Φίλιππος Πετσάλνικος: Εκλογές χωρίς διακύβευμα

• Σε λίγες μέρες ολοκληρώνεται η προεκλογική περίοδος, τελειώνουν οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις των αρχηγών, τελειώνουν και οι συγκεντρώσεις στις πλατείες.
• Τι αποκομίζει ο πολίτης από αυτή την ‘’άψε-σβήσε’’ προεκλογική περίοδο; Τι του προτείνουν τα κόμματα που συμμετέχουν;
• Η Ν.Δ δεν υπόσχεται (λέει) τίποτα, παρά μόνο την επιστροφή της, την παλινόρθωση της Δεξιάς!
• Ο ΣΥΡΙΖΑ, παραζαλισμένος και ο ίδιος από τις πρωτοφανείς πολιτικές κωλοτούμπες του τελευταίου τριμήνου, έχοντας φορτώσει στη χώρα το επαχθέστερο Μνημόνιο, ‘’νεανίζει’’ χωρίς να προτείνει πλέον κάτι συγκεκριμένο.
• Και τ’ άλλα, μικρά κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου;
• Το ‘’ΠΟΤΑΜΙ’’ δεν κουράζεται, αλλά κουράζει τους πολίτες, να επαναλαμβάνει μονότονα ότι είναι διαθέσιμο και πρόθυμο για συνεργασία ‘’είτε με τον Αστυφύλαξ, είτε με τον Χωροφύλαξ’’!
• Στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, (όσοι κάνουν κουμάντο εκεί) αφού φέρθηκαν απαξιωτικά στον πρώην Πρόεδρο και Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, συνεργάζονται ισότιμα με την ΔΗΜΑΡ (ποια ΔΗΜΑΡ;) και κρύβουν πάλι το κόμμα, όπως και το 2014 με την ‘’Ελιά’’, μέσα στην ‘’Δημοκρατική Συμπαράταξη’’.
• Προτάσεις δεν υπάρχουν ούτε από τη ‘’Συμπαράταξη’’, παρά μόνο διαθεσιμότητα και η προθυμία για συνεργασία είτε με τον ένα είτε με τον άλλο, έτσι απλά. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς στόχους, χωρίς ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση.
• Κανείς όμως δε μιλά για την ταμπακιέρα. Ότι δηλαδή, από το Φθινόπωρο κιόλας η εφαρμογή όσων περιλαμβάνονται σ’ αυτό το ΜΝΗΜΟΝΙΟ θα σημάνει νέες επιβαρύνσεις, που μπορεί να είναι πλέον όχι δυσβάστακτες, αλλά αβάσταχτες.
• Κι αυτό όχι μόνο γιατί τα μέτρα αυτά καθαυτά (που εγκρίθηκαν με την ψήφο των παραπάνω κομμάτων στις 14 Αυγούστου) είναι ακόμη πιο ζόρικα, αλλά και γιατί αυτό το νέο τριετές πρόγραμμα έρχεται να εφαρμοστεί σε εξασθενημένους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, σε αποδιαρθρωμένη παραγωγική βάση, σε βαριά τραυματισμένη αγορά και προβληματικό τραπεζικό σύστημα.
• Δεν μιλούν οι ηγεσίες των κομμάτων για το ότι η χώρα θα έχει περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ, όπως όλα δείχνουν, και αύξηση περαιτέρω της ανεργίας.
• Δεν προτείνουν και δεν δεσμεύονται τα κόμματα για ένα συγκεκριμένο Σχέδιο Εξόδου από την Κρίση. Γιατί απλά δεν έχουν τέτοιο σχέδιο. Κρύβονται πίσω από την γενικόλογη επίκληση μεταρρυθμίσεων που θα γίνουν, αλλά δεν τις προσδιορίζουν. Και η ζωή έχει δείξει ότι αυτές οι ‘’μεταρρυθμίσεις’’ συνήθως είναι νέες περικοπές και φόροι. Οι τελευταίες ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις είχαν ξεκινήσει το 2010 – 2011 επί Κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και σταμάτησαν εκεί, με την ανατροπή του.
• Δεν κάνει κανένα κόμμα σημαία του την διεκδίκηση ενός προγράμματος χρηματοδότησης της Ανάπτυξης που θα ξανάβαζε σε λειτουργία τη μηχανή Δημοσίων Επενδύσεων και θα στήριζε παραγωγικές πρωτοβουλίες σε τομείς όπου η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα (π.χ τουρισμός, πρωτογενής παραγωγή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μεταφορές) καθώς και σε τομείς που αποτελούν προϋπόθεση για κάθε είδους ανάπτυξη (έρευνα και νέες τεχνολογίες)
• Έτσι όμως πέρασαν οι μέρες, ήρθαν οι εκλογές και το κύριο δίλλημα μοιάζει να είναι το εάν ο κύριος Στ. Θεοδωράκης και η κυρία Φ. Γεννηματά θα σχηματίσουν Κυβέρνηση με τον κύριο Α. Τσίπρα ή με τον κύριο Β. Μεϊμαράκη. Και το διακύβευμα; Χάθηκε μέσα στην αντιπαράθεση: ποιος είναι πιο νέος ή πιο ψηλός ή πιο…. αλλιώς. Κι όμως αυτή η χώρα δεν δικαιούται να έχει μόνο προβλήματα και ταυτόχρονα φωνακλάδες αλλά ουσιαστικά ‘’άφωνους’’ πολιτικούς. 
• Έχει πολλές δυνατότητες η χώρα και ιδιαίτερα το ανθρώπινο δυναμικό της και ακόμη πιο ιδιαίτερα τη νέα γενιά. 
• Θεωρώ ότι αυτοί κυρίως, οι νέοι, θα βρουν τον τρόπο να ανοίξουν δρόμους εκεί που σήμερα πολλά φαντάζουν αδιέξοδα. 
• Άλλωστε αυτές οι εκλογές όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, σε έντονα μεταβατική κατάσταση θα οδηγήσουν. 

Γιώργος Παπανδρέου: η προσέγγιση του μεγάλου αυτού ζητήματος απαιτεί μία νέα ευρωπαϊκή πολιτική

Ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Γιώργος Α. Παπανδρέου, πραγματοποίησε χθες το απόγευμα συνάντηση με εκπροσώπους φορέων για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα.
Στη συνάντηση παρευρέθηκαν, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Μεταναστών, κ. Γιονούς Μοχαμεντί, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, κ. Μοαβία Αχμέντ, η κα Αναστασία Γεωργίου, Επιστημονική Συνεργάτης του ΕΦΜ, η Αναπληρώτρια Προϊσταμένη Αυτοτελούς Κλιμακίου Ασύλου Πάτρας και Υπεύθυνη του Γραφείου Ενημέρωσης και Δημοσίων Σχέσεων της Υπηρεσίας Ασύλου, κα Ελένη Πετράκη και ο Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, κ. Νικήτας Κανάκης.
Η εκτενής ανταλλαγή απόψεων με τους φορείς επέτρεψε μία ουσιαστική, και ολοκληρωμένη αποτύπωση της προσφυγικής – μεταναστευτικής κατάστασης στη χώρα μας, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, από την οποία αναδείχθηκαν οι αδυναμίες και τα βασικά προβλήματα που παρουσιάζονται στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Υπήρξε γενική συμφωνία ότι, είναι εξαιρετικά επείγον να διαμορφωθεί ένα στρατηγικό σχέδιο που θα επιτρέπει το συντονισμό των εμπλεκόμενων φορέων με εμφανή την παρουσία του κράτους πρόνοιας και την ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών.
Ένα τέτοιο σχέδιο, δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συνεργασία των προσφυγικών και μεταναστευτικών οργανώσεων. Ο ρόλος της Κοινωνίας των Πολιτών, ήταν και εξακολουθεί να είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικός. Είναι άλλωστε οφθαλμοφανής η καταλυτική συμβολή των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, εκεί όπου το κράτος παρουσίαζε σοβαρές αδυναμίες. Η πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού στην Υπηρεσία Ασύλου είναι αναγκαία και επιτακτική.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, τόνισε ότι οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με άλλους ευρωπαϊκούς φορείς, ώστε η αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος να είναι αποτελεσματική, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Επισήμανε δε, ότι η προσέγγιση του μεγάλου αυτού ζητήματος απαιτεί μία νέα ευρωπαϊκή πολιτική. Μία πολιτική με επίκεντρο την προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, όπως ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο, με την καθιέρωση του ευρωπαϊκού ασύλου. Μια πολιτική που θα εντάσσει τα προσφυγικά κύματα στην ΕΕ χωρίς να αφήνει χώρο για πολιτική εκμετάλλευση, ρατσισμό και ξενοφοβία.

Φίλιππος Πετσαλνικος :Οι μικροί «Tσιριμώκοι»

Όταν συμφωνείς και επαυξάνεις με εισηγήσεις σου προς τον Γιώργο Παπανδρέου την αναγκαιότητα να συγκροτήσει νέο πολιτικό φορέα, γιατί το παλιό κόμμα με την αποιδεολογικοποίηση του και την δεξιόστροφη πολιτική του δεν σε εκφράζει πλέον…
Όταν υπογράφεις την νέα ελπιδοφόρα ιδρυτική διακήρυξη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών και συμμετέχεις στον αγώνα με εκατοντάδες άλλα στελέχη και χιλιάδες μέλη και φίλους τον Γενάρη για μια νέα αρχή στην πολιτική με αξίες, κανόνες, ηθική και προτάσεις ριζοσπαστικές για το αύριο σ’ αυτή τη χώρα…
Όταν συμμετέχεις όλο αυτό το διάστημα σε διαδικασίες του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ …
Όταν βλέπεις την απαράδεκτη, αλαζονική και απαξιωτική απάντηση που δίνεται στον Παπανδρέου, ο οποίος κάλεσε σε εκλογική συνεργασία όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, απάντηση της ηγεσίας του παλιού κόμματος που επί λέξει έλεγε «να διαλύσεις Γ. Παπανδρέου, το ΚΙΝΗΜΑ, να μην είσαι σε κανένα ψηφοδέλτιο εσύ και να επιλέξουμε εμείς 2-3 στελέχη» !! …
Όταν διαπιστώνεις ότι αντιθέτως αυτοί συνεργάζονται ισότιμα με την ΔΗΜΑΡ (ποια ΔΗΜΑΡ ; ) και την βάζουνε επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ( μια η «Ελιά», μια η «Συμπαράταξη» και ο διασυρμός της ιστορικότητας του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ που είχε ιδρύσει ο Α. Παπανδρέου συνεχίζεται)…
Όταν διαπιστώνεις ότι και στην εκδήλωση πριν λίγες ημέρες στο Ζάππειο για την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη, η κα Φώφη και οι περί αυτήν «δημογέροντες» που ξαφνικά επανεμφανίζονται εξαφανίζουν από την ιστορική αναδρομή τον Γιώργο Παπανδρέου, επί επτά χρόνια Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και με 44% εκλεγέντα  ( και μετά ύπουλα ανατραπέντα)  Πρωθυπουργό…
Όταν ενώ έχουν συμβεί όλα αυτά και εσύ αιφνιδίως συζητάς παρακαλείς και «χώνεσαι» καιροσκοπικά σε ψηφοδέλτια κόμματος που το μόνο που κάνει είναι να δηλώνει ότι είναι διαθέσιμο για συνεργασία και συμμετοχή σε Κυβέρνηση είτε με τον ένα είτε με τον άλλο ( έτσι απλά χωρίς ιδεολογία, χωρίς προσανατολισμό χωρίς θέσεις, χωρίς πολιτική, χωρίς όραμα), αφήνοντας άναυδους τους συναγωνιστές σου, τότε δικαιολογημένα κάνεις πολλούς να σκέφτονται ότι διακατέχεσαι από το σύνδρομο του μικρού «Tσιριμώκου». Τι κρίμα!

