ορμητική είσοδο στη Βουλή της ΧΑ το 2012, συνετέλεσε εκτός από την εκλογική καθίζηση της ΝΔ κι ένα γεγονός που έπαιξε ρόλο θρυαλλίδας. 

Ήταν η τελευταία πολιτική πράξη της κυβέρνησης, πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, με την οποία, δίχως έγκριση υπουργικού συμβουλίου, ψηφίστηκε η γνωστή πια τροπολογία στην πρώτη μετά τον Οκτώβριο του 2009, δηλαδή στην πρώτη εν μέσω χρεοκοπίας αλλαγή στο νομικό καθεστώς που διέπει τη διαχείριση των οικονομικών των κομμάτων. Ένα θέμα μείζονος συμβολισμού, την ώρα που κατέρρεαν τα εισοδήματα και η ζωή εκατομμυρίων Eλλήνων. Μία αλλαγή στο νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων που ισχύει απο τις αρχές του 2000, όχι για να θεσμοθετηθούν κάποιες ή όλες οι 75 ριζικές αλλαγές που είχαμε ετοιμάσει στο Υπουργείο Εσωτερικών από τον Μάιο του 2011, αλλά για το αντίθετο.

Δηλαδή, για να μπορέσουν τα κόμματα και να εισπράξουν την προεκλογική χρηματοδότηση και κυρίως να μπορέσουν να διαχειριστούν τη διπλή χρηματοδότηση με τον παλαιό νόμο κι όχι με ένα νέο νόμο που θα καθιέρωνε απόλυτη διαφάνεια. Η κυβέρνηση αντί της διαφάνειας προτίμησε δυστυχώς την αδιαφάνεια, που εξόργισε τον ελληνικό λαό. Αυτό όμως που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η επωδός αυτών που θέλησαν να εκφράσουν την ευαρέσκειά τους για το γεγονός ότι καταψήφισα την συγκεκριμένη τροπολογία. Μια επωδός που ήταν του τύπου «ε, ρε, Χρυσή Αυγή που τους χρειάζεται».

Η εκλογική ισχύς της ΧΑ του κ. Μιχαλολιάκου είναι ο απότοκος, δηλαδή η φυσική πολιτική κατάληξη των δημαγωγικών κι ανεύθυνων πολιτικών του κ. Σαμαρά. Τα ηγετικά στελέχη της ΧΑ είναι τα καθαρόαιμα πολιτικά τέκνα που καλύπτουν το κενό στο χώρο που δημιούργησαν αυτοί που κάποτε κυκλοφορούσαν με τσεκούρια (προφανώς όχι για να χαϊδέψουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους), καθώς και οι οπαδοί των τηλεκηρυγμάτων εθνικισμού και μισαλλοδοξίας (που κακώς έχουν ξεχαστεί χάρη των τηλεπωλήσεων).

Ωστόσο, ενάμιση χρόνο μετά την είσοδο της ΧΑ στη Βουλή, με βάση και τα πρόσφατα στοιχεία ερευνών, φαίνεται η ΧΑ να μην επηρεάζεται ακόμη και από το ενδεχόμενο να πιστοποιηθεί δικαστικά ότι συνιστά εγκληματική οργάνωση.

Επομένως, κάτι βαθύτερο συμβαίνει. 

Εάν η ΧΑ προσελκύει τους Έλληνες κοντά της είναι για την κατανόηση του φαινομένου, κυρίως δε για τις πιθανότητες που υπάρχουν αυτό το φαινόμενο να καταπολεμηθεί, απολύτως καθοριστικό. Είναι τελείως διαφορετικό να αντιληφθούμε τη ΧΑ ως μια πολιτική δύναμη προσέλκυσης ψηφοφόρων από το να την κατανοήσουμε ως μια δύναμη υποδοχής Ελλήνων που συνωθούνται προς αυτήν. 
Η ποιοτική διαφορά είναι τεράστιας σημασίας. 

Γι’ αυτό, δύο είναι τα καίρια ερωτήματα: «Είναι οι ιδέες της ΧΑ που προσελκύουν τους Έλληνες, οι οποίοι άρα πρέπει να αποδεχτούμε ότι «μέσα σε μια νύχτα» έγιναν νεοναζιστές, ρατσιστές και οπαδοί μιας εγκληματικής οργάνωσης», ή «είναι το παραδοσιακό κομματικό σύστημα που εξωθεί εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες προς αυτό το ακροδεξιό μόρφωμα»;

Και εάν προφανώς ισχύει το δεύτερο, τότε ποια δύναμη είναι αυτή που συνεχίζει να στέλνει Έλληνες στη ΧΑ;

---

* Το παραπάνω κείμενο αποτελείται από σημεία που συντάχθηκαν με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Κ. Παπαϊωάννου «Τα καθαρά χέρια της Χρυσής Αυγής», που θα γίνει την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου στις 20.00 στη Στοά του Βιβλίου.

http://www.athensvoice.gr