Για μια νέα και άλλη Αλλαγή

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού
Επικεφαλής  της  Κίνησης «ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
πρ. Αντ/ου της Βουλής

Με αφορμή τη δήλωση του πρώην Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, για αναβαθμισμένη ενεργόποίηση του ρόλου του στο δημόσιο βίο, έχουμε ορισμένες σκέψεις: 
Είναι προφανές ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται στο ίδιο σταυροδρόμι στο οποίο βρέθηκε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 και στο ίδιο ιστορικό δίλημμα: να ηγηθεί της παλαιάς Ένωσης Κέντρου, όπως πρότειναν πολλοί από το παλαιό του περιβάλλον ή να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού φορέα, όπως του συνιστούσαν οι εμφορούμενοι από καινούργιες ιδέες και αρχές που απαιτούσε η νέα εποχή; Να σημειωθεί ότι η προδικτατορική Ένωση Κέντρου υπήρχε και ως πολιτικός κορμός και ως ευρύτερη λαϊκή βάση. Μια βάση την οποία διακατείχε μακρά παραταξιακή συνείδηση με βαθειά ιστορική, κοινωνική, εθνική και πολιτική διάσταση. Ήταν ο χώρος στον οποίο χωρίς μεγάλο κόπο μπορούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να παίξει πρωταγωνιστικό και κυρίαρχο ρόλο.
Δεν σαγηνεύτηκε, όμως, από αυτήν την σκέψη. Γιατί πρυτάνευσε το πνεύμα μιας βαθειάς, ριζικής και κοινωνικής αλλαγής, μιας ειρηνικής ανατροπής κατεστημένων δυνάμεων που επέβαλαν οι νέες συνθήκες και η νέα εποχή.
*
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ αφυδατωμένο ιδεολογικά, απαξιωμένο ηθικά και συρρικνωμένο οργανωτικά, κουβαλάει βεβαίως την ιστορία του, το θετικό φορτίο της προσφοράς του, κουβαλάει όμως και αρνητικό φορτίο. Σηκώνει στους ώμους του τη φιλολαϊκή πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και το αρνητικό, σε κοινωνικό επίπεδο, φορτίο της εκσυγχρονιστικής περιόδου. Πανωγόμι (μεσογόμαρο) του όλου αρνητικού φορτίου είναι εκείνο της μνημονιακής εποχής. Μιας εποχής της οποίας μερίδιο ευθύνης με πολλά, φυσικά, ελαφρυντικά (απειρία, βιασύνη, έλλειψη αποφασιστικότητας και ενδοϋπονόμευση) φέρει και ο Γιώργος Παπανδρέου. Εκείνη η ευθύνη τον υποχρεώνει σε δημόσια αυτοκριτική. 
Πέραν των ανωτέρω, το ΠΑΣΟΚ το βαρύνει και η κακουργηματική και μη υποκείμενη σε κοινωνική παραγραφή ηθική εκτροπή πληθώρας στελεχών του, τα οποία αμάρτησαν αφού με ληστρικό τρόπο σφετερίστηκαν το δημόσιο πλούτο σε βάρος του λαού. Και πρέπει να υπάρξει δημόσια αποδοκιμασία, αλλά και δημόσια συγγνώμη.
*
Εάν ο Ανδρέας Παπανδρέου αποποιήθηκε την Ένωση Κέντρου η οποία, πέραν της παλαιοκομματικής της νοοτροπίας, δεν βαρυνόταν με ζητήματα ηθικής τάξης, ο Γιώργος Παπανδρέου, τον οποίο δεν αγγίζει ίχνος ηθικής ενοχής, έχει πρόσθετο λόγο να αρνηθεί και να αποποιηθεί το όποιο κληρονομικό δικαίωμα, ακόμα και με το ευεργέτημα της απογραφής. Πρέπει να χαράξει μια νέα πορεία με ένα άλλο σχήμα το οποίο, βεβαίως, θα κινείται στον ευρύτερο ιστορικό χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, με αδρά προοδευτικά και πατριωτικά χαρακτηριστικά και φυσικά, με την σημαία του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Μια πορεία για μια Νέα και Άλλη Αλλαγή.
Η Ακηδεμόνευτη Δημοκρατία θα χαιρέτιζε θετικά μια τέτοια πρωτοβουλία.

Υ.Γ. Πρόσφατη δημοσκόπηση που έκαναν στελέχη της Ακηδεμόνευτης Δημοκρατίας στη Β’ Πειραιά (Πλ. Ελευθερίας, Νίκαια, Κερατσίνι) έδειξε το εξής αποτέλεσμα: ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου 3%, ΠΑΣΟΚ Γιώργου 9%.