Η απόλυτη δικαίωση του Παπανδρέου

Μετά από 6 χρόνια αποδείχτηκε περίτρανα (για άλλη μια φορά) ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος από το να συνάψουμε δανειακή σύμβαση βασιζόμενοι στον μηχανισμό στήριξης (που καν δεν υπήρχε το 2010 !!!).
Ακόμη και οι σκληροί "αντιμνημονιακοί" του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται ότι ο άλλος δρόμος θα ήταν καταστροφή. Παραδέχονται ότι δεν υπήρχε στην ουσία άλλος δρόμος.
Να σημειωθεί ότι το έλλειμμα το 2010 ήταν 15 φορές περισσότερο από σήμερα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνει σήμερα πανηγυρικά τον Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ 2009-11

Ο Καρχιμάκης καρφώνει το ΠΑΣΟΚ για επιλεκτικές ευαισθησίες!

Πολύ χαίρομαι που το ΠΑΣΟΚ έβγαλε ανακοίνωση καταδικάζοντας, την επίθεση τραμπούκων αδιευκρινιστου προελεύσεως,εναντίον του πρόεδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων στο Κερατσίνι..

ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.

Δεν αντιλήφθηκα όμως να κάνει το ίδιο, όταν, ο Γιώργος Παπανδρέου έπεσε θύμα της άθλιας επίθεσης του υπόδικου ,υποκόσμου,δημάρχου Βόλου Μπεου,όπως βέβαια και κανένα κόμμα.
Επιλεκτικές ευαισθησίες η αλλιώς δημοκρατική αντίληψη διαφορετικών ταχυτήτων!

TΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΙΑ - ΑΜΕΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ

Από το Γραφείο Τύπου του Κινήματος Δημοκρατών- Σοσιαλιστών εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: 

Οι Έλληνες πολίτες παρακολούθησαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα μια κοινοβουλευτική διαδικασία πλήρη ανακολουθιών, αντιφάσεων με τη λογική και τη νομιμότητα, έλλειψης στόχου και αντίληψης της κρισιμότητας των στιγμών. Κυρίως  παρακολούθησαν τα εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος εφτά μήνες από τις εκλογές, αντιμετώπισε για πρώτη φορά την  πραγματικότητα. Αυτήν που τεχνηέντως κάλυπτε εδώ και πέντε χρόνια, παραπλανώντας την κοινωνία και καλλιεργώντας ψεύτικα διλήμματα και λύσεις. 

Ξεκινώντας ο κ. Τσίπρας την πολιτική αφήγησή του απο την εκδήλωση της κρίσης το 2009, αφήνοντας ανέγγιχτα τα αίτια  και τους υπεύθυνους , αντιθέτως επιβραβεύοντάς τους ακόμη και με το ύπατο πολιτειακό αξίωμα , ταυτιζόμενος πλήρως με την "αντιμνημονιακή " τακτική της ΝΔ και με τον ίδιο σκοπό , την ανέλιξη στην εξουσία, "ανακάλυψε" την πραγματικότητα μόλις έγινε πρωθυπουργός. Όπως  ακριβώς και ο κ. Σαμαράς των Ζαππείων. Αφήνοντας επί πέντε χρόνια τη χώρα έρμαιο στο βωμό μιας στείρας και "επαναστατικής" άρνησης, ευτελίζοντας ζωές, συνειδήσεις και ιδεολογίες . 

Οπως λέει όμως και μία σοφή παροιμία " το ψέμα έχει κοντά πόδια". 

Δυστυχώς στην περίπτωση αυτή βέβαια, με τεράστιες συνέπειες για τη χώρα. Καλλιεργώντας την άρνηση και την σύγκρουση με  καθε μεταρρυθμιστικό  βήμα, χλευάζοντας, υβρίζοντας και λοιδορώντας την πιο σοβαρή  προσπάθεια που κάναμε ως Κυβέρνηση να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες της κρίσης και τις παθογένειες που οδήγησαν σε αυτήν, το ψευδεπίγραφα λεγόμενο αντιμνημονιακό μπλοκ υπονόμευε ουσιαστικά τη χώρα. 