Υ.Γ. Αν οι νεότεροι δεν ξέρουν τι ήταν ο «Tσιριμώκος» ας ανατρέξουν στην νεότερη πολιτική ιστορία  της χώρας μας.

Φίλιππος Πετσάλνικος: «Οι μελαγχολικές εκλογές»

Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες καλούμαστε πάλι στην κάλπη για 4η φορά τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Η ΝΔ και ο Α. Σαμαράς κέρδισαν τις εκλογές το 2012 με δύο λαχανιασμένες προσπάθειες, αφού είχαν υψώσει με φανατισμό «αντιμνημονιακή» σημαία, επιτιθέμενοι διαρκώς στον Γιώργο Παπανδρέου και την Κυβέρνησή του, καταγγέλλοντάς τους για τη συμφωνία που απέτρεψε το 2010 τη χρεωκοπία στην οποία είχαν οδηγήσει τη χώρα οι πολιτικές της ΝΔ του Κ. Καραμανλή, με τα ελλείμματα των 36δις ετησίως και δημόσιο χρέος που είχε εκτιναχθεί στο 130%του ΑΕΠ.
Ο Α. Σαμαράς και η κυβέρνησή του πήραν το 2012-13 τα πιο σκληρά μέτρα, χωρίς να βάλουν τη χώρα σε δρόμο ανάπτυξης και σταματώντας τις ριζικές αλλαγές που είχαν ξεκινήσει επί Παπανδρέου το 2010-2011. Η αποτυχία των κυβερνήσεών του οδήγησαν στην εκλογή του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ πριν από 7 μήνες.
Αυτοί δεσμεύονταν όλο το προηγούμενο διάστημα ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο «με ένα νόμο» και έβριζαν τον Παπανδρέου και τα στελέχη που αγωνίζονταν μαζί του για την αποφυγή της χρεωκοπίας και για ριζικές μεταρρυθμίσεις, αποκαλώντας μας «εθνοπροδότες», «πουλημένους», «υποχείρια της Μέρκελ» και άλλα.
Ο Α. Τσίπρας και οι περί αυτόν είχαν για όλους και για όλα και από μια (ευχάριστη) λύση, που παρουσίαζαν στον ελληνικό λαό μαζί με απίθανους τύπους όπως ο Π. Καμμένος και οι συν αυτώ.
Η νέα διακυβέρνηση όμως μετά από 6 μήνες μπαρουφολογίας, που βαπτίζονταν «σκληρή διαπραγμάτευση» μετετράπη σε τραγωδία. Τραγωδία που οδήγησε σε κλειστές τράπεζες και σε ένα νέο, ακόμη πιο σκληρό 3ετές μνημόνιο, που ψηφίστηκε άρον άρον τον Δεκαπενταύγουστο με την συνηγορία και των άλλων κομμάτων που παρίσταναν τους «λοιπούς συγγενείς».
Ο Α. Τσίπρας παραιτήθηκε και προκήρυξε βιαστικά πάλι εκλογές.
Και τώρα τι γίνεται?
Τι βλέπουν και ακούν οι πολίτες λίγες μέρες πριν τις εκλογές?
Τη ΝΔ με τον Β. Μεϊμαράκη να βιάζεται να επιστρέψει στην εξουσία, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους, χωρίς θέληση για βαθιές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Η Δεξιά που βολεύεται με την νομή της εξουσίας και βολεύει ημέτερους και ισχυρούς διαχρονικά.
Τον ακρωτηριασμένο ΣΥΡΙΖΑ με τον Α. Τσίπρα να ζητά πάλι την ψήφο, αλλά να μην μπορεί να εξηγήσει πώς από την μια μέρα στην άλλη έπαθε αυτή την μετάλλαξη, πώς έφερε το σκληρότερο μνημόνιο και γιατί εγκατέλειψε πλήρως τις προεκλογικές, του Γενάρη, δεσμεύσεις του. Η επιτομή της υποκρισίας, της αναλήθειας, της εξαπάτησης του λαού.
Και οι άλλοι?
Τα άλλα κόμματα, που αυτάρεσκα αποκαλούνται κόμματα του χώρου της Κεντροαριστεράς, ζητούν την ψήφο δηλώνοντας απλά και μόνο ότι είναι «διαθέσιμοι», «χρήσιμοι», για συμμετοχή σε Κυβέρνηση είτε με τον ένα είτε με τον άλλο!!
Δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να μοιραστούν υπουργικούς θώκους «για το καλό της πατρίδας»!!
Είδαμε βέβαια και κάτι ακόμα.
Η κα. Φώφη Γεννηματά και οι περί αυτήν «δημογέροντες» να απαντούν στον Παπανδρέου, που πρότεινε συνεργασία των κομμάτων της Κεντροαριστεράς, ότι για να υπάρξει εκλογική συνεργασία θα έπρεπε πρώτα να διαλύσει (!) το ΚΙΝΗΜΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ (που πήρε 160.000 ψήφους το Γενάρη) και να αποκλειστεί ο ίδιος απ’ όλα τα ψηφοδέλτια(!).
Την ίδια ώρα όμως δεν τέθηκαν τέτοιοι εξευτελιστικοί όροι για την συνεργασία με την αποδεκατισμένη ΔΗΜΑΡ, (που σημειωτέον, είχε πάρει 49.000 ψήφους) με τις συνεχείς διασπάσεις της και τα περισσότερα στελέχη της να πηγαίνουν τώρα προς τον ΣΥΡΙΖΑ .
Οι πολίτες όμως δεν βλέπουν και δεν ακούν προτάσεις για το αύριο.
Για το πώς βγαίνει η χώρα από την κρίση και την ύφεση.
Για το πώς θα ξαναρχίσει η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας.
Προτάσεις και δεσμεύσεις για τις μεγάλες θεσμικές και κοινωνικά δίκαιες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
Δεν ακούν απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα που διατυπώνει η νέα γενιά.
Πού είναι όλα αυτά;
Γιατί απουσιάζουν από τον προεκλογικό διάλογο;
Κατά την εκτίμησή μου η απουσία οφείλεται κυρίως στο ότι τα πολιτικά κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές διεκδικώντας (μερίδιο στην) κυβερνητική εξουσία και κυρίως οι ηγεσίες τους έχουν κολλήσει στο δικό τους χθες και γι αυτό είναι ανίκανα να οραματιστούν, να σχεδιάσουν και να αγωνισθούν για ένα διαφορετικό, καλύτερο αύριο.
Οι ιδέες και οι προτάσεις λείπουν, αλλά η μελαγχολία περισσεύει.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Προς τα Μέλη και τους Φίλους του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αγαπητές Φίλες, αγαπητοί Φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
1. Η χώρα οδηγείται στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες.
Η ευθύνη για την καταστροφική αυτή εξέλιξη, βαραίνει αποκλειστικά τις πολιτικές δυνάμεις και τις κυβερνήσεις που μεσολάβησαν, μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου.
Με σειρά λαθών και αδιέξοδων επιλογών και με μοναδικό γνώμονα την αποφυγή πολιτικού κόστους εκ μέρους τους.
Την ανωριμότητα και την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, πληρώνουμε όλοι σήμερα ακριβά. Η χώρα, η πορεία της οποίας παραμένει αβέβαιη, παρά τη συμφωνία που επετεύχθη πρόσφατα, η Ελληνική κοινωνία που βαρύνεται με πρόσθετο κόστος, από αυτό της κρίσης, ύψους πολλών δεκάδων δις Ευρώ και ιδιαιτέρως οι πιο αδύναμοι οικονομικά συμπολίτες μας.
Οι υποσχέσεις και της δεξιάς και της αριστερής συντήρησης, αποδείχθηκαν ήδη, αδιέξοδες και επιβάρυναν σημαντικά τις θυσίες των Ελλήνων σε πόνο και χρήμα.
Η θέση της χώρας διεθνώς και η αξιοπιστία της υπέστησαν βαρύτατο πλήγμα, η οικονομική κατάσταση επιβαρύνθηκε σημαντικότατα και οι Έλληνες βίωσαν ό,τι με μεγάλες προσπάθειες καταφέραμε να αποφύγουμε στην αρχή της κρίσης.
Όλα αυτά, αποτέλεσμα των εύκολων λόγων και των φρούδων υποσχέσεων, γέμισαν με πολιτικές αμαρτίες κόμματα που σήμερα πασχίζουν με κάθε τρόπο να καλύψουν αυτές τους τις επιλογές.
Έτσι, με δική τους ευθύνη, διαμορφώνεται ένα πολιτικό και επικοινωνιακό περιβάλλον, που ουδεμία σχέση έχει με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και του Ελληνικού λαού.
Από το δημόσιο διάλογο απουσιάζει εντελώς κάθε συζήτηση που αφορά το πραγματικό διακύβευμα που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε όλοι. Πολιτικές δυνάμεις και πολίτες.
Αυτό, δηλαδή, που θα έπρεπε να έχει διδάξει όλους μας η κρίση.
Την ανάγκη να αλλάξουμε τη χώρα.
Απέδειξε η δεξιά συντήρηση, για μια ακόμα φορά, ότι δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα. Απέδειξε και η αριστερή συντήρηση, ότι απλά δεν μπορεί.
Σήμερα, που σχεδόν όλοι έχουν κυβερνήσει και πληρώνουν την απρονοησία τους να μην αντιμετωπίσουν τις πραγματικές αιτίες τις κρίσης, αλλά αντιθέτως, ακόμη και να αποδομήσουν σημαντικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έγιναν το 2009-11, το πολιτικό σύστημα της χώρας παραμένει δέσμιο του πελατειασμού και όμηρος μικρών και μεγάλων κατεστημένων και συμφερόντων.
Η συνεύρεσή τους, έχει ως αποτέλεσμα ένα εκρηκτικό πολιτικό και επικοινωνιακό μείγμα, που δυναμιτίζει την όποια προοπτική της χώρας και το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας.
Ένα πολιτικό μείγμα που δηλητηριάζει το πολιτικό περιβάλλον και αποκλείει την έκφραση κάθε νηφάλιας φωνής, επωφελούς για την κοινή μας πορεία.
Ένα πολιτικό μείγμα απαγορευτικό για την αναζήτηση μιας ρεαλιστικής προσέγγισης των πραγματικών προβλημάτων που έχουμε υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα.
Το αυτονόητο ως εκ τούτου απουσιάζει – την ώρα μάλιστα, που όλα επιβεβαιώνουν την ανάγκη οικοδόμησης μιας σοβαρής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας, που να απαντά στα πραγματικά προβλήματά της.
Μιας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης που να μεριμνά για την απαλλαγή της χώρας από τα κακώς κείμενα του πελατειακού πολιτικοοικονομικού συστήματος.
Η δεξιά συντήρηση δεν μπόρεσε και η αριστερά έδειξε ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν την αδήριτη ανάγκη – ήθελαν ή δεν ήθελαν, ας το απαντήσουν οι ίδιοι.
Σημασία έχει ότι, σήμερα βιώνουμε τους πικρούς καρπούς αυτής της πραγματικότητας.
2. Το ΚΙΝΗΜΑ μας, ήταν και παραμένει η μοναδική φωνή που εκφράζει τη μεταρρυθμιστική αριστερά.
