Όταν φίλοι αποχαιρετούν φίλο, τα λόγια είναι περιττά.
Αλλά για μένα, ο Αντώνης δεν ήταν μόνο φίλος, ήταν αδερφός και μαζί ένας πολύτιμος σύντροφος, συναγωνιστής, συνοδοιπόρος σε καλές και κακές στιγμές, στις χαρές και στις πίκρες.
Γνωριστήκαμε σε δύσκολες στιγμές για την Πατρίδα. Ήταν άνθρωπος της οικογένειάς μας. Φίλος του Ανδρέα και του Γεωργίου Παπανδρέου. Ήταν φίλος γιατί ήταν αποφασισμένος, γιατί ήξερε να λέει την αλήθεια όσο και αν αυτή πονούσε.
Η επιμονή του, οφειλόταν στο δίκιο που κυριαρχούσε στη συνείδησή του.
Ο Αντώνης αγωνιζόταν από μικρό παιδί για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα, την Ευρώπη όπου κατέφυγε την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, την Παλαιστίνη που επισκεπτόταν συχνά, φίλος προσωπικός του Γιάσερ Αραφάτ.
Δεκατριών χρονών μόλις την περίοδο της γερμανικής κατοχής, έφυγε κρυφά στην Αφρική για να πολεμήσει.
Πάντα στεκόταν δίπλα σε κάθε κατατρεγμένο που έβρισκε καταφύγιο στην Ελλάδα.
Και πάντα αισιόδοξος, με βαθιά πίστη στον άνθρωπο, στις δυνατότητες των Ελλήνων, της Ελλάδας.
Ο Αντώνης έδωσε ουσιαστικό περιεχόμενο και αξίες στη λέξη Αγωνιστής. Με το ήθος του, την εντιμότητά του, την ανιδιοτέλειά του, τη μαχητικότητα που τον διέκρινε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Αντώνη καλό ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.