Εφτά μήνες κυβερνητικής αδράνειας σε όλους  τους τομείς, χωρίς καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση, χωρίς καμία εναλλακτική λύση, καταρράκωσαν  το κύρος της Ελλάδας με συνέπειες που ακόμη δεν είδαμε και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αδυνατεί καν να υποψιαστεί.

Αποτέλεσμα αυτής της πορείας που ξεκίνησε  πριν ακόμη απο τις εκλογές, όταν ο κ. Σαμαράς ξαναθυμήθηκε τον αντιμνημονιακό του εαυτό, ήταν να γυρίσουμε  σε σκληρότερο Μνημόνιο αντί να βγούμε απο το ήδη υπάρχον. 

Κυβέρνηση στον αέρα, αδύναμη αντιπολίτευση, χωρίς σχέδιο και όραμα για τη χώρα απο τις πολιτικές δυνάμεις του Κοινοβουλίου, συνθέτουν μια άκρως ανησυχητική εικόνα. 

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, γνωριζόμαστε πλέον όλοι. Και γνωρίζουμε όλοι όσα πολλοί αρνούνταν μέχρι τώρα να παραδεχθούν. Μπορεί η κυβέρνηση Παπανδρέου να  δικαιώνεται με τον πιο επίσημο πλέον τρόπο, επουδενί όμως υπάρχει χώρος και χρόνος για ρεβανσισμούς και πανηγυρισμούς. Τουλάχιστον  απο εμάς, που απο το 2010 κάναμε τις δύσκολες αλλά μοναδικά σοβαρές  επιλογές για την Πατρίδα και την παράταξή μας.

Αντίθετα, τώρα επιτέλους χρειάζεται  να κατατεθεί  άμεσα στο τραπέζι του πολιτικού διαλόγου, αυτό που μονότονα ως ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ θα επικαλούμαστε, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για να ξεπεράσουμε μόνιμα την κρίση και να να μην ξαναχρειαστούμε μνημόνια και υπέρμετρο δανεισμό. 

Στον αγώνα αυτό είμαστε  παρόντες, όπως κάναμε εξάλλου και πάντοτε, χωρίς  να υπολογίζουμε πολιτικό κόστος, χωρίς υπονομεύσεις και τακτικισμούς που οδηγούν τη χώρα ξανά στο παρελθόν. Εμείς  συνεχίζουμε να είμαστε μπροστά, με τις αξίες μας, τη γνώση των προβλημάτων και την πολιτική μας δράση. 

Τελικά, γίναμε όλοι μνημονιακοί; Γίναμε όλοι "προδότες"; Γίναμε όλοι "γερμανοτσολιάδες" ;

Τι έλεγαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν ξέσπασε η κρίση και τι λένε τώρα που έγιναν κυβέρνηση. 