Αποδείξαμε ότι, και τη βούληση έχουμε να συγκρουστούμε με τα κακώς κείμενα και μπορούμε να αλλάξουμε τη χώρα.
Το διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές του Ιανουαρίου, έγινε μια μεγάλη προσπάθεια για να συγκροτηθούμε σε ολόκληρη τη χώρα. Τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα σημαντικά, αλλά χρειαζεται περισσότερος χρόνος για ολοκληρωθεί το εγχείρημα. Σημαντικό είναι επίσης και το γεγονός ότι, υιοθετήθηκαν νέες ιδέες για τη συγκρότηση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, την Αυτοοργάνωση και την ανοιχτή λειτουργία του, αλλά και σε αυτό το πεδίο χρειάζονται ενισχύσεις και συμπληρώσεις.
Στο πολιτικό πεδίο, το ΚΙΝΗΜΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη, αν και χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, που παραμένει συνεπής στην ανάγκη στήριξης της προσπάθειας της χώρας να ξεπεράσει την κρίση. Προτάσσει το εθνικό και δημόσιο συμφέρον και βάζει πλάτη εντός και εκτός των συνόρων της χώρας, ακόμη και με την ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους του Προέδρου του, Γιώργου Α. Παπανδρέου, σε κάθε γωνιά της γης.
Από την πρώτη στιγμή, έθεσε μια και μόνη προϋπόθεση για να προσφέρει τη στήριξή του, την ύπαρξη σχεδίου. Δυστυχώς, απεδείχθη ότι, δεν υπήρχε.
Εδώ και αρκετούς μήνες τονίσαμε την ανάγκη ενός διαλόγου που θα μπορούσε να συμβάλει στον μετασχηματισμό του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε να δωθεί μια δυναμική προοπτική στην προώθηση ενός προοδευτικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος για τη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ, ανταποκρίθηκε προεκλογικά στην πρόσκληση αυτή με όρους που επιβεβαίωσαν τις ιδεολογικές μας διάφορες και δεν έγιναν αποδεκτοί από τα μέλη και τα στελέχη μας.
3. Το ΚΙΝΗΜΑ έδωσε μέχρι τώρα δύο εκλογικές μάχες, του Ιανουαρίου και του Ιουλίου, με το δημοψήφισμα. Και τις έδωσε με αξιοπρέπεια, παρά τα περιορισμένα μέσα που διέθετε.
Στη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίστηκε ο Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ να διερευνήσει τις δυνατότητες συνεργασιών με ευρύτερες δυνάμεις του προοδευτικού χώρου αλλά και το αν υπάρχουν οι απαραίτητες πρακτικές, επικοινωνιακές και πολιτικές προϋποθέσεις που αντικειμενικά επηρεάζουν την εκλογική ετοιμότητα των κομμάτων.
Παράλληλα, διερευνήθηκε κατά πόσο οι δυνάμεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ θα δώσουν με τον πλέον συντεταγμένο τρόπο τη μάχη και το αποτέλεσμα ήταν απολύτως ενθαρρυντικό, καθώς όλα τα στελέχη μας χωρίς την παραμικρή εξαίρεση δήλωσαν την αποφασιστικότητα τους να στρατευθούν από όποια θέση στα ψηφοδέλτιά μας και να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις σε αυτήν την προσπάθεια.
Ωστόσο, από πολλούς επισημάνθηκαν δύο σημαντικές παράμετροι:
- Η πρώτη, αφορά το απαγορευτικό για μια αξιοπρεπή συμμετοχή στις εκλογές περιβάλλον λόγω της πολύ σύντομης προεκλογικής περιόδου, των συνθηκών περιορισμού κεφαλαίων που καθιστά πολύ δύσκολη την οικονομική στήριξη από τα μέλη μας και τη μη προβολή των θέσεων μας από τα ΜΜΕ.
Αξίζει ωστόσο να επισημάνουμε, ότι την τελευταία περίοδο, καθώς γινόταν όλο και περισσότερο ορατό το ενδεχόμενο προσφυγής σε εκλογές, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ανταποκρίθηκαν δυσανάλογα των δυνατοτήτων τους, με τα ασφυκτικά περιθώρια που όλοι βιώνουμε λόγω των μέτρων στις τράπεζες και στήριξαν την όλη προσπάθεια με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και με πράξεις που δύσκολα συναντά κανείς στις μέρες μας.
Για όλη αυτήν την συγκινητική συμμετοχή των μελών και των φίλων του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, αξίζει η δημόσια έκφραση του σεβασμού μας.
- Η δεύτερη, που συνδέεται με την πρώτη, αφορά τον κίνδυνο να ανακοπεί η πολιτική δυναμική του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ με ένα εκλογικό αποτύπωμα, αποτέλεσμα μιας άνισης μάχης, όπου μέσα οικονομικά και μιντιακά απέκλειαν να ακουστούν δυναμικά οι θέσεις μας.
Η απάντηση στο δίλλημα, δεν μπορεί παρά να είναι μια απόφαση που να διασφαλίζει τις στρατηγικές στοχεύσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, που συνδέονται και μόνον με την υπηρέτηση του οράματος μας για τη χώρα και την παράταξη. Γι” αυτό αποφασίσαμε να μην συμμετάσχουμε σε αυτές τις εκλογές.
Ήδη, από προχθές το βράδυ, ο Πρόεδος μας, Γιώργος Α. Παπανδρέου, δήλωσε ότι, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε «δυναμώνοντας το ΚΙΝΗΜΑ μας, ώστε να αποτελέσει τον καταλύτη της ανασυγκρότησης του προοδευτικού χώρου, προκειμένου να υπηρετήσουμε αποτελεσματικά και με συνέπεια τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και της χώρας.»
Καθώς δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να δώσουμε τη μάχη σε αυτές τις εκλογές, έχουμε χρέος, να προετοιμαστούμε για την επόμενη αναμέτρηση που απ” ό,τι φαίνεται, δεν θα είναι και πολύ μακριά.
Ο αγώνας μας δεν τελείωσε. Το αντίθετο.
Αρκεί να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, όλοι μαζί.
Να ανταποκριθούμε στο χρέος μας να συνεχίσουμε.
Η πορεία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ δεν τελείωσε. Το αντίθετο.
Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή .
Αν είμαστε δυνατοί και αποφασισμένοι, αξιολογώντας και τις αλλαγές που χρειάζονται για οργανωθούμε ακόμα πιο αποτελεσματικά, είναι βέβαιο ότι θα δώσουμε την επόμενη εκλογική μάχη με τις προϋποθέσεις που μας αξίζουν, που αξίζουν στο ΚΙΝΗΜΑ, στις αρχές και τις αξίες μας, στα ιδανικά μας, στην πολιτική μας πρόταση για τη χώρα και τους Έλληνες.
Για το λόγο αυτό, τις επόμενες ημέρες, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που διετύπωσε ήδη ο Πρόεδρος, αμέσως μετά την απόφαση για τη μη συμμετοχή στις εκλογές, θα ανακοινωθούν από τον ίδιο, όλες οι αναγκαίες αποφάσεις με τις οποίες,
θα ολοκληρώσουμε τη οργανωτική μας κάλυψη σε ολόκληρη τη χώρα,
θα οργανωθούμε καλύτερα κεντρικά και περιφερειακά,
θα επικοινωνήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο τα μηνύματά μας,
θα πραγματοποιήσουμε την 3η Συνδιάσκεψη μας στη Θεσσαλονίκη – και τέλος,
θα οδηγηθούμε στο Συνέδριο του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας. Στόχος μας να ολοκληρώσουμε οργανωτικά την συγκρότηση μας σε όλη την Ελλάδα ώστε να οδηγηθούμε σε Συνέδριο μέσα στο 2015.
Όλα αυτά, παράλληλα με την ανασυγκρότηση των Τομέων, των Παρατηρητηρίων και των Εργαστηρίων του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ώστε να καταστεί αποτελεσματική η δουλειά μας και να ολοκληρώσουμε και συζητήσουμε την πρότασή μας για το Εθνικό Σχέδιο που έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα.
Τέλος, όσον αφορά τα περί δικαίωσης:
Τώρα πλέον, πολλοί μιλούν για δικαίωση των επιλογών μας. Δεν υπάρχει ζήτημα τέτοιας δικαίωσης, σήμερα. Αν κάτι δικαιώθηκε, δεν είναι άλλο από όσα αναγκαστικά επιλέξαμε και πράξαμε τότε, για να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια. Δεν είναι λίγο, είναι πολύ, αλλά δεν είναι αυτό που αφορά τη δικαίωση των προσπάθεια μας για τη χώρα.
Δικαίωση για εμάς, είναι να ανταποκριθούμε στο πραγματικό διακύβευμα που αφορά τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.
Να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, στην εκ βάθρων αλλαγή της χώρας.
Αυτό είναι το όραμά μας – αυτή είναι η στρατηγική επιδίωξη όλων μας και μαζί ιδρυτική δέσμευση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.
Και για να συμβεί αυτό, απαιτείται:
- Η κατανόηση του πραγματικού προβλήματος της χώρας από όλο και περισσότερους συμπολίτες μας, από όλο και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις. Η αλλαγή της χώρας, μπορεί να είναι υπόθεση που έχουν χρέος να φέρουν σε πέρας οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, αλλά θα γίνει μόνο με τη συμμετοχή του Ελληνικού λαού στη βάση ενός Εθνικού Σχεδίου. Ενός δικού μας σχεδίου.
- Η απόφαση όλο και περισσότερων Ελλήνων να αγωνιστούμε για να αλλάξουμε τη χώρα.
- Και όλα αυτά, με όρους αληθείας. Και κάτι ακόμη, ζήτημα σημαντικό για εμάς,
- Με προοδευτικό πρόσημο.
Γι” αυτό ιδρύσαμε το ΚΙΝΗΜΑ μας και γι” αυτό κάθε μέρα όλο και περισσότερο φαίνεται η αναγκαιότητα της ύπαρξής του.
Και γι” αυτό θα συνεχίσουμε με ακόμη μεγαλύτερο πάθος τον αγώνα όλοι μαζί, με το ΚΙΝΗΜΑ μας ακόμη πιο δυνατό.
Για όλους εμάς, αυτά είναι που αποτελούν την ιστορική συνέχεια για να οδηγηθούμε με συνέπεια και αξιοπρέπεια στην επίτευξη των στρατηγικών στοχεύσεων της 3ης Σεπτέμβρη 1974, όπως αναφέρουμε χαρακτηριστικά και στην Ιδρυτική Διακήρυξη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.

