Συνέντευξη του Γιώργου Πεταλωτή στην εφημερίδα Παρατηρητής της Θράκης

Υπάρχει περιθώριο και πρέπει να βγει αλλαγμένη και πιο ανανεωμένη, πιο ισχυρή με άλλη δυναμική η δημοκρατική παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ να απευθυνθεί, έστω και τώρα, στους πολίτες εκείνους που δεν εκφράζονται ούτε με τη ΝΔ του κ. Σαμαρά, ούτε υποτάσσονται στα λαϊκίστικα και ανεύθυνα κελεύσματα του κ. Τσίπρα.

ΠτΘ: Στην κρισιμότερη φάση της 38χρονης ιστορίας φαίνεται να βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ την επαύριον της ψηφοφορίας στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο. Πολλοί δε κάνουν λόγο και για εικόνα διάλυσης. Ποια είναι η δική σας θέση απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν;

Γ.Π.: Σαφέστατα βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση της ιστορίας του το ΠΑΣΟΚ, όπως εξάλλου και η χώρα. Η κρίσιμη αυτή φάση ξεκίνησε εδώ και τρία χρόνια, όταν καλούμενο να λάβει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία, ανακάλυψε αυτό που απέκρυπτε με εγκληματικό τρόπο η κυβέρνηση Καραμανλή, την δραματική κατάσταση δηλαδή των δημοσιονομικών της χώρας. Το ότι μπήκαμε στην μεγαλύτερη κρίση παντελώς αθωράκιστοι, με ένα δυσθεώρητο χρέος, με τεράστιο έλλειμμα, με πλαστά στοιχεία, με την μη δυνατότητα δανεισμού της χώρας ώστε να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες, χωρίς μηχανισμούς και με μία συντηρητική Ευρώπη που αδυνατούσε να προβλέψει το μέγεθος της κρίσης και θεωρούσε την Ελλάδα ανεπιθύμητη.

Αναγκαστικά το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε ως κυβέρνηση όχι μόνο να είναι ανακόλουθο των προγραμματικών του δεσμεύσεων, αλλά και να βρίσκεται στην άκρως δυσάρεστη θέση να λαμβάνει αποφάσεις που ερχόταν ευθέως αντιμέτωπες με τον πυρήνα της ιδεολογίας του. Το πρόταγμα όμως της μη χρεωκοπίας της χώρας ήταν μεγαλύτερο από το όποιο πολιτικό κόστος. Τα λάθη βεβαίως που έγιναν στην διαχείριση της αχαρτογράφητης αυτής κρίσης, επέτειναν τις συνέπειες. Η έλλειψη της παραμικρής διάθεσης από τη ΝΔ και τα κόμματα της αριστεράς να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης είτε προτάσσοντας τις "μαγικές λύσεις του κ. Σαμαρά", τις οποίες βέβαια σήμερα ξέχασε, είτε τον εναγκαλισμό κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ με οποιοδήποτε συντεχνιακό αίτημα και το φλερτ με τη δραχμή, ανάγκασαν το ΠΑΣΟΚ να αναλάβει αποκλειστικά την δυσβάσταχτη από ένα μόνο κόμμα κρίση, με αποτέλεσμα να υποστεί μεγάλους κλυδωνισμούς από τότε. Οι εσωτερικές υπονομεύσεις βέβαια και οι απαράδεκτες για την συγκυρία προσωπικές στρατηγικές έβλαψαν τη συνοχή του ακόμη περισσότερο.

Σήμερα, πέντε μήνες μετά τις εκλογές και την εκλογική του βύθιση, αντί να υπάρξει ένα γενικό προσκλητήριο της ηγεσίας ώστε οι πάντες να τοποθετηθούν απέναντι στα πράγματα και να συμμετέχουν στις ευθύνες, δυστυχώς επελέγη η κατάργηση όλων των Οργάνων χωρίς καμία έστω και προσωρινή τους αντικατάσταση, ο αποκλεισμός πολλών στελεχών πρόθυμων να προσφέρουν και η μικρή αδύναμη κοινοβουλευτική ομάδα να γίνει η μόνη αναφορά ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ, κατά τη γνώμη μου τεράστιο λάθος. Και φυσικά με τον πρώτο μεγάλο κλυδωνισμό, όπως η πολύ δύσκολη προχθεσινή ψηφοφορία, η κοινοβουλευτική ομάδα εκφυλίστηκε ακόμη περισσότερο, ίσως και καθοριστικά.