• Έλεγαν : ότι οι κυβερνώντες ήταν «προδότες», γιατί τάχα δεν διαπραγματεύτηκαν, δεν πήραν λεφτά από την Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν - που δήθεν απλόχερα μας έδιναν - απλά και μόνο επειδή είχαν σκοπό να οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή.
• Τώρα : Δεν τους έδωσαν λεφτά ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Ιρανοί. Αυτοί υποστηρίζουν ότι «διαπραγματεύτηκαν» , αλλά είναι σαφές ότι  με τον τρόπο που διαπραγματεύτηκαν, το κόστος που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός ανέρχεται σε πολλά δις. Τουλάχιστον τα μισά από το νέο δάνειο των 50 δισ.
• Έλεγαν: ότι επίτηδες προσκλήθηκε το ΔΝΤ να συμμετέχει στο πρόγραμμα, γιατί η τότε κυβέρνηση υλοποιούσε κρυφά σχέδια των Αμερικανών.
• Τώρα: Παραδέχονται ότι το ΔΝΤ το θέλει οπωσδήποτε η Γερμανία μέσα στον μηχανισμό και γι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να μην συμμετέχει.
• Έλεγαν: ότι δίνοντας χρήματα στις τράπεζες στηρίζονταν οι τραπεζίτες και το κεφάλαιο.
• Τώρα: Προχωρούν με την  συμφωνία σε στήριξη των τραπεζών με ποσό μεταξύ 10 και 25 δισ.
• Ως αντιπολίτευση : προπηλάκισαν, λοιδόρησαν, σπίλωσαν προσωπικότητες. Δεν ψήφισαν ούτε μια από τις 100 μεταρρυθμίσεις και νόμους που ήρθαν στη βουλή για την αντιμετώπιση  της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της σπατάλης.
• Τώρα ως κυβέρνηση : Θέλουν να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις που τότε έφερναν στην Βουλή οι Γκέμπελς και Πινοσέτ .
• Έλεγαν : ότι υπήρχε και άλλος δρόμος, τότε που η κυβέρνηση υποστήριζε ότι μεταξύ της άτακτης χρεωκοπίας και της σκληρής και σε πολλά σημεία άδικης δανειακής σύμβασης επιλέχτηκε το πρώτο.
• Τώρα: Λένε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να συμφωνήσουν σε μια νέα δανειακή σύμβαση (μνημόνιο),  γιατί διαφορετικά θα πηγαίναμε ως χώρα σε άτακτη χρεωκοπία  και σε πολύ πιο επώδυνες καταστάσεις.
• Ως αντιπολίτευση: Στηλίτευσαν το ότι οι νόμοι ψηφίζονταν με τη διαδικασία του επείγοντος και με ένα άρθρο.
• Τώρα ως κυβέρνηση: Ψηφίζουν νόμους με ένα άρθρο εν μια νυκτί. Και βέβαια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. 
• Έλεγαν: ότι ήταν  εθνική ταπείνωση το γεγονός ότι η τρόικα έκανε συναντήσεις στα Υπουργεία.
• Τώρα: Η τρόικα (μάλιστα 4μελης πλέον) επέστρεψε στην Αθήνα και συνομιλεί με τους Υπουργούς στα Υπουργεία.
• Ως αντιπολίτευση: Δημιούργησαν κινήματα και  ζητούσαν από την κοινωνία να μην πληρώνει ΕΝΦΙΑ, να μην πληρώνει διόδια, να μην πληρώνει τις οφειλές στο κράτος.
• Τώρα: Προβάλουν ως πατριωτικό καθήκον να πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ, διόδια και τις οφειλές στο δημόσιο.
• Ως αντιπολίτευση: κατηγορούσαν ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις «ξεπουλάμε την Ελλάδα».
• Τώρα: Συμφώνησαν και υπέγραψαν πακέτο 50δις για ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας.
• Ως αντιπολίτευση : Έφτασαν στο σημείο να  κατηγορήσουν περισσότερο την κυβέρνηση του 2010 από ότι τους δανειστές. Υποστήριζαν ότι τάχα δεν αναζητήθηκαν συμμαχίες.
• Τώρα: Μιλούν ξαφνικά και αυτοί για συντηρητική Ευρώπη, ενώ οι συμμαχίες που έκαναν (εκτός από τους podemos και τους Linke – που δεν ψήφισαν την σύμβαση στην γερμανική βουλή) ήταν άνευ αντικρίσματος. Πριν την οριστική κατάρρευση πιέστηκαν να συνεργαστούν με τον... Ολαντρέου και να ευχαριστήσουν τους Αμερικάνους (ποιον αποκαλούσαν Τζέφρυ ;) 
• Ως αντιπολίτευση: Έσχιζαν τα ιμάτια τους  ότι το δημοψήφισμα του 2011 θα έφερνε την χρεωκοπία στη χώρα την επόμενη μέρα.
• Τώρα που κυβερνούν:  Οι ίδιοι όρισαν δημοψήφισμα σε ημερομηνία μετά το τέλος του προγράμματος προστασίας με αποτέλεσμα να κλείσουν οι τράπεζες και να καταρρεύσει η ιδιωτική οικονομία με πολλά δισ ζημιά για την εθνική οικονομία, ζημιά που θα χρειαστεί να αποκατασταθεί με νέα δάνεια.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι μια. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος το 2010. 
Και αν όλοι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ στήριζαν από κοινού, έστω ένα μέρος των μεταρρυθμίσεων, σήμερα δεν θα βρισκόμασταν σε αυτή τη θέση. 