Γ. Παπανδρέου:Θα έπρεπε να αφήσουμε πίσω αυτά που μας χωρίζουν

,, Φαίνεται ότι κάποιοι δεν θέλουν να ξεχάσουν - ότι εγώ έφυγα από το κόμμα ενώ με κάθε τρόπο μας έδιωχνε.

Και εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω, ποιος και πως έριξε την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Πρότεινα όμως, να τα αφήσουμε πίσω μας, γιατί αν συνεχίσω να μιλάω για αποστασία και αυτοί για το ΚΙΝΗΜΑ, τότε απλά θα ανακόψουμε την προοπτική για τον χώρο μας.

Το να φύγω εκείνη τη στιγμή ήταν ότι πιο ευγενικό μπορούσα να κάνω.

Κανονικά θα έπρεπε να είχα διώξει τους αποστάτες όταν ήμουν Πρωθυπουργός, όπως έκανε ο Τσίπρας,, 

Είναι πολύ λίγοι για να εκπροσωπούν τον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού

Υποστήριξαν οι Σκανδαλίδης, Γρηγοράκος, Βενιζέλος  ότι για να ενωθεί ο πολιτικός χώρος θα πρέπει:
Να μην συμμετέχει στα ψηφοδέλτια ο Παπανδρέου
Να αυτοδιαλυθεί το Κίνημα
Προφανώς  με τη λογική της ισχύος του δυνατού, η παράλληλη εξουσία του ΠΑΣΟΚ επέβαλε  στην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τα όριά της .  Την απέτρεψε από μια επιτυχία στενεύοντας περιθώρια των κινήσεών της,
Είναι τα ίδια στελέχη που δήλωναν ενάντια στο μεσοπρόθεσμο και στα μνημόνιο επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, αλλά φέτος έκριναν ως εθνική υπόθεση την επιβίωση της χώρας ψηφίζοντας υπέρ του μνημονίου των Τσίπρα και Καμμένου. Είναι τα ίδια στελέχη που ιδεολογικοποίησαν τους προσωπικούς τους στόχους αδειάζοντας στην ουσία όχι τον Παπανδρέου και το ΚΙΝΗΜΑ, αλλά την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που περίμεναν με αγωνία την επίτευξη της συνεργασίας, η οποία θα έδινε προοπτική ανασύνταξης του χώρου.
Γιατί μπορεί σε κάποιους "πρωτοκλασσάτους"   να μην ταίριαζε η συνεργασία, όμως πολύ δύσκολα θα έβρισκες πολίτη πρώην ή νυν ψηφοφόρο της παράταξης που να μην την ήθελε. Είτε για εκλογικούς, είτε για συναισθηματικούς, είτε για ιστορικούς είτε για πολιτικούς λόγους.
Είναι οι ίδιοι "πρωτοκλασσάτοι" που δεν κατάλαβαν (ή δεν θέλησαν να αποδεχθούν) ότι μη προστατεύοντας την κυβερνητική θητεία 2009/2011 εξώθησαν τον Παπανδρέου στην δημιουργία κόμματος. Αφού είναι δεδομένο ότι η διάσπαση δεν ήρθε το 2015. Η διάσπαση έγινε τον Νοέμβριο του 2011, όταν έριξαν την ίδια τους την κυβέρνηση και τον νόμιμο πρωθυπουργό. Σήμερα αποτελείωσαν τον πολιτικό χώρο που υπηρετούν (ή μάλλον νομίζουν ότι φτιάχτηκε για να τους υπηρετεί)
Είναι σαφές ότι στη παρούσα φάση όποιο και να είναι το εκλογικό αποτέλεσμα η ζημιά είναι μεγάλη γιατί βαθαίνει ακόμη περισσότερο το ρήγμα στο χώρο.
Σήμερα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν διαφύλαξε το κόμμα του όπως θέλει να πιστεύει. Σήμερα, άνοιξε την καγκελόπορτα για να φύγουν οι πολίτες που δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ούτε Κίνημα τον Γενάρη, αλλά επέλεξαν την αποχή να αποχωρήσουν οριστικά....Σήμερα, χαίρεται ο Τσίπρας, ο Θεοδωράκης και οι άλλοι...
Εμείς θα δώσουμε την δύσκολη μάχη. Με τις όποιες δυσκολίες. Θα διεκδικήσουμε με πίστη στις αξίες και τα ιδανικά μας, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
ΠΑΜΕ !!!! 

Eπιστολή του Προέδρου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, Γιώργου Α. Παπανδρέου, προς την Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά

Αγαπητή Φώφη,
Είναι γνωστό ότι από καιρό το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και εγώ προσωπικά, έχουμε επισημάνει την ανάγκη συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων που ανήκουν στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, για το καλό πρωτίστως της χώρας, αλλά και για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.
Με χαρά ακούσαμε να ανακοινώνεις την Κυριακή 23 Αυγούστου, ότι συμμερίζεσαι τις ίδιες απόψεις και βρίσκεις αναγκαία την συμπόρευση κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων του προοδευτικού χώρου. Η έναρξη διαλόγου δημιούργησε εύλογες προσδοκίες σε ένα ευδιάκριτο τμήμα των πολιτών.
Διαπιστώσαμε, δυστυχώς, από την επόμενη ημέρα ότι σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν δημοσίως εναντίον της θετικής αυτής προοπτικής, θέτοντας όρους που υπονομεύουν αυτή την προσπάθεια.
Παρά ταύτα επιμείναμε.  Στις μεταξύ μας επικοινωνίες διαπίστωσα ότι τους ίδιους όρους για τη διάλυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και τον  δικό μου αποκλεισμό έθεσες και εσύ προσωπικά προκειμένου να συνεχιστεί το εγχείρημα.
Είναι προφανές ότι τέτοια  προαπαιτούμενα δεν βοηθούν  στην επιτυχία του διαλόγου,  τη στιγμή μάλιστα που σε αυτόν συμμετέχουν και άλλα κόμματα τα οποία δεν θα έπρεπε να τα αγνοούν.
Παρόλα αυτά, την τελική απόφαση του Κινήματος μας δεν θα λάβει ένα πρόσωπο, αλλά δημοκρατικά η Συνδιάσκεψη μας που συνέρχεται το Σάββατο 29 Αυγούστου.
Φιλικά
Γιώργος  Α. Παπανδρέου         

ΚΙΝΗΜΑ : Πλαίσιο θέσεων, προτεραιοτήτων και διαδικασιών εκλογικών συνεργασιών

Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, δίνει στη δημοσιότητα το πλαίσιο των θέσεων, των προτεραιοτήτων και των διαδικασιών, με βάση το οποίο συζητά τις δυνατότητες εκλογικών συνεργασιών.
Πλαίσιο Συνεργασιών
Συμπληρώνονται έξι χρόνια από την εκδήλωση της κρίσης.
Της βαθύτερης κρίσης από το 1974. Και δυστυχώς, παρά τη μεγάλη προσαρμογή που πετύχαμε μόλις τα δύο πρώτα χρόνια, δεν υπάρχει βεβαιότητα εξόδου από την κρίση.
Αντιθέτως, ακόμη και η συμφωνία που επετεύχθη πρόσφατα, δεν περιόρισε την ένταση της αβεβαιότητας που συνεχίζει να κυριαρχεί.
Οι αιτίες πολλές και γνωστές. Είναι οι ίδιες που μας οδήγησαν στην κρίση και ένα βήμα πριν από μια εθνική καταστροφή.
Και όλες, συνηγορούν στην αναξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος.
Ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος παρασιτικού, πελατειακού, που συνεχίζει να παράγει ανισότητες και αδικίες. Ενός συστήματος, που συναλλάσσεται με μεγάλα και μικρά κατεστημένα σε βάρος των πολλών. Ενός συστήματος, που προσφέρει προνόμια σε ορισμένους και δεν νομοθετεί κανόνες ίδιους για όλους.
Το 2009, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που ανήγαγε τον πελατειασμό σε επιστήμη. Αποτέλεσμα; Υπερδιπλασιασμός του χρέους και μόνο τον τελευταίο χρόνο, της διακυβέρνησης Καραμανλή, έλλειμμα 36 δις Ευρώ. Το πρωτογενές έλλειμμα και μόνο, περίπου 25 δις Ευρώ, ήταν ίσο με 10 ΕΝΦΙΑ. Μια Κυβέρνηση που καταρράκωσε την αξιοπιστία της χώρας αποστέλλοντας ψεύτικα στοιχεία για το μέγεθος του ελλείμματος και την πραγματική οικονομική κατάσταση, καθιστώντας την Ελλάδα αναξιόχρεη.
Η κατάληξη; Αναγκαστικός δανεισμός.
Σήμερα; Και πάλι, αναγκαστικός δανεισμός.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Όλα όσα ακούστηκαν στο μεσοδιάστημα, επί πέντε χρόνια, απεδείχθησαν μύθοι και συνωμοσιολογίες.
Όλα κατέπεσαν.
Όσοι κατέφυγαν στα ψέματα και καλλιέργησαν μύθους προκειμένου να κερδίσουν πολιτικά οφέλη, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα.
Πολιτικό Πλαίσιο
1. Η Ελλάδα έχει γνωρίσει δυσκολίες και έχει αντιμετωπίσει κρίσεις σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Η συνεννόηση και η ομοψυχία ήταν ο καταλύτης και ο οδηγός για την υπέρβαση της κρίσης. Αντιθέτως, η δημαγωγία, ο μικροκομματικός φανατισμός και ο διχασμός του λαού, οδηγούσαν, τελικώς, σε αδιέξοδο και συχνά σε εθνική τραγωδία.
Γιατί 5 χρόνια θέλησαν να χωρίσουν τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς; Γιατί βόλευε τις πολιτικές τους φιλοδοξίες για την κατάκτηση της εξουσίας.
Και η ΝΔ αρχικά και ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια, υπηρέτησαν αυτή τη λογική. Αυτά πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός. Την με πάση θυσία αναρρίχησή τους σε θώκους εξουσίας στην πλάτη του Ελληνικού λαού.
Δικαίωση των θυσιών του Ελληνικού λαού θα έρθει. Θα έρθει όμως μόνο εάν γίνουν οι μεγάλες προοδευτικές αλλαγές.
Όταν όλοι θα κατανοήσουν ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίθετο.
Όσοι καλλιέργησαν έναν ακήρυχτο εμφύλιο, διχάζοντας τον Ελληνικό λαό, έκαναν έγκλημα.
Σήμερα αυτός ο εμφύλιος άφησε ένα κενό πολιτικής. Σήμερα αυτό το κενό αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία. 
Το μείζον διακύβευμα – που αναμένει την απάντησή του: Μετά τα μνημόνια τι;
Η χώρα πισωγύρισε – και σε νοοτροπίες και στις απαραίτητες προοδευτικές αλλαγές. Πολώθηκε η κοινωνία – ενώ συγκάλυψαν το πραγματικό πρόβλημα και τις πραγματικές αιτίες.
Με τις πολιτικές τους συγκάλυψαν και διαιώνισαν την πελατειακή διαφθορά, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία, τη σπατάλη, τον συγκεντρωτισμό του κράτους, την αβελτηρία της γραφειοκρατίας, την αδυναμία της δικαιοσύνης, την αναλγησία του φορολογικού συστήματος, την αναποτελεσματικότητα του κοινωνικού κράτους, τη βαθιά κρίση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Φίλιππος Πετσάλνικος: «Ανασυγκρότηση» ή εκλογικές σκοπιμότητες?

