ΠΑΣΟΚ και η επιστολή των "11"

Όταν το αυτονόητο αντιμετωπίζεται ως είδηση συνωμοσίας, τότε απλά επιβεβαιώνεται το έλλειμμα δημοκρατίας.

Τον Γενάρη του 2012 , τα πρωτοκλασσάτα στελέχη της παράταξης υπέπεσαν σε ένα στρατηγικό λάθος. Πίστεψαν- με το άγχος της επόμενης μέρας- ότι η άρον - άρον αλλαγή του Προέδρου θα αποτελούσε  την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους ίδιους, επειδή  η κοινωνία θα είχε ικανοποιηθεί από τον εξοβελισμό του "μοναδικού" και "απόλυτου" φταίχτη, που ήταν ο τότε Πρόεδρος.
Από τότε και μετά την εκλογή του νέου Προέδρου οι προσωπικές στρατηγικές περισσεύουν.
Έτσι, το τελευταίο χρονικό διάστημα οι διεργασίες παράλληλα από το επίσημο ΠΑΣΟΚ διαδέχονται η μια την άλλη, ενώ τα θεσμοθετημένα όργανα του κόμματος βρίσκονται σε κατάσταση "ανάπαυσης".
 Όμως, τα θεσμοθετημένα όργανα ενός δημοκρατικού κόμματος έχουν έναν τυπικό και έναν ουσιαστικό λόγο  ύπαρξης. Ως προς το τυπικό μέρος να επικυρώνουν και να νομιμοποιούν τις πολιτικές της ηγεσίας, αλλά ως προς το ουσιαστικό να σχεδιάζουν τις πολιτικές και προπάντων να συνθέτουν τις διαφορετικές απόψεις. Διαφορετικά  μετά την εκλογή τους δεν θα ήταν αναγκαίο να συνεδριάζουν, αφού είναι δεδομένο ότι η πλειοψηφία - που συνήθως πρόσκειται στην εκάστοτε ηγεσία - διατηρεί την πλειοψηφία και στα όργανα.
Με αυτό το σκεπτικό, μια επιστολή 11 μελών της ΚΠΕ για σύγκλιση του οργάνου θα αποτελούσε περισσότερο εσωτερικό θέμα και θα έμπαινε στα "μικρά" των ειδήσεων των ΜΜΕ. Όμως, προφανώς στο ΠΑΣΟΚ για το αυτονόητο χρειάζεται να αναζητηθούν συνωμοσιολογικού τύπου ερμηνείες των προθέσεων και ως τέτοιες να αντιμετωπιστούν.
Η "απάντηση" ότι υπήρχε ενημέρωση για αναβολή συνεδρίασης μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε υπάρχει και σ αυτό το θέμα επιλεκτική ενημέρωση των μελών,  είτε η σύγκλιση των οργάνων γίνεται μέσα από τις διαρροές στα ΜΜΕ. Με τη διαφορά, όμως, ότι αν συμβαίνει το δεύτερο κάθε δεύτερη βδομάδα θα έπρεπε να γίνονται συνεδριάσεις.
Επίσης, κάποιοι σύντροφοι μίλησαν για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής. Μα σύντροφοι, ποιος θα την αποφασίσει την αλλαγή της πολιτικής. Πως θα επιτευχθεί ο στόχος αυτός; Με παράλληλες διεργασίες και εξωθεσμικές κινήσεις και πρακτικές ή μέσα από τα θεσμοθετημένα όργανα; Ας μη περιορίζουμε τη σημασία της σύγκλισης των οργάνων.
Τέλος, να ξεκαθαρίσουμε ότι, όπως αποδείχθηκε στην πολιτική, η ανακολουθία είναι ο χειρότερος εχθρός. Και επειδή, σήμερα το μοναδικό σημείο αγωνίας είναι αυτό που αφορά το αύριο της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, ίσως να βοηθούσε  όλους μας αν αντί για συνωμοσιολογίες επιλέγαμε τον πολιτικό διάλογο και τις πολιτικές παρεμβάσεις.

http://kostastatsis.blogspot.gr