Αρχαιολογικό μουσείο Κνωσού ~ Αίγινα….και αυτό σχέδιο καταστροφής της χώρας από τους "κακούς" ξένους ;

Ιδεολογικοποιήσαμε και πολιτικοποιήσαμε τα πάντα τα τελευταία χρόνια. Τα ερμηνεύσαμε όπως μας βόλευε για να αποφύγουμε να αναλάβουμε την παραμικρή ευθύνη, προσωπικά ως πολίτες και συλλογικά ως χώρα . Ποντάραμε στα λάθη των άλλων (των ξένων) για να δικαιολογήσουμε τα τεράστια δικά μας.  
Στη συνέχεια μετατρέψαμε την θεωρία συνωμοσίας  σε «εθνική υπόθεση» και ξεκίνησε η παραγωγή ενός  «υπερπατριωτισμού» και «εθνικής υπερηφάνειας».
Το μόνο που καταφέραμε ως τώρα  ήταν να νομιμοποιήσουμε τη δική μας συμπεριφορά και, το πολύ χειρότερο, να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκέφτεται, να λειτουργεί και να συμπεριφέρεται με λογικές που μας οδήγησαν ως εδώ.
Αληθεια, φταίνε οι ξένοι που θέλουν να καταστρέψουν την χώρα μας, λες και χρειάζονται βοήθεια, λες και δεν αρκούμε εμείς, από μόνοι μας.
Η περίπτωση της «κομπίνας» των εστιατόρων στην Αίγινα, την προηγούμενη βδομάδα για να μην τους κάνει έλεγχο το ΣΔΟΕ, αλλά και  η συστηματική φοροδιαφυγή στο αρχαιολογικό μουσείο της Κνωσού έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι θέλουμε πράγματι να πληρώνουν πάντα, όλοι οι άλλοι, «οι κλέφτες» , αλλά όχι εμείς. Θέλουμε τους νόμους για να περιορίζουν  τους άλλους, αλλά όχι για εμάς.
Όλοι νιώθουμε αδικημένοι. Και οι βολεμένοι και οι μη. Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι με αυτή τη νοοτροπία  αυτοί που αδικούνται είναι εκείνοι  που πράγματι έχουν ανάγκη. 
Γιατί έπρεπε δηλαδή, να μας πει η τρόικα ότι κάποιος που διατηρεί χρήματα στην τράπεζα δεν μπορεί να κάνει ρύθμιση για οφειλές στο δημόσιο, χωρίς επιτόκιο ; Ποια θεωρία του σοσιαλισμού, της αριστεράς, της ισότητας και του πατριωτισμού  θεωρεί ισότιμο στη μεταχείριση έναν άνεργο, χαμολόμισθο, χαμηλοσυνταξιούχο με έναν εύπορο , που απλά δεν πληρώνει την εφορία του γιατί πιστεύει ότι θα την γλιτώσει.
Από τη στιγμή που η πλειοψηφία της κοινωνίας σφυρίζει αδιάφορα σε κάθε είδους φοροδιαφυγή της καθημερινότητας δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ το δημοσιονομικό πρόγραμμα της χώρας. Απλά, από τη μια δανειακή σύμβαση θα πηγαίνουμε στην άλλη και ...φυσικά , θα μας φταίνε η «δανειακή σύμβαση» και το απρόσωπο «κράτος», αλλά ποτέ εμείς.