• Η παραίτηση της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και η σπουδή για εκλογές σε λίγες εβδομάδες προκάλεσαν αιφνιδίως κινητικότητα, δηλώσεις και «προσκλήσεις» για συνεργασία και βαρύγδουπες δηλώσεις ακόμη και «ανασυγκρότησης» της προοδευτικής παράταξης ως ισχυρού τρίτου πόλου ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
• Αυτή η προοδευτική παράταξη που εκφραζόταν έως το 2012 κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, αποτυπώνεται έκτοτε σε ολοένα και μικρότερα εκλογικά ποσοστά.
• Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε αρχικά το 2012 την ανάληψη της ευθύνης, που δεν του αναλογούσε, για την Συμφωνία του Μαΐου του 2010 (Μνημόνιο) η οποία βέβαια απέτρεψε την άτακτη χρεωκοπία της χώρας.
• Μετά το 2012 όμως πλήρωσε, κι αυτό αποτυπώθηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, την αποιδεολογικοποίησή του, την συνεργασία του με την ΝΔ και την καταγραφή στην συνείδηση του κόσμου της «μετατροπής» του από «αριστερόστροφο» σε «δεξιόστροφο».
• Η Πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου για την δημιουργία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Σοσιαλιστών Δημοκρατών τον περασμένο Ιανουάριο εξέφραζε την ανάγκη για την λειτουργία ενός σύγχρονου, ριζοσπαστικού, προοδευτικού κόμματος που θα έβαζε και πάλι ως προμετωπίδα αρχές και αξίες και θα αγωνιζόταν για διαφάνεια, αξιοκρατία, ισονομία, ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη. Θα επιδίωκε ριζικό εκσυγχρονισμό των θεσμών και βαθιές μεταρρυθμίσεις σε Κράτος, οικονομία και κοινωνία, ώστε η χώρα να βγει από τον φαύλο κύκλο που οδηγεί σε Μνημόνια, ύφεση, ανεργία και πάλι Μνημόνια κ.ο.κ.

Οι «δημογέροντες» οδηγούν σε ναυάγιο τον αρραβώνα Φώφης Γεννηματά - Γιώργου Παπανδρέου

                  Την παροιμία «κακό χωριό τα λίγα σπίτια» θυμίζει το ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η προοπτική κοινής καθόδου με το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου έχει αναστατώσει τη λεγόμενη δημογεροντία (Λιβάνης, Λαλιώτης, Βενιζέλος, Μ. Παπαϊωάννου κ.ά.) που περιστοιχίζει τη Φώφη Γεννηματά και η οποία θεωρεί ότι έχει χρέος να νουθετεί και ελέγχει την προσφάτως εκλεγείσα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Μαζί με στελέχη όπως ο Α. Λοβέρδος, ο Λ. Γρηγοράκος αντιδρούν έντονα στη συμπόρευση της Φώφης Γεννηματά με τον Γ. Παπανδρέου. 

Κάποιοι προκειμένου να ακυρώσουν την προοπτική κοινής καθόδου που θα δημιουργούσε νέα δεδομένα στο χώρο της Κεντροαριστεράς και θα έθετε τις βάσεις για ανασύνθεση και ενίσχυση του χώρου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. θέτουν ως προϋπόθεση την αυτοδιάλυση του Κινήματος του Γ. Παπανδρέου, ενώ δεν θέτουν παρόμοιο ζήτημα με τον τρίτο πιθανό εταίρο, τη ΔΗΜΑΡ. Προβάλλουν το επιχείρημα ότι το Κίνημα προέρχεται από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ κάτι που δεν ισχύει για τη ΔΗΜΑΡ.
Δεν έθεσαν όμως ανάλογο ζήτημα όταν το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε με το σχήμα της Ελιάς και στο οποίο περιλαμβάνονταν το κόμμα του Λοβέρδου, "Νέα Ελλάδα", ή οι πολιτικές ομάδες του Μόσιαλου, του Τούντα και διάφορων άλλων που επίσης προέρχονταν από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ.
Δεν τους ενοχλούσε να αναφέρονται στο ψηφοδέλτιο, δίπλα σ' αυτό του ΠΑΣΟΚ, τα ονόματα των ΠΑΣΟΚογενών κομμάτων και κινήσεων, των οποίων μάλιστα η εκλογική επιρροή και η οργανωτική τους δύναμη ήταν υποπολαπλάσια αυτής του Κινήματος του Παπανδρέου, το οποίο αν μη τι άλλο απέσπασε το 2,5% των ψήφων στις προσφατες εκλογές, με το ΠΑΣΟΚ να λαμβάνει το μικρότερο ποσοστό (4,5%) από ιδρύσεώς του.
Είναι προφανές ότι ο όρος που τίθεται είναι προσχηματικός προκειμένου να μην γίνει η συνεργασία ή να γίνει με όρους ταπείνωσης και αναδρομικής τιμωρίας του Παπανδρέου και όσων στελεχών τον ακολούθησαν στο εγχείρημά του. Μόνον κάποιοι πολιτικά κρετίνοι ή έχοντες αλλότριες επιδιώξεις θα έθεταν τέτοιο θέμα αδιαφορώντας αν το ναυάγιο της κοινής καθόδου θα επηρεάσει αρνητικά την εκλογική επίδοση του ΠΑΣΟΚ και θα ευνοήσει την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας.
Υπάρχουν κάποιοι που θέλει να ενισχυθούν αυτά τα κόμματα; Ενδεχομένως. Θέλουν να μην υπάρξει κεντροαριστερός φορέας υποδοχής των δυσαρεστημένων από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚικής προέλευσης, ώστε το κόμμα του Αλ. Τσίπρα να συγκρατήσει τις δυνάμεις του; Ούτε αυτό μπορεί να αποκλειστεί. Θέλουν να τους κατευθύνουν στη Ν.Δ. για να έχει ελπίδες να έλθει πρώτο κόμμα; Κύριος οίδε.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι κουτοπόνηροι οι οποίοι βλέποντας ότι δημιουργείται κινητικότητα και ενδιαφέρον από μια πιθανή κοινή κάθοδο ΠΑΣΟΚ και Κινήματος, οι οποίοι σκέφθηκαν ότι αν την τελευταία στιγμή ναυαγήσει το εγχείρημα η δυναμική που δημιουργήθηκε θα μείνει στο ΠΑΣΟΚ καθώς το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου δεν έχει τις υλικές και οργανωτικές δυνατότητες να ανταποκριθεί εκλογικά με επιτυχία στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που γίνονται οι εκλογές. "Θα πάρουμε εμείς τον αφρό της δυναμικής και ο Παπανδρέου είτε δεν θα κατέβει στις εκλογές είτε εάν κατέβει δεν θα μπει στη Βουλή οπότε μια δεύτερη αποτυχία τον θέτει οριστικά εκτός πολιτικού παιχνιδιού", λένε. Προφανώς αυτοί οι κουτοπόνηροι δεν αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική δεν γίνεται με κόλπα. Και μπορεί η τακτική αυτή να τους γυρίσει μπούμερανγκ.
Ίσως κάποιους και να μην τους ενδιαφέρει, αφού υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι θα ήθελαν το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τη Φώφη να μην ξεπεράσει το ποσοστό που πήρε στις τελευταίες εκλογές με τον Βενιζέλο. Θα ήθελαν να μπαίνει οριακά στη Βουλή με ποσοστό μικρότερο του 4,5% ώστε να της επιρρίψουν την ευθύνη και να την "καθαρίσουν" ανοίγοντας το δρόμο για κάποιον άλλον αρχηγό.
Φτηνά κόλπα και ίντριγκες που ταιριάζουν σε κλεφτοκοτάδες και λουστράκους της πολιτικής που στο όνομα προσωπικής ιδιοτέλειας και σκοτεινών συμφερόντων θυσιάζουν την προοπτική ενός πολιτικού χώρου και πιθανότατα μιας διαφορετικής προοπτικής διακυβέρνησης.
Το ερώτημα βέβαια είναι τι κάνει ή τι θα κάνει η Φώφη; Θα ανεχθεί να είναι υπό κηδεμονία μιας δημογεροντίας του παρελθόντος, κάποιων που εποφθαλμιούν τη θέση της και φυσικά ορισμένων κουφιοκεφαλάκηδων πολιτευτών που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η σειρά στη λίστα εκλογιμότητας; Γιατί υπάρχουν κι αυτοί. Που ο φόβος τους είναι μην τους πάρει κάποιος Παπανδρεϊκός τη θέση.
Το στοίχημα της Φώφης είναι να πάρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό σ' αυτές τις εκλογές. Εάν το καταφέρει θα εδραιώσει την αρχηγική της παρουσία. Αν όχι στις 21 Σεπτεμβρίου θα ψάχνουν για καινούργιο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ.
Η κοινή κάθοδος, η αλήθεια είναι, ότι τη βοηθά να το καταφέρει αφού, από εκεί που το ΠΑΣΟΚ πιθανολογούνταν ότι θα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όταν άρχισε να παίζει το σενάριο του αρραβώνα με τον Παπανδρέου που μετά τις εκλογές ενδεχομένως θα κατέληγε και σε γάμο, σε επανένωση και ανασύνθεση δηλαδή του κατακερματισμένου χώρου της Κεντροαριστεράς, οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για ποσοστό 6-7% ίσως και περισσότερο.
Εάν η Φώφη καταφέρει να επιτύχει μια καλή εκλογική επίδοση και να πρωταγωνιστήσει στην ενότητα και την ενίσχυση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας θα γίνει αρχηγός, διαφορετικά θα παραμερισθεί και θα μείνει με το προσωνύμιο «η κόρη του Γεννηματά».
Όσοι βάζουν εμπόδια στην κοινή κάθοδο ΠΑΣΟΚ - Κινήματος πρωτίστως πλήττουν την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και όχι τον Παπανδρέου, ο οποίος, σύμφωνα και με τα λεγόμενά του, δεν ψάχνει για τον εαυτό του κάποιο ρόλο αφού και για πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός έγινε και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για οκτώ χρόνια υπήρξε και το πρωθυπουργικό αξίωμα κατέλαβε.
Ο Παπανδρέου δεν φιλοδοξεί να επανέλθει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ούτε στις προτεραιότητές του είναι το βουλευτιλίκι. Αυτό που τον ενδιαφέρει, αν πιστέψουμε τα λεγόμενά του -και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τα πιστέψουμε-, είναι η συγκρότηση ενός σύγχρονου, προοδευτικού κόμματος που θα μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες εκείνες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
Η αλήθεια βεβαίως είναι κι αυτό ειναι κάτι που πρέπει να το απαντήσει ο Παπανδρέου αν η κοινή κάθοδος με το ΠΑΣΟΚ -ένα κόμμα αξιωματούχων, πλήρως απαξιωμένο, κρατικοδίαιτο και που έχει διαρρήξει κάθε δεσμό με την κοινωνία και τις δυνάμεις που κάποτε εξέφρασε- μπορεί να εγγυηθεί αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ή το μόνο που υπηρετεί είναι ανάγκες της συγκυρίας και κυρίως του γκουβέρνου.
Αναμφίβολα τα θέματα διακυβέρνησης, ειδικά στην πολιτικο-οικονομική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα και ενόψει εκλογών είναι σημαντικά και δεν πρέπει να παραγνωρίζονται.
Όμως το ερώτημα παραμένει. Και για τον Παπανδρέου και για τη Φώφη Γεννηματά. Σε κάθε πάντως περίπτωση το Κίνημα έχει έντονη τη σφραγίδα του Γ. Παπανδρέου, στο ΠΑΣΟΚ όμως για να μπορέσει να βάλει τη σφραγίδα της η Φώφη θα πρέπει να απαλλαγεί από τους "καθοδηγητές" της.
Σε τελική ανάλυση ο Βενιζέλος είναι η προηγούμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ -άρα παρελθόν, ο Μιλτ. Παπαϊωάννου ήταν συνεργάτης του πατέρα της -κι αυτός παρελθόν, ο Λαλιώτης επίσης παρελθόν αφού έχει αποστρατευθεί από 15ετίας, ο Λιβάνης -αυτός κι αν είναι παρελθόν, αφού ήταν συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου ενώ ο γιος του πολιτεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν η Φώφη δεν ανοίξει μόνη της περπατησιά και δεν ορίσει αυτή τι θέλει και όχι τι θέλουν τα παρελθόντα το μόνο σίγουρο που θα καταφέρει είναι να τους σερβίρει σούπες και τσάγια για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Άσε που υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει την τελευταία στιγμή και τον Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ, αφού όντας αυτός νεαρός δεν είναι σίγουρο ότι θα θελήσει να εξαργυρώσει το μέλλον του για μια θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, η οποία δεν είναι και σίγουρη...     ΠΗΓΗ matrix24.gr

Φίλιππος Πετσάλνικος με μια αιχμηρή παρέμβαση: "εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς"

Με ένα σκληρά επικριτικό  άρθρο του στο egiakoumis.gr , με τίτλο "Το «αριστερό μνημόνιο» η υποκρισία και ο οπορτουνισμός"  ο πρώην πρόεδρος της βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος παρεμβαίνει στις εξελίξεις.