Πιστεύω ότι έστω και τώρα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αντιληφθεί ότι πρέπει να απευθυνθεί στους πολίτες εκείνους που είναι πολύ περισσότεροι από όσοι κάποιοι νομίζουν, που δεν βολεύονται ούτε με τη ΝΔ του Σαμαρά, ούτε δέχονται να υποταχθούν στα λαϊκιστικά και ανεύθυνα κελεύσματα του κ. Τσίπρα, να εμπιστευθούν ένα ΠΑΣΟΚ όπου θα ξεκινήσει άμεσα - σήμερα μια μεγάλη συζήτηση με όλα τα στελέχη του, με όλες τις κινήσεις που υπάρχουν στη λεγόμενη κεντροαριστερά, μέχρι και τη ΔΗΜ.ΑΡ, για να σταματήσει ο εκφυλισμός ο οποίος είναι ραγδαίος. Οχι για να σωθεί ένα κόμμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά για να βρουν έκφραση όλοι αυτοί οι πολίτες που παρά τη δυσαρέσκειά τους είναι έτοιμοι να αποτελέσουν τον κορμό της δημοκρατικής παράταξης.

ΠτΘ: Ποια είναι η άποψή σας για τη στάση Σκανδαλίδη;

Γ.Π.: Θα προτιμούσα να δω τον κ. Σκανδαλίδη να τοποθετείται στη Βουλή και με την ψήφο του. Η απουσία του δεν με εκφράζει. Οι πολίτες περιμένουν την προσωπική μας τοποθέτηση και τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω την μη προσέλευση στην κρίσιμη αυτή ψηφοφορία. Προφανώς όμως θα είχε τους λόγους του και μένει αυτό να φανεί.

ΠτΘ: Πώς κρίνετε τη στάση του κ. Βενιζέλου απέναντι των έξι βουλευτών που ψήφισαν όχι στο νέο μνημόνιο;

Γ.Π.: Πιστεύω πως ήταν μοιραία η διαγραφή τους από την Κ.Ο. και ότι το ανέμεναν και οι ίδιοι, το ζήτημα όμως είναι ότι θα έπρεπε να υπάρχει τρόπος να πεισθούν οι βουλευτές ότι έπρεπε να ακολουθήσουν την κομματική γραμμή. Η σκέψη τους όμως και η συνείδησή τους προφανώς τους οδήγησε σε ανοιχτή ρήξη με το ΠΑΣΟΚ. Απολύτως σεβαστό.

ΠτΘ: Η κ. Ξενογιαννακοπούλου αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ ασκώντας σκληρή κριτική. Από την άλλη έχουμε αντιπαράθεση του προέδρου του Κινήματος, Ευ. Βενιζέλου, με τον Ανδρέα Λοβέρδο, ενώ ο Μίμης Ανδρουλάκης δήλωσε την αποχώρησή του από το Κίνημα. Φοβάστε ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο αποδόμησης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ;

Γ.Π.: Η κάθε αποχώρηση στελέχους έχει και άλλες αιτίες και άλλες αναγνώσεις και ίσως και διαφορετικό βαθμό ειλικρίνειας, όπως εξάλλου και βαρύτητας. Σχέδιο αποδόμησης δεν βλέπω, γιατί τότε θα είχε η κίνηση των διαφωνούντων άλλα χαρακτηριστικά, που όσοι από εμάς έχουμε βιώσει σχέδια υπονόμευσης στο παρελθόν, θα τα είχαμε διαγνώσει και σήμερα. Απλώς όπως είπα και πριν, διαφέρει και ο βαθμός ειλικρίνειας του καθενός, κάτι που θα ξεκαθαρίσει και στην πορεία από την διαδρομή των στελεχών αυτών.

ΠτΘ: Αισιοδοξείτε ότι υπάρχει προοπτική ανακοπής όλων αυτών των δυνάμεων που δείχνουν να αναπτύσσονται μέσα στη δημοκρατική παράταξη και όπως φαίνεται να την απειλούν με πολυδιάσπαση, ώστε να μη φθάσουμε σε αυτό που συνέβη το 1961;

Γ.Π.: Παρά την εξαιρετικά δύσκολη και άκρως ρευστή κατάσταση είμαι πλήρως πεπεισμένος ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο να βγει αλλαγμένη μεν αλλά πιο ανανεωμένη, πιο ισχυρή, με άλλες θεωρήσεις και άλλη δυναμική η δημοκρατική παράταξη. Γιατί πλέον έχει παρέλθει η περίοδος της έκπληξης, της άγνοιας και του αχαρτογράφητου της κατάστασης τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, άρα μπορεί και πρέπει να εκφραστεί η δημοκρατική παράταξη εκ νέου, να αποκτήσει άλλες αναφορές, απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες του παρελθόντος που της άλλαζαν εντέλει και τα χαρακτηριστικά, να επαναπροσδιοριστεί η έννοια του προοδευτικού και του συντηρητικού και κυρίως άμεσα να δημιουργήσει απαντήσεις τόσο στη δεξιά αντίληψη της πολιτικής, όσο και στην ψευδεπίγραφη και λαϊκιστική αριστερά.

Με όλα αυτά τα στοιχεία, θα μπορέσει να προσελκύσει νέα στελέχη, νέους ανθρώπους που σήμερα κυριευμένοι από την απογοήτευση δικαιολογημένα οδηγούνται είτε στην παραίτηση, είτε στην ισοπέδωση. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το ανθρώπινο αυτό δυναμικό θα βρεθεί, που θα είναι πολύ καλύτερο ίσως από εμάς τους παλαιότερους.