Οι 100 πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις της διακυβέρνησης Παπανδρέου

οι 100 σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης Γ. Α. Παπανδρέου, της περιόδου 2009-2011.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
• Άλλαξε ο τρόπος διακυβέρνησης με συνεχείς ουσιαστικές συνεδριάσεις Υπουργικού Συμβουλίου, διαφάνεια στις αποφάσεις και πάταξη της σπατάλης στο Δημόσιο.
• Οι λειτουργικές δαπάνες του Δημοσίου μειώθηκαν κατά 2 δις € (από 9,3 δις το 2009 σε 7,3 δις € το 2011= μείωση 22 %).
• Καταργήθηκαν όλες οι παχυλά αμειβόμενες επιτροπές που είχε δημιουργήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή.
• Εφαρμόσθηκε η ανοιχτή διαδικασία για την στελέχωση θέσεων ευθύνης στο Δημόσιο (open gov) για να πάψει η αντιμετώπιση του ως λάφυρο από την Κυβέρνηση

ΚΡΑΤΟΣ- ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
• Αναμορφώθηκε το σύστημα προσλήψεων και υπήχθησαν όλες οι προσλήψεις στο ΑΣΕΠ, τόσο των μόνιμων όσο και των συμβασιούχων.
• Εφαρμόσθηκε το Πρόγραμμα «Διαύγεια» για κάθε απόφαση οποιουδήποτε φορέα του Δημοσίου με την υποχρεωτική ανάρτηση κάθε απόφασης στο Διαδίκτυο.
• Ψηφίσθηκε ο Νόμος για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση που δίνει την δυνατότητα στους πολίτες να επικοινωνούν ηλεκτρονικά με τις Δημόσιες Υπηρεσίες, να έχουν πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα, να καταθέτουν αιτήσεις, δικαιολογητικά, να προμηθεύονται πιστοποιητικά, να πληρώνουν φόρους, παράβολα κλπ.
• Έγινε για πρώτη φορά απογραφή των Δημοσίων Υπαλλήλων.
• Δημιουργήθηκε στο ΥΠΟΙΚ η Ενιαία Αρχή Πληρωμών από το Δημόσιο.
• Θεσμοθετήθηκε αντικειμενικό σύστημα εκλογής σε Διευθυντικές θέσεις του Δημοσίου (ΑΣΕΠ).
• Περιορίσθηκε ο αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων κατά 30 % περίπου.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, ΠΡΟΛΗΨΗ, ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ
• Θεσμοθετήθηκε η πρόβλεψη δήμευσης των περιουσιακών στοιχείων που δεν δηλώνονται στο «πόθεν έσχες» πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων.
• Καθιερώθηκε υποχρεωτικό στάδιο δημόσιας διαβούλευσης πριν από την κατάθεση κάθε νομοσχεδίου και το σύστημα των δύο αναγνώσεων στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
• Απαγορεύτηκε η κατάθεση τροπολογιών την τελευταία στιγμή.
• Συστάθηκε Ειδική Διαρκής Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων στην Βουλή.
• Καθιερώθηκε ο Κοινοβουλευτικός Έλεγχος των οικονομικών του Κράτους με την δημιουργία ειδικής υπηρεσίας στη Βουλή, (το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους).
• Δημιουργήθηκε ειδική Διαρκής Επιτροπή στη Βουλή για την παρακολούθηση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Περιορίσθηκε το εύρος του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας και θεσμοθετήθηκε ρητά ότι ο θεσμός καλύπτει μόνο τη δραστηριότητα του βουλευτή κατά την άσκηση των καθηκόντων και του λειτουργήματος του ως Βουλευτή.
• Αναμορφώθηκε ο θεσμός του «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων και καθιερώθηκε η δημοσίευση και στο διαδίκτυο των δηλώσεων, ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια και κοινωνικός έλεγχος.
• Ποινικοποιήθηκε η φοροδιαφυγή.

Μια έκθεση- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ για το δημόσιο χρέος και το Μνημόνιο

Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που είχε χρέος. Όλες – σχεδόν – οι χώρες έχουν χρέους και, σε απόλυτους αριθμούς, πολλές χώρες έχουν μεγαλύτερο από αυτό της χώρας μας.
Ο λόγος που αποτέλεσε πρόβλημα για την Ελλάδα και όχι για τις άλλες χώρες αυτό έχει σχέση  με το ΑΕΠ (ακαθάριστο εθνικό προϊόν).
Γιατί είναι διαφορετικό να αποπληρώσει ένα χρέος 1.000 € κάποιος με έσοδα 10.000 € και άλλο κάποιος με 100.000€ να καλύψει χρέος 10.000 €, για παράδειγμα σε απλά καθημερινά μέτρα.

Επίσης, να σημειώσουμε ότι ένα κράτος έχει κυρίως δυο ειδών χρηματοδοτικές ανάγκες: Η μια είναι για την αποπληρωμή παλαιότερου χρέους και  η άλλη η χρηματοδότηση του ελλείμματος. Η διαφορά μεταξύ ελλείμματος και δημόσιου χρέους είναι ότι το έλλειμμα αναφέρεται στη διαφορά εντός του οικονομικού έτους των εξόδων και των εσόδων.

Το έλλειμμα προκύπτει μετα από την αφαίρεση των εξόδων  από τα έσοδα: Αν είναι περισσότερα τα έσοδα, τότε θεωρείται «πρωτογενές πλεόνασμα», αν είναι περισσότερα τα έξοδα «πρωτογενές έλλειμμα».
Στο πρωτογενές έλλειμμα ή πλεόνασμα δεν υπολογίζονται τα χρέη. Σπάνια όμως όπως προκύπτει από όλες τις στατιστικές μια χώρα να καλύπτει το συνολικό έλλειμμά της.

Ποιά είναι όμως τα δεδομένα σε σχέση με το έλλειμμα;

Το έλλειμμα παρουσιάζει σταθερή άνοδο από το 7,6% το 2004 που αναλαμβάνει για πρώτη φορά ο Καραμανλής και συνεχίζει σε 5,5%, 5,7%, 6,5%, 9,8% τα επόμενα έτη για να κλείσει το 2009 με 15,6%.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την «επανίδρυση του κράτους» είχε την πολιτική  να μειώσει το έλλειμμα αντί να το αυξήσει  δεν θα έμπαινε θέμα αποπληρωμής του χρέους. Ακόμη, δηλαδή και να δεχθεί κανείς ότι δεν δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία της 5ετίας το χρέος και ότι υπήρχε από προηγούμενα έτη (κάτι που πάντως  δεν επιβεβαιώνεται από τις στατιστικές), το πρόβλημα της αξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας που ανέβασε τα Spred δεν ήταν το μεγάλο χρέος, αλλά οι οικονομικοί δείκτες που έδειχναν ότι κάθε χρόνο αυξανόταν το ετήσιο έλλειμμα στα ταμεία, αυξανόταν το χρέος και ότι αυτό δεν οδηγούσε πουθενά.

Τα spread
Επειδή η Γερμανία θεωρείται μια ισχυρή και σταθερή οικονομία τα spread προσδιορίζονται με βάση το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας.
Έτσι, αν η Γερμανία δανείζεται με 1% και η Ελλάδα με 4% τότε οι μανάδες βάσης του Spread είναι 300. Συγκεκριμένα 4-1= 3, 3 Χ 100 = 300.
Όταν εκτοξεύθηκαν τα spread το 2010, η Ελλάδα είτε θα κήρυττε χρεοκοπία ή θα αναζητούσε άλλη πηγή δανεισμού.
Τα χρήματα που δόθηκαν στην Ελλάδα, δόθηκαν με τη μορφή δανείων για την αποπληρωμή παλιών υποχρεώσεων της χώρας μας. Γι αυτό, το επιχείρημα ότι η συντριπτική πλειοψηφία του δανείου πήγε σε τράπεζες είναι μεν αληθές, όμως δεν ήταν ο λόγος χρηματοδότησης , αλλά να μην οδηγηθεί η χώρα σε άτακτη χρεοκοπία. Αυτό που επίσης, οφείλουμε να γνωρίζουμε είναι ότι το δάνειο από τους εταίρους δεν δόθηκε για περαιτέρω δανειακές ανάγκες που θα προέκυπταν από τυχόν πρωτογενή ελλείμματα.
Τα spread κινούνται ανάλογα με τη ζήτηση που έχουν τα ομόλογα μιας χώρας.  Η χώρα που παρατηρεί ότι δεν πουλιούνται τα ομόλογά της για να τα δώσει στις αγορές αυξάνει το επιτόκιο προς τους αγοραστές. Όσο πιο πολύ όμως αυξάνεται το ποσοστό του επιτοκίου, τόσο αυξάνεται και ο δανεισμός. Στις αρχές του 2010 τα spread είχαν ξεπεράσει το 10%.

Ο στόχος:
Η Ελλάδα θα έπαιρνε την οικονομική βοήθεια για 2-3 έτη, έτσι ώστε να  ανταποκριθεί σε παλιότερες υποχρεώσεις της. Σ αυτό το διάστημα η οικονομία της θα της επέτρεπε να ξαναβγεί στις αγορές και να συνεχίζει να δανείζεται με τον παλιό «παραδοσιακό τρόπο»
Πως φθάσαμε όμως μέχρι το σημείο «0»
Η άποψη της πλειοψηφίας της κοινωνίας είναι ότι οι μίζες του Τσοχατζόπουλου στα εξοπλιστικά και του Δημάρχου Θεσσαλονίκης οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.  Άλλοι αναφέρουν την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου ως το ξεκίνημα του κακού. Αυτά είναι όμως, σε επίπεδο οικονομίας , αστεία επιχειρηματολογία.
Μα κέρδισαν οι δανειστές, απαντούν οι «αντιμνημονιακοί» και περίπου το 90% των δανείων πήγαν σε γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Η επιχειρηματολογία τους, ακούγεται σοκαριστική, αλλά δεν είναι καθώς αυτό το ποσό δεν πήγε ως δώρο στις τράπεζες, παρά ως αποπληρωμή χρεών της χώρας. Αφού τα χρέη τα είχαμε σε τράπεζες. Κερδίσαμε, όμως, ως χώρα και εμείς γιατί μπορέσαμε και πληρώσαμε τα χρέη μας, δεν δημιουργήθηκε πιστωτικό γεγονός και δεν οδηγηθήκαμε σε άτακτη χρεωκοπία.

Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κείμενο της έκθεσης της Βουλής ή κάποιου δημόσιου φορέα, αλλά στηρίζεται σε μελέτες και εκθέσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητα και τελικά, αναδεικνύει το πολιτικό αλισβερίσι ΣΥΡΙΖΑ με Καραμανλή.


Σημείωση: Στην αναζήτηση στοιχείων δύσκολα θα βρεθούν ταυτόσημοι αριθμοί , κυρίως, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, για όλες τις περιόδους. Αυτό οφείλεται στις αναθεωρήσεις στοιχείων και τις αναθεωρήσεις των τρόπων υπολογισμού στο οποίο καταφεύγει η Ε.Ε. Γεγονός όμως είναι ότι οι τάσεις είναι δεδομένες και δεν αμφισβητούνται.