Το 2009 ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή της Ν.Δ. έφευγε και άφηνε πίσω τους έλλειμμα 15,7% (!!) και χρέος που είχε εκτιναχθεί στο 130% του ΑΕΠ (!!).

Ηχώρα όδευε ολοταχώς στην άτακτη χρεωκοπία γιατί κανείς δεν της δάνειζε πλέον.

Ο Γ. Παπανδρέου έκανε τα αδύνατα δυνατά για την αποφυγή της χρεοκοπίας - τραγωδίας. Έπεισε την Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσει Μηχανισμό Στήριξης,χρήση του οποίου έκαναν μετά και η Πορτογαλία,η Ιρλανδία και η Κύπρος.

Αυτά είναι γνωστά, θα πει κάποιος. Ναι, είναι γνωστά αλλά πολλά από τα συμβαίνοντα τότε και τώρα ούτε είναι ούτε πρέπει να θεωρηθούν αυτονόητα.  

Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη η συμφωνία. Οι δανειστές για να δανείσουν έβαλαν ζόρικους όρους. Η χρεοκοπία αποφεύχθηκε. Η τραγωδία αποφεύχθηκε.

Τότε όλα τα άλλα κόμματα σφυροκοπούσαν το Γ. Παπανδρέου και εξύβριζαν αυτόν, την κυβέρνησή του, την κοινοβουλευτική ομάδα σαν «ψεύτες», «προδότες»,«δοσίλογους».  

Ο Α. Σαμαράς, με τα «Ζάππειά» του, ισχυριζόταν ότι αυτός είχε την μαγική λύση με ισοδύναμα μέτρα και απέρριπτε τις συμφωνίες, χωρίζοντας τους πολιτικούς, αλλά και τους Έλληνες συνολικάσε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».

Ο Α. Τσίπρας αφιόνιζε τον κόσμο χαρακτηρίζοντας τον Γ. Παπανδρέου  σαν Πινοσέτ (!!).

Αντιπολιτευόμενα κόμματα κατέβαζαν τους «αγανακτισμένους» στην πλατεία Συντάγματοςοπού εκεί μπροστά στη Βουλή επί έναολόκληρο χρόνο καθημερινά έβριζαν και ούρλιαζαν «να καεί … η Βουλή».

Κάποιοι άλλοι που μέχρι τότε θεωρούσα σοβαρούς έβγαζαν πύρινους λόγους σε πλατείες και τηλεοπτικές εκπομπές, «καταγγέλλοντας» όλους εμάς,που σηκώναμε ένα βάρος που δεν μαςανήκε, σαν «εθνοπροδότες».

Τον Νοέμβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου, εκλεγμένος με 44%Πρωθυπουργός, ανατράπηκε.

Οι μεταρρυθμίσεις που είχε αρχίσει και είχαν πολλούς ενοχλήσει, διακόπηκαν.

Ο Α. Σαμαράς «είδε το φως το αληθινό», ψήφησε την δεύτερη συμφωνία (Μνημόνιο) κάνοντας στροφή 180μοιρών και έγινεΠρωθυπουργός. Τα μέτρα που πήρε το φθινόπωρο 2012 και αργότεραήταν πολύ πιο σκληρά από εκείνα της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Μόλις «έπεσε» οΠαπανδρέου οι  «αγανακτισμένοι»εξαφανίσθηκαν από τις πλατείες.

Ο Α. Τσίπρας συνέχισε τις επιθέσεις  και «ετοίμαζε» το Νόμο που θα καταργούσε τα Μνημόνια. Κούρντιζε τα «όργανα» για να βάλει τους δανειστές και την αγορά να χορέψουν με τη μουσική του!

Αξιοποιώντας τις συντηρητικές πολιτικές και τηναναποτελεσματικότητα των Κυβερνήσεων Σαμαρά κατάφερε να γίνει, ως γνωστόν, πριν 7 μήνες Πρωθυπουργός.

Και ΤΩΡΑ; Τι γίνεται ΤΩΡΑ;

Ο Α. Τσίπρας και η Κυβέρνηση του υπογράφει ένα σκληρότατο Μνημόνιο,αφού προηγουμένως έφθασε ακόμη και τις τράπεζες να κλείσει.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι χρειάστηκε να Κυβερνήσει πρώτα ο Α. Σαμαράς και μετά ο Α. Τσίπρας για να αποδειχθεί ότι οΓ. Παπανδρέου δικαιώνεται στις βασικές του επιλογές.

Το νέο Μνημόνιο όμως δεν είναι μόνο ιδιαιτέρα επώδυνο για τους πολίτες, αλλά ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του αποδέχονται σωρηδόν τις αξιώσεις των δανειστών, φθάνοντας στο σημείο να δεχθούν ακόμη και τη δημιουργία του Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας, που θα εποπτεύεται από την Τρόικα (τους περίφημους«θεσμούς») και οδηγεί στην υποθήκευση του δημόσιου πλούτου, ακόμη και των μελλοντικών εσόδων από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της χώρας μας!Θυμίζω ότι ο Γ. Παπανδρέου το είχε απορρίψει παρά την πιεστικότατη επιμονή των δανειστών τότε. Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή τουδηλώνουντώρα αιφνιδίως, ότι προτιμότερη είναι μία σκληρή συμφωνία από ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας!!

Ποιος κοροϊδεύει ποιόν σ’ αυτόν τον τόπο;

Ποιος θα παραδεχτεί ότι κορόιδευε τους οπαδούς του και όλους τους πολίτες, με τα «Ζάππεια» ο ένας και με τα «Νταούλια» ο άλλος.

Συγγνώμη να ζητήσει κάποιος από όσους κατηγορούσε άδικα σαν «πουλημένους», «προδότες», «Πινοσέτ» δεν περιμένω, γιατί αυτό προϋποθέτει να έχει λίγη έστω λεβεντιά.

Και τέλος, και πιο σημαντικό: ποιος έχει τα κότσια να εκπονήσειένα εθνικό σχέδιο  για τις βαθιές αλλαγές και την ανάπτυξη που έχει ανάγκη η χώρα, για να βγει βήμα – βήμα από την κρίση; Για να μην χρειάζεται μνημόνια και εξαρτήσεις από τους δανειστές. 

Ολοκληρωμένο σχέδιο χρειάζεται για πραγματικές μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ώθηση στην παραγωγή και τις επενδύσεις. Μεταρρυθμίσεις για μια σύγχρονη και αποδοτική Δημόσια Διοίκηση, για ποιοτική Παιδεία, για κοινωνική προστασία και υπηρεσίες Υγείας που θα δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας για τους πολίτες και πάνω από όλα σχέδιο με χρονικούς και ποσοτικούς στόχους και συγκεκριμένα μέσα για την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος της ανεργίας.

Για όλα αυτά δεν ακούμε τίποτα. Βλέπουμε όμως μεγάλη δραστηριότητα να αναπτύσσεται στον εμφύλιο του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό δεν αφορά ούτε ενδιαφέρει τους πολίτες.

Ο κ. Τσίπρας οδηγεί αιφνιδίως την χώρα σε νέες εκλογές μετά την πρωτοφανή κωλοτούμπα του με το νέο μνημόνιο και την πλήρη αθέτηση των εξαγγελιών που είχε κάνει μόλις επτά μήνες πριν στον ελληνικό λαό. Οδηγεί τη χώρα σε εκλογές με μοναδικό στόχο το ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών στο κόμμα του. Επιδιώκει να σύρει δηλαδή τη χώρα και ολόκληρο τον ελληνικό λαό και πάλι σε αβεβαιότητες και ανασφάλειες μόνο και μόνο για να παραμείνει, όπως ο ίδιος πιστεύει, στην εξουσία. Καιροσκοπισμός ολοφάνερος.

Όσοι όμως κινήθηκαν με περισσή υποκρισία αυτά τα χρόνια (από τους μεγαλύτερους «πρωταγωνιστές» ο κ. Τσίπρας) , κάνοντας μεγαλειώδεις κωλοτούμπες, αλλά δεν μπορούν να δώσουν αξιόπιστες απαντήσεις και λύσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα και τις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού λαού,πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις ζυγίζονται και μετρώνται καθημερινά. Εκτιμώ ότι ο πρωθυπουργός κ η κυβέρνηση του αυτούς τους επτά μήνες«εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθησαν  ελλιπείς».

Φίλιππος Πετσάλνικος

Πρώην Πρόεδρος της Βουλής

Γιώργος Ελενόπουλος: το ΚΙΝΗΜΑ από την ίδρυση του υπάρχει για να υπηρετεί τη χώρα και για να αποτελέσει τον καταλύτη της ενότητας των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.

Σχόλιο Γιώργου Ελενόπουλου, Συντονιστή Πολιτικής Λειτουργίας και Δράσης του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ - με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων για τις τρέχουσες εξελίξεις, τις θέσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και την πορεία των προοδευτικών δυνάμεων 

Η χώρα καταρρέει και όμως, οδηγείται για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες στις κάλπες, για λόγους που δεν έχουν σχέση με το πραγματικό διακύβευμα που αφορά το λαό και τη χώρα, αλλά για μικροκομματικούς λόγους. 

Παρά ταύτα, και παρά την παραδοχή και εκ μέρους του σημερινού πρωθυπουργού, ότι η χώρα χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή, στο δημόσιο διάλογο, δεν κυριαρχούν τα πραγματικά προβλήματα που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά άλλα ζητήματα, ξένα προς τα πραγματικά προβλήματα. 

Ίσως, γιατί ακόμη και αυτοί που τώρα αναγνωρίζουν την αλήθεια, δεν έχουν την τόλμη να σπάσουν αυγά. Ίσως και γιατί δεν έχουν τη δυαντότητα, καθώς η πολιτική τους φιλοσοφία δεν τους το επιτρέπει. 

Αντιλήψεις συντηρητικές, δήθεν φιλολαϊκές, που δεν μπορούν να επιτρέψουν την ανάληψη πολιτικού κόστους. 

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις....

ή..... "στα τέσσερα"

Αυτό που έγινε στην Κω με "θύμα" (;) τον Πάνο Καμμένο είναι δικό του παιδί με τη νομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν Χρυσαυγιτες, όπως ισχυρίστηκε η κρατική ΕΡΤ, εκείνοι που ξεσήκωσαν το πλήθος στην Κω να φωνάζει ως σύνθημα "υποδοχής" στον Καμμένο ,,στα τέσσερα,,.
Γεγονός είναι ότι τον υποδέχτηκαν με το σύνθημα που με άνεση εδώ και 6 μήνες ο ίδιος εκτόξευε στους πολιτικούς αντιπάλους του, ακόμα και από το βήμα της Βουλής.  Σύνθημα που μάλλον άρεσε και στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ποτέ δεν το καταδίκασε.
Η βία και ο φανατισμός εν λόγω και έργω, ο ευτελισμός του δημόσιου διαλόγου ήταν ταυτόσημες έννοιες με τον Καμμένο όλα αυτά τα χρόνια.
Η παρότρυνσή του να λιντσάρει το πλήθος έναν Δήμαρχο, η λασπολογία και συκοφαντία ενάντια στον Γιώργο Παπανδρέου και μέλη της οικογένειας του, είναι μερικά από τα κορυφαία ανάμεσα στο πλήθος της φασίζουσας νοοτροπίας στις πρακτικές του Καμμένου και των στελεχών των ΑΝΕΛ .
Τώρα, ο "μνημονιακός" Καμμένος γεύτηκε στο ελάχιστο τους καρπούς όσων επί χρόνια έσπερνε στον πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Είναι αυτονόητο ότι από ιδεολογία και στάση ζωής, όπως κάθε δημοκρατικός πολίτης, ποτέ δεν θα επικροτούσαμε την βία, την λασπολογία και φασιστικού τύπου ενέργειες. Απλά, για άλλη μια φορά, επισημαίνουμε ότι η βία και οι προπηλακισμοί έχουν ως αποτέλεσμα τη περιφρόνηση των θεσμών και δίνουν σε κάθε ανεγκέφαλο τη νομιμοποίηση να δρα, όπως νομίζει.

Σκληρή δήλωση Καρχιμάκη: Η πιο χυδαία αποστασία και εκτροπή

Καλό θα είναι όταν μιλά οποιοσδήποτε σήμερα για αποστασίες, να μην ξεχνά να αναφέρεται και στην πιο χυδαία αποστασία, στην πιο χυδαία θεσμική εκτροπή που έγινε σε βάρος του εκλεγμένου Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, από μια μειοψηφία εσωκομματικών δυνάμεων που έπαιξαν το παιγνίδι των οικονομικών και των πολιτικών επιδιώξεων διαφόρων.
Πόσο αυτό κόστισε στους πολίτες αυτής της χώρας και την χώρα την ίδια; (κυρίως στους αδύναμους και τους πραγματικούς δημιουργούς )
ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ.
Όμως για όλα αυτά δεν μιλάει σχεδόν κανείς.
Ακόμα και τώρα που όλοι διαπιστώνουν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος και που οι μοναδικές πρωτοβουλίες μας έπρεπε να είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι προοδευτικές, με στόχο την δημιουργία κανόνων και την εισροή υποκλαπέντος ή υπονομευμένου πλούτου αλλά και με παράλληλο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και διεύρυνσης της παραγωγικής βάσης της χώρας.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.
Γιατί και η χώρα και οι άνθρωποι θα ήταν σε άλλα επίπεδα σήμερα αν δεν είχε ανατραπεί ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός του 44% και εάν είχε ολοκληρώσει την συνταγματική τετραετία με βάση την εντολή του Ελληνικού λαού στις εκλογές του 2009.

Το κεφάλαιο "πολιτική δικαίωση Παπανδρέου,, ολοκληρώθηκε πανηγυρικά

του Κώστα Τάτση

Όταν το κόμμα, που επί 6 χρόνια μιλούσε για τον άλλο δρόμο προς την έξοδο από την κρίση - και έπεισε με τη ρητορεία του την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και της κοινωνίας - έρχεται πλέον και διατυμπανίζει ότι δεν υπήρχε αυτός o άλλος δρόμος, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ότι συντελεί στην ολοκληρωτική δικαίωση των επιλογών της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου το 2010.

Όταν, το 2012, ο Σαμαράς "ξέχασε" τα ισοδύναμα και τα "Ζάππεια", χαρακτηρίστηκε, απλά, ως κολοτούμπας και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συνέχισε να πιστεύει ότι υπήρχε και ένας άλλος δρόμος.

Για 3 ακόμη χρόνια συνέχιζε να πείθεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ότι αυτός ο άλλος δρόμος ήταν υπαρκτός, δεν ήταν προδοτικός, "μερκελικός", αλλά ένας δρόμος έξω από δανειακές συμβάσεις, μακριά από μεταρρυθμίσεις σκληρές και άδικες, δεσμεύσεις και μέτρα.

Από την περασμένη  Παρασκευή, όμως, το σενάριο αυτό, σενάριο μιας απίστευτης απάτης, κατέρρευσε παταγωδώς, υπό το βάρος μια προαναγγελθείσας καταστροφής.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός, τα 3 / 4 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι βουλευτές των ΑΝΕΛ δήλωσαν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος  και ό,τι άλλο θα αποτελούσε την απόλυτη καταστροφή για τη χώρα. Και αυτό, παρόλο που τα οικονομικά δεδομένα του σήμερα ήταν πολύ καλύτερα από εκείνα του 2010.

Μετά από 6 μήνες κυβερνητικής θητείας, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναπτύσσουν την ρητορική του Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του 2010  για να καταδείξουν την αναγκαιότητα της δανειακής συμφωνίας και κυρίως, την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων που με τόσο πάθος πολέμησαν τα τελευταία 6 χρόνια.

Είναι, φυσικά, δύσκολο αν (όπως φαίνεται) ακολουθήσουν εκλογές να αποτυπωθεί η δικαίωση αυτή του Παπανδρέου σε ψήφους.  Είναι, άλλωστε, πολύ κοντά η 5η Ιουλίου για να παραδεχτεί η κοινωνία ότι πείστηκε σε ένα παραμύθι, ένα όνειρο που ήταν άπιαστο. Δύσκολα θα παραδεχτεί ότι υιοθετούσε επί 6 χρόνια συνθήματα που δεν είχαν κανένα περιεχόμενο και ότι όλα αυτά που απέρριπτε τόσο καιρό θα τα αποδεχτεί τώρα, ενώ θα είναι πιο σκληρά και επώδυνα.

Είναι δύσκολο να αποδεχτεί δημόσια, ότι τελικά χρωστάμε σε όσους δανειζόμαστε και ότι δεν είναι στο χέρι μας να διαγράψουμε μόνοι μας και μονομερώς το χρέος. Όπως, δύσκολα μπορεί να αποδεχτεί ότι όλα αυτά τα συνωμοτικά δεν υφίστανται και δεν μπορούν να τα χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα. Οι θεωρίες για ψεκασμούς, Κούγκι, πεντοζάλη, αποστολή προσφύγων στο Βερολίνο θα χρησιμοποιηθούν, στην καλύτερη περίπτωση, ως επιθεώρηση στις χειμερινές θεατρικές παραστάσεις. Ακόμα κι ο Λαζόπουλος θα βρει περιεχόμενο για την κομματική του σάτιρα, όσο κι αν δεν παραδεχτεί ποτέ ότι αυτό που επί χρόνια παρουσίαζε δεν είχε σχέση με πολιτική σάτιρα.

Επίσης, αν τους επόμενους μήνες γίνει επιμήκυνση του χρέους και μείωση των επιτοκίων ο λαός θα γνωρίζει, άσχετα αν θα πανηγυρίζει ή πιστώνει στην κυβέρνηση την επιτυχία, ότι θετικά βήματα είχαν επιτευχθεί και άλλες φορές την τελευταία 5ετία, αλλά οι σημερινοί κυβερνώντες, τότε το υποτιμούσαν και το υποβάθμιζαν χρησιμοποιώντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς  για να αποδείξουν τον ενδοτισμό, τον μερκελισμό και την πολιτική "στα τέσσερα" των πολιτικών αντιπάλων τους.

Υπήρχαν τότε, το 2010, κερδοσκόποι που έπαιζαν δισ ευρώ στην χρεωκοπία της χώρας, υπήρχαν δυνάμεις  που θέλησαν να κερδίσουν μέσα από την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Δυνάμεις πολύ πιο σκληρές από τις απόψεις του στοχοποιημένου Σόιμπλε και των Φιλανδών ή των Ολλανδών.

Όμως, ακόμη και να μην καταγραφεί η δικαίωση του Παπανδρέου σε ψήφους θα είναι πλέον γνωστό ότι το 2010 ο ίδιος και η Κυβέρνηση του, με την κοινωνία εναντίον του στους δρόμους και στις πλατείες, μέσα σε μια νεοφιλελεύθερη Ε.Ε., με τα ελληνικά μίντια να τον πολεμούν, με την ΕΕ να επιθυμεί  μια τιμωρητική πρακτική απέναντι στη χώρα μας, πάλεψε και κατόρθωσε να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός που μας κράτησε στην ευρωζώνη.

Και σταδιακά, θα γίνει σ όλους κατανοητό ότι αν τότε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ είχαν στηρίξει, έστω το 50% των μεταρρυθμίσεων του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, σήμερα τα μέτρα αφενός θα ήταν λιγότερο επώδυνα, αφετέρου δεν θα αναγκαζόμασταν να συνάψουμε δανειακές συμβάσεις γιατί θα μπορούσαμε να δανειστούμε από τις αγορές.

Βέβαια, παρότι  ο Παπανδρέου δικαιώθηκε,  έχασαν μέσα από την θεωρία της ύπαρξης "άλλου δρόμου", η χώρα και ο ελληνικός λαός.  Παράλληλα, τα μίντια εξακολουθούν το δικό τους παιχνίδι, δικαιώνοντας όχι τον Παπανδρέου, αλλά τον ...Λεβέντη.

http://kostastatsis.blogspot.gr/

Ξεπουλάει την Δημόσια περιουσία και την χώρα ο Τσίπρας ; (βίντεο)

Μέχρι πριν λίγο καιρό τα αεροδρόμια ήταν δημόσια περιουσία ...

.. και η ιδιωτικοποίησή τους "ξεπούλημα" της χώρας. Αυτά έλεγε ο Τσίπρας μέχρι πριν λίγο καιρό....

 

 

Χθες ανακοινώθηκε η διωτικοποίησή τους στην γερμανική Fraport. Ναι, σε αυτή την εταιρεία στην οποία "παράνομα" δόθηκε η αξιοποίηση των αεροδρομίων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις 

Τσίπρας: Λέω να πρωτοτυπήσω ....

“Οι προκάτοχοί μου επέλεξαν άλλα να λένε προεκλογικά και άλλα να κάνουν μετεκλογικά. Έχασαν τη στήριξη του λαού και έπεσαν. Σκέφτομαι να πρωτοτυπήσω και να μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου", τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας στις 30 Ιανουαρίου 2015
«Δεν μετανιώνω που επέλεξα τον συμβιβασμό έναντι του ηρωικού χορού του Ζαλόγγου για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες» δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, για την ψήφιση του νέου Μνημονίου στις 14 Αυγούστου 2015
Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τσίπρας πρωτοτύπησε, παγκόσμια, σε ανακολουθία λόγων και έργων; 

Η απόλυτη δικαίωση του Παπανδρέου

Μετά από 6 χρόνια αποδείχτηκε περίτρανα (για άλλη μια φορά) ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος από το να συνάψουμε δανειακή σύμβαση βασιζόμενοι στον μηχανισμό στήριξης (που καν δεν υπήρχε το 2010 !!!).
Ακόμη και οι σκληροί "αντιμνημονιακοί" του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται ότι ο άλλος δρόμος θα ήταν καταστροφή. Παραδέχονται ότι δεν υπήρχε στην ουσία άλλος δρόμος.
Να σημειωθεί ότι το έλλειμμα το 2010 ήταν 15 φορές περισσότερο από σήμερα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνει σήμερα πανηγυρικά τον Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ 2009-11

Ο Καρχιμάκης καρφώνει το ΠΑΣΟΚ για επιλεκτικές ευαισθησίες!

Πολύ χαίρομαι που το ΠΑΣΟΚ έβγαλε ανακοίνωση καταδικάζοντας, την επίθεση τραμπούκων αδιευκρινιστου προελεύσεως,εναντίον του πρόεδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων στο Κερατσίνι..

ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.

Δεν αντιλήφθηκα όμως να κάνει το ίδιο, όταν, ο Γιώργος Παπανδρέου έπεσε θύμα της άθλιας επίθεσης του υπόδικου ,υποκόσμου,δημάρχου Βόλου Μπεου,όπως βέβαια και κανένα κόμμα.
Επιλεκτικές ευαισθησίες η αλλιώς δημοκρατική αντίληψη διαφορετικών ταχυτήτων!

TΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΙΑ - ΑΜΕΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ

Από το Γραφείο Τύπου του Κινήματος Δημοκρατών- Σοσιαλιστών εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: 

Οι Έλληνες πολίτες παρακολούθησαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα μια κοινοβουλευτική διαδικασία πλήρη ανακολουθιών, αντιφάσεων με τη λογική και τη νομιμότητα, έλλειψης στόχου και αντίληψης της κρισιμότητας των στιγμών. Κυρίως  παρακολούθησαν τα εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος εφτά μήνες από τις εκλογές, αντιμετώπισε για πρώτη φορά την  πραγματικότητα. Αυτήν που τεχνηέντως κάλυπτε εδώ και πέντε χρόνια, παραπλανώντας την κοινωνία και καλλιεργώντας ψεύτικα διλήμματα και λύσεις. 

Ξεκινώντας ο κ. Τσίπρας την πολιτική αφήγησή του απο την εκδήλωση της κρίσης το 2009, αφήνοντας ανέγγιχτα τα αίτια  και τους υπεύθυνους , αντιθέτως επιβραβεύοντάς τους ακόμη και με το ύπατο πολιτειακό αξίωμα , ταυτιζόμενος πλήρως με την "αντιμνημονιακή " τακτική της ΝΔ και με τον ίδιο σκοπό , την ανέλιξη στην εξουσία, "ανακάλυψε" την πραγματικότητα μόλις έγινε πρωθυπουργός. Όπως  ακριβώς και ο κ. Σαμαράς των Ζαππείων. Αφήνοντας επί πέντε χρόνια τη χώρα έρμαιο στο βωμό μιας στείρας και "επαναστατικής" άρνησης, ευτελίζοντας ζωές, συνειδήσεις και ιδεολογίες . 

Οπως λέει όμως και μία σοφή παροιμία " το ψέμα έχει κοντά πόδια". 

Δυστυχώς στην περίπτωση αυτή βέβαια, με τεράστιες συνέπειες για τη χώρα. Καλλιεργώντας την άρνηση και την σύγκρουση με  καθε μεταρρυθμιστικό  βήμα, χλευάζοντας, υβρίζοντας και λοιδορώντας την πιο σοβαρή  προσπάθεια που κάναμε ως Κυβέρνηση να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες της κρίσης και τις παθογένειες που οδήγησαν σε αυτήν, το ψευδεπίγραφα λεγόμενο αντιμνημονιακό μπλοκ υπονόμευε ουσιαστικά τη χώρα. 

Εφτά μήνες κυβερνητικής αδράνειας σε όλους  τους τομείς, χωρίς καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση, χωρίς καμία εναλλακτική λύση, καταρράκωσαν  το κύρος της Ελλάδας με συνέπειες που ακόμη δεν είδαμε και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αδυνατεί καν να υποψιαστεί.

Αποτέλεσμα αυτής της πορείας που ξεκίνησε  πριν ακόμη απο τις εκλογές, όταν ο κ. Σαμαράς ξαναθυμήθηκε τον αντιμνημονιακό του εαυτό, ήταν να γυρίσουμε  σε σκληρότερο Μνημόνιο αντί να βγούμε απο το ήδη υπάρχον. 

Κυβέρνηση στον αέρα, αδύναμη αντιπολίτευση, χωρίς σχέδιο και όραμα για τη χώρα απο τις πολιτικές δυνάμεις του Κοινοβουλίου, συνθέτουν μια άκρως ανησυχητική εικόνα. 

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, γνωριζόμαστε πλέον όλοι. Και γνωρίζουμε όλοι όσα πολλοί αρνούνταν μέχρι τώρα να παραδεχθούν. Μπορεί η κυβέρνηση Παπανδρέου να  δικαιώνεται με τον πιο επίσημο πλέον τρόπο, επουδενί όμως υπάρχει χώρος και χρόνος για ρεβανσισμούς και πανηγυρισμούς. Τουλάχιστον  απο εμάς, που απο το 2010 κάναμε τις δύσκολες αλλά μοναδικά σοβαρές  επιλογές για την Πατρίδα και την παράταξή μας.

Αντίθετα, τώρα επιτέλους χρειάζεται  να κατατεθεί  άμεσα στο τραπέζι του πολιτικού διαλόγου, αυτό που μονότονα ως ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ θα επικαλούμαστε, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για να ξεπεράσουμε μόνιμα την κρίση και να να μην ξαναχρειαστούμε μνημόνια και υπέρμετρο δανεισμό. 

Στον αγώνα αυτό είμαστε  παρόντες, όπως κάναμε εξάλλου και πάντοτε, χωρίς  να υπολογίζουμε πολιτικό κόστος, χωρίς υπονομεύσεις και τακτικισμούς που οδηγούν τη χώρα ξανά στο παρελθόν. Εμείς  συνεχίζουμε να είμαστε μπροστά, με τις αξίες μας, τη γνώση των προβλημάτων και την πολιτική μας δράση. 

Τελικά, γίναμε όλοι μνημονιακοί; Γίναμε όλοι "προδότες"; Γίναμε όλοι "γερμανοτσολιάδες" ;

Τι έλεγαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν ξέσπασε η κρίση και τι λένε τώρα που έγιναν κυβέρνηση. 

• Έλεγαν : ότι οι κυβερνώντες ήταν «προδότες», γιατί τάχα δεν διαπραγματεύτηκαν, δεν πήραν λεφτά από την Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν - που δήθεν απλόχερα μας έδιναν - απλά και μόνο επειδή είχαν σκοπό να οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή.
• Τώρα : Δεν τους έδωσαν λεφτά ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Ιρανοί. Αυτοί υποστηρίζουν ότι «διαπραγματεύτηκαν» , αλλά είναι σαφές ότι  με τον τρόπο που διαπραγματεύτηκαν, το κόστος που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός ανέρχεται σε πολλά δις. Τουλάχιστον τα μισά από το νέο δάνειο των 50 δισ.
• Έλεγαν: ότι επίτηδες προσκλήθηκε το ΔΝΤ να συμμετέχει στο πρόγραμμα, γιατί η τότε κυβέρνηση υλοποιούσε κρυφά σχέδια των Αμερικανών.
• Τώρα: Παραδέχονται ότι το ΔΝΤ το θέλει οπωσδήποτε η Γερμανία μέσα στον μηχανισμό και γι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να μην συμμετέχει.
• Έλεγαν: ότι δίνοντας χρήματα στις τράπεζες στηρίζονταν οι τραπεζίτες και το κεφάλαιο.
• Τώρα: Προχωρούν με την  συμφωνία σε στήριξη των τραπεζών με ποσό μεταξύ 10 και 25 δισ.
• Ως αντιπολίτευση : προπηλάκισαν, λοιδόρησαν, σπίλωσαν προσωπικότητες. Δεν ψήφισαν ούτε μια από τις 100 μεταρρυθμίσεις και νόμους που ήρθαν στη βουλή για την αντιμετώπιση  της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της σπατάλης.
• Τώρα ως κυβέρνηση : Θέλουν να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις που τότε έφερναν στην Βουλή οι Γκέμπελς και Πινοσέτ .
• Έλεγαν : ότι υπήρχε και άλλος δρόμος, τότε που η κυβέρνηση υποστήριζε ότι μεταξύ της άτακτης χρεωκοπίας και της σκληρής και σε πολλά σημεία άδικης δανειακής σύμβασης επιλέχτηκε το πρώτο.
• Τώρα: Λένε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να συμφωνήσουν σε μια νέα δανειακή σύμβαση (μνημόνιο),  γιατί διαφορετικά θα πηγαίναμε ως χώρα σε άτακτη χρεωκοπία  και σε πολύ πιο επώδυνες καταστάσεις.
• Ως αντιπολίτευση: Στηλίτευσαν το ότι οι νόμοι ψηφίζονταν με τη διαδικασία του επείγοντος και με ένα άρθρο.
• Τώρα ως κυβέρνηση: Ψηφίζουν νόμους με ένα άρθρο εν μια νυκτί. Και βέβαια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. 
• Έλεγαν: ότι ήταν  εθνική ταπείνωση το γεγονός ότι η τρόικα έκανε συναντήσεις στα Υπουργεία.
• Τώρα: Η τρόικα (μάλιστα 4μελης πλέον) επέστρεψε στην Αθήνα και συνομιλεί με τους Υπουργούς στα Υπουργεία.
• Ως αντιπολίτευση: Δημιούργησαν κινήματα και  ζητούσαν από την κοινωνία να μην πληρώνει ΕΝΦΙΑ, να μην πληρώνει διόδια, να μην πληρώνει τις οφειλές στο κράτος.
• Τώρα: Προβάλουν ως πατριωτικό καθήκον να πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ, διόδια και τις οφειλές στο δημόσιο.
• Ως αντιπολίτευση: κατηγορούσαν ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις «ξεπουλάμε την Ελλάδα».
• Τώρα: Συμφώνησαν και υπέγραψαν πακέτο 50δις για ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας.
• Ως αντιπολίτευση : Έφτασαν στο σημείο να  κατηγορήσουν περισσότερο την κυβέρνηση του 2010 από ότι τους δανειστές. Υποστήριζαν ότι τάχα δεν αναζητήθηκαν συμμαχίες.
• Τώρα: Μιλούν ξαφνικά και αυτοί για συντηρητική Ευρώπη, ενώ οι συμμαχίες που έκαναν (εκτός από τους podemos και τους Linke – που δεν ψήφισαν την σύμβαση στην γερμανική βουλή) ήταν άνευ αντικρίσματος. Πριν την οριστική κατάρρευση πιέστηκαν να συνεργαστούν με τον... Ολαντρέου και να ευχαριστήσουν τους Αμερικάνους (ποιον αποκαλούσαν Τζέφρυ ;) 
• Ως αντιπολίτευση: Έσχιζαν τα ιμάτια τους  ότι το δημοψήφισμα του 2011 θα έφερνε την χρεωκοπία στη χώρα την επόμενη μέρα.
• Τώρα που κυβερνούν:  Οι ίδιοι όρισαν δημοψήφισμα σε ημερομηνία μετά το τέλος του προγράμματος προστασίας με αποτέλεσμα να κλείσουν οι τράπεζες και να καταρρεύσει η ιδιωτική οικονομία με πολλά δισ ζημιά για την εθνική οικονομία, ζημιά που θα χρειαστεί να αποκατασταθεί με νέα δάνεια.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι μια. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος το 2010. 
Και αν όλοι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ στήριζαν από κοινού, έστω ένα μέρος των μεταρρυθμίσεων, σήμερα δεν θα βρισκόμασταν σε αυτή τη